When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Pure Spirits

2 plaatsers

Pagina 1 van 8 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  Volgende

Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Pure Spirits

Bericht  Maartje zo dec 20, 2015 11:59 pm

Daar stonden ze: hij en nog iemand waarvan hij niet kon zien wie het was, en hij wachtte zwijgend af wat de ander zou doen. Er klonk een stem, maar hij kon niet verstaan wat er gezegd wordt: hij had het warm en zweette. Vuur. Overal was vuur. Vuur als rechtstreeks uit de hel, kokend en borrelend magma dat in zijn ziel scheen te branden, zijn huidlagen wegschuurde zodat de zenuwen bloot kwamen te liggen. Vuur. Zijn geest was vervuld met ontzetting en angst terwijl hij zijn handen uitstrekte om te roepen en -

De jongeman ontwaakte met een schok die de nachtmerrie deed uiteenspatten in levendig gekleurde scherven. Vechtend tegen de desoriëntatie van de slaap hees hij zich in een zittende houding. Onregelmatig ademhalend tuurde hij het schemerlicht in: blijkbaar begon het alweer ochtend te worden. Tastend zochten zijn handen en toen hij vond wat hij zocht, werd hij kalmer. Zijn vingers gleden over de ruwe, grijsgroene stammen van de dikke eiken naast hem.
Weer die droom, nu al zoveel nachten. Hij wist niet waar die vandaan was gekomen of hoe lang die nu al duurde: alleen maar dat hij elke nacht wakker werd, bezweet, warm en angstig, en dat die droom nooit ophield.
Hij sloeg de deken weg die hij over zich heen had geslagen tegen de koude van de nacht, krabbelde overeind en wandelde richting enkele geïmproviseerde tenten die bestonden uit aan elkaar genaaide stukken zeildoek en katoen waar de andere overlevenden van zijn kamp overnachten. Hijzelf had altijd de voorkeur gehad om in de buitenlucht te slapen, bij bomen of andere flora. De ruïnes van de stad waar ze overnachten was overwoekerd door natuur, de strijd verloren hebbend met de technische era, enkele jaren geleden beëindigd door een atoomoorlog die de halve wereld had vernietigd en gemuteerd.
De man knielde neer bij een nog nasmeulend vuurtje, porde er wat droog hout in en blies: binnen enige minuten was er weer een vuurtje knapperend brandend, waar hij een metalen beker boven bevestigde en thee begon te trekken.

Haar naam was Aella wat 'storm' of 'wervelwind' betekende. Dat was ook het enige stormachtige aan haar, want de vernietigende era van de mens, de oorlogen en de welvarende industrieën, de atoomgevechten en het kappen van alle bossen hadden de lucht vervuild en vernietigd, zodat Aella lange tijd ziek was geweest, kampend met astma-aanvallen, hoest, kortademigheid, vermoeidheid en zuurstofgebrek. Na het wegvagen van de halve bevolking was alle industrie en oorlogen een halt toegeroepen, zodat de lucht langzaam tijd kreeg zichzelf te zuiveren, en Aella was hierdoor gesterkt.
Door haar ziekte was ze echter achtergebleven toen de rest van de stad vluchtte: en dat was haar redding geweest. De gevluchte overlevenden waren gegrepen door de zombies, mutanten en andere gruwelijke wezens die door de nucleaire oorlogen en gruwelijke experimenten die door de overheid waren uitgevoerd. Zij had kunnen overleven, verscholen en ziek in één van de kamers van een hoog flatgebouw op de veertiende verdieping, terwijl om haar heen de stad uiteenviel in brokken as en steen, overgroeid en verlaten.
Maar dat was nu enkele maanden geleden. Vandaag was de dag dat ze zich buiten de deur waagde, want haar zorgvuldig aangelegde voedselvoorraad was op.
Met in haar handen een stuk hout geklemd als wapen liep ze door de verlaten en vervallen straten heen. Ze wist niet in hoeverre haar krachten om de lucht te beheersen waren hersteld. Ze durfde zich er echter nog niet op te verlaten, dus vertrouwde maar erop dat een stuk hout met een flinke vaart tegen iemands kop degene ook zou doden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia ma dec 21, 2015 12:17 am

Evia (Eevieja)
Ik was een loner, zoals me dat zovaak was vertelt. Vanaf het moment dat ik wist dat ik vuur uit mijn handen kon laten komen alsof ik een hongerige draak was, had ik mezelf terug getrokken. Vol afgrijzen had ik gekeken naar wat 'mijn volk' deed met de gewone mensen. Hoe de vier elementen elkaar hadden uitgemoord en daarbij niet schroomde om gewone burgers te gebruiken, om ze in te zetten, om ze te laten vechten in een leger tegen een vijand waar ze niet tegen bestand waren. De slagvelden met normale burgers waren zo snel gegaan. Een grote vuurbal en er waren geen overlevenden meer. Dus toen de regeringen dat besefte hadden ze atoomwapens gemaakt en gebruikt. Een rilling trok door mijn lichaam heen. In pogingen mensen krachten te geven, waren gewone burgers gemuteerd, soms totdat ze zelfmoord pleegden uit pijn en frustratie. Ik tilde mijn handen op en keek naar de vernietigende wapens die ik zelf bij me droeg, die ik nooit meer kwijt zou kunnen raken, en huiverde.

Op dit moment was ik onderweg naar een kamp waar ik van had gehoord. Een groot beest, lijkende op een kruising van een leeuw, tijger en puma, had me aangevallen en mijn been zwaar geblesseerd. Het beest was levend verbrand voordat het me kon doden. Gelukkig misschien, maar het had me niet beter laten voelen. Ik had geprobeerd de wond te reinigen, maar ik had weinig verstand van wonden en de volgende dag begon de koorts zich door mijn lichaam begon te verspreiden. Dus met een grote stok in mijn linkerhand, liep ik nu in de richting van het kamp, hopende het in één keer te mogen vinden. Het ging steeds slechter met me, en de wereld leek dubbel te worden. Dus toen ik het dorp zag, de tenten, de vuurtjes, toen wist ik niet eens zeker of wat ik zag werkelijkheid was. Ik strompelde gewoon rustig verder totdat ik ook daadwerkelijk het kamp binnen kwam.




Don
Een groot litteken liep over mijn wang en hals, een reminder hoe gelukkig ik mezelf mocht prijzen dat ik nog leefde. Ik knikte naar de oude vrouw voor me en vertelde haar dat ze haar ogen moest dichtdoen. Vluchtig keek ik rond. NIemand in de buurt. Ik stak twee vingers van mijn hand op en liet het water dat in het glas zat, rustig eruit komen en geleidde het naar haar hand. De oude vrouw had willen helpen, maar had daarbij per ongeluk brandnetels geplukt. Ze moest vast vreselijke jeuk hebben op dit moment. Ik bracht het water om haar hand heen. Vele eeuwen geleden was water enkel en alleen maar gebruikt vanwege haar helende krachten. De laatste jaren echter. Snel stopte ik mijn gedachtes weg en keek ik weer naar de hand van de vrouw die zijn normale kleur begon terug te krijgen. Een glimlachje trok over mijn gezicht heen en soepel liet ik het water terugvallen in het glas. Ik pakte een zalfje, dat overigens niks deed, en smeerde het op haar hand. 'DIt zou moeten helpen,' zei ik de vrouw en stond op. 'En nu geen brandnetels meer plukken.' Ik knipoogde en grinnikte in mezelf om de rode blosjes op haar wangen.

Ik verliet de tent en liep rustig naar het vuurtje toe, waar ik al iemand zag zitten. Ik knikte kort naar hem en ging toen zonder een woord te zeggen, tegenover hem zitten. Voor enkele minuten staarde ik naar het vuurtje, totdat ik geluid hoorde een stukje verderop. Ik keek op en zag een onbekend meisje staan, leunend op een stok. Mijn ogen werden meteen getrokkennaar haar blote benen. Haar linker been zat onder de krassen en diepe wonden. Snel stond ik op.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje ma dec 21, 2015 11:07 am

Aella was al lang niet meer in het stuk stad geweest waar ze nu liep. De flatgebouwen waren ingestort, zodat delen groen uitgeslagen isolatiemateriaal te midden van asbest uit de stukken gevel en puin puilden: klimop, morgenglorie en andere planten slingerden zich door de stenen heen. De straten waren vol stukken rots en ander gruis, waar gras uit het gescheurde asfalt puilde. Naast een stuk ingestort muur lagen twee personen, als twee kleine kinderen die lagen te slapen in het bos: maden kropen over hun gezichten heen die zo gemuteerd waren dat ze niet meer als herkenbaar te beschouwen waren.
Aella haalde oppervlakkig adem en trok de capuchon van de te grote, versleten jas die ze droeg, verder over haar haren heen. Haar haar was zo lichtblond dat het haast wit was: een sterke eigenschap van De Mensen Die in De Lucht waren geboren. Voorheen had ze het met houtskool, vet en versnipperde bloembladeren die ze maar kon vinden vermengd om zo haar haar zwart te verven en niet op te vallen. Maar dat was lang geleden, zodat ze nu weer ivoorkleurige lokken had. Bijeengebonden in een slordige vlecht en diep weggestopt onder een capuchon, viel het minder op. Niet dat het er ook maar iets toe deed: ze had al maandenlang geen levend mens meer gezien.
Terwijl ze verder liep plukte ze hier en daar wat eetbare bladeren, of groef knollen en wortels op, maar het was weinig en bovendien grotendeels oneetbaar door de radioactieve mutaties door de giftige en dodelijke stoffen in de grond. Haar tong was een stuk leer in haar mond en ze haalde rasperig adem. Dit was lastig, maar ze had voor hetere vuren gestaan.
Een plek even verderop trok haar de aandacht: de bodem was verschroeid. Ze stapte eropaf en trok haar neus op bij de stank. Nog niet lang geleden was hier een vuur geweest. In het midden van de verschroeide plek lag een verkoold karkas, zo onherkenbaar dat het niet te identificeren was, maar het was groot, dus waarschijnlijk was het een roofdier, misschien een leeuwachtige.
Terwijl ze stond te kijken naar het verkoolde skelet hoorde ze het geluid van vallende stenen. Met een ruk hief ze haar hoofd op. Tot haar ontsteltenis zag drie walkers over het puin naar haar toe klauteren. Het waren gemuteerde zombies, niks menselijks meer: eens gestorven waren ze door het virus dat zich in hun lichaam had genesteld weer tot leven gekomen.
Onsteld hief ze haar vrije hand op om de wind op te roepen. Ze voelde kracht uit haar lichaam lopen en de wind langs haar lichaam strijken als water: haar capuchon waaide af en haar lichte haar wapperde furieus. Eén walker kreeg ze tegen de grond, maar haar krachten begaven het: ze was te zwak om de strijd aan te binden met magie, laat staan met een houten stok als zwaard.
Naar adem happend gooide ze de houten stok van zich af en zette ze het op een rennen.

De jongeman had een goedemorgen gemompeld tegen de nieuwaangekomene bij het vuur. Hij kende hem wel, Don, een geschikte kerel in deze rare wereld, maar verder wist hij nog niets over hem.
Hij haalde de beker van het vuur af en blies de thee koud. Dat was nou het typische met deze wereld, dacht hij even, ondertussen naar de thee kijkend waar het vuur zich in weerspiegelde. Je kon nou nooit meer op iets vertrouwen, zelfs niet op de overlevenden in het kamp. Een kwestie van egoïsme en geluk. Dat was het enige wat je overeind kon houden op deze wereld met mutaties, ondergang en uit balans gebrachten elementen. Maar geluk... Hij nipte van de thee en zuchtte. Op hetzelfde moment voelde hij iets warms langs zijn hand strijken en hij keek glimlachend om. De grote ogen van Max, zijn dier wat een combinatie was tussen een wolf en een hond, keek bedelend om eten. De jonge man zocht in zijn rugtas naar wat opgespaarde rantsoenen, en gooide het dier een stukje gedroogd vlees toe.
Om hem niet compleet naamloos door het leven te laten gaan; de jonge man heette Wolf, of dat was tenminste zoals iedereen hen noemde bij gebrek aan het weten van zijn echte naam, omdat hij een getrainde wolf als compagnon had, wat zeer ongebruikelijk was, zeker deze dagen, en zijn vechtlust. Dat was ook het enige waar hij op bogen kon, want zijn achtergrond was nogal duister en bij niemand bekend.
Terwijl hij van de thee zat te nippen hief de hond opeens de kop op, blafte, stond op en keek strak naar het westen: Wolf, om hem zo voorlopig zo te noemen, keek de richting in die het dier aanstaarde: tegelijkertijd stond Don naast hem om. In het schemerlicht was een jonge vrouw verschenen. Ze liep niet als een walker of een andere mutatie, maar hinkte, en leunde op een stok: toen Wolf beter keek zag hij dat ze gewond was. Hij gooide de beker thee van zich af en haastte zich naar haar toe terwijl Max naast hem rende. Hij zag hoe erg ze verzwakt was, dus sloeg hij zijn armen rond haar schouders heen en steunde haar. Diepe krassen liepen in haar been: ze moest aangevallen wezen door een of ander roofdier. Hoe was het mogelijk dat ze nog leefde? Maar het was geen tijd voor overdenkingen. 'Don, help eens een handje!' riep hij scherp naar de andere man toe.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia ma dec 21, 2015 11:51 am

Ik voelde hoe iemand me vastgreep, een beschermende greep, geen zombie greep. Tenminste, dat was wat ik aannam. Uit reflex tilde ik mijn handen op, klaar om aan te vallen, maar er gebeurde niets meer. De koorts had zich zo door mijn lichaam getrokken dat mijn magie niet meer naar me luisterde. Ik keek even omhoog, naar het gezicht dat er normaal uit leek te zien, en besloot me maar over te geven. Ik keek wel wat er met me zou gaan gebeuren en ik hoopte alleen maar op een goede afloop. Ik sloot mijn ogen en liet me tegen de vreemdeling aanzakken. Het ging niet meer, al mijn kracht was op. Ik was hier gekomen, nu was het aan de rest om menselijkheid te tonen en me te helpen.


Ik keek naar het huisdier van de jongeman die iedereen hier Wolf noemde. Ik begreep dat hij van zijn dier hield, wij hadden thuis ook altijd dieren gehad, maar de laatste restjes eten geven aan zo'n beest begreep ik niet en afkeurend bekeek ik dan ook het schouwspel. Toen de jongevrouw echter het terrein op kwam, vergat ik het huisdier compleet en ik snelde naar haar toe. Wolf en zijn, uh nouja, wolf waren echter sneller en grepen het meisje bezorgd vast. Ze tilde haar handen op alsof ze ons wilde stoppen, maar gaf zich toen over en viel tegen de borst van Wolf. Ik kwam bij de twee staan en hurkte kort bij haar been neer. Diep, maar misschien nog wel te genezen. Mijn aandacht ging nu naar Wolf. 'Zou je haar naar de ziekenboeg kunnen brengen? Vanaf daar neem ik het over.' Kort keek ik naar het huisdier dat niet goed leek te weten of hij de vrouw moest accepteren of haar pijn moest doen. En eerlijk, ik wist het ook niet. Het was zuur om te beseffen dat iedere overlevende je vijand kon zijn. Het was al erg genoeg dat er gemuteerde beesten en walkers rondliepen, maar sommige mensen hadden zich tegen het hele menselijke ras afgezet en waren alleen maar uit op bloed en wraak. Een snelle blik ging over haar gezicht. Ze droeg een rood jurkje, met een korte losse rok. Het zag er verweerd uit, maar dat deed juist wel iets met de charme van het hele ding. Haar bruin-rode haar zat ergens tussen slag en krul en de voorste plukken waren aan de achterkant vastgemaakt in een vlechtje. Op haar rug had ze een koker bij zich, vermoedelijk met pijlen erin. MIsschien had ze zo die hele aanval wel overleefd, al had ze behoorlijk goed moeten richten om zo'n enorm beest - gezien aan de wonden - te vermoorden. Was ze dan toch getraind? Ik twijfelde en bekeek haar nog eens snel, maar besefte dat als ik het niet zou proberen, ik nooit zou weten of ze goed of slecht was.

Ik sta echt in het niets met jouw hele berichten. I'm sorry ;(
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje ma dec 21, 2015 12:20 pm

Dude, sttt, jouw personages zijn nu al awesome.

