When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

A pirate's life for me

2 plaatsers

Pagina 1 van 16 1, 2, 3 ... 8 ... 16  Volgende

Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty A pirate's life for me

Bericht  Maartje wo jul 01, 2015 8:57 am

New Oxbay was een een vredige Engelse kolonie ergens in de Caraïbische Zee: welvarend en rijk, een belangrijke schakel tussen de andere Engelse havens. Drie dagen later was New Oxbay in Franse handen: de Engelse grote vloot in de haven (acht schepen, vier brikken, zes  oorlogsschepen en twee sloepen (en niet te vergeten het legertje soldaten, een tamelijk verfomfaaide groep kolonialen en de harde bemanning van bovengenoemde schepen)) was compleet weggevaagd door de Franse, plotselinge overmacht. Eén enkel schip had weten te ontkomen aan de Franse arcade, een simpel, vrij klein galjoen met de naam Indestructible, die zijn naam goed eer deed. De boeg was opgesmukt met zwart en bruin, het hoge achterschip enigszins simpel versierd; de zeilen, die nu bol stonden, hadden een melkwitte kleur. Blauwe wimpels hingen van de masten neer: de Engelse vlag wapperde hoog.
Het was een zonnige dag na de aanval op New Oxbay, nu twee dagen geleden. De Indestructible was op weg naar Redmond, een andere Engelse kolonie, waar de kapitein van het schip, Charles Turnley, van plan was om de Engelse gouveneur zo spoedig mogelijk in te lichten over de aanval van de Fransen.
Op dit moment was de kapitein van het schip, als al gezegd Charles Turnley, in zijn kajuit. Samen met de tweede stuurman (de eerste was niet op het schip, evenals een groot gedeelte van de bemanning gezien ze ternauwernood op tijd hadden kunnen ontsnappen op de aanval). De twee mannen hadden zich over de kaart heen gebogen en discussieerden op zachte toon de veiligste weg naar Redmond.
Charles Turnley was een lange man. Hij was zevenentwintig jaar en had een vrij wazige geschiedenis, te lang om op dit moment uit te wijden. Hij droeg een donkerblauwe kapiteinsjas compleet met hoge laarzen en zwarte knopen, en een simpel zwaard langs zijn zij. Zijn lange, enigszins krullerige, donkerblonde haar, gebonden in een staartje plakte tegen zijn voorhoofd aan: het was broeiend heet in de kajuit. Hoe hij er ook uitzag als een echte, nette Engelse kapitein, deze kon deze indruk de littekens van zijn vroegere leven niet verbergen. Een litteken van de houw van een zwaard liep door een van zijn wenkbrauwen en zijn bovenlip was ingekerfd door een Spaanse musketkogel. Deze verwonding zorgde voor een litteken dat leek alsof hij constant geringschattend grijnsde.
Uiteindelijk knikte hij tegen de stuurman die de kaarten oprolde, en Charles wervelde zijn stijve rug, greep een zakkompas en liep naar buiten het dek op. Het was een zonnige dag en de wind stond gunstig: het zou niet lang duren voordat Redmond in het zicht kwam. Hoogstens een dag of twee. Hij wreef even over zijn kin die ondanks al het scheren een stoppelige indruk wekte en tuurde naar het figuurtje van de adellijke Franse dame die even verderop bij de reling stond voordat hij verder beende over het dek richting de voorsteven.

De naam van de adellijke Franse dame was Marie Evette Vivienne-Antoinette de Beauharnais. De reden waarom ze op het Engelse schip verzeild was geraakt was omdat ze (voordat de Fransen New Oxford hadden aangevallen) uitgehuwelijkt was aan een Engelsman met de naam Thomas Burgenson. Het was een grijzende man die negentien jaar ouder was dan zij met een laag voorhoofd en een innemende lach die maar moeilijk scheen te kunnen doorbreken. Hij was een bevelhebber van een Engels bataljon en dat was de reden waarom Marie Evette Vivienne-Antoinette de Beauharnais (of Evette, haar roepnaam) aan hem was uitgehuwelijkt. Haar ouders, beiden invloedrijke Fransen, hadden zo gehoopt een compromis te kunnen sluiten en oorlog te kunnen voorkomen: revolutie had dit echter tegengewerkt en zo was New Oxford toch aangevallen. De Engelse kapitein van het schip dat had weten te ontkomen, Charles dus, had Evette meegenomen op het schip in de hoop dat ze later nog eens van pas zou komen mocht hun schip aangevallen worden door Fransen.
Evette stond bij de reling en tuurde naar een niet bestaand punt ergens voorbij het water. Ze was gekleed in een keurige crème-kleurige jurk en hoed, compleet met korset en de wijde rokken van zijde, tule en organza, doorspekt met kant. Alleen haar bleke gelaatskleur en de kringen die onder de groene ogen lagen verrieden haar ongerustheid en spanning over de toekomst. Haar donkerrode haar was opgestoken, maar enigszins slordig, zodat enkele krullen langs haar hals naar beneden vielen. Zo stond ze daar terwijl het schip het water doorploegde, diep in gedachten, totdat een vlek in haar ooghoek haar terugriep in het heden. Ze zag een puntje aan de horizon dat ze kon herkennen als een grote driemaster en tegelijkertijd hoorde ze de man in het kraaiennest schreeuwen dat er een piratenschip aan bakboord was verschenen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia wo jul 01, 2015 9:34 am

Ooit was de jurk die ik aan had lang geweest. Mooie, golvende rokken die in de wind zich tegen mijn benen aan drukten aan de ene kant, en aan de andere kant opwaaiden. Echter, van die dure jurk was weinig meer over. Het was onpraktisch en ik het het grootste gedeelte van de onderkant eraf geknipt. Een korte rok tot halverwege mijn bovenbeen was alleen maar over. Op dit moment zat ik bovenin het kraaiennest. Af en toe keek ik een beetje rond met de lange kijker, dan sleep ik mijn zwaard totdat zelfs het ding aanraken je al een snee gaf. Tevreden borg ik het zwaard op in de houder langs mijn heup en pakte toen de kijker weer. Zorgvuldig liet ik het ding over de uitgestrekte zee gaan. Een puntje verscheen aan de horizon en ik stelde de kijker wat beter in. Even moest ik goed turen, maar toen zag ik de Engelse vlag van het kleine schip. Ondanks de grootte, zou er vast wat te vinden moeten zijn op dat schip. Ik draaide me om en schreeuwde naar beneden: 'Engels schip op 2 uur!' Met een zwaai gooide ik de kijker naar beneden waar Jack Rackham achter het roer stond. Of zoals hij beter bekend stond, Mad Jack. Hij nam een korte blik door de kijker en knikte toen tevreden naar me. 'Goed gedaan Ann.' Een flinke zwaai aan het roer was het gevolg.
Ik gooide mijn benen over het kraaiennest en klom via de touwen naar beneden. Mijn wilde, blonde haren wapperden naar achter. De mannen hier op het schip noemden me Ann. Mijn echte naam was eigenlijk Annabelle, maar dat was veel te bekakt. Eerst was het gek geweest, maar nu was ik er helemaal aan gewend. De naam paste bij mij en mijn nieuwe leven.
Ik sprong op het dek, net geschrobd, maar het rook nog steeds naar alcohol en haalde mijn zwaard weer uit mijn houder. Ik was er klaar voor.

Een grote grijns lag op mijn gezicht terwijl ik het roer omdraaide. Welke rijkdommen zouden er dit keer op het schip te vinden zijn? Ik wist dat New Oxbay ingenomen was en als het schip daarvandaan kwam, dan moest het vast enkele goudschatten veilig stellen. 'Bereid je voor op kaping!' schreeuwde ik over het schip. Op dit moment stonden er maar 3 mannen op het dek, maar binnen 30 seconden kwamen mannen uit alle hoeken. Sommigen waren hier al lang. Ze hadden de oude kapitein nog meegemaakt. Misschien de kapitein daarvoor nog wel. Anderen waren er nog maar net, zoals Ann. Eerlijk, ik had er niet echt op gewacht een vrouw aan boord te hebben, maar ze had zich bewezen. Ze had heel wat doorstaan. Meer dan mannen die nieuw kwamen. Een heleboel meer, maar ik had nooit iemand haar laten verkrachten. Dat zou alleen maar gezeur opleveren. Hun lusten leefden ze maar uit in de steden waar we even aanmeerden.
We kwamen dichter bij het schip. Ik voelde dat ik opgewonden werd, en ik kon het zien aan mijn bemanning. Wie weet wat we nu weer zouden vinden. Ik haalde mijn hand door mijn haren, streek het naar achter en zette mijn hoed weer beter op. 'Schiet!' schreeuwde ik naar de mannen bij de kanonnen. Een knal volgde, die het galjoen precies in het midden raakte en ze ervan zou weerhouden te ontsnappen.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje wo jul 01, 2015 10:04 am

Charles was voorbereid geweest op de gewone risico’s die hij had kunnen lopen onderweg naar Redmond, zoals weersomslag of Franse schepen. Maar dit was iets dat erbovenuit ging. Dit was een niet te controleren element, in dit geval pech. En de pech heette het piratenschip.
Kort nam hij de situatie in zich op en staarde naar het schip. Hij handelde snel, greep een touw en hees zichzelf op de reling, zodat hij boven zijn bemanning uitkwam. 'Luister goed, mannen!' begon hij, zijn stem verheffend tot een schreeuw. 'Jullie weten dat we dit niet kunnen winnen. Wij hebben een klein schip, wij zijn met weinig en onze munitie is niet toereikend genoeg. Velen van ons zijn al gewond geraakt bij het gevecht in New Oxford. Het heeft geen zin om zogenaamd heldhaftig jullie bloed te verspillen en ons dood te vechten: dat noem ik niet heldhaftig, maar idioot.’ Even haalde hij diep adem en staarde naar de sombere gezichten van de mannen die naar hem omhoogkeken. ‘Laten we ons overgeven en het beste hopen. Reager, hijs de witte vlag!’
Charles liet zich weer zakken op de reling en staarde naar het naderende schip. Hij zag nu het dichterbij gekomen was, dat het een nieuw schip was van een snel soort. Even overwoog hij om te zien of ze het konden ontlopen, maar het schip met de zwarte vlag had de wind gunstiger dan zij. Hij bevochtigde zijn droog geworden lippen en legde zijn hand op zijn Flintlock-pistool. Hij schreeuwde nog wat commando’s: het kon nog wel twintig minuten duren voordat het vijandelijke schip hier was, wist hij uit ervaring. Het schip gleed als een vogel over het water. De zeilen werden aangehaald, de witte vlag gehesen: op het dek heerste een doodste stilte.
Het was mogelijk dat de piraten hun vlag negeerden of dat het een schot was om te verhinderden dat ze niet weg konden komen. Charles verwachtte het laatste. Hij zag het vijandelijke schip heen en weer wiegen toen er schoten klonken. De Indestructible trilde terwijl de splinters van de planken in het rond vlogen: het schip was geraakt in het midden, net boven de waterlijn. ‘Wij geven ons over, stelletje idioten!’ brulde hij over het water heen naar het andere schip, dat zo dichtbij was gekomen dat hij de bemanning op het dek kon onderscheiden.

Het was of een ijskoude hand zich om het hart van Evette had gelegd. Piraten. Het woord behuisde alle mogelijke angsten die ze kon beschikken: bloeddorstige duivels, mannen met baarden en littekens van gerafeld vlees, die kinderen vermoordden en opaten, vrouwen verkrachtten, vaak de hele bemanning, die mannen kielhaalden en levend aan de haaien voerden. Ze voelde hoe paniek de overhand kreeg. Haar ogen waren wijd opengesperd van afschuw, haar ademhaling ging versneld: ze voelde hoe ze bijna begon te hyperventileren door gebrek aan zuurstof door het strakke korset. Ze zag hoe de kapitein op haar afbeende. ‘Blijf hier op het dek, mademoiselle,’ sprak hij kortaf. ‘Benedendeks of binnen is het alleen maar gevaarlijker.’ Ze knikte heftig en klemde zich met haar handen aan de reling vast en kneep er zo hard in dat haar knokkels wit werden. De piraten hadden geschoten: het schip zeilde langs hun heen, rank als een zeevogel, snel als de wind. Ze zag de zwarte vlag met de wapperende doodshoofden. Als gefascineerd bleef ze staren naar de bemanning die ze op het schip zag, niet in staat om ook maar iets te doen, trillend van paniek. Toen draaide ze zich om en gilde schril met haar Franse accent: ‘Waarom overgeven? Waarom doet niemand iets? Capitaine! Ze zullen ons allemaal vermoorden!’
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia wo jul 01, 2015 10:21 am

Het was zielig om te zien dat ze zich zo snel overgaven. Een witte vlag, ze durfden niet eens te vechten voor wat ze waard waren. 'Geen onnodig gebruik,' schreeuwde Jack naar beneden. 'Maar ik wil al het goud dat daar binnen te vinden is. Elke ketting, elk kruimeltje goud, neem het mee!' Het was een teleurstelling dat ik niet eens mijn geleerde kunsten kon gebruiken, maar ik probeerde me maar te focussen op wat we aan boord zouden vinden. Aan boord schreeuwde iemand. Ze gaven zich over. Ja, alsof wij dat niet zagen. Kort gleed mijn hand naar mijn been. Net onder mijn rok zat een mes verstopt mocht ik in de problemen komen dat mijn zwaard zich niet in mijn rechterhand bevond.
Al heel snel lagen we langs het schip en ik kon niet wachten tot de plank tussen de twee schepen lag. Ik sprong van het ene schip op het andere, zonder ook maar een kleine misstap te maken. Aan boord waren weinig mannen, die met hun armen omhoog stonden. In de hoek stond een vrouw. Een lange jurk en een angstige blik in haar ogen. Voor een seconde keek ik haar aan. Ooit was ik haar geweest. Ooit was ik bang en kwetsbaar geweest. Mijn greep om het zwaard verstevigde zich. Maar nu niet meer. Ik was geen kwetsbare vrouw. Ik was piraat. Vluchtig keek ik het schip over en ik zag de kapitein staan. Ik sprong naar hem toe en stak het zwaard uit zodat het puntje de onderkant van zijn kin raakte. 'Dit kan makkelijk of moeilijk. Kom naar ons schip.'

Mijn mannen konden dit prima aan en daarom stond ik nu op mijn eigen schip nog, mijn armen over elkaar geslagen, leunend tegen één van de masten. Aan boord van het andere schip waren misschien acht man. Ik grinnikte even om Ann. Ze was zo vol energie. Ik snapte echter alleen nog steeds niet waarom zij ooit als piraat was begonnen. Arm was ze niet geweest.
Ik liet de gedachte los en keek naar het schouwspel. Al snel viel mijn oog op een meisje in de hoek. 'Breng haar ook,' schreeuwde ik naar één van mijn bemaningsleden en ik wees op de jonge vrouwe in de jurk. Wat deden ze in Godsnaam met een vrouw aan boord? Herstel, wat deden ze in Godsnaam met een vrouw aan boord die zich ook gedroeg als een echte vrouw?
Ik tilde mijn hoed een klein stukje en liet het felle zonlicht op mijn huid schijnen. Wat deden deze mensen hier zo op het water? Interessant.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje di jul 14, 2015 9:43 am

De uitdrukking die verscheen op het gezicht van Charles Turnley was haast grappig om te zien. Zijn gezicht drukte de grootste verbazing uit toen een jonge, blonde vrouw met lenigheid naar hun schip sprong - en die verbazing werd nog groter toen ze een zwaard uit de schede trok en die tegen de punt van zijn kin hield. Nu grinnikte hij even schaapachtig. 'Weinig gevoel voor eigenwaarde, meisje? O, en we hebben ons overgegeven mocht je het niet door gehad hebben, je hoeft ons niet te bedreigen met dat broodmes van je. Straks verwond je jezelf nog of snijd je per ongeluk die mooie blonde haren van je af.' Hij hoorde zacht gegrinnik uit zijn bemanning achter hem opkomen. Het was niet eens zijn intentie geweest om haar zo aan te spreken: maar hij dacht op dat moment wat hij zei en hij kon er niks aan doen. Hij had alles verwacht behalve geënterd worden door een vrouw.
Hij maakte zijn blik los uit de ogen van de jonge vrouw en tuurde nu naar het schip dan hen geënterd had. Veertig kanonnen, telde hij. De masten staken als crucifixen tegen de helderblauwe lucht af. Hij had geen flauw idee door welke kapitein het schip bemand werd totdat hij de naam van het schip zag, krullerig geschreven op de achtersteven. Even verwijden zijn neusgaten zich toen er een golf van irritatie door hem heen schoot. Het schip van de beruchte piratenkapitein Mad Jack.

Evette's maag kromp ineen van angst en het scheelde niet veel of ze viel flauw toen ze hoorde hoe een man over het water loeide dat ze 'haar ook moesten meebrengen'. In de korte tijd dat een van de piraten naar haar toe was gewandeld had ze zich vastgegrepen aan de reling. Haar gehandschoende hand klauwde in het hout tot de splinters in haar hand doordrongen en met die pijn kwam ook het besef terug. Tegelijkertijd voelde ze woede in zich opborrelen als kokend water, dat overkookte toen de piraat haar bij de arm greep. 'Mijn jurk! Hoe durf je! Verdomde onbeschaafdheid! Dievenbende! Zeerovers! Raak me niet aan, hoor je! Fiche le camp!' Met die geratelde woordenstroom gaf ze hem een klap met haar waaier tegen de wang. De man gaf geen kik: hij lachte alleen onder zijn baard zodat zijn slechte gebit zichtbaar werd. Nog grinnikend pakte hij haar op en gooide haar als een zak meel over zijn schouder heen, zodat Evette's rokken hoog opwaaiden. De waaier viel uit haar handen en zweefde in de zee, diep beneden haar, terwijl ze, woest tegensputterend en ratelend gillend en vloekend in een Franse woordenstroom werd gedragen over de loopplank, toen ze uiteindelijk met een rood hoofd neer werd gezet op het dek van het piratenschip. Woest keek ze de piraat die haar zo had gedragen aan, streek haar rokken glad en richtte zich toen op de piratenkapitein. 'Hoe durft u! Als mijn ouders hier van horen zullen ze u net zo lang achterna zitten tot u rot in de diepste kerkers van Redmond!'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia di jul 14, 2015 10:21 am

'Dat is de bedoeling popje,' grinnikte ik terwijl ik de vrouw eens goed in me opnam. 'Alleen zal het iets anders verlopen. Zodra ze weten dat ik jou heb,' ik legde mijn wijsvinger en duim om haar kin heen, 'zullen ze me vast goud geld geven. En wat schitterend spul kan ik niet weerstaan.' Ik lachte, pakte haar bij haar pols zodat ze niet weg kon en richtte mijn blik weer even op het schip. De mannen van het schip werden op het moment vastgebonden aan de mast op het schip door twee van mijn mannen. De rest was druk bezig het 'bootje' af te kammen om elke kruimel aan goud te kunnen vinden. Ann was bezig met de kapitein. Hij leek haar te beledigen, maar Ann kon haarzelf wel redden. Ze was sterker dan sommige mannen op mijn schip en mocht er iets gebeuren, dan zouden de andere haar wel helpen. We waren dan wel een stelletje ongerepte piraten, maar we waren als broers (plus zus of iets dergelijks) en we stonden voor elkaar. Niemand zou een ander in de steek laten. Kort keek ik weer naar de jonge dame naast me. 'Wil je me uberhaupt vertellen wat je op een schip doet met zo weinig bemanning. Dat is vragen om problemen.'

Mijn ogen verkleinden zich tot ze niets meer waren dan woeste streepjes op mijn gezicht. 'Ik zou je kop houden als je wilt blijven leven. Ik ben niet bang om dit 'broodmes' te gebruiken.' Om mijn woorden wat kracht bij te zetten, bewoog ik het zwaard, schampte ik langs zijn arm - een ondiepe snee achterlatend - om vervolgens razendsnel het puntje weer onder zijn kin te drukken. 'You know, I might even be madder than Mad Jack.' Ik zette een lieve glimlach op en vergrootte mijn ogen weer. 'Nu lopen schatje.' Ik liep om hem heen, zonder mijn zwaard ook maar een seconde te laten zakken, totdat ik achter hem stond en hem in zijn rug prikte. 'En geen geintjes opgever.' Ik gaf hem een duw tegen zijn schouderblad om hem richting ons schip te duwen. Kort keek ik rond.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje wo jul 15, 2015 10:09 pm

Evette beantwoordde de brutaal starende blik van de piratenkapitein met een grotere vastberadenheid dan dat ze in haar hart voelde. Zijn ogen waren zo koud als de Atlantische Oceaan in een winterstorm, zelfs toen hij grinnikte. Ze wist wie het was, want hij, Mad Jack, was een soort legende in de Caribbean, door zijn zeeroverscapaciteiten, die ruim voldoende waren, woeste ervaringen en andere verhalen waaraan hij de bijnaam 'mad' aan te danken had. En bovendien het feit dat hij ongewoon knap was voor een piraat.
Desondanks schoten haar smaragdgroene ogen vuur toen hij zijn duim en wijsvinger tegen haar kin aanlegde zodat ze haar hoofd niet kon afwenden en vertelde hoe ze losgeld voor haar wilden vragen. 'Mijn ouders en mijn verloofde zijn machtiger dan dit schip, deze drijvende doodskist, van jou. Ik kan je aanraden van me af te blijven. Ze zullen niet bang voor je zijn.' Maar ik wel, piepte een stemmetje in haar hoofd. Woest draaide ze zich met een ruk om en wilde weggaan, maar zijn hand schoot uit en greep haar bij de pols.
Ten einde raad staarde ze naar de Indestructible die er nu niet meer zo heel erg indestructible uitzag, want het schip was langzaam bezig te zinken door het grote gat dat de piraten in het ruim hadden geschoten. Onvermijdelijk werd haar blik getrokken door een licht figuurtje dat achter Charles Turnley aanliep en hem het piratenschip opduwde. Evette fronste haar fijne wenkbrauwen en sloeg een kruis. Een vrouw?

Charles tuitte zijn lippen toen ze een snee maakte in zijn arm. 'Dat is nou zonde van mijn dure kapiteinsjas!' sprak hij spottend. Toen haalde hij de brede schouders op en zuchtte vermoeid. 'Welja, geen zorgen sweetheart, ik ga al mee. Maar vertel die leuke bemanning van je dat ze geen moeite hoeven te doen om op dit schip naar kostbaarheden te zoeken. Dat bespaart weer een hoop moeite voordat ze met zijn allen onder de golven verdwijnen.'
Hij voelde een duw in zijn rug (blijkbaar had de jonge blonde vrouw niet zo'n raar gevoel voor humor als hij had) en hij stapte vooruit, balanceerde de smalle, wiebelende loopplank over en sprong met een doffe plof van zijn zware laarzen op het dek van het vijandelijke schip. Snel wierp hij een blik rond. Het dek was schoongeveegd van alle afval, de zeilen aangehaald, musketten en tonnen munitie stonden klaar. Dit waren ervaren piraten, die wisten hoe ze een zeeslag konden winnen. Uiteindelijk stond hij voor de kapitein, enkele passen van elkaar vandaan, totdat hun blikken elkaar maten. Uiteindelijk schraapte Charles zijn keel. 'Heb ik de eer om Mad Jack te ontmoeten? Het genoegen is geheel aan mijn kant en het is prima dat je die roeiboot waar we op gevaren hebben veroverde, maar nu is er wel een ander probleem wat jou en jouw schip ook aangaat. New Oxbay is aangevallen door Fransen en geen enkele Engelse kolonie of stad weet er nog van. Als het bericht niet snel in Redmond wordt doorgegeven zullen alle Engelsen hier verdwijnen met wellicht daarmee ook de piraten.' Hij klakte even met de tong. 'Wij waren het enige schip dat heeft kunnen ontsnappen. Dus het enige wat ik vraag is om bericht door te geven in Redmond. De rest zal me koud laten, al raad ik aan miss de Beauharnais ongeschonden te laten, ze heeft een erg invloedrijke familie.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do jul 16, 2015 3:33 am

'Oh schatje, misschien zullen ze nu niet bang voor me zijn zolang ze me niet zien. Maar als ik mijn mes op jouw keel zet, hem heel langzaam wat dieper druk en hem vloeiend naar de zijkant haal, dan zullen ze me smeken uit angst je los te laten.' De blik op haar gezicht liet me hardop lachen, alleen om gestopt te worden door de 'kapitein' - wat een watje - die voor me kwam te staan. 'Roep de mannen even terug voor me als je wilt Ann.' Ze knikte en ik liet mijn blik eens over het ventje hier voor me gaan. Hij was iets kleiner, maar ik twijfelde er niet aan dat er als het echt nodig was, wat kracht in hem te vinden zijn. Hij moest alleen niet proberen mij aan te raken.
Spottend keek ik de man aan. 'Sorry hoor, mooi verhaal. Maar wat heb ik hier verder aan? Engeland doet me niets. Wij,' ik spreidde mijn armen, 'zijn burgers van de zee. Als we niet in Engeland aan land kunnen, doen we dat wel ergens anders.' Ann was terug en greep de kapitein weer in zijn nek vast, bij zijn jasje. 'Breng hem maar naar beneden, naar zijn eigen luxe suite.' Bijna ongemerkt kropen mijn mondhoeken iets verder omhoog om mijn grijns nog groter te maken dan hij al was. 'En maak je geen zorgen over mevrouw Bo harnas of hoe dan ook. Haar terrein is ons hele schip. Het is niet alsof je ergens heen kunt.' Dat laatste was gericht op mevrouw huppelepup, waarvan ik nu de pols losliet. 'Kleine hint.' Ik bracht mijn lippen naar haar oor. 'Loop niemand in de weg. Sommige mannen hier zijn nogal licht geraakt en hebben al tijden geen seks gehad.' Ik trok terug, keek haar even in de ogen en richtte toen mijn blik op de mannen die aan boord kwamen. Zonder verder nog aandacht te besteden aan de jongedame, liep ik naar het roer toe en pakte het stevig vast. 'Los dan gaan we!'

Na de bemanning aan boord te hebben geroepen, greep ik de kapitein weer vast en op order van Jack nam ik hem mee de cabine in. Ik duwde tegen zijn schouderbladen terwijl we de trappen afliepen, om uiteindelijk bij een cel - of eigenlijk mocht het dat niet eens genoemd worden, het was een houten kamer van misschien 2 meter met een grote houten deur ervoor, waar een klein vierkantje uit was gezaagd, als ware een raampje. Net groot genoeg om een bord doorheen te steken. Hoog genoeg zodat de arm niet bij de hendel kon komen - te komen. 'Je bent de verkeerde gekruist vandaag.' Ik opende de deur en keek de man in zijn ogen. 'Het was misschien beter geweest om door de Fransen te zijn overmeesterd. Nu zul je het moeten doen met de toorn van Mad Jack.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje do jul 16, 2015 9:20 am

Nu was Evette zo geschokt door het dreigement van de piratenkapitein dat de tranen haar in de ogen sprongen. Haar fraaie besluit niet bang te zullen zijn en geen angst te tonen verdween als sneeuw voor de zon nu ze moederziel alleen op het dek achtergebleven was. Ze bleef, bleek en met een wind die aan haar rokken rukten, roerloos staan. De tranen prikten en haar wangen werden nat. Haar gedachten gingen uit naar haar huis op de Franse koloniën, het fijne linnen in de duren kasten, de wijn, de lange witte kaarsen, het rijke brokaat, de slaven, allemaal even schoon een gehoorzaam, haar jurken die waren uitgelegd op het zachte veren bed, haar ouders, haar broers en zussen.
Aarzelend zette ze twee stappen vooruit zodat ze weer bij de reling stond. De Indestructible ging nu snel onder: alleen de masten staken nog boven water uit als dode bomen. Tonnen en kisten dreven tussen andere stukken hout rond.
Zo stond ze een tijd aan de reling terwijl de lucht rode werd en de zon begon te zakken. Zo stond ze daar met de lichte jurk (ondertussen met een scheur erin en nodige vlekken), met een laag decolleté en haar koperkleurige haar, dat in verwarde en slordige krullen onder haar hoed uitgolfde. Ze voelde hoe de piratenbemanning van een afstandje naar haar keek, en ze huiverde. Zou ze onder de bescherming staan van de piratenkapitein omdat hij losgeld voor haar wilde vragen? Of juist totaal niet? Haastig veegde ze de tranen van haar wangen af en staarde naar de verhoogde achterkant, het kasteel, waar ze nog net Mad Jack kon zien staan achter het roer.

Terwijl Charles met de blonde pirate achter hem de trap afliep (of liever stommelde met zijn lange benen) werkten zijn hersens koortsachtig snel, zoekend naar een manier om uit deze benarde situatie te komen, maar hij kon niks verzinnen. Mocht hij op normale reis geweest zijn zouden vroeg of laat de autoriteiten zich afgevraagd hebben wat er van hem en zijn schip gebleven was. Maar nu wist niemand het, immers, hij kwam van een aangevallen stad af zonder overlevenden.
Hij schrok op uit zijn gedachten toen de ander stilhield met de woorden. 'Je bent de verkeerde gekruist vandaag.' Een trage glimlach zonder humor gleed over Charles' gezicht heen. 'Wel, het was niet mijn bedoeling om ook maar iemand te kruisen. En hm, Fransen of piraten... Veel verschil zal het als Engelsman niet maken.' Hij trok zijn wenkbrauwen op zodat hij voelde dat het litteken dat door de linkerwenkbrauw heen liep zich spande en beantwoordde uitdagend de blik van de blonde schone. Even overwoog hij met de gedachte haar te grijpen en als gijzelinge weer mee naar boven naar het dek te sleuren en dan... Toen hij zover gekomen waren hielden zijn gedachten op. Hij kon niks op dit moment. Hij geeuwde theatraal en sjokte de cel binnen. Het rook er muf en bedompt. Er stond een po van klei en in de hoek was een vies uitziend stromatras gedumpt. Hij ging erop zitten, strekte zijn lange benen uit en staarde toen weer naar het blonde meisje. 'Hoe dan ook... Ik moet toegeven dat ik veel verhalen heb gehoord over Mad Jack, inclusief zijn beruchte en bebaarde bemanning... Maar verhalen over een blonde pirate zijn mij nog niet te oren gekomen.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do jul 16, 2015 10:43 am

Eerlijk gezegd, hem wegstoppen ging makkelijker dan verwacht. Hij sputterde niet tegen en liep gedwee zijn cel in. Ik vroeg me af of het mij was of Jack waar hij bang voor was en met tegenzin accepteerde ik dat het waarschijnlijk Jack was. Een pijnlijk gevoel van zwakte schoot door me heen en ongemerkt sloeg ik mijn ogen neer.
Ik wilde net de deur dichtdoen toen de man toch nog wat zei. 'Je moet niet alle verhalen geloven die je hoort. Mensen verdraaien de werkelijkheid graag.' Ik deed de deur dicht, sloot hem af en bleef even besluiteloos staan. Toen draaide ik me om mijn hakken om, legde mijn handen in het gat dat als raampje functioneerde, en trok me een stukje omhoog, zodat ik net naar binnen kon kijken. 'Als je je gedraagt, kom je hier misschien ooit nog weg. Levend. Als je dat niet doet...' Ik keek hem veelbetekenend aan. Toen liet ik me weer op mijn voeten zakken en liep zonder nog om te kijken weg.

Vanaf mijn koninklijke plek, keek ik af en toe naar het meisje beneden. Ze was makkelijk te doorprikken. Rijk, verwend en arrogant. Probeerde te doen alsof ze niet bang voor ons was, maar ik zag de angst in haar ogen. Die angst wanneer mensen wisten dat ze pijn gedaan zou worden, wanneer ze hun leven vreesden. Hoe strak het gezicht ook kon staan, de ogen verraadden altijd hoe bang de persoon wel niet was. Vele keren had ik die blik gezien, als ik met mijn mes op de keel van mijn tegenstander stond. Het gaf me voldoening, maar haar stond het niet zo goed als mijn andere slachtoffers...
Één van mijn bemanningsleden haalden me uit mijn gedachten. 'En wat nu vraag je me? Zorgen dat haar ouders het tragische nieuws horen. Ze zullen wat stukken goud in moeten leveren.' Een bulderende, maar toch jongensachtige lach klonk.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje do okt 15, 2015 4:44 am

Vanaf waar ze nu op het dek stond kon ze nog net de piratenkapitein zien. Hij zag er ontspannen maar roofzuchtig uit. Een andere man stond naast hem en blijkbaar spraken ze wat, maar ze kon niet verstaan waarover. Maar ze hoorde zijn lach, bulderend als de zee in de branding, maar met een haast jongensachtige, lage klank. Evette bleef hem aanstaren van waar ze stond. Hij had de lach van een wolf vlak voordat die zijn hongerige kaken om een konijn klemde.
De tranen waren op haar wangen gedroogd en ze wist niet goed wat ze nu moest doen. Ze negeerde de blikken van de nog altijd starende bemanning en begon langs de reling te lopen, richting de voorkant van het schip. De zon hing als een rode bal naast haar in de lucht en zorgde ervoor dat haar koperkleurige haar oplichtte als vuur. Haar gehandschoende hand gleed over de reling terwijl haar hakken zachte tik-geluiden maakte op het hout. Er gaan vast schepen naar New Oxbay, bedacht ze, terwijl ze haar gedachtes probeerde te ordenen die als herfstbladeren door haar schedel vlogen. Papa zou vast gauw horen dat er een aanval was geweest. Hij zou me vast gauw missen en gaan zoeken. Abrupt stopte ze even met lopen toen een nieuwe gedachte haar invloog. Maar hij zou nooit weten dat ik meegenomen ben met Charles Turnley. Erger nog: hij zou helemaal er nooit achter komen dat ik nu ontvoerd ben door piraten.

De tijd kroop tergend langzaam voorbij. Charles had geen idee hoeveel uur, minuten, dagen of seconden voorbij waren gegaan sinds de blonde pirate weg was gelopen met het tak-tak-tak van haar laarzen op de houten vloer. Er zat een klein raampje in zijn gevangenis, zo hoog dat zelfs de lange Charles op zijn tenen moest gaan staan om erdoorheen te kunnen kijken. Ook dat leverde weinig op: de zon zat aan de andere kant en het enige wat hij zag was water.
Hij draaide zich om en begon weer te ijsberen door het kleine vertrek. Twee stappen heen, twee stappen terug. Hij overdacht ondertussen zijn situatie waarbij de paniek aan hem knaagde als ratten. Hoe kon hij nu de andere Engelse koloniën waarschuwen? Wat gebeurde er met zijn bemanning? Wat waren ze met de Franse Evette aan het doen? Wat zouden haar ouders tegen hem doen als ze hoorden wat hun dochter was overkomen? Wat was Mad Jack van plan? Waar gingen ze heen? En niet in zijn minst: wat gingen ze met hem doen?
Het werd broeierig en benauwd warm in het kleine vertrek. Zijn lange haar hing door de hitte in vochtige krullen op zijn wangen. Hij gooide zijn dikke kapiteinsjas uit, zodat hij alleen nog in witte blouse, broek en laarzen stond, en zelfs toen zorgde de hitte er nog voor dat zijn linnen blouse aan zijn gespierde bovenlichaam vastplakte. Er was geen water en het ruisen van de golven ging maar door tot hij dacht dat hij gek werd.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do okt 15, 2015 8:22 am

De nacht was nog jong en na de flinke buit die wij hadden behaald vanmiddag, had ik de mannen een vrije avond gegeven. Een nacht waarin ze drank mochten nuttigen, zoveel als ze wilden. Het maakte mij niet uit, zolang de volgende ochtend iedereen maar weer aan het werk zou zijn. Enkele mannen zaten al op het dek, de anderen maakten het schip nog klaar voor de nacht.
Mijn blik werd naar het meisje getrokken dat hulpeloos op het dek stond. Langzaam, maar zelfverzekerd, liep ik naar haar toe en ik tilde haar kin op met mijn wijsvinger en duim. 'Gaat het schone? De mannen gaan wat drinken. Als je zin hebt?' Een grijns verscheen op mijn gezicht, maar mijn ogen verlieten nooit de hare. Ik mocht een piraat zijn, maar manieren had ik wel. Om daad bij het woord te voegen, pakte ik haar pols al vast en wilde ik in de richting van het dek lopen.

Met een stuk brood, de restjes van ons avondeten, liep ik naar de cel van de kapitein toe. Ik legde mijn handen in eht raampje en trok mezelf omhoog om even naar binnen te kijken. 'Je eten,' zei ik met de meest neutrale stem die ik maar kon gebruiken. Toen opende ik de deur, mijn hand op het zwaard dat ik bij me droeg. Hij zou me niet kunnen overmeesteren. Ik tilde mijn hand op en hield het brood omhoog. 'Hier.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje do okt 15, 2015 9:00 am

De zon was nu nog en klein streepje rond in de paarse lucht. Sterren hingen als vuurvliegjes in de hemel van donker fluweel: nog enkele gouden, oranje en rode wolken dreven langzaam naar het oosten. Het was een prachtig gezicht en alleen de bewegende golven ontnamen de illusie dat je naar een schilderij keek. Met het ondergaan van de zon werd het ook een stuk frisser en Evette stond nog bij de reling. Haar ogen staarden star richting de zon. Haar jurk was vies en een diepe scheur vertoonde de zijden onderrok: de krullen die onder de brede hoed uitkwamen waren slordig, haar gezicht was bleek en er lagen donkere kringen onder haar ogen.
Als een opgeschrikt hert hief ze haar hoofd op toen ze hoorde toen er iemand aankwam met zware, zelfverzekerde tred. Met afgrijzen zag ze de piratenkapitein verschijnen die haar kin optilde met wijsvinger en duim. Hij nodigde haar uit. Die vuile, ongeschoren, huichelachtige rat - ze had al de feestklanken gehoord die van het midden van het dek afkwamen, waar ze de bemanning kon zien drinken en zingen - ze snoof en draaide haar hoofd weg en wilde zich weer omdraaiden, maar hij greep haar pols vast. Jawel, hij wist al waar hij heen wilde - ze werd vast als speeltje gebruikt voor de bemanning, die aan haar jurk zou trekken totdat die zou scheuren, lachend en zingend, terwijl ze naakt van de een naar de andere piraat zou worden geduwd - ze huiverde van afschuw. 'Monsieur,' sprak ze helder beleefd - ze wilde hem nog niet gelijk in het harnas jagen - al was het met een lichte trilling in haar stem, 'ik zou graag naar mijn suite worden begeleid en daar alleen gelaten worden. U begrijpt dat het een enerverende dag is geweest.'

Hij zat op het stromatras toen er iemand aankwam. Of beter, hij schrok op, want hij had niemand horen aankomen, in gedachten verzonken als hij was geweest - toen een stem zei: 'je eten'. Hij beet op de binnenkant van zijn wang en veegde zijn slordige haar naar achteren. Er klonk gerinkel van een sleutelbos, er werden grendels verschoven; de deur zwaaide open. Op de drempel was weer de blonde pirate verschenen, het hand op het zwaard als de Engel der Wraak. Ze hief haar hand op met een stuk donker brood. Hij bleef haar vermoeid aanstaren. Zag hoe de karmozijnrode lippen zich openden om het woord 'hier' te vormen. Zijn ogen gleden over haar gezicht, knap jong en hard, omlijst door het blonde haar, waarna hij zijn aandacht richtte op de kleding die ze droeg. Het had wat weg van de dure jurken die Evette placht te dragen, zei het ouder, faler, en bovendien was de rok afgeknipt in rafelige randen, zodat hij haar benen kon zien. Van zijn zittende houding kon hij zelfs haar slanke bovenbenen zien. Even bleef hij staren, voordat hij zijn ogen weer op haar gezicht richtte. Hij kwam overeind. Hij stond nu recht voor haar (een andere mogelijkheid had hij ook niet in het kleine vertrek) en merkte dat ze langer was dan hij gedacht had, al torende hij nog steeds met een volle kop boven haar uit.
Hij nam het brood aan terwijl hij haar bleef aankijken. 'Bedankt,' sprak hij terwijl een wazige grijns zijn mondhoek krulde, zodat het door zijn litteken nog meer leek alsof hij geringschattend lachte, 'daar zat ik echt op te wachten.' Hij keerde zich een halve slag om met zijn bovenlichaam en mikte het brood op het stromatras, voordat hij zijn blik weer op haar richtte. 'Hoor je daarboven niet te zijn?' vroeg hij droogjes daarna na een korte pauze, doelend op de feestgeluiden boven hem, waar de bemanning klaarblijkelijk feestvierde. 'Of is het geen feest voor verleidelijke jongedames zoals jij?'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do okt 15, 2015 9:32 am

Mijn ogen vernauwde zich tot dunne spleetjes terwijl ik hem met een vurig gezicht aankeek. Mijn hele lichaam verstrakte en mijn handen balden zich tot vuisten. 'Daar weet je niets van.' Ik wilde naar hem uithalen, maar kon op het laatste moment mijn hand ontspannen en hem laten zakken. Een naar gevoel borrelde op vanuit mijn maag omhoog. Mannen waren allemaal hetzelfde. Ze konden maar aan één ding denken. 'Eet je brood, meer zul je niet zo snel krijgen als het aan mij ligt.' Ik zette een stap naar achter en wist de uitdrukkingsloze emotie weer op mijn gezicht te leggen. Ik mocht me niet door hem op mijn kop laten zitten. Daarvoor was ik geen piraat geworden.

De grijns werd alleen maar breder en ik knikte beleefd. Ze had ballen, durfde een weerwoord te geven. 'Dat is prima.' Rustig liet ik haar pols los en ik stapte voor haar uit naar de trap die naar mijn kantoortje zou leiden. 'Ik hoop wel dat je begrijpt dat wij hier aan boord geen suites hebben, maar je mag de extra hangmat in mijn kamer gebruiken.' Ik opende de deur en stapte opzij zodat ze naar binnen kon lopen. Een tamelijk ruime ruimte kwam tevoorschijn, enkel verlicht door een paar kaarsen. Overdag was het hier prima, 's nachts was het donker. In de kamer stond een groot bureau, enkele krassen in het blad van messen, pinnen en andere dingen waarvan ik het me niet meer herinnerde. Aan de zijkant van mijn bureau lag een grote opgerolde kaart.
Achter Evette stapte ik de ruimte binnen en ik liep naar de zijkant toe, een beetje uit het zicht. Uit het kastje pakte ik de hangmatten die ik gemakkelijk aan de pinnen in het plafond bevestigde. Een beoogd kapitein had geen hangmatten wanneer er mensen aan boord konden komen. 'Ik hoop dat je gewend bent aan slaapzakken?' Mijn oog ging terug naar de jonge vrouw. Ze zag er verweerd uit, maar ik kon de prachtige vrouw zien die ze met wat verzorging zo weer zou zijn.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje do okt 15, 2015 9:58 am

De wazige grijns verdween van Charles gezicht, maar door het litteken bij zijn mondhoek bleef het lijken of hij zijn lippen in een scherp lachje had geplooid. Zijn wenkbrauwen fronsten zich en hij deed een stap naar voren en greep haar arm om haar te beletten weg te lopen. 'Wat hebben jullie met mijn bemanning gedaan?' wilde hij weten terwijl zijn ogen zich in de hare boorden.

Ze liet zich meevoeren naar zijn kajuit, achterin het schip. Toegeven, de piratenkapitein had smaak. De kajuit was haast luxueus ingericht. Langs de muren hingen in lijsten schilderen, nu schimmige vlekken in de schemering. De hele vloer was bedekt met een prachtig Oosters tapijt, geweven in rijke kleuren die paste bij de rest van het interieur; op het kleed stonden naast elkaar enige met ijzer beslagen kisten, voorzien van grote, ingewikkelde sloten. Er stonden twee kasten met een hoop paperassen, een prachtig, walnoten bureau, rijk met kunstig houtsnijwerk versierd. Ze stapte naar voren naar het bureau, want er schenen enkele ivoorkleurige kaarsen, en ze wilde niet in de schaduwen van de kamer staan. Haar ogen gleden over de diepe voren en krassen in het hout van het bureau. Langzaam volgde ze de diepste krassen met haar hand, staarde toen naar het stuk opgerolde perkament en draaide zich toen om toen de kapitein tegen haar sprak. Ze keek toe hoe hij de hangmat bevestigde en liep er toen naartoe en bekeek het kritisch. Het scheen gemaakt van zeildoek, maar vertoonde donkere vlekken en rook muf. 'Nee, ik ben niet gewend aan slaapzakken,' sprak ze met een cynische toon op het laatste woord. Ze uitte een vermoeide zucht. Ze wilde zich ontdoen van haar hoed en strakke korset: ze had dorst maar bovenal wilde ze slapen, huilen, en hopen dat alles maar een slechte droom was geweest als ze weer wakker zou worden. Maar voorop wilde ze dat die piratenkapitein op zou donderen met zijn vulgaire gedrag. 'Maar het is goed. Bedankt.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do okt 15, 2015 10:07 am

Met een flinke ruk trok ik me los, maar standvastig bleef ik op mijn plaats staan. 'Wat denk je dat we hebben gedaan?' Een speels, overigens gespeeld lachje kwam op mijn lippen. 'Ze waren niet voor waarde voor ons. Je kunt zelf wel bedenken hoe het nu met hun gaat.' Mijn hand plantte ik nu op zijn borst. De bal van mijn hand drukte tegen het borstbeen aan. 'En waag het om me nog één keer aan te raken. Je zult lichaamsdelen verliezen.' Met die woorden gaf ik hem een duw en stapt eik naar achter waarna ik de deur sloot en hem met grendels en de sloten weer vast zette.

'Het zal ook niet meer woorden dan dit.' Een korte lach klonk uit mijn borst waarna ik het meisje, de jonge vrouw, een deken in de handen duwde. Als je me nodig hebt, ik ben op het dek. Met rustige stappen liep ik naar de deur toe, draaide me om om een laatste blik op de kajuit te richtten, en stapte toen naar buiten. De kajuit was leeg. Alle wapens die ik nodig had, droeg ik op zak. Als kapitein moest je voorbereid zijn op elke aanval en dat betekende dat je je wapens goed opborg. 'Goedenacht,' zei ik terwijl ik de deur sloot. Opgewekt liep ik vervolgens naar het dek.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje do okt 15, 2015 10:27 am

En zo stond ze daar, verdwaasd, kou, moe, paniekerig, verdrietig, kwaad en bang in het duister, enkel verlicht door die paar stomme kaarsen op het bureau... Ze staarde naar de deur waardoor de kapitein was vertrokken en weer dicht was gedaan. Zo stond ze er een tijd terwijl de tranen weer over haar wangen begonnen te stromen en ze woest met haar hoofd schudde. Ze hield haar hand voor haar mond in een poging het heftige snikken te stoppen. 'Ik moet naar papa,' zei ze hortend en schudde woest haar hoofd. Maar hij was er niet. Niet hier. Waar was hij? Ze miste zelfs die zelfzuchtige kakhannes van een Thomas, die sullige oude verloofde van haar... Maar ook hij zou haar nu beschermd hebben in deze situatie. Nu was ze helemaal alleen, in handen van piraten. O, God, wat haatte ze die piraten, met alles wat in haar was. Ze wilde dat ze ze met een zwaai van haar arm van de aardbodem kon wegvagen, ver weg, tot diep in de hel...
Nog steeds stormachtig snikkend rukte ze aan de linten van haar hoed en smeet die af. Die stomme idioot, dacht hij nu werkelijk dat ze in een hangmat zou slapen, nota bene in zíjn stinkende kamer? Kwaad trapte ze tegen de hangmat aan en gooide haar handschoenen richting haar hoed. Stomme, stomme, stomme idioten, stomme Fransen, stomme Engelsen, stomme piraten!
Uiteindelijk hield het stormachtige snikken op en stond ze als verdoofd naar de slingerende hangmat te staren. Ze stond nog altijd als een standbeeld totdat ze voetstappen hoorde, vlakbij de deur. Als een konijn rende ze naar de muur en verborg zich achter een van de grote kasten, haar ene hand tegen haar mond gedrukt en de andere tegen haar boezem, alsof ze het heftige kloppen van haar hart wilde dempen.

Tot dusverre was hij kalm gebleven. Maar nu uitte hij een woeste snauw en wilde haar het liefste aanvliegen, maar ze had al de deur gesloten en de rammelende grendels weer gesloten. Zijn grote vuisten ramden op het hout. 'Hoer! Hier zullen jullie spijt van krijgen!' Maar ze was al weggelopen.
Hij bleef naar het hout van de deur staren, onregelmatig ademhalend en met grote ogen. Hij slikte. Al die goede jongens, die goede mannen, nu dood? Lagen ze nu in de zee, woest spartelend en verdrinkend als het water brandend in hun longen stroomt, of uiteengescheurd door de haaien, of gemarteld hierboven op het dek? Zijn gezicht verstarde van ellende. Het was zijn fout: hij was de kapitein. Hij was met ze weggevaren, in de hoop de andere Engelse koloniën te bereiken. Maar ze redden het niet. Achtendertig jongens dood. Terwijl dat niet had gehoeven. Alleen maar door die piraten... Zijn ademhaling ging gejaagd. Maar waarom was hij dan nog wel in leven gehouden? Hij, de kapitein, nota bene?
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do okt 15, 2015 10:34 am

Terwijl ik weg liep hoorde ik hem naar me schreeuwen. Een seconde, of misschien nog minder, stond ik stil. Zijn woorden kwamen hard aan. Het waren de woorden die al zoveel eerder voor me gebruikt waren. Snel schudde ik mijn hoofd en liep ik door. Boven hoorde ik de mannen feest vieren op het dek, maar ik moest er niet aan denken. Helse, donkere binnen drongen mijn hoofd binnen en ik ging naar de enige plek hier aan boord waar ik me echt veilig voelde. Kort keek ik door het sleutelgat, maar de kamer leek leeg. Eindelijk liet ik de traan die me dwarszat, over mijn wang lopen. De deur opende ik een heel klein stukje, om me vervolgens ertussendoor te wurmen. Het was leeg hier, gelukkig. Ik liep naar de achterkant van de kajuit en liet me tegen de muur naar beneden glijden terwijl ik hard begon te snikken.

Nouja, eigenlijk dronk de kapitein dus, terwijl hij zijn bemanning in de gaten hield.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje do okt 15, 2015 10:59 am

De deur ging aarzelend open en er doemde als onwillig een silhouet op tegen de sterrenhemel. Heel kort echter, want het silhouet verdween en de deur ging dicht. Evette hield haar adem in. Kwam er iemand binnen? Of keek iemand naar binnen? Ze wachtte. Het scheen een eeuwigheid te duren en ze had het gevoel alsof haar hart in haar lichaam zou barsten.
Voetstappen. Lichte voetstappen, eerst aarzelend, maar toen sneller. Nu kwam de indringer langs het bureau heen. In het kaarslicht kon Evette zien dat het de blonde pirate was die ze vanmiddag ook op het dek had gezien. Ze voelde zich nog ongemakkelijker dan ze zich al gevoeld had: het was vast het liefje van de kapitein. Ze sliep vast ook hier, in dat grote bed bij die enge kerel, en moest zij, Evette, hier dan ook blijven? Het was vast een nare kat, een vampier van een vrouw, een halve man of nog erger. Voordat ze nog meer had kunnen denken was de blonde vrouw echter alweer uit het kaarslicht verdwenen.
Er klonk nu iets anders. Gesnik.
Evette blies haar lucht onhoorbaar uit en wist niet dat ze al die tijd haar adem had ingehouden. Verward knipperde ze met haar ogen. Een vrouwelijke pirate, die nu in de hut van de kapitein was, en heftig huilde. Tegenstrijdigheden rolde door haar hoofd heen. In haar agitatie en zenuwachtigheid zette ze een stap naar links, verder van het andere meisje weg, en stootte daarbij tegen een andere kast aan. Tergend langzaam wankelde een metalen drinkbeker die op de bovenste plank had gestaan, balanceerde toen over zijn zwaartepunt heen en kletterde met een oorverdovend lawaai op de grond.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia do okt 15, 2015 11:05 am

Mijn hart stond even stil, om vervolgens in een moordtempo te kloppen. Binnen een seconde stond ik en hield ik mijn zwaard omhoog. 'WIe is daar?' Ruw wreef ik met de rug van mijn hand langs mijn ogen, zo de meeste tranen weg zien te krijgen.' Mijn ogen vielen op de vrouw die zich half achter de kast bevond. 'Laat je zien,' zei ik, maar mijn zwaard borg ik alweer op. Jack liet haar hier vast slapen, merkte ik op uit het feit dat er een hangmat hing.
Te moe en te gekwetst om verder een woordenwisseling met haar te hebben, liet ik me met mijn rug weer tegen de muur aan naar beneden zakken. Ik trok mijn knieën op, maar inplaats van mijn voorhoofd op mijn knieën te plantten, legde ik nu mijn kin erop. Mijn betraande ogen keek ik naar de jonge vrouw. Zij was precies wat ik niet meer wilde zijn.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje za okt 17, 2015 9:38 am

Evette kon weinig anders doen dan vanachter de kast vandaan komen, maar bleef uit de buurt van de lichtcirkel. Vreemd genoeg hield ze op met zich bang, kwaad of angstig te voelen: er was alleen een gevoel van uitputtende vermoeidheid overgebleven. Ze staarde naar de blonde pirate, die net binnen de lichtcirkel tegen de muur zat, de knieën opgetrokken. Haar gerafelde, gescheurde en groezelige rokken hingen om haar benen heen. Evette kneep even haar linkeroog wat samen. Het was een dure jurk. Of liever: een dure jurk geweest, vast kostbare zij, afgezet met tule en kant. De pirate had hem vast ergens gestolen.
Evette sloeg haar ogen op. De andere vrouw had roodbetraande ogen. Waar kon zij nu om gehuild hebben? Maar met de draaikolken van emoties, nu zo goed als weg geëbd, kwam een nieuw gevoel om de hoek kijken. Medelijden. Voor de rare slag op New Oxford, en daarvoor ook nog, op de eigen Franse koloniën, was zij altijd degene die elke zondag met een mand voedsel en handgemaakte kleding langs de armen ging.
Maar nu wist ze niet goed hoe ze moest reageren. 'Is... is dit jouw kamer?' aarzelde ze en ze slikte om de trillerige toon in haar stem te verdoezelen. 'Ik ga al weg.'
Ze haalde beverig adem en raapte haar hoed en handschoenen van de grond op, wierp een blik op de hangmat, daarna naar de blonde pirate, en begon toen langzaam, stapje voor stapje al was de ander een woeste leeuwin die elk moment kon aanvallen, naar de deur schuifelde.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia za okt 17, 2015 9:51 am

'Een soort van, maar niet echt,' antwoordde ik langzaam. Toen sneller: 'Blijf hier. Niemand stuurt je weg. Ik neem aan dat Jack je hier heen heeft gestuurd.' Ruw wreef ik langs mijn ogen om de tranen weg te halen. 'Dan neem ik aan dat je hier slaapt?' Mijn blik ging naar de extra hangmat die er hing. 'Welkom.' Ik zakte wat verder naar achter nu en legde mijn hoofd tegen de muur. 'Jack slaapt daar. Hij snurkt een beetje.' Ik wees naar het bed dat in de hoek stond en probeerde te glimlachen maar het viel me zwaar.
Toen, zonder verder nog iets te zeggen, stond ik op en ging ik voor het raampje staan. De lucht was prachtig hier op zee. De sterren waren nog tien keer zo fel als wanneer je op het land was. Bovendien was het een lichte nacht. Er was geen wolkje aan de hemel te bekennen. 'Je komt wel thuis,' zei ik uit het niets. 'Het ligt aan je ouders hoe lang het duurt.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje za okt 17, 2015 10:20 am

Evette nam opnieuw de blonde vrouw op. Ze zag er wellicht ouder en vermoeider uit dan ze was, althans voor op dit moment, zo na het huilen. Wat zei ze ook alweer? Jack slaapt daar. Evette beet hard op de binnenkant van haar wangen om haar agitatie te verbergen. Ze had genoeg verhalen over piratenkapiteins gehoord en ze wist dat er maar één was die Jack genoemd kon worden. Niet dat het op dit moment veel aan de situatie zou kunnen veranderen.
Ze sloeg haar ogen snel op toen de blonde vrouw bewoog: Evette was bang voor haar, maar de ander scheen niet kwaadgezind te zijn, en stond enkel op en ging met haar rug naar haar toestaan. Het blonde haar golfde in verwarde slagen over de slanke rug heen: het had een wonderlijk contrast met de verknipte rokken en de riem met wapens. Uit het niets zei ze opeens: 'Je komt wel thuis. Het ligt aan je ouders hoe lang het duurt.'
Evette aarzelde even, niet zeker met wat ze zou zeggen, of het haar dieper in de penarie kon brengen of niet. 'Ik hoop dat het niet te lang zal duren.'
De ander bleef bij de ramen staan. Het ware hoge ramen, vijf stuks in totaal, met rijkbewerkte kozijnen die uitkeken op de zee vanaf de achterkant van het grote schip. Er was een smalle vensterbank waar een opgerold stuk papier lag, een kijker en nog wat ander spul wat Evette niet goed in het donker kon zien. Ze schraapte haar keel en bevochtigde haar lippen. Die blonde pirate was zo te horen het liefje van de kapitein. Of althans, dat vermoedde Evette, gezien de ander zo dit vertrek binnen was gekomen en wist dat de piratenkapitein snurkte. Stel dat ze samen in het bed zouden liggen en... Ze beet even op haar lip, de preutse maagd, en hakkelde toen: 'Dit is jullie vertrek. Ik vind wel ergens een andere plek,' en schoof verder achteruit en opende de deur.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Claudia za okt 17, 2015 10:31 am

Ik draaide mijn hoofd om, om haar in haar ogen te kunnen krijgen en kreeg toen een zwakke glimlach op mijn gezicht. 'Je denkt toch niet...? Gelukkig niet.' Ik wilde eraan toevoegen dat hij als een broer voor me was. Een beschermende engel die het voor me op nam als ik in de problemen zat, maar dat hield ik maar even voor me. Het ging onze gevangene niets aan en ze kon maar beter wat angst voor hem koesteren. 'Ga slapen of ga zitten, maar probeer niet iedere keer weg te gaan.' Een zucht klonk en ik draaide me weer naar het raam. 'Of je moet natuurlijk zin in seks hebben met één van de anderen.' Ik rolde met mijn ogen en een onbewuste rilling trok door mijn lichaam heen. Seks... De tranen kwamen meteen weer in mijn ogen.
Zonder te hoeven kijken, pakte ik de kijker van de vensterbank en legde ik hem aan mijn oog. Ik kneep mijn linkeroog dicht en keek door de kijker heen. Mijn oren waren gefocust op haar. Ze zou me niet verassen, al kon ze nog zo stil proberen te doen.
'Ik slaap naast je, in een andere hangmat.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Maartje za okt 17, 2015 10:48 am

Evette trok even een wenkbrauw op. Mad Jack was een soort legende in de Caribbean, door zijn zeeroverscapaciteiten, die ruim voldoende waren, woeste ervaringen en andere verhalen waaraan hij de bijnaam 'mad' aan te danken had. En bovendien het feit dat hij ongewoon knap was voor een piraat. Waarom zou ze níet bij hem willen hebben slapen als blonde pirate zijnde? Wat deed ze anders hier op het schip? Maar Evette hield wijselijk haar mond. Ze stond besluiteloos stil, de deur half geopend, met de knop nog in haar hand.
'Ga slapen of ga zitten, maar probeer niet iedere keer weg te gaan.'
'Ik weet niet of -'
'Of je moet natuurlijk zin in seks hebben met één van de anderen.'
Evette's mond klapte dicht bij deze laatste zin. Ze loerde even naar de deur naar buiten. Vlakbij, op nog geen tien meter afstand, was de bemanning aan het vieren: ze hoorde de feestgeluiden, gezang, gejoel. Voorbij de brandende fakkels zag ze enige schijnbaar levenloze lichamen aan de grote mast vastgebonden staan. Ze sloeg haar hand voor de mond toen ze de bemanning van de Indestructible herkende. Nog steeds stond ze zo, half in de deuropening, toen ze zag dat een grote, bebaarde piraat haar zag en een obsceen gebaar maakte ten hoogte van zijn kruis. Evette trok nog witter weg dan ze was en klapte snel de deur dicht en draaide zich om. Zwaar ademhaling stond ze tegen het hout van de deur aan. Ze zag dat de andere vrouw nog altijd bij het raam stond met een kijker in de handen. Evette knipte toen ze melde dat ze naast haar zou slapen, in de andere hangmat.
Het kon haar ook allemaal niet meer schelen. Ze was moe, alles deed zeer en ze wilde alleen nog maar slapen in de hoop dat ze bij het wakker worden weer zou ontwaken in haar eigen, ruime ledikant, met de donzen dekbedden met rozengeur... In plaats daarvan klom ze compleet aangekleed in de schommelende hangmat. Of eerlijk, met heel erg veel moeite, want het strakgeregen korset zat in de weg, evenals de vele lagen van haar rok, maar uiteindelijk lag ze goed en wel. Het korset drukte zwaar op haar ribben, maar ze bleef bewegingloos liggen, star naar boven starend, heen en weer geslingerd in de hangmat op de golven totdat ze door de tranen niks meer kon onderscheiden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

A pirate's life for me Empty Re: A pirate's life for me

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 1 van 16 1, 2, 3 ... 8 ... 16  Volgende

Terug naar boven

- Soortgelijke onderwerpen

 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum