The Middle Ages

'Ze hoort hier niet,' was het enige antwoord van de man. Hij was ouder geworden. Zijn haar was grijzig en vermoeide rimpels tekenden normaal zijn gezicht. Echter, nu leek hij vijf jaar jonger door de intense blik en de woede die zijn lichaam uitstraalde. 'Ik wil niet dat Evesa haar nog een keer ziet.' Ik keek naar de twee mannen die tegenover elkaar stonden. Ze hadden beide het beste met Evesa voor, maar soms had ik het gevoel alsof haar vader voelde alsof hij moest competeren met Gabriël. Ik keek om me heen en zag de vrouw bij de drankjes staan. Ze keek alsof er niets gebeurd was en lachte met iemand die ik niet kende. Waarschijnlijk een gravin of zo. Ik keek weer naar Gabriël. De beslissing was de zijne, ik zou de rest wel afhandelen.

Ik lachte zacht. 'Ja, dat denk ik wel.' Ik keek naar beneden, naar de prachtige jurk die ik droeg. Mijn handen gleden over de zijdezachte stof van mijn rok heen. Ik vond kleren geweldig. De jurken die in mijn kast hingen, waren allemaal gemaakt met de mooiste kleuren en met de mooiste patronen. Ik hield ervan om naar mijn kleren te kijken. Maar deze jurk, deze spon de troon. Hij was prachtig, schitterend!
Ik tilde de voorkant van mijn jurk een klein stukje op zodat ik beter kon lopen en knikte naar Myra. 'Ja, laten we maar naar binnen gaan. Sorry.' De glimlach verdween. 'Ik moet me niet zo aanstellen. Jij moet gewoon lekker met Michael dansen.'

Gabriël kauwde op de binnenkant van zijn wang en tuurde van Evesa's vader naar Michael, naar de blonde vrouw die even een eindje verderop stond en toen weer terug naar de man die voor hem stond. 'Wij hebben allebei het beste met Evesa voor, dat weet u ook. Maar Evesa is nu mijn vrouw en ik zou heel graag weten waarom ik die blonde dame van het feest zou moeten verwijderen.'

'Het ligt heus niet aan jou, Evesa,' antwoordde Myra met een frons en een glimlach tegelijk. 'Maar jij moet kunnen genieten van je huwelijksdag. Wij passen goed op je en mocht er iets zijn zorgt Gabriël of Michael daar wel voor.'

Zes zinnen. Wiehoeee.

Ik zag hoe de houding van de oude man aanvallender werd. Zijn handen spanden zich samen en hij ging nu firm op zijn twee benen staan. 'Evesa is mijn dochter en dat zal ze altijd zijn. Ik heb altijd voor haar gezorgd. Heb haar leren lopen zonder tegen dingen op te botsen, heb haar geleerd hoe ze zich kon redden in de stad op haar gehoor, en heb haar geleerd hoe ze zich kon verweren tegen mannen. Als jij nu denkt, dat omdat je toevallig een koning bent, dat je het alleen recht over haar hebt, heb je het goed mis! En als haar moeder nu probeert Evesa te kwetsen, dan zal ik er zijn om mijn dochter te beschermen!' De man had zijn vinger opgeheven en tikte Gabriël tegen zijn borst. Het volgende moment, echter, zag de man er weer vermoeid uit en had hij zijn hand laten zakken. 'Dus, nu weet je het... Snotneus.' Ik kon een zacht grinnikje niet inhouden. Hij moest zijn zin eindigen met een belediging.

Ik knikte zacht en pakte de hand van Myra vast. 'Gun mij dat ook een keer oké? Op jouw bruiloft.' Ik keek Myra met een stralende lach aan. Daarna liepen we samen terug.

Gabriël probeerde te glimlachen, maar het werd niet veel meer dan een grimas. 'Wel, nu weten wet, ja.' Dit was weer zo'n lastige kwestie, zoals er veel waren geweest - een lastige tweestrijd waarin beide keuzes niet aantrekkelijk waren. Even keek hij om naar Michael voor steun, maar die grinnikte om het 'snotneus' van de vader - en Gabriël maakte een hulpeloos gebaar met de hand. Het moest zo wezen dat uitgerekend vandaag er iets of iemand roet in het eten moest komen gooien. Moest hij de moeder - de moeder, potdikkie! - van Evesa wegsturen of niet? Gabriël fronste de wenkbrauwen en zag dat bij de deur Evesa en Myra weer binnen kwamen. 'Maar u had nog niet mijn vraag beantwoord. Wáárom moet deze dame - haar moeder - van het feest verwijderd worden?'

Myra grinnikte en liep met Evesa weer de drukke ridderzaal in. De versieringen, de geur van heerlijk eten, parfum, alchohol en de bloemslingers: de vele mensen in prachtige jurken en tunieken, met hun huiswapens erop geborduurd, de dansparen: over alle hoofden heen kon ze Michael en Gabriël zien, waarvan de laatste in gesprek was met Evesa's vader.

De vader keek Gabriël nu ronduit verbouwereerd aan. 'We hebben duidelijk niet hetzelfde doel voor ogen voor mijn dochter. Dan houd ik haar zelf maar van die feeks weg. Haar verdomde trouwdag nog wel...' Het laatste kwam er mompelend en mopperig uit terwijl de man weg liep, in de richting van 'de feeks'. Ik keek hem na en toen naar Gabriël terwijl ik even mijn schouders ophaalde. ik wilde net vragen of Evesa hiervan wist, toen de twee dames voor onze neus verschenen. We ruilden partner, ik nam Myra en Gabriel Evesa. Rustig sloeg ik mijn arm om de middel van Myra heen. Het was aan Gabriël om iets te doen of te zeggen.

Ik pakte de hand van Gabriël vast en besloot te doen alsof er helemaal niets aan de hand was, alsof er niets was gebeurd. 'Kunnen we nu eindelijk dansen?' vroeg ik hem en zacht kneep ik in zijn hand. 'Ik heb wel genoeg van die cadeautjes aannemen.'

Toen zij zijn hand vastpakte, haar kleine, smalle, bleke hand en haar ogen op hem richtte, besloot hij alles af te doen tot morgen. Zij was hier, en ze was prachtig, en zíjn vrouw. Al het andere viel daarbij in het niet. 'Uiteraard, wij gaan dansen,' glimlachte hij nu en drukte even een kort moment zijn lippen op de hare. 'Je ziet er prachtig uit, maar dat wist je wel.'
Hij leidde haar naar het midden van de ridderzaal en terwijl de muzikanten een nieuwe melodie inzetten, leidde hij haar, draaide haar rond, hield haar dicht tegen zich aan, bewoog gracieus naar haar, glimlachte, en hield geen moment zijn ogen van de hare af.

Myra stond naast Michael naar Evesa en Gabriël te kijken, en liet toen haar blik glijden naar Evesa's vader en daarna naar de blonde, oudere dame in de grijsblauwe jurk. Myra fronste de wenkbrauwen en wierp even een zijdelingse blik op Michael. 'Wat denk jij er nu allemaal van?' mompelde ze zachtjes en pakte zijn hand.

Van Evesa en Gabriel, keek ik naar de twee wat verderop in de zaal. 'Het is haar moeder...' zei ik langzaam. 'Ik weet niet hoe het allemaal zit, maar ze schijnt haar moeder te zijn en is dus blijkbaar van adel of zo?' Een zucht ontsnapte tussen mijn lippen vandaan. 'Soms vraag ik me af of het leven allemaal niet veel makkelijker is als je maar een gewoon mens bent. Gabriel is mijn vriend en ik bescherm hem met liefde, maar een koopman zijn was vele malen makkelijker.' Ik keek opzij naar de prachtige vrouwe die naast me stond en drukte mijn lippen tegen haar slaap. 'En daar heb ik ook de vrouw van mijn dromen ontmoet.' Ik streelde haar haar over haar oor heen en vervolgde met een grijns: 'Verrekte dievegge die je was.'

Met Gabriel nu op de dansvloer, vergat ik gewoonweg wat er net was gebeurd. Een grote lach stond getekend op mijn gezicht en mijn blik was in die van Gabriel verstrengeld. Al had ik hem nu al veel vaker gezien, mijn hart stond even stil en mijn adem stokte. Hij was zo mooi, zo prachtig. Ik vroeg me af of dit gevoel ooit nog over zou gaan. Elke keer dat ik hem zag was het weer raak. Ik voelde die mini-hartstilstand en had een seconde nodig om mijn hersenen weer te ordenen. Hij zorgde ervoor dat ik midden in een zin even een pauze nam of zelfs vergat wat ik zei.
Soms, in het bijzijn van andere, een staatsbezoek of dergelijke, ontweek ik zijn gezicht, maar als ik zijn gezicht dan weer zag dan moest ik die verlangende zucht met moeite binnen houden. Ik tastte dan naar zijn hand, legde mijn hand op zijn rug of probeerde een glimlach van hem te vangen. Alles om weer even te kunnen beseffen dat deze Adonis bij mij hoorde. Ik had het zwaar getroffen met hem. Ik hield van zijn innerlijk, hoe hij tegen me deed. Al die tijd al, maar nu ik wist hoe hij er ook uit zag… Ik had niet meer verliefd op hem kunnen worden, mijn liefde was al eindeloos groot en toch… Toch was ik misschien nog wel gekker op hem geworden. En nu... Nu was hij mijn man.

'Dus toch,' sprak Myra met grote ogen van verbazing terwijl de betekenis van de woorden langzaam tot haar doordrong. 'Verdorie zeg, Michael, dit wordt er dan niet heel veel gemakkelijker op... Waarom gedroeg die vrouw zich dan als zo'n uit de hoogte gevallen feeks? Als Evesa haar dochter is en nog getrouwd is met een koning bovendien?' Haar blik was gericht op het paartje dat over de dansvloer slingerde. De ogen van Gabriël en Evesa konden elkaar niet loslaten: de rokken van Evesa's jurk draaiden om Gabriëls benen heen, hun handen verstrengeld, de passen precies gelijk en in elkaar overvloeiend, terwijl hun haar, donkerbruin en blond, door de bewegingen door elkaar heen vloeiden als dansten ze onder water. Het was prachtig om te zien hoe ze daar dansten, in elkaars ogen verloren.
Myra had het gevoel naar iets intiems van hen te staren en ze sloeg haar ogen neer, wierp toen een blik op Michael die net over het litteken van haar oor streek. Ze glimlachte om zijn opmerking. 'En jij de kwade marktkoopman waarvan ik een appel stal.' Ze drukte even snel een kus op zijn wang. 'Het had zo moeten wezen. En kijk eens waar we nu staan. Schilddrager van de koning en hofdame van de koningin.'

Woorden waren te ontoereikend om uit te drukken hoe Gabriël zich voelde, hoe hij met zijn blonde engel over de dansvloer bewoog, compleet verloren in haar ijsblauwe ogen die straalden als de zon. Hij was van haar, zij van hem, en ze zouden elkaar nooit meer los laten. Hij voelde een tinteling in zijn borst, die zich uitbreidde door zijn hele bloedbaan. Ze was zijn vrouw geworden.
Voor zijn gevoel had hij uren met haar gedanst, maar de dans was afgelopen was en de mensen om hen heen applaudisseerden. Hij hield haar nog steeds in zijn armen, lachte, zijn ademhaling versneld, zonder ook maar één ogenblik zijn ogen van haar af te wenden, en drukte toen zijn lippen op de hare, wat een nieuw applaus en gelukswensen teweeg bracht bij de gasten. Gabriël had het gevoel alsof zijn emoties losbarstten in regenbogen van gevoelens, tintelend als sneeuw en warm als vuur terwijl hij haar zachte lippen voelde onder de zijne. Uiteindelijk verbrak hij de kus, lachte breed naar haar, sloeg zijn arm rond haar middel heen en wendde zich toen naar de gasten. 'Laten we beginnen met het diner,' riep hij, wat vooral onder de mannen met grijnzende kreten werd ontvangen. 'Zo'n bruiloft maakt hongerig.'
Waarna hij zich naar Evesa boog en in haar oor fluisterde met een plagende glimlach: 'En ik kan niet wachten tot deze avond voorbij is en wij alleen zijn, mijn lieve vrouw.'

Het koste me moeite mezelf te vertellen dat er honderden mensen om ons heen stonden. Ik hoorde ze, maar ze klonken zo ver weg dat ik soms vergat dat ze er überhaupt waren. Een rilling trok door mijn lichaam toen Gabriël me in mijn oor fluisterde, maar werd vervolgt door een grote, speelse glimlach op mijn gezicht. 'Ik ook niet, al vind ik deze jurk wel heel erg mooi om te dragen.' Ik giechelde zachtjes en legde toen mijn hand in de zijne om met hem mee te lopen naar de eetzaal. De tafel die er normaal stond was al groot, maar nu waren er nog extra tafels aangezet zodat een U vorm ontstaan was. In het midden van die tafels stonden andere tafels, vol bepakt met de lekkerste en duurste etenswaren. Exotische druiven, meerdere speenvarkens, brood in alle soorten en maten. Ik keek op naar Gabriël en kneep hem vluchtig in zijn hand.
We namen plaats op onze stoelen die precies in het midden stonden en die groter, hoger en duurder dan alle andere waren.

Ik keek Myra in de ogen en knikte langzaam. 'Ja, waarschijnlijk wel. AL zou een rustiger leven toch ook wel heel erg fijn zijn.' Een snelle kus werd op haar slaap gedrukt, maar onderbroken door het geklap en gejuich van de mede-gasten. Ik keek op en zag hoe Gabriël net Evesa passievol een kus op haar lippen gaf. Ik glimlachte. Ze hadden elkaar gevonden en ondanks alles waren ze toch met elkaar getrouwd. Het was verdient.
Toen we bij de tafels kwamen, moesten Myra en ik helaas uit elkaar. Zij nam plaats naast Evesa, ik naar Gabriël. Een zielig gezicht werd getrokken terwijl ik haar bij haar stoel afleverde. 'Ik zal naar je kijken helemaal vanaf mijn plaats daar.' Een zacht grinnikje ontschoot vervolgens. 'Eet smakelijk.'