Ze was zonder een woord nog te zeggen tegen hem aangevallen. Wolf legde zijn sterke armen onder de schouders en in de knieholten van het meisje en tilden haar op. Snel bekeek hij haar wonden: ze waren diep en opgezet met geel vocht: blijkbaar moest het al een tijdje geleden gebeurd zijn, zeker een dag: want de wond was ontstoken en het meisje straalde warmte uit van de koorts. Kort knikte hij op de woorden van Don en haastte zich met haar in zijn armen naar de primitieve tent die als voorlopige ziekenboeg was ingericht. Hoewel Wolf wel verstand had van medicinale planten, was het Don die iedereen weer op de been kreeg op de een of andere manier.
Hij veegde wat troep opzij die op het geïmproviseerde bed waren gelegd en legde toen voorzichtig het meisje neer. Terwijl hij een lok haar uit het gezicht streek hoorde hij zijn wolf grommen. 'Het is goed, Max,' suste hij, zonder ook maar één ogenblik zijn ogen van haar gezichtje af te wenden. In een kort moment, niet langer dan een hartslag, wist hij dat hij haar eerder had gezien. Het volgende moment was de rare illusie vervlogen. Zijn blik ging nu uit naar Don. 'Weet je wel zeker dat het goed gaat komen? Ze zal iedereen in gevaar brengen als ze geïnfecteerd is.'

Het was een mooie dag om te sterven.
Aella rende verder. Ze zoog de lucht naar binnen en dreef haar benen aan, bewoog met haar armen, sprong over puin heen, viel, krabbelde weer overeind en rende verder. Maar dit hield ze niet lang vol. Ze hapte naar adem, die reutelend en schor door haar droge keel ging: zwarte sterretjes dansten voor haar ogen.
Even wierp ze een blik over haar schouder heen. Maar toen ze de gemuteerde wezens achter zich aan zag komen, rende ze met een kreet van afschuw verder. Ze haatte ze, de vieze, rottende, stinkende, gemuteerde lijken die bewogen als hongerige hyena's. Maar er zijn nu eenmaal eindes aan het menselijk uithoudingsvermogen. Maanden had ze ziek binnen gezeten en nu weigerde haar nog altijd zwakke lichaam simpelweg door gebrek aan conditie en energie.
Met brandende longen zakte ze op haar knieën heen terwijl de lucht door haar lijf gierde. Achter zich hoorde ze het grommige gesnauw van de walkers, hun sleperige geren, en ze voelde hoe haar ademhaling steeds sneller en hoger werd. In een allerlaatste poging wierp ze het hoofd in de nek, waarbij het daglicht haar plots verblinde: met een kreet gilde ze naar de wolken. Even klonk alleen de echo, haar raspende gehijg en de schorre ademhaling van de walkers. Toen ontstak er plotseling zo'n windvlaag dat Aella zich moest vastklemmen aan de grond. Haar kleding wapperde om haar vermagerde ledematen en ze hield haar ogen stijf dicht tegen het stof: ze hoorde hoe de walkers simpelweg wegwaaiden, gedragen door de kracht van een storm.
Maar even plotseling hield de wind ook op als hij gekomen was. Aella trilde over heel haar lichaam heen: het beheersen van de wind kostte kracht, meer kracht dan ze had. Terwijl ze door een donker floers heenstaarde hoorde ze tot haar agitatie dat één walker aan de storm was ontkomen: en toen ze voortkroop, slechts op haar zenuwen, voelde ze de nagels in haar enkel, en wist ze dat ze verloren had.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia ma dec 21, 2015 10:05 pm

Ik keek naar haar been en haalde twijfelend mijn schouders op. 'Maar als we niets doen dan sterft ze en dat wil ik mezelf niet op mijn geweten halen.' Even keek ik Wolf aan en glimlachte zwak. 'En jij ook niet denk ik.' Ik liep naar achter, haalde twee glazen water, 'een voor mezelf en een voor haar', was de smoes en pakte vervolgens wat kruiden en doekjes. Ik kwam gehaast terug en ging naast haar op een kruk zitten. 'Kun je ons even alleen laten?' vroeg ik de man en ik keek hem bijna dwingend aan. 'Ik raak altijd gestrest als er iemand meekijkt,' dreunde ik mijn standaard smoes op.

Ik voelde hoe iemand me meenam, hoe ik door de lucht zweefde en toen uiteindelijk op een niet al te zacht bed achtig iets kwam te liggen. Ik opende mijn ogen even, knipperde tegen het felle zonlicht, en sloot toen mijn ogen weer. Ik probeerde te praten, maar er kwam niet veel meer uit dan gemompel: 'wild gemuteerd beest... Leek leeuw...' Met de grootste moeite opende ik mijn ogen weer, maar het felle licht werd enkel onderbroken door twee silhouetten. Geen gezichten, geen uitdrukkingen. Het was beangstigend en ik sloot mijn ogen weer, hopende op een goed einde.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje ma dec 21, 2015 11:03 pm

Wolf trok zijn lippen in een grimas. 'Je hebt gelijk.' Terwijl hij de woorden zei, bewoog het meisje onrustig met haar hoofd en opende ze haar ogen voor een moment. De adem stokte hem in de keel. Hij wist nu zeker dat hij haar eerder had gezien. In zijn dromen, zijn nachtmerries: iets met haar en vuur, godallemachtig, zoveel vuur... Maar hij slikte en zij sloot haar ogen weer. Hij probeerde zijn verrassing te verdoezelen door te knikken bij Don's woorden die hem met zonder veel ceremoniën de tent uit probeerde te jagen.
Hij knikte. Met een 'Max, kom!' duwde hij het stuk zeildoek voor de opening van de tent opzij en stapte naar buiten, knipperend tegen het zonlicht. Hij haalde diep adem. Er was iets aan de hand met dat meisje, maar hij wist niet wat, en waarschijnlijk zou hij het ook niet te weten komen. Maar hij had haar regelmatig gezien in zijn slaap, of het was een gelijkenis die er benauwend veel op leek.
Zo staarde hij enige ogenblikken in gedachten verzonken naar de hoge gebouwen even verderop, die in het voormalige stadscentrum stonden. Zijn haar, dat een onbestemde modderkleur had, was in dreadlocks gedraaid en bijeengebonden in een warrige staart dat tot net over zijn schouders hing: door de zon leek er een gouden aura om hem heen te hangen. Zijn mosgroene ogen bleven op de stad gericht. Van die richting was het meisje gekomen. Aangevallen door een wild, gemuteerd beest, wat leek op een leeuw. Zo had ze het gezegd. Hij kende de dieren wel, een gemene mengeling van allerhande roofdieren, sterker, gevaarlijker en groter dan hun Afrikaanse neven. Hoe was het mogelijk dat ze nog in leven was?
Uiteindelijk zuchtte hij, ging zitten naast het vuurtje wat hij zopas had gemaakt en krauwde Max. De wonderen waren blijkbaar de wereld nog niet uit.

Ze wilde nog niet dood. Niet nu en zeker niet op zo'n stomme manier.
Ze graaide om zich heen, op zoek naar iets wat als wapen zou kunnen dienen. Haar handen sloten zich om een stuk steen heen en ze smeet het richting de walker met een kracht waar ze zich zelf over verbaasde. Het belandde middenin zijn gezicht, zo hard dat Aella het neustussenschot hoorde kraken. Het gemuteerde, rottende lichaam draaide een halve lengteas om en de klauwachtige handen lieten haar enkel los. Haar longen deden pijn van het raspende ademhalen. Opnieuw klauwde ze rond zich heen en had nu een stuk metaal te pakken, een stuk kapotgescheurde grill van een Jeep Grand Cherokee die even verderop op zijn zijkant lag: het was roestig en kruimelde in haar hand. Ze zag de walker weer terugkomen en zag diens met bloed besmeurde, rottende en besmeurde gezicht vlak bij de hare. Instinctief gaf ze hem een dreun met het stuk metaal. Het was scherp aan één kant en het sneed haar hand open door de klap: maar tegelijkertijd was het hoofd van de walker ingesneden. Levenloos viel hij neer. Ze had het gered. Ze had hem uitgeschakeld. De hersens, het cruciale punt, waren kapot.
Uitgeput viel het stuk metaal uit haar handen neer. Ze liet zich op de grond vallen, op haar rug, en staarde met onregelmatige ademhaling naar de blauwe lucht. Ze leefde nog. Die wetenschap bezorgde een raar gevoel in haar maag.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia ma dec 21, 2015 11:21 pm

De jonge vrouw was veel te ver weg om ook maar te merken wat ik bij haar zou doen en ik besteedde dan ook geen aandacht aan het verbergen van mijn krachten voor haar. Ik pakte een doekje en probeerde de wonden schoon te deppen. Haar been schokte een beetje, maar haar ogen bleven gesloten. Als ware instinctief reageerde ze op de pijnprikkels. Nadat ik de wonden een beetje had schoongemaakt, pakte ik de twee glazen erbij. Soepel gleed het water uit beide glazen omhoog, kwam samen en ging toen naar haar been toe. Vluchtig keek ik rond om te kijken of niemand me zag. Toen liet ik mijn handen een paar centimeter over haar been glijden. Het water reinigde diep in haar wonden en haalde alle vieze prut eruit. De koorts die ze had moest weggaan zodra ik hiermee klaar was. Of de wonden genezen konden worden, wist ik echter niet. Sommige schrammen waren zo diep dat ik het bot kon zien en bij een andere wond zag ik hoe de spieren beschadigd leken te zijn. Het was een wonder dat ze hier zelf naartoe was gelopen. Heel kort keek ik op naar haar gezicht dat de spieren rond de mond en wenkbrauwen gespannen had, maar waarvan de ogen nog steeds dicht zaten. Ik ging verder, concentreerde me en probeerde de helende krachten van het water te benutten. Ik kon zien dat haar gezicht nu iets ontspande, maar de wonden gingen er niet veel beter uit zien. Uiteindelijk stopte ik het nu troebele water terug in de glazen. Ik pakte verdovende creme en begon dat voorzichtig op haar been te masseren. Als laatste plakte ik kleine tapejes op haar wonden om ze bij elkaar te trekken en verbond ik haar hele been met wit verband. Ik stond op, keek weer even naar het gezicht en pakte toen de glazen. Dit was alles wat ik nu kon doen. Ik liep naar het kraantje toe, gooide het water weg, spoelde toen goed door en gooide toen desinfecteerd middel door het putje zodat de bacteriën geen kans hadden.

Zo'n tien minuutjes later kwam k ook naar buiten gelopen en zakte ik weer bij het vuurtje neer. 'Ik heb gedaan wat ik nu kan doen,' mompelde ik tegen Wolf. 'Maar ik weet niet of ze het redt.'


Dus nouja, Evia lag daar een beetje.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje di dec 22, 2015 2:48 am

Terwijl hij op een stukje tak kauwde en naar de gebouwen in de verte staarde, overdacht hij de laatste gebeurtenissen, haalde ze uit elkaar, bekeek ze in een ander licht. Maar veel verder kwam hij niet. Had het iets te maken met zijn rare nachtmerries of andere voorgevoelens die hij al had gehad sinds hij een klein kind was? Het feit dat hij met Natuur in zijn bloed geboren was? Hij wist het niet. Maar hij voorvoelde dat dit gewonde meisje heel wat teweeg zou brengen, alsof ze een schakel was van een grotere puzzel, iets waar ze allemaal mee te maken hadden en wat boven hun hoofd hing.
Naast hem lag Max, die een diepe zucht slaagde. Wolf kriebelde het beest achter de oren en verviel in een stille peinsbui, enkel onderbroken door af en toe 'goedemorgen' te zeggen naar een kamplid toe dat ook was ontwaakt.
Uiteindelijk hoorde hij voetstappen naderbij komen en keek hij zwijgend toe hoe Don naast hem kwam zitten. Wolf verbaaste zich altijd over Don: het was een meester in de geneeskunst. Hij had voor iedereen wel een oplossing, of het nu een simpel zalfje was of een groter paardenmiddel, en altijd scheen het goed aan te slaan. Wolf had wel eens geïnteresseerd gevraagd hoe hij te werk ging, maar Don had hem met een weinig zeggende opmerking afgewimpeld. Bovendien wilde hij nooit toeschouwers bij zich hebben als hij de zieken behandelde.
Hij had zich zelfs al eens afgevraagd of Don er misschien geen punt meer van maakte, maar nu hij schuin in zijn half dichtgeknepen ogen keek, besefte hij dat dit niet zo was. Hij knikte langzaam op de woorden van de ander. 'Is het goed als ik even bij haar ga kijken?' vroeg hij. En toen, met een verontschuldigend handgebaar: 'Ik ken haar ergens van, al weet ik niet waarvan...'
Hij krabbelde overeind. 'Max, blijf,' sprak hij gebiedend naar de hond, die even piepte maar bleef liggen, en liep toen de ziekentent in.

Ze wist niet hoe lang ze daar lag, op haar rug, uitgestrekt als een zeester op het land.
Uiteindelijk verroerde ze zich en verbaasde ze zich over de intense stilte. Ze was er nog. Ze leefde.
Langzaam kwam ze in zittende houding. De snede in haar hand stak en brandde, maar was niet ernstig: ze wikkelde er een stuk afgescheurd t-shirt omheen. Ze had overal spierpijn, maar ze maakte zich het meest zorgen over haar linkerenkel. Er liepen vier krassen waar de nagels de huid hadden opengetrokken. Niet bijzonder diep, maar het bloedde. Langzaam blies ze de lucht in en uit om niet over haar nek te gaan. Ze was gewond. De wond zelf had niets te betekenen. Maar hij wel toegebracht door een rottende, geïnfecteerde mutant.
Als in paniek kroop ze naar de Jeep die op zijn kant lag, en brak een ander stuk grill af. Ze sneed zich ermee in haar enkel, over de krassen heen. Het begon heftiger te bloeden, warm over haar been en schoen heen. Maar op deze manier hoopte ze de infectie eruit te laten bloeden. Want ze wist donders goed dat als de infectie zich eenmaal in je hele bloedbaan had gevestigd, ze dood was. En daarna zelf een walker, een opnieuw levend lijk.
Opnieuw scheurde ze een stuk tshirt af en bond dat om haar enkel heen. Het overgebleven vod knoopte ze om haar hoofd heen, haar haren erin verstoppend zodat men niet de lichte kleur zou zien. Ze zou mensen moeten vinden. Iemand die haar kon helpen voordat ze zou... Als er überhaupt nog levende mensen in de stad waren...
Haar enkel stak pijnlijk, maar ze kon er nog prima op lopen. Voor de zekerheid brak ze nog een nieuw stuk van de grill af als eventueel wapen en begon te lopen. Van de vermoeidheid was geen sprake meer: ze moest nu door.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia di dec 22, 2015 4:00 am

Ik wuifde mijn hand als teken dat hij kon doen wat hij wilde. De wolf bleef hier helaas en een beetje argwanend keek ik naar het grote dier. Ik wist niet hoe hij reageerde als zijn baasje weg was. Het leek alsof het dier mijn angst doorzag en hij me alleen maar banger probeerde te maken door me strak in de gaten te houden en af en toe zijn bovenlip op te tillen als teken van dominantie. Ik had het beest graag laten weten dat hij niet met me moest sollen, maar wilde niet de woede van hem of van zijn baas op mijn hals halen. Ik rolde met mijn ogen en prikte een beetje in het vuur. Een glimlachje kwam over mijn gezicht te liggen. Vuur, het leek zo machtig, maar het was niets bij een drupje water.

Toen ik opkeek, zag ik in de verte een persoon verschijnen. Was het vandaag soms spits? Ik stond op en liep rustig naar de rand van het kamp toe, de persoon in de verte bekijkende. Het scheen deze kant op te lopen en ik hield mijn hoofd scheef, bestuderende wat voor persoon het was. Toen ik had onderscheden dat het een meisje bleek te zijn, een jonge vrouw, en dat ze slecht ter been was, besloot ik haar te helpen. Ik liep in haar richting en hield mijn handen open alsof ik niets te verbergen had en haar niet aan zou vallen. Was het vandaag soms spits? Dit was al de tweede persoon die, slecht ter been, ons kamp naderde.


Ik wist met enige moeite mijn ogen te openen. De kamer was nog steeds erg licht en ik legde mijn handen voor mijn ogen. Tussen de kieren van mijn vingers door, keek ik de kamer rond. De kamer was grauw en zonder enkele aankleding of opsmuk. Het straalde kille somberheid uit, alsof er hier dagelijks mensen stierven. Ik zuchtte zachtjes en probeerde mijn hoofd op te tillen, naar mijn been te kijken waarvan ik ineens besefte dat ik die amper nog voelde. Angstig liet ik mijn blik naar mijn been gaan, maar hij zag er - God zij dank - nog aan en was gewikkeld in een verband. Opgelucht liet ik mijn hoofd weer zakken en ik sloot mijn ogen tegen het felle licht om ze pas weer te openen toen ik voetstappen hoorde.
Met mijn handen voor mijn ogen, tussen de kiertjes door glurend, keek ik naar het silhoutte dat tevoorschijn kwam.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje di dec 22, 2015 4:31 am

Ze liep door, op haar hoede, en bij het minste geluid - zoals het opfladderen van een vogel, een wapperend stuk gordijn voor een kapot raam - opschrikkend. Mensen. Ze moest andere mensen vinden. Dat was de enige gedachte terwijl ze doorploeterde.
Opeens bleef ze stokstijf staan toen een nieuwe gedachte haar inviel die haar bloed koud maakte. Waarom? Waarom zou ze nog lopen? Stel dat ze besmet was, geïnfecteerd door de walker? Een beet was zonder meer dodelijk en er was geen medicijn of tegengif voor. Zelfs nagelkrabben waren regelmatig fataal. Hoe kon ze nu naar mensen zoeken, in haar egoïsme? Wat als ze geïnfecteerd was, stierf, en zo anderen in gevaar bracht?
Aarzelend zette ze enkele stappen, op de rand van paniek en tranen. Haar maag maakte een rommelend geluid en dat bracht haar terug op de reden waarom ze überhaupt naar buiten was gegaan. Kalm. Ze moest alleen maar kalm worden. Eten zoeken, dat was toch haar plan geweest? Houterig liep ze verder toen ze opeens nieuwe voetstappen hoorde.
Ze hief haar hoofd met een ruk op. Er kwam een man aangelopen. Hij had niet de slepende, hangende stap van een walker of een andere mutatie. Een levende man. Een overlevende. Haar eerste reactie was naar haar hoofd grijpen - maar de stof zat er nog goed omheen gewikkeld en haar haar was niet zichtbaar. Haar twee reactie was opluchting, haar derde wanhoop, haar vierde egoïsme. Ze was nu al zoveel maanden alleen. Ze had proviand nodig: verzorging voor haar wonden, al mocht niemand daarvan weten. Ze kon niet meer: ze was bang en wanhopig. 'Alstublieft, kunt u me helpen? Ik... Mijn voedselvoorraad is nu al dagen uitgeput.'

Ze was wakker en belangrijker, ze was in leven.
Hij liep naar het geïmproviseerde bed toe wat bestond uit een kapot matras, een kussen, enkele kledingstukken en een legerslaapzak, en ging daar op zijn hurken zitten. Zijn blik gleed over haar heen. Ze lag volkomen stil, wit als was en met de handen voor het gezicht gevouwen alsof ze het grauwe daglicht niet kon verdragen. Haar haar, dat standhield tussen rood en bruin, lag uitgewaaierd op het kussen in slordige golven. Hij wist niet waar ze vandaan kwam: hoe was het mogelijk dat er überhaupt nog iemand leefde in een straal van twintig kilometer zonder daarvan gehoord te hebben? En hoe kon ze nog leven na aangevallen te zijn door een roofdier? Hij glimlachte even naar haar om haar een beetje op haar gemak te stellen. 'Wat is je naam?' vroeg hij vriendelijk.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia di dec 22, 2015 6:10 am

Ik bekeek het silhouet dat een man bleek te zijn en haalde één van mijn handen voor mijn ogen vandaan. Tussen mijn samengeknepen ogen door, kon ik zijn gezicht nu een beetje zien. 'Evia...' zei ik langzaam na enkele seconden getwijfeld te hebben over hem een nep naam te vertellen. Maar waarom zou ik? Ze hadden me geholpen voor zover ik wist en dat moest me maar genoeg reden geven om ze te vertrouwen voor nu. 'Jij?' Ik haalde nu mijn andere hand ook voor mijn ogen vandaan en probeerde mezelf omhoog te drukken zodat ik in zittende houding kwam. Echter, nu ik mij had overgegeven aan de pijn en de koorts, voelde ik me zo belabberd. Ik had geen idee of ik zat of om mijn kop aan mijn voeten omhoog werd gehouden. De wereld, voor zover ik hem kon zien, draaide om me heen. Ik voelde hoe miniscule vonkjes van mijn handen kwamen en balde snel mijn vuisten in een poging mijn krachten onder bedwang te houden en te verbergen. De vonkjes kaatsten tegen mijn vingers en verbrandden mijn huid, maar ik weigerde de vreemdeling mijn krachten te laten zien. Ik was veel te kwetsbaar en een normaal mens zou dit moment vast graag gebruiken om me te vermoorden. Ik zakte weer terug op het bed en probeerde te glimlachen. 'Dat gaat dus niet...' Een gespeeld lachje klonk.

Ik bleef een paar meter van de jonge vrouw staan. 'We hebben wel wat te eten in het kamp, maar niet teveel.' Ik knikte naar haar enkel. 'Maar ik denk dat ik je daar sowieso mee kan helpen. Mag ik vragen wat er is gebeurd?' Kort keek ik naar de haar enkel waar een bebloedde doek omheen zat, net zoals om haar hand. Ik zette een stapje dichterbij en stak als vriendelijk gebaar mijn hand uit. 'Mijn naam is Don trouwens, de dokter of hoe je het wilt noemen, van dit kamp.' Vluchtig gleden mijn ogen over haar lichaam heen. Ze droeg een doek om haar hoofd, om haar hand en om haar enkel. 'Is je hoofd ook gewond?' Ik liet mijn linkerhand naar de doek gaan om hem eraf te halen en te kijken.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje di dec 22, 2015 10:30 am

Haar stem was aantrekkelijk, met een licht accent dat hij niet gelijk kon plaatsen. Blijkbaar kwam ze niet uit deze streken. Hij trok zijn lippen in een vriendelijke glimlach. 'Mijn naam is Wolf,' antwoordde hij op haar vraag. Hij stond op en liep naar de krakkemikkige, met roest bespikkelde wastafel en pakte daar een glas vandaan. Uiteraard waren alle leidingen afgesloten, maar bij de wastafel lag een grote waterzak.
Hij knielde weer bij haar neer. Hij hield haar het glas voor. Ze zag nog bleker, leek het wel, bijna doorschijnend. 'Je zult vast dorst hebben. Waar kom je vandaan?' vroeg hij om haar gedachten wat af te leiden terwijl hij zijn arm onder haar schouder legde om haar te ondersteunen bij het drinken. Een geur kwam zijn neus binnen: het rook verbrand, maar hij dacht dat hij het moest hebben verward met aceton, een typisch ziekte-geurtje.

Snel zette ze eens stap achteruit en had haar handen beschermend tegen de doek gedrukt. 'Nee, nee,' sprak ze gejaagd. 'Nee, ik... ik heb impetigo opgelopen. Een infectieziekte. Besmettelijk. Vandaar dat ik een doek draag.' Het was lang geleden dat ze de leugen had gebruikt, maar in de meeste gevallen vervulde het mensen met genoeg afschuw om er verder niet naar te vragen, laat staan te kijken.
Lucht was immers het zwakste van de vier elementen. Zodra de overheid erachter was gekomen dat ze De Mensen Die in de Lucht waren geboren makkelijk konden overmeesteren, waren veel van hen gevangen genomen, gemarteld, omgekocht, gemanipuleerd, mishandeld of getraind en op deze manier ingeschakeld als sterke manschappen in het slagveld, sterker dan normale soldaten. Maar na de revolutie en het begin van de atoomoorlog, in combinatie met de strijd tegen de andere elemten, habben zelfs de liquatiepogingen van de overheid op overleefd. Hun kracht was voornamelijk superieure overlevingstalenten en het beheersen van de lucht, in hoe zwakke poging dan ook.
Maar verder stelde het belabberd weinig voor. En dat was ook de reden dat Aella haar haar verborgen hield. Ze wist uit eigen ervaring hoe mensen misbruik konden maken van haar krachten. En niemand, niemand was tegenwoordig meer te vertrouwen.
'Er is verder niks ernstigs gebeurd. Opengehaald aan een stuk prikkeldraadversperring die ik had onderschat,' antwoordde ze op zijn andere vraag. Even glimlachte ze naar hem. 'Mijn naam is Alice.' Dat was naar, alleen maar liegen in alles wat je zei. Nee, erger nog dan liegen. Ze bracht hem in gevaar, en met hem zijn kamp. Ze liet haar ogen even dwalen. De tranen schoten haar in de ogen toen ze het geïmproviseerde kamp, even in de verte zag: er brandde een vuur en er zaten mensen omheen. Dat was lang geleden, heel lang geleden. 'Zijn jullie hier al lang?' vroeg ze ongelovig.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia di dec 22, 2015 10:53 am

Ik wist weer te ontspannen en ontspande mijn vingers. Dankbaar pakte ik het glas aan dat koel voelde aan mijn verbrandde huid. Ik dronk wat van het koude, frisse water. Het voelde heerlijk aan mijn droge keel. Wanneer was de laatste keer dat ik echt fris water had gedronken? SOwieso had ik vandaag niets gedronken en de keren daarvoor had ik water gedronken uit beekjes, hopende dat ik niet ziek zou worden. Mijn keel werd verlicht door het water en ik dronk in één keer het hele glas leeg. Het koele glas hield ik vast om de wonden te koelen.

Bedenkelijk keek ik nu op naar de man die zo dichtbij was. Hij wilde wel veel van me weten en ik twijfelde om hem alles te vertellen. 'Uhm... oud -naam- (zo inspiratieloos),' zei ik toen langzaam. 'En jij?'



Ik trok mijn hand terug en bekeek bedenkelijk haar zelfgemaakte verbandjes. 'Dan weet ik niet of het zo'n goed idee is om mee te komen naar het kamp...' Ik keek even achterom en toen weer naar de jonge vrouw, Alice, opzij. 'We zitten hier nu een paar maanden. Af en toe komen er mensen bij, vaak gewond of gewoon op zoek nar gezelschap.' Ik bekeek haar en stapte weer iets dichterbij. 'Maar ik kan wel eten voor je halen en desinfecterende zalfjes enzo. Dan kan ik je misschien hier wel helpen en dan als het virus weg is, kun je ons kamp gewoon binnen. Lijkt je dat wat?' Ik glimlachte oprecht en haalde een hand door mijn haren heen om ze los te schudden.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje di dec 22, 2015 11:06 am

'Ho ho, niet teveel in een keer.' Zijn lippen plooiden zich in een lachje. 'Je zult ook wel uitgehongerd zijn. Maar als je wat meer op krachten bent gekomen zal ik wat eten halen, anders is het niet goed voor je maag, gevaarlijk zelfs.' Hij liet haar los zodat ze weer kon gaan liggen, maar bleef even op zijn hurken naast haar zitten. Zijn ogen gleden over haar gezichtje heen. Die vorm van haar gezicht, de grote ogen, die fijne lippen en die boog van haar jukbeenderen, de kleur en structuur van haar haar... Hij durfde er vergif op in te nemen dat dit het meisje uit zijn nachtmerries was. Hij hield zijn hoofd wat schuin. 'Oud *naamkwamhier*...' herhaalde hij langzaam, alsof het een woord was wat al lange tijd in onbruik was gehoord. 'Die streek heb ik lang niet meer voorbij horen komen.' Hij zweeg even en zag haar bedenkelijke blik. 'Ik kom zelf uit Yorkshire,' sprak hij. En toen opeens, zonder overgang: 'Heb ik jou niet eens eerder gezien?'

Aella voelde hoe een prop zich in haar keel nestelde en ze moest een paar keer slikken om die weg te krijgen, samen met de tranen die achter haar ogen branden. Het was nog steeds raar om weer een menselijke stem te horen. Zijn stem was vrij laag maar melodieus, met een accent dat ze niet goed kende, maar niet geheel onbekend haar voorkwam. Het was zo lang geleden dat ze met iemand had gesproken: ze wenste dat hij nooit zou ophouden met praten.
Ze moest echter moeite doen om haar teleurstelling te verbergen toen hij suggereerde dat ze beter buiten het kamp kon blijven. Desinfecterende zalfjes. Wat had ze daaraan! Ze kon haar haarkleur niet hier veranderen. Ze had de benodigdheden niet.
Maar ze knikte, keek wezenloos toe hoe hij een hand door zijn haren heenhaalde, wierp een blik naar het kamp achter hem, beet op haar lip. 'Ja,' sprak ze en glimlachte toen gedwongen. 'Dat klinkt als een goed idee. Dankjewel.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia di dec 22, 2015 11:27 am

Ik zag de teleurstelling op haar gezicht en beet even nadenkend op mijn lip. 'Ik wil je wel meenemen maar ik kan de rest van de mensen niet bloot stellen aan impetigo...' Ik bekeek haar magere gezicht en was even stil. Toen sprak ik weer: 'Ik zal nu meteen wat dingen ophalen. Blijf maar hier, ik kom eraan.' Ik draaide me om en liep heel snel naar het kamp terug. Ik liep ons enige gebouwtje binnen, knikte naar Wolf en onze nieuwe patient die blijkbaar wakker was, pakte een tasje en vulde hem met met de waterzak, wat eten en zalfjes en spul. Ik knikte weer toen ik langsliep en liep toen snel naar de kampgrens toe. Ze stond er gelukkig nog en met een lachje op mijn gzicht rende ik het laatste stukje naar haar toe. 'Ik heb het bij me hoor,' zei ik en ik opende de tas voor haar. 'Kijk eens.'

Ik sloeg mijn ogen neer en haalde zacht mijn schouders op. 'Ja, het is als één van de eerste streken vernietigd tijdens de oorlog.' Ik keek naar mijn handen en keek toen opzij naar hem. Het was wel lief da thij zo geïnteresseerd was, maar k voelde me veel te zwak om hele gesprekken met hem te voeren en bovendien kende ik hem helemaal niet. Ik was daarom ook erg verbaasd toen hij me de laatste vraag stelde. Vol verbazing bekeek ik zijn gezicht en even werd ik afgeleid door een man die langs liep. 'Nee...' gaf ik uiteindelijk antwoord op zijn vraag. 'Ik ken jou niet...' Ietwat ongemakkelijk keek ik van hem weg, naar het glas, naar mijn handen, en toen weer naar hem. 'Waarvan zou ik je moeten kennen...?'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje di dec 22, 2015 11:53 am

Stom van hem om het te vragen. Het klonk hem ook in de oren alsof het een zeer goedkope en originele smoes was om haar in bed te krijgen, alsof ze aan de bar hingen met een goedkope zoete wijn in een van de achterbuurten van Londen. 'Ach, nee, ik zal me wel vergist hebben,' antwoordde hij vaag. Hij zag hoe ze af en toe met haar ogen kneep: hoog tijd om weer weg te gaan. 'Ik zal je maar weer alleen laten. Met rust zal morgen vast je koorts verdwenen zijn. Don is af en toe net een magiër, zo goed kan hij alle gewonden opknappen.' Hij gaf haar even een bemoedigend knipoogje, stond op en stapte in gedachten verzonken de tent uit.
Buiten werd hij begroet door een kwispelende Max. Hij knikte naar de andere overlevenden die in het kamp woonden en sprak kort met enkelen: twee mannen die net de voorbereidselen troffen om op jacht te gaan voor de voedselvoorraad. Hij knikte, wisselde wat woorden over hun technieken, en wenste ze succes, waarna hij weer bij het vuur ging zitten, in zijn tas rommelde en begon te kauwen op een droge reep vlees.
Raar, heel raar. Hij bemerkte dat hij zijn blik gericht hield op de tent waar het meisje lag. Waarom was zij in zijn dromen verschenen, te midden van een hel aan vuur? Stond hen een ramp te wachten? Hij kon zich niet aan de indruk onttrekken een allesvernietigende catastrofe tegemoet te zeilen.

Ze was gaan zitten op de grond en verbaasde zich erover hoe licht ze zich in de benen voelde. Haar enkel deed zeer en brandde: haar hand was pijnlijk en kloppend. Besluiteloos staarde ze naar het stuk kapotte grill wat ze als wapen had meegesleurd. Het was scherp. Wellicht zou ze haar haren ermee tot de wortel kunnen afsnijden... Het zou alleen maar de indruk versterken dat ze werkelijk een besmettelijke ziekte had opgelopen. Daarna had ze enige tijd om iets te vinden om haar haren mee te kleuren.
Ze voelde hoe tranen zich tussen haar wimpers doorpersten. Ze had het gevoel dat de situatie zich boven haar hoofd aan het stapelen was: ze kon het niet meer baas. Maar haastig veegde ze haar ogen af toen ze in de verte de behulpzame Don weer zag naderen en ze slaagde er zelfs in een vage glimlach op haar gezicht te trekken toen hij de inhoud van de tas aan haar liet zien. Hongerig begon te kauwen op een hard stuk brood, het wegspoelend met het frisse, schone water. 'Hoe kan ik je bedanken?' vroeg ze terwijl nu een werkelijke glimlach zich op haar gezicht aftekende. 'In geen maanden heb ik brood of schoon water gehad. Dankjewel.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia di dec 22, 2015 12:08 pm

Met een grote glimlach keek ik toe hoe ze gulzig het water dronk en van het brood at. Ze zag eruit alsof ze al heel lang niet goed had gegeten of gedronken. Ik vroeg me af waar ze vandaan kwam. Hoe lang ze al alleen leefde of wanneer ze haar kamp of haar groep was kwijtgeraakt. 'Laat me je helpen, dat is al genoeg als bedankje.' Ik zakte bij haar neer op het groene, hoge gras en pakte de zalf eruit. De zak water hield zij in haar handen en twijfelend keek ik ernaar op. Ze moest het aan mij geven en haar ogen sluiten, anders kon ik haar niet helpen, maar ik twijfelde of ze dat wel zou doen. Ik pakte haar been voorzichtig vast en trok haar voet naar de mijne toe. 'Sta mij toe,' zei ik zacht terwijl ik het stuk kleding er voorzichtig vanaf begon te halen.

Ik knikte zacht op hem, maar wist niet zo goed hoe ik moest reageren op alles. Ik wist niet of hij oprecht geïnteresseerd was, of dat hij me alleen maar versierde omdat hij allang geen seks had gehad. Toen hij weg was, probeerde ik nog een ker naar mijn been te kijken. Hopelijk kwam het goed, ik wilde hier zo snel mogelijk weer weg. De koorts maakte dat mijn krachten op scherp stonden en het veiligst voor de rest was om snel weg te gaan. Voor nu, echter, moest ik slapen en proberen te ontspannen. Ik sloot mijn ogen en was al vrij snel weg.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje di dec 22, 2015 12:38 pm

Ze wilde haar voet terugtrekken. Dokter als hij was, zou hij waarschijnlijk de diepe nagelkrassen kunnen zien te midden van de snijwonden die ze zelf had gemaakt. Maar hij had haar enkel stevig vast terwijl hij het stuk bebloede stof eraf wikkelde. Onwillekeurig piepte ze van de pijn toen de stof, vastgekleefd aan de wonden, losgetrokken werd. 'Het was een prikkeldraadbarrière. Ik dacht dat ik er makkelijker overheen kon komen,' brabbelde ze snel. Ze kneep haar nagels in de palmen van haar klamme handen. Bang als ze was dat ze de waterzak kapot zou knijpen, had ze hem weggelegd. Pijn was iets waar je nooit aan wendde. En hoewel lucht een lichtere magie was dan bijvoorbeeld vuur of aarde, bezat het geen helende krachten zoals water, dat zowel helend als dodelijk kon zijn.

Hij wierp in de richting die Don op was gegaan en moest even twee keer kijken. Hij was bezig met een persoon die hij niet kende: blijkbaar een nieuwe gewonde. Wolf vloekte even met opeengeklemde tanden en staarde in het vuur. De situatie werd langzaamaan onhoudbaarder. Er kwamen steeds meer nieuwe overlevenden. Gunstig om je te verdedigen tegen alle mutanten en andere tegenstanders, maar hun voedselvoorraden slonken snel en bovendien trok een grote groep meer aandacht dan Wolf lief was. Hij telde in zichzelf de leden van het kamp. Ze waren met zijn negenen. Elf nu met inbegrip van de nieuwe dames. Zes konden zich volledig beschikbaar stellen; de rest was er niet toe in staat. Ouderdom, een licht- en een zwaargewonde, en nu een zwaargewond meisje en een lichtergewonde die Don blijkbaar hielp. De groep had beschikking over een Colt-pistolen, twee jachtgeweren, een Springfield en enkele messen en andere steekwapens met een ruwe schatting van zeven rondjes munitie per schietwapen. Een dunner wordende voedselvoorraad, betrekkelijk weinig water. En ze moesten elkaar op de been zien te houden.
Hij zuchtte, ging verzitten en staarde in de vlammen. Hij zag er tegenop om weer te gaan slapen, omdat hij wist dat hij weer dezelfde nachtmerries zou krijgen. Tegelijkertijd was hij benieuwd of hij het meisje weer zou zien. Wat de droom zou betekenen. Hij snoof.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia di dec 22, 2015 12:50 pm

Dus nouja, ik heb het heel interessant gemaakt voor Evia. Zij sliep namelijk. Ik denk dat ze in de nacht gaat proberen weg te gaan.

Ik keek kort naarhaar op. Ze had liever dat ik haar niet hielp, maar ik twijfelde of dat was omdat ze het echt niet wilde, of omdat ze iets verborg. Ik legde het verbandje weg en bekeek de wond even. Het grootste gedeelte was zeer oppervlakkig, maar er waren enkele diepere sneden in haar been. Het kon prikkeldraad zijn geweest, maar ik twijfelde. Nog een keer bekeek ik haar gezicht dat een soort angst uitstraalde. Angst om achter het echte verhaal te komen? Ik pakte de waterzak en legde even een hand op mijn achterhoofd. 'Dit is misschien een beetje gek, maar ik word altijd gestrest als er mensen meekijken. Zou je alsjeblieft je ogen dicht willen doen en dicht willen houden?' Ik lachte onhandig en hield mijn hoofd een klein beetje scheef. 'Ik beloof dat het beter zal worden. Ik maak het schoon enzo, dat is alles wat ik doe.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje ma jan 04, 2016 5:07 am

Met grote ogen als een uil knipperde Aella naar de ander. Het was alsof een klomp ijs zich onder haar hart nestelde, het gevoel dat ze als klein kind altijd had bij de tandarts, die weemakende opwinding - schoonmaken betekende wellicht water gebruiken. En luchten-bloed en water ging slecht samen, maar er was weinig aan te doen. Ze knikte, zweeg, glimlachte net zo onhandig als hun en ging maar languit liggen. Ze voelde het gras bij haar hals kriebelen en zand, rots en ander vuil bij haar armen. Er was inderdaad weinig aan te doen. Even knipoogde ze tegen de azuurblauwe hemel, herinnerde zijn woorden en sloot haar ogen.

Wolf deed op het moment even niet zo veel :')
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia ma jan 04, 2016 5:16 am

Ik controleerde of haar ogen echt dicht waren, en haalde toen wat water uit de waterzak. Voorzichtig liet ik het over haar been gaan, de genezende gaven van het water zo goed mogelijk proberende te gebruiken. Ondertussen controleerde ik steeds of ze haar ogen nog wel dicht had, maar gelukkig was dat het geval. Mijn blik ging weer naar de wond en een frons kwam op mijn gezicht te liggen. Het ging moeilijker dan normaal en ik snapte niet helemaal hoe dat kwam. Kort keek ik weer op, om vervolgens weer naar het been te kijken. Vreemd.
Na enkele keren haar been te hebben gereinigd, stuurde ik het water naar een boom een stukje verderop. Het water met bacteriën zou zo niet bij ons komen en mocht de boom ziek worden, dan wist ik dat... Nouja, dan mocht ze het kamp niet in. Ik smeerde haar been in met het zelfgemaakte placebo zalfje en verbond het toen rustig. 'Ik ben klaar,' meldde ik.

Laten we ze er toch maar bij betrekken? ;p
De beelden van de oorlog. Het vuur. Al het vuur! Het verwoeste steden. Het verbrandde mensen levend! Een luide kreet klonk en toen ik mijn ogen opendeed, zat ik rechtop, mijn handen waren voor me uit gestoken en hadden beide een grote vlam vast. Geschrokken keek ik rond, ondertussen proberende de vlammen weer uit te krijgen. Heel rustig in, heel rustig uit. Op mijn rustig wordende ademhaling werden de vlammer kleiner. Uiteindelijk waren ze, gelukkig, uit.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje ma jan 04, 2016 10:44 am

Het was alsof haar huidlagen weggeschuurd werden, één voor één, hoe haar bloed in ijs veranderde tot haar zenuwen bloot kwamen te liggen, blootgesteld aan het schurende, brandende, razende gevoel. Ze kreunde, piepte een moment van de pijn en hield ondertussen haar ogen stijf dichtgeknepen - ze had ook niets anders kunnen doen. Hij reinigde met water. En water was sterker, zoveel malen sterker dan lucht.
Ze voelde hoe de lucht-energie zich in haar hart zich begon te verzamelen, zich uitstrekte over haar gehele bloedbaan, en bovenal, haar handen. Onmiddellijk klauwde ze haar vingers in de grond onder zich. Hij zou niet te weten komen dat ze van het element Lucht kwam, bezwoer ze zichzelf. Niemand en nooit.
Opeens was de drukkende pijn weg. Ze opende haar ogen en snakte naar adem alsof ze lange tijd onder water was geweest en geen zuurstof had gehad - wat in zekere zin ook zo was geweest. Ze staarde strak naar de strakke lucht in puur, oneindig diep blauw. De oranje avondzon stond laag en viel op haar gezicht.
De pijn verdween tot een kloppend, dof gevoel. Ze kwam in zittende houding en staarde naar haar enkel, die verbonden was met een schone reep, rafelend stof. Zacht gleden haar vingers eroverheen. Hoe kon het mogelijk zijn dat zo'n wond, slechts gereinigd, wellicht een beetje schoongemaakt en gedept met water, zo'n helse pijn kon opleveren?
Ze hief haar hoofd op en haar ogen gleden een ogenblik over zijn gelaat, de heldere ogen, het grote litteken op zijn wang en hals. 'Dankjewel,' sprak ze toen.

De geur van rook. Stromende vlammen, kokend als magma: tientallen stemmen, een koor van kreten. Hij stond als genageld aan de grond terwijl hij keek naar het schouwspel als uit de hel recht voor hem, zonder het te willen. Ze verbranden. Honderden, duizenden mensen misschien. De atmosfeer was vervuld met kokhals-opwekkende, weerzinwekkende dampen en een stank van verbrand vlees. De rook prikte in zijn ogen en hij moest hoesten, een hol, rochelend geluid. Hij sliep. Het kon niet anders. Word wakker Wolf, verdomme! riep hij zichzelf toe. Opeens zag hij iemand dichtbij zich in de brandende vuren. Hij kon niet goed zien wie door de vlammen en de verstikkende rook: ze droeg kleding in een rode tint, een jurk, of rok, en die kleur haren... Ze opende haar mond om iets te roepen.
Met een schok werd hij wakker: blijkbaar was hij in slaap gesukkeld door het slaapgebrek van de nacht. Maar hij had de kreet gehoord: hij wist zeker dat hij dat niet had gedroomd.
Hij sprong overeind, zo abrupt dat zijn hond schrok, en rende richting het armoedige gebouwtje van de ziekenzaal. Hij gooide de tentzeilen die de ingang bedekten opzij, en bleef hijgend staan. Strak staarde hij naar binnen, naar het meisje in het bed. Hij rook de geur van vuur, van rook. 'Je bent met Vuur geboren, is het niet?' sprak hij zonder verdere begroetingen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Claudia ma jan 04, 2016 10:58 am

Hijgend zat ik in het bed. Mijn handen liet ik net op mijn schoot zakken toen de jongen naar binnen kwam gestormd. Ik kneep mijn handen samen en wilde hallo zeggen, maar zijn vraag maakte me stil. Mijn hart klopte in mijn keel. Had hij het gezien? Had hij het vuur uit mijn handen zien schieten? Ik probeerde rustig te worden en liet mezelf weer zakken zodat ik kwam te liggen. 'Ik weet niet wat je bedoelt,' klonk mijn stem met gespeelde sarcasme. 'Ik weet niet wat er met jou is, maar ik ken je niet en ik ben een gewoon mens.' Ik tilde mijn handen op en legde ze op mijn borst neer. Hoe kalm ik ook probeerde te spelen, ik hoorde de paniek in mijn eigen stem. Ik moest mezelf kalm houden. In paniek gebeurde de ergste dingen. Ik keek van hem weg en probeerde me op mijn ademhaling te focusen, terwijl ik bad dat hij wegging.

Ik glimlachte lieflijk naar haar en haalde luchtig mijn schouders op. 'Maak je geen zorgen. Ik ben soort van de dokter hier en ik doe het graag voor je.' Ik bekeek haar gezicht en het verband dat ze om haar hoofd had. Ik vroeg me af of ze echt zo ziek was of dat ze iets anders verborg. WAUW MAN. I DON'T KNOW
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Maartje zo jan 10, 2016 11:01 am

Met een geërgerd gebaar smeet hij de tentdoeken van zich af en beende naar haar toe, knielde bij het bed neer en greep haar bij de schouder. 'Lieg niet tegen me,' snauwde hij woedend. 'En kijk me aan. Je bent er één hè, een van die vuile rotzakken die honderden, nee, duizenden mensen omgebracht hebben alleen voor hun eigenbelang en deze hele wereld naar hun ondergang hebben gesleept!' Zijn stem begon hoe langer hoe scherper te klinken: het waren zijn ogen die vuur schoten.
Plotseling klonk er woest geblaf. Als de bliksem liet Wolf Evia's arm los en kwam overeind, zich ondertussen omdraaiend: hij strekte zijn arm uit en greep Max in zijn nekvel, midden in zijn sprong om op het meisje te duiken. De hond blafte, hapte en gromde met ontblote tanden, belust om te vechten tegen degene die zijn baasje niet aanstond. Wolf's stem klonk als een zweepslag. 'Max, af!' Hij drukte de hond van zich af op de grond, die piepte en achteruit krabbelde, maar gehoorzaamde. 'En lig. En blijf liggen.'
Onregelmatig ademhalend tuurde hij een moment naar de wolfachtige hond, die op de aangestapte aarde ging liggen, maar met argusogen het meisje in de gaten hield. Wolf zuchtte diep. Hij had eigenlijk geen rechtvaardige reden om zo tegen het meisje tekeer te gaan. Wellicht was het meer intuïtie en diepgewortelde haat. Natuur en vuur waren immers eeuwenoude vijanden. Zeker nu, anno 2036. En daar kwam nog bij dat heel Wolf's familie uitgemoord was door vuur - en hij er zelf een diepe angst voor koesterde die zich uitte in woede.
Maar wat als ze de waarheid sprak en hij doorsloeg? Wat als hij gek werd en ze inderdaad onschuldig was?
Hij draaide zich om. Zijn gezicht leek weer als uit graniet gehouden: zijn stem was griezelig kalm. 'Probeer zoveel mogelijk aan te sterken. Over enkele dagen vertrekken we, het liefst zo gauw mogelijk. Onze schuilplaats is niet langer zo veilig als hij eerst was.'

Aella slikte. Ze was niet meer goed met het sociale contact. Zo lang was ze alleen geweest. En nu, hulpeloos en gewond, eindelijk mensen gevonden die haar hielpen en was ze egoïstisch genoeg om haar eigen problemen naar hen toe te schuiven. Haar hart voelde klein van afschuw. Ze staarde een moment naar het kamp verderop, en weer naar de jongeman terug, die net vriendelijk glimlachte en toen naar het geïmproviseerde verband staarde dat ze om haar hoofd had gewikkeld. Hij moet vast denken dat ik gek ben, dacht ze. En hij zit er niet eens heel ver naast.
Ze ging wat verzitten en wiebelde onderzoekend wat met haar voet, wat haar een nieuwe pijnscheut in de enkel opleverde zodat ze haar test gauw staakte. De zon begon alweer te zakken: de avond viel in en zette de omgeving in een goudachtige tint. Nerveus tuurde ze richting de zon en telde hoeveel uren er nog waren voordat het donker zou worden. 's Nachts had ze altijd veilig binnen gezeten met geblindeerde ramen en vergrendelde deuren toen de afschuwelijke wezens die in het donker jaagden en het daglicht niet konden verdragen door de stad heen zwierven.
'Hoe beschermen jullie je? 's Nachts?' vroeg ze toen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Pure Spirits Empty Re: Pure Spirits

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 1 van 8 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum