When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

The Middle Ages

2 plaatsers

Pagina 4 van 19 Vorige  1, 2, 3, 4, 5 ... 11 ... 19  Volgende

Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo feb 12, 2014 1:22 am

Meegaan. Weg van de drukte, weg van het gemanipuleer en de bedienden als knipmessen, weg van het web van intriges, weg van het gekoehandel, gearrangeerde rommel en het bedrog. Het klonk aantrekkelijk. Uitermate aantrekkelijk. Maar afgezien van al die dingen... Gabriël hield van de stad. Hij hield van zijn rijk. Hij hield van de bruisende, altijd veranderende stad, zijn vader (al had hij vrijwel altijd het humeur van een nijdige terriër had), de landerijen als een lappendeken, de steden. Bovendien, hij kon het niet meer zomaar achterlaten. Hij kon niet aan zijn noodlot ontsnappen. Zijn doem lag niet in zijn wezen, maar in zijn naam. Weggaan was een naïef idee, alsof Evesa dacht dat hij zo'n hopeloze romanticus zou zijn om erop in te gaan.
'Dat is onmogelijk,' zei hij zacht, maar vrij resoluut. Zijn blik was scherp en zacht tegelijk, als een scherf juweel. 'Dat is echt onmogelijk, Evesa. We zouden nergens meer veilig zijn, iedereen zou ons zoeken. Bovendien, als ik weg zou gaan, zou mijn toekomstige schoonvader een nieuwe oorlog tegen ons ontketenen. Ik wil niet mijn handen wassen in het bloed van duizenden oorlogsslachtoffers...'
Het koude zweet brak hem plotseling uit. Hij wilde weg. Verdwijnen. Een gat graven in de ruwe, stenen vloer en erin kruipen, biddend dat zijn einde snel zou komen, samen met Evesa, niemand anders: hij kon de situatie niet meer baas.
Hij sloeg zijn armen om het meisje heen en drukte haar dicht tegen zich aan, begroef zijn gezicht in haar lange haar. 'Het spijt me Evesa, het spijt me,' fluisterde hij tegen haar hals aan, nauwelijks hoorbaar.

Myra kon niks anders doen dan gniffelen om zijn eerste woorden: 'doen ze het beter', alsof hij het had over een paar automaten in plaats van mensen. Het bestierf haar echter op de lippen toen hij haar impulsief omhelsde. Voordat ze wist wat er gebeurde voelde ze haar sterke armen om haar heen, terwijl ze zijn warme lichaamswarmte, zelfs door de regen, tegen zich aan kon voelen: zijn geur drong haar neusgaten binnen als versgehakte dennentakken, minstens even bedwelmend.
Ze wenste dat het moment nooit over zou gaan, maar snel, veel te snel voor haar zin, liet hij haar weer los en alleen zijn handen bleven op haar tengere bovenarmen liggen. Ze moest knipperen en zich concentreren op zijn volgende woorden, in de war, zichzelf vervloekend om te lijken op een domme, pruilende hofdame met liefdesverdriet... 'Oh, oké. Dan zie ik je waarschijnlijk inderdaad nog wel vaker.' Een dom antwoord, maar ze wist even niks anders te verzinnen. Ze kon zich niet meer herinneren wie haar voor het laatst had omhelsd, hoe lang geleden dat wel niet was. Het scheen haar toe dat het eeuwen geleden was, decennia en nu een enkel moment. Ze staarde twee hartslagen in zijn mosgroene ogen voordat ze haar wimpers neersloeg en naar haar blote voeten staarde, schoongespoeld door de regen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo feb 12, 2014 2:06 am

Mijn lippen vormden zich om antwoord te geven op zijn woorden, maar ik kon het niet meer. Ik liet mijn lippen op elkaar vallen en verborg mijn gezicht in zijn shirt. Tranen begonnen uit mijn ogen te stromen en ik kneep mijn vingers nu zo hard in zijn shirt om het vast te houden dat mijn nagels in mijn huid stonden. 'Maar ik wil niet... Wil niet dat je...' Ik hapte naar lucht en gaf het toen op. Ik kon niets anders dan huilen. Voor het eerst in mijn leven had ik zoiets gevoeld en het gevoel was meteen zo sterk. het slokte me vanbinnenuit op en ik vond het niet erg. De verliefdheid voelde heerlijk. Na gister, wat er 's nachts was gebeurd, had ik me toch zo goed gevoeld, wetend dat hij er voor me was. Hij zou me helpen. En dan nu... Ik legde mijn voorhoofd tegen zijn hals aan om zijn warmte te voelen. 'Ik ben bang...' fluisterde ik nu. Ik wilde niet dat hij met een ander zou gaan, dat ik weer alleen moest zijn. Ik hield echt van hem. 'Ben jij niet bang voor je lot?'

Ik glimlachte blij naar het mooie meisje en liet mijn handen toen zakken waardoor ik haar los liet. 'Waar ben jij dan meestal?' vroeg ik en ik keek rond. Helemaal niemand - op een enkele handelaar na - was nog op het plein. Sommige mannen waren zelfs hun spullen aan het inpakken en ik keek kort op naar de lucht. Zou het vandaag helemaal niet meer droog worden? Beseffend dat het me niets deed, ook niet dat ik nu nat was, liet ik mijn blik weer zakken op Myra. Ik moest eerlijk zijn. haar wilde ik ook veel vaker zien.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo feb 12, 2014 4:13 am

'Bang?' Hij herhaalde het woord, alsof het langgeleden in de vergetelheid van zijn gedachten was geraakt. Bang was als je door de modder tijgerde met eruithangende darmen, de winters die zo koud waren dat je tenen erafrotte, bang was als je ontwapend tegenover een vijand stond. Bang was je als een dierbare tering of tyfus of de Zwarte Dood had gekregen en de adem der Dood over zich had liggen, gespreid als een grimmige mantel. Maar bang was op vele manieren te interpreteren. Hij merkte dat hij niet zo zeer bang was als wel onzeker. Onzeker over wat de toekomst zou brengen; hoogstwaarschijnlijk donkere wolken die de hemel lieten vollopen. Hij zou een arrogant wijf moeten trouwen... en Evesa zou verdwijnen. Ze beefde over haar gehele lichaam en hij voelde haar hete tranen tegen zijn hals. Verdomme, dacht hij plotseling. Kon hij haar maar helpen... Hij drukte haar dichter tegen zich aan. 'Ja, ik denk dat ik bang ben,' beaamde hij en schraapte zijn keel, probeerde te slikken. Dit was waarschijnlijk de laatste dag dat hij haar zou zien. Hij wilde iets zeggen ter bemoediging. Hij wilde dat ze zou lachen, glimlachen, of althans niet meer zo'n verdriet zou hebben. Maar hij kon geen woorden vinden: slechts gebaren, gevoelens delen, een hand door haar haren en een paar lieve woordjes in haar oor met een verstikte stem.

De kleine hand maakte een vaag gebaar. 'Overal en nergens,' antwoordde Myra gecontroleerd, maar nog vager. Moe, hongerig, ellendig en niet wetend wat te moeten beginnen op een plek die nooit hetzelfde was - daar bevond ze zich meestal. Catacomben met half verrotte lijken, grafbeelden, manshoog en realistisch, uitgehouwen tot in de details en verweerd, gebarsten en kapot; ondergrondse kerkers met wegkwijnende gevangenen en besmette lepra-muren; vuile taveernen met nog vuilere mannen. '...als het maar even kan buiten,' vervolgde ze, niet goed wetend waar ze moest kijken. 'Nu het zomer is, slaap ik niet graag binnen. 's Winters... wel, waar ik maar binnen kan komen.'
Bij haar voeten, tussen de beregende tegels, stond een kleine distel: ze dwong zichzelf haar gedachten daarop te fixeren. De tegels waren schoongeregend en afgerond aan de randen: de distel had ingehapte bladeren door insecten. Het gesprek ging niet de kant op die ze apprecieerde. 'Ik denk dat je je handel voor vandaag wel in kan doeken,' glimlachte ze vaag na een stilte, toen ze haar ogen weer opsloeg, en zag dat hij haar ook aankeek. 'Weinig mensen zullen zo gek zijn om met deze stortregen naar de markt te gaan.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo feb 12, 2014 4:30 am

Het duurde voor mijn gevoel eeuwen voordat ik weer rustiger werd. De tranen raakten op en mijn hele lichaam deed zeer van het heen en weer schokken. Ik ademde diep uit en wreef nog een keer door mijn ogen heen met mijn lichtgebalde handen. Ik tilde mijn hoofd op en legde hem anders neer, meer met mijn gezicht richting hem.
De laatste momenten die ik met hem kon zijn, wilde ik graag als fijn herinneren. Ik zou hem nooit kunnen trouwen, hij zou me ongetwijfeld vergeten, maar ik hem niet. 'We... we moeten nog iets leuks doen,' zei ik met een schorre stem.

Ik luisterde naar haar woorden, maar nog meer keek ik naar haar lichaamshouding terwijl ze zwak. Dit hoorde niet het leven van een jonge vrouw te zijn. Ze hoorde een huis te hebben, nog onbezonnen dingen te kunnen doen. Kort gleden mijn ogen over haar lichaam. Ze was op de leeftijd dat ze zou kunnen huwen, maar in plaats van dit alles leefde ze op de straten. 'Laten we een deal sluiten,' zei ik haar. 'Ik sta hier elke week en jij komt mij altijd helpen. Bovendien zou ik het fijn vinden als je af en toe voor mijn ouders wat doet.' Ik stak mijn hand alvast naar haar uit. "in ruil krijg jij eten. Je mag elke dag langs komen.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje zo feb 16, 2014 11:59 pm

'Kom, dan gaan we ervandoor, althans voor dit moment. Deze muren sluiten me in.' Gabriël kwam overeind en trok tegelijkertijd zachtjes Evesa mee omhoog. Hij staarde door de kleine ramen naar buiten, waar regendruppels vanaf liepen, verder weg naar de nevelslierten die langzaam onder de langzaam ondergaande zon begonnen te rollen. Nu moest eigenlijk niemand hen zien, of zijn vader en zijn toekomstige bruid zouden hem in een pot kokende olie stoven.
Hand in hand trok hij haar zacht mee zijn nog altijd wachtende paard, wikkelde haar in zijn mantel, tilde haar in het zadel en steeg achter haar op. Op het kasteel had hij niks meer te zoeken, integendeel: hij wilde nog even genieten van de tijd die hij met het blinde meisje kon besteden, ver weg, ergens waar niemand hen zou kunnen storen.
Hij slaakte een uitroep en Rover sprong er in een galop vandoor, over de glinsterende keien van de binnenplaats, de houten ophaalbrug, de kinderkopjes van de stad en uiteindelijk door de buitenste poort.

Hij stak zijn hand uit, maar Myra merkte het niet eens. Ze vloog hem om de hals, volkomen onberedeneerd, dolgelukkig. Ze zou hem helpen, voor zijn ouders zorgen: eten krijgen en langskomen! Voordat ze doorhad wat ze deed ging ze op haar tenen staan en gaf hem een zoen op de wang. 'O, neem me niet kwalijk, maar ik ben hier echt blij mee,' glimlachte ze stuntelig terwijl ze een lok doorweekt haar van de regen uit haar gezicht veegde. 'Ik neem je aanbod graag, heel graag aan.' En verder was Maartje inspiratieloos en moet eigenlijk aan haar schoolwerk, foei.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia ma feb 17, 2014 2:44 am

Voordat ik het doorhad, zat ik bij hem voorop het paard, strak in zijn mantel gewikkeld. Ik legde mijnj hoofd tegen zijn borst aan en luisterde. Ik luisterde naar de hoeven van Rover die steeds anders klonken, afhankelijk van waar ze op terechtkwamen; de geluiden van de mensen en dieren om ons heen - die waren minder dan vanochtend overigens -, maar bovenal luisterde ik naar zijn hartslag. Het ferme tikken, enigszins snel dat in zijn borst te horen viel. Ik sloot mijn ogen en gleed met mijn armen om zijn middel heen. Misschien was de liefde nep, misschien vanuit hem niet voor eeuwig, maar ik zou mezelf voornemen dat dat wel zo was. Ik zou deze herinnering op slaan in mijn geheugen en nooit meer willen vergeten. Hij zou mij vergeten, maar ik hem nooit.

Het was als een volkomen schok dat het meisje me zo om de hals vloog, maar ik moest eerlijk bekennen, vervelend vond ik het niet. Ik legde mijn handen zacht op haar onderrug neer en keek toen op haar neer met een grote glimlach. Ze leek ineens zo blij. Had ik haar toekomst net veranderd? 'Je bent een harde werker en nog leuk ook,' zei ik eerlijk. 'Dus je bent niet de enige die heil ziet in dit aanbod.' Ik grinnikte even en haalde mijn handen maar weer terug omdat het toch een beetje ongemakkelijk aanvoelde.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di feb 18, 2014 5:45 am

Hij was warm gekleed, maar toch koud tot op zijn botten. De regen doorweekte alles tot op je huid en voor je gevoel verder. De wind ging ontzettend tekeer, waaide door de bommen, takken en bladeren klapperden met het geluid alsof een hand door een emmer kiezelstenen gehaald werd. Bliksem verlichtte alles helder alsof het een zonnige dag was: onweer kraakte. Het modderige bospad maakte een sompig geluid: meerdere malen slipten Rover's hoeven, zodat Gabriël het dier wat inhield en ze slechts in een rustige stap verder gingen. God, dacht de prins, wat een weer. Alsof zelfs de elementen in opstand zijn tegen de toekomst...
Maar hij wilde nog niet naar het kasteel terug. Nog niet. Hij wilde nog met Evesa zijn, zolang als het mogelijk was.
Er stond een verlaten boswachtshutje: op de veranda klapperden de lattenblinden in de wind. De deur was verdwenen en er waren gaten in het dak, maar ze zouden er kunnen schuilen tegen de woeste regen en bliksem. Hij steeg af en tilde Evesa van het paard: met haar in zijn armen stapte hij de krakende veranda op, de deurloze drempel over en zette haar op een oud skelet van een bed met muf ruikende dekens. Een oude stoel met drie poten werd in kleine stukken gebroken, waarna Gabriël (met enige moeite) een klein vuur brandend kreeg met zijn tondeldoos. Zijn doorweekte mantel werd ernaast gehangen om te drogen. Hij kwam uiteindelijk overeind, ging naast Evesa zitten en drukte haar dicht tegen zich aan om hun weinige warmte te kunnen delen. 'Het spijt me dat het allemaal zo moet eindigen,' mompelde hij, in het vuur starend en met zijn kin op haar hoofd leunend.

Het voelde wat ongemakkelijk en aan zijn blik wist ze dat het ook niet een al te handige actie was. Ze trok haar lompenmouwen omlaag om enige warmte te ontvangen en kroop in haar schulp. Wat was ze immers: een meisje van amper 16, vuil, in lompen gekleed, armer dan de straatratten. Michael had regelmatig klanten met prachtige jurken van zijde, tule, organza en satijn, met echte bonte kragen, ingesneden mouwen tot op de grond, zoveel sieraden en prachtige hoofdbedeksels... Het was eigenlijk een belediging voor zijn gevoel voor schoonheid om ook maar aandacht aan haar te besteden.
Ze glimlachte niet meer, en hielp de kisten groente en fruit zo goed mogelijk droog te zetten. De regen was erger geworden, stroomde nu zo neer dat je niet verder dan een meter of twee kon kijken, gepaard gaande met hevig gerommel en bliksemflitsen die de hemel in tweeën scheen te rijten, een typische zomerstorm.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di feb 18, 2014 5:54 am

DE wereld maakte vreselijk veel lawaai om me heen. De regen toonde de wereld in een rare blurrie en ik vroeg me af of het voor Gabriël ook een blurrie vormde. Al snel stopte Gabriël en hij nam me mee, een houten huisje in.
Stilletjes zat ik op het bed en ik luisterde naar de regen, maar bovenal naar de handelingen die Gabriël deed. Elke stap die hij deed, kraakte de houten vloer en hoorde ik een sompend geluid van zijn schoenen.
Zodra hij bij me zat, legde ik mijn hoofd op zijn borst neer. Ik voelde het kleine beetje warmte van voor onze voeten, maar het warmde me niet op. Om heel eerlijk te zijn, was ook Gabriël niet echt warm. Ik bloosde toen ik heel zacht met mijn handen naar zijn onderbuik ging, om de warmte te vinden die achter zijn shirt verstopt zat. Ik hield mijn blik naar beneden gericht, zodat hij mijn rode wangen niet kon zien.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di feb 18, 2014 5:57 am

ik zag dat haar gezichtsuitdrukking veranderde en ik probeerde me te herinneren wat ik verkeerd had gezegd, maar ik wist het eigenlijk niet. KOrt keek ik op naar de lucht. Onweer. 'Laten we maar snel terug gaan,' zei ik haar serieus. ER komt nu toch niemand meer en het wordt gevaarlijk buiten. De manden tilde ik samen met haar op de wagen, welke ik vervolgens achter me aan trok. 'Ga mee, je kan met deze omstandigheden niet op straat blijven.' Ik knikte en glimlachte alweer breed naar het meisje en om haar over te halen voegde ik aan mijn woorden toe: 'Dan kun je misschien nog wel even naar mijn ouders kijken.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di feb 18, 2014 6:10 am

Een enigszins mal schuldgevoel rees in haar op toen ze op de kar werd gezet en Michael hem trok, alsof hij een paard was en zij een rijke en luie hofdame. Maar ze bleef zitten, eigenlijk wel blij, want ze was moe en koud. Ze trok haar knieën op, frommelde haar haren tot een natte vlecht en fatsoeneerde zo goed en zo kwaad als het ging haar doorweekte lompenjurk, luisterend naar wat hij zei en af en toe een geluidje maken om te laten merken dat ze de situatie op de voet volgde.
Michael's ouders zagen er al iets beter uit, al was het zo'n gering verschil dat je het niet op zou kunnen merken als je er geen oog voor had. Met een goedkeurend geluidje pookte Myra het smeulende haardvuurtje iets op, zodat vonken als vuurvliegjes omhoog vlogen. Ze opende haar doorweekte kruidenbuidel en legde de kruiden te drogen behalve sommigen, omdat die juist giftig bij droging zou worden. Het vuur tekende vormen af op de muren: de luiken waren dicht en de regen roffelde op het dak. Het schiep zowaar een gevoel van gezelligheid. Ze ging zitten naast het haardvuur, wachtend tot de specifieke kruiden opgedroogd zouden zijn zodat ze er een zalf van kon maken.

Opeens, heel stom, was hij blij dat Evesa zijn gezicht niet kon zien, want toen ze zacht zijn onderbuik aanraakte met haar zachte vingertoppen, verschoot hij van kleur en kreeg hij het spontaan warmer, ondanks de koude die tot in zijn merg was doorgetrokken. Hij kon haar gezichtsuitdrukking niet zien, want ze hield haar hoofd gebogen zodat haar natte, blonde haren voor haar gezichtje vielen. Teder streek hij ze weg, achter haar oor, en tilde toen haar kin op, om zacht, zo zacht alsof ze van breekbaar porselein was, zijn lippen op de hare te drukken. Ze hadden niet lang meer samen, hij hield van haar en bovendien konden ze zo hun laatste restje warmte en liefde delen in deze koude, natte, stormachtige zomeravond.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di feb 18, 2014 6:15 am

Zijn lippen werden al snel op de mijne gedrukt en dat was voor mij reden om mijn andere hand ook onder zijn shirt erbij te leggen. Hij voelde heerlijk warm aan onder zijn kleren. Ik ging een beetje een beetje verzitten waardoor het bed  een licht gekreun liet horen. Het moment, hoe raar dan ook, leek even perfect te zijn. Ik was met hem en het deerde me niet waar ik dan was. Luxe deed me niet heel veel. Ik zag het immers toch niet. Mensen waren belangrijk, mijn vader en hij nu ook.
'Ik houd echt van je,' fluisterde ik even oprecht en toen kuste ik hem weer door. Een beetje angstvallig liet ik mijn handen op zijn onderbuik liggen. Hij kuste me dan wel terug, maar ik wilde hem toch niet afschrikken door in één keer te ver te gaan. Mijn hart bonsde razendsnel in mijn borst en de kriebel van verliefdheid vulde mijn hele buik. Ik had honger, honger naar hem. Meer voelde ik niet meer. Ik wilde alleen maar hem.

Al snel waren we thuis en terwijl ik de groentes en fruit binnen neerzette - ik had haar verboden mee te tillen - zat Myra binnen en maakte ze een vuurtje. Iets om haar kruiden op te drogen had ze gezegd. Zodra ik klaar was, liep ik naar binnen toe en ik glimlachte even breed naar mijn ouders om vervolgens naast Myra te gaan zitten. 'Lukt het?' vroeg ik haar. Ik keek op en zag mijn vader mijn moeder even aanstoten en naar ons knikken. Onbewust kleurden mijn wangen rood en snel keek ik weer naar Myra. Nou moesten ze niet zo raar doen.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje vr maa 07, 2014 5:01 am

Een glimlach verhelderde Gabriël's gezicht en maakte een glinstering in zijn ogen - een schittering die hij als klein kind regelmatig had gehad, maar de laatste jaren zeldzaam was geweest. Ze was zo dichtbij hem dat hij haar warme adem over zijn gezicht voelde strijken, fris als lavendel, ja, zelfs zo dichtbij dat hij haar hart kon horen kloppen: het bonsde even snel als het zijne. Ze gaf hem liefde; vrede.
'Ik houd ook zielsveel van jou,' fluisterde, ademde hij bijna. 'Je wilt niet weten hoeveel, Evesa.' Hij drukte weer zijn lippen op de hare, trok haar dichter naar zich toe, streek met zijn grote hand door haar lange haar.
De regen vervaagde op de achtergrond, een achtergrond zo zacht en teer alsof het van glas was: hij had het gevoel dat de hele wereld in het niet was gevallen en alleen hij en Evesa er nog waren, in het hart van de storm.
Toch voorvoelde hij dat hij haar nu niet gelijk moest nemen, hier, in een tochtig en krakend krot: hij vermoedde dat dit verhaal anders nog een staartje zou krijgen. Zij kon amper vijftien wezen, terwijl hij negentien was en stel je voor dat hij haar nu met een kind zou bezorgen, terwijl ze elkaar nooit meer zouden zien? Normaal gesproken maakte hij zich er niet druk over en naaide elk mooi meisje dat los en vast zat, maar nu voelde hij dat Evesa hem temperde, alsof ze zijn evenwicht herstelde en hem innerlijke rust gaf. Hij wilde haar niet pijn doen. Hij wilde haar niet verstikken in zijn broeierige hartstocht, niet nu. Niet hier. Het voelde niet juist, alsof een voorgevoel hem waarschuwde dat hij haar ooit, een hele tijd later, weer zou ontmoeten.
Langzaam, haast met tegenzin maakte hij zijn lippen los met de hare en keek haar aan. Hij streelde haar gezicht, nam haar lange blonde haar dat hij tussen zijn vingers door liet lopen. Het was een gebaar in achteloosheid uitgevoerd, maar teder en vol liefde. 'Ik zal altijd aan je blijven denken, Evesa,' mompelde hij en drukte zijn lippen tegen haar voorhoofd aan. 'Altijd, en voor zover het in mijn macht ligt, zal ik je altijd trouw blijven.'

Myra hield al haar aandacht bij het destilleren van een kruid waarvan de bladeren eigenaardig gevormd waren en lette voor het moment niet op de andere aanwezigen in het huis. Met een zacht 'drup-drup-drup' vielen de druppels in een houten schaaltje. Ze mengde het met een ander fijngestampt kruid, goot het in een lederen drinknap en knielde neer bij de bedden van Micheal's ouders en liet hen het bittersmakende sap drinken. 'Het spijt me dat ik het niet smaakvoller kreeg,' glimlachte ze. 'Maar het zal de koorts verminderen en het helingsproces versnellen.'
Het zou nu niet lang meer duren voor in ieder geval de vrouw op zou kunnen staan: Michael's vader was er erger aan toe en Myra hoopte dat hij het zou halen. Ze liet hem een ander kruidenmengsel drinken en veegde ondertussen met een schone doek zweetdruppels van het voorhoofd. Hij zou het wel halen, dacht Myra vastberaden, dat moest.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia vr maa 07, 2014 8:55 am

Ik voelde me een klein beetje afgescheept toen hij mijn lippen los liet en mijn haren in zijn handen nam. Snel moest ik me voornemen dat hij een vrouw zou krijgen en dat hij die trouw moest zijn. 'Dankje...' fluisterde ik bijna geluidsloos, maar er zat een pijn in dat woord. 'Ik zal jou ook trouw blijven,' en dat was niet gelogen. Ik zou altijd aan hem blijven denken, dat wist ik wel zeker en een voorgevoel zei me dat ik nooit gelukkig meer zou worden met een ander dan hem.
Ik trok mijn handen terug van onder zijn shirt en legde mijn wang tegen zijn borst aan. De regen buiten leek minder te worden en dat brak mijn hart. Dat zou betekenen dat we zo terug gingen. Dat we naar de markt gingen, waar hij me bij mijn vader af zou zetten. Ik zou met mijn vader wegtrekken, hij zou terug moeten naar het kasteel en methaar trouwen. Ik wilde echtniet dat hij met haar trouwde.
Krampachtig pakte ik zijn shirt vast en ik klemde mijn handen daaraan vast. 'Beloof je me echt nooit te vergeten?'

ik bekeek mijn ouders en wat Myra voor ze deed. Ze waren werkelijkwaar opgeknapt sinds gister en ik kon niet wachten tot ik ze zou zien, morgen bij het waken. Zou de verandering dan weer zo significant zijn? Ik knikte naar Myra met een grote, dankbare glimlach. Ze deed echt haar best voor ze, dat wist ik zeker. Het was zo'n precies werkje, wat ze allemaal deed. 'Wil je nog wat brood?' vroeg ik toen ik mijn eigen maag hoorde knorren. Meteen liep ik naar de keuken toe waar ik het grote brood al pakte. KOken kon ik niet en bovendien was ik er na zo'n lange dag veel te moe voor. Elke dag begon en eindigde voor mij dus met brood.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 2:31 am

'Je vergeten?' Hij keek in de ijsblauwe ogen, nu met een warme gloed door het kleine kampvuurtje, alsof er een smeulend vuur in haar ogen huisde. Een gevoel van wanhoop maakte zich van hem meester terwijl hij zijn kaken zo hard op elkaar geklemd had dat het pijn deed. Ze leek opeens weer zo teruggetrokken, bijna verloren. Kwetsbaar. 'Hoe zou ik je ooit kunnen vergeten?'
Hij staarde door het enige raam zonder glas dat de kamer rijk was naar buiten. De rand van de zon smolt snel samen met het boslandschap: de maan kwam op en myriaden sterren schitterden in een hemel van purper fluweel. Was het alweer zo laat in de avond? Door de regen en Evesa was hij compleet de tijd vergeten...
Hij moest een paar keer diep ademhalen voor hij een woord kon uitbrengen. 'Kom, we moeten terug. Je vader zal ongerust wezen en mijn kreng van een toekomstige verloofde zal in staat zijn me in kokende olie te stoven...'
Angst en emoties tonen, doet men niet. Het geeft geen pas en is kinderachtig. Zo werd ook Gabriël opgevoed en geïndoctrineerd: want wat normaal is, wordt Engeland anno 1230 (of wat was het) als lafheid gezien. In deze wereld geen tranen; geen zichtbare uitingen van verdriet. Men dient moedig te zijn en neemt gelaten wat de omstandigheden brengen. De prins fronste zijn donkere wenkbrauwen. Was het werkelijk zo simpel? Hij keek weer omlaag naar Evesa's gezichtje en wist het antwoord. Nee.
Hij stampte het vuurtje uit, tilde Evesa op naar buiten in het zadel: hij steeg achter haar op en sloeg zijn inmiddels gedroogde mantel om haar tengere schouders heen. Met een kreet waar het enthousiasme ver in was te zoeken spoorde hij Rover aan tot een galop, zodat de modder onder de hoeven opspatte.

Myra knikte toen ze haar maag voelde rommelen, zeurend om eten. 'Wel, graag.'
Ze voelde zich gelukkig: in kleermakerszit zat ze op de aaneengestampte aarden grond, vlakbij het brandende vuur van de open haard die de kleine maar knusse woonkamer in een gouden gloed zette: de regen tikkerde nog zachtjes in een miezerbui op het dak: er waren drie mensen in hetzelfde vertrek die haar vriendelijk bejegenden: ze had enige hoop op een toekomst.
Ze staarde in het vuur en zag plotseling de ijsblauwe ogen van het meisje voor zich, gisteren (het leek een eeuwigheid geleden): de ogen die haast wit hadden geleken in de maneschijn. Ze was blind, dat was zeker. Op de een of andere manier voorvoelde Myra dat ze nog iets voor haar terug wilde doen voor haar discretie, of althans wilde opzoeken: ze vroeg zich af of het haar gelukt was om uit de handen te blijven van de wachters en de prins op te zoeken... Op de een of andere manier had Myra het gevoel dat het meisje en de prins een band hadden, een band voordat ze elkaar überhaupt hadden gekend: alsof de twee personen muzieknoten waren uit een melodieus akkoord. Zielsverbanden, heette zoiets, geloofde Myra. Ze fronste haar wenkbrauwen. Waarom dacht ze er nu eigenlijk over na?
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 5:56 am

Even trok een glimlach over mijn lippen toen hij sprak over zijn aanstaande vrouw. Ik hoopte zo dat het geen act was die hij opvoerde. Ik hoopte zo verschrikkelijk erg dat hij oprecht was. Dat hij me echt zou missen, dat hij me nooit zou vergeten en dat hij nooit van die vrouw zou houden.
Zodra we op het paard zaten, pakte ik mijn mantel een beetje vast en sloeg ik met de mantel in mijn hand, mijn arm om hem heen. Helemaal verscholen in zijn mantel en met mijn hoofd op de plek van zijn hart, zat ik op het dier wat meteen in galop schoot. 'Iets langzamer,' fluisterde ik zacht, maar nog wel hoorbaar voor hem. 'Maak er niet te snel een einde aan.' Snel hield ik mijn mond. Nog een paar woorden, nog een paar negatieve gedachten en ik zou hier in huilen uitbarsten. De regen was er niet meer om als een dekmantel te dienen en ik wilde niet dat hij me zou herinneren als een zwakke vrouw.
Ook al ging hij voor me over in galop, al veel te snel waren we op de markt en nog veel sneller waren we bij mijn vader. 'Gelukkig, ik maakte me al zorgen over jullie met dit weer,' zei zijn oude bromstem en zijn stevige handen werden meteen om mijn middel geslagen om me van het paard af te tillen. Ik glimlachte zwakjes en hoopte vurig dat ook Gabriël nog even van het paard af zou komen. Ik wilde hem nog een laatste knuffel geven. Ons afscheid kon toch niet zijn vanaf een paard?

Met twee grote stukken en twee kleine stukken brood kwam ik terug. Één van de grote stukken brood gaf ik aan haar om vervolgens mijn ouders beide een klein broodje te geven. Meer aten ze toch niet.
Rustig zakte ik naast Myra neer en ik begon aan mijn broodje te eten. 'Waar slaap je vannacht?' vroeg ik haar en ik keek naar haar opzij met een vragende blik. 'Je mag hier blijven hè? Dat weet je hoop ik wel.' Even lachte ik mijn tanden naar haar bloot. Nu wist ik het zeker. Niet alle zwervende mensen waren slecht.

-
Komen Myra en Evesa elkaar nog een keer tegen voordat Evesa weggaat?
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 7:41 am

In het licht van de nieuwe maan kon hij haar duidelijk zien: het lichte haar en -ogen leken haast te schijnen. Hij staarde omlaag van het paard met een brok in de keel, zich niet aan de indruk kunnen onttrekkend van het gevoel van een immens verlies. Ach, wat kon het hem ook verdommen, dacht hij woedend op zichzelf, hoewel hij wist dat hij tegen zichzelf loog: ze was nog jong... ze zou wel iemand leren kennen die de moeite waard was en die ene betere vriend voor haar zou zijn dan hij ooit zou kunnen wezen...
Met het gevoel alsof de tijd plotseling tweemaal slomer werd en hij waande door dikke lucht als stroop, steeg hij af en sloot hij Evesa in zijn armen, drukte het tengere meisje stevig tegen zich aan, begroef zijn hoofd in haar hals. Het kon hem niet schelen wie of wat het zag. Het zou de laatste keer zijn dat hij haar zou zien. Die wetenschap maakte de prop in zijn keel nog voller, zodat hij niet anders dan een hees gefluister eruit kreeg: 'Vaarwel, mijn lieve Evesa.'
Hij zat alweer op zijn paard zonder dat hij zich herinnerde dat hij bewogen had. Net als bij een afscheid op een perron zoals je tegenwoordig zo vaak ziet: al dat verlangen en nooit de juiste woorden, totdat de trein zