A pirate's life for me

Charles blies zijn adem fluitend uit. Hij had zich niet gerealiseerd zijn adem zo lang te hebben ingehouden. Een grijns van oor tot oor verscheen op zijn gezicht. 'Aye, als ik haar ooit pijn doe, mag je me kielhalen totdat er zelfs niets meer over is voor de haaien. Ik zal goed voor haar zorgen. Je hebt mijn woord.' Hij lachte nu eventjes. 'Het spijt me als ik me in vroeger in je vergist had. Je bent een beste vent. Bedankt.'
Hij stond op, onzeker, alsof hij opeens teveel van zijn gevoel had laten blijken. Hij zwaaide naar Ann en Evette, vastbesloten Ann straks in zijn armen te sluiten en niet meer los te laten.

'Ann!' Evette kon niet voorkomen dat haar wenkbrauwen omhoogschoten en ze breed moest glimlachen. 'Wat een fijn nieuws! Dat vertel je ook niet eerder!' Zonder zich te bekommeren om het feit dat ze ongekleed was en doorweekt van het water, omhelste ze haar vriendin. Haar ogen glinsterden opvallend toen ze haar weer aankeek. 'Wat geweldig, zeker na alle ellende die je hebt moeten meemaken. Ik wens je al het beste toe.' Ze grinnikte. 'Ga maar gauw naar je ridder toe, volgens mij is hij al ongeduldig als hij je een paar minuten niet bij hem bent.'

De lach op mijn gezicht werd alleen maar groter en vol vreugde knuffelde ik mijn vriendin. Op haar woorden keek ik op naar Charles die inderdaad naar me zwaaide en ik lachte nu hardop. 'Ja, dat zal ik maar doen. Ik ben nu ook wel erg ver van hem verwijderd.' Ik liet Evette los, maar gaf haar nog een kneepje in haar hand voordat ik naar de kant en de mannen toeliep. Ik had denk ik wel kleren aan, die dus aan mijn lichaam plakten (en straks magisch weer opdrogen). Bij de twee aangekomen sloeg ik mijn beide armen om de middel van Charles heen en drukte mijn wang tegen zijn borst. Ik keek echter op naar Jack die me toe glimlachte.

'Dus... Een kleine Ann. Ik moet er niet aan denken,' lachte ik Ann toe. Ik opende mijn armen en stal haar zo even van Charles. Ik knuffelde haar enkele seconden en drukte toen een kus op haar haren. 'Laat me weten wat je maar nodig hebt. We regelen het voor je.' Ik liet Ann weer los en bekeek het tweetal. Ze was nu nog gelukkiger dan toen ze eindelijk vrij was gekomen. Ze pasten erg goed bij elkaar. De enige reden dat ik dat niet in het begin had gezien was omdat ik Ann koste wat het kost had willen beschermen. Tegen iedereen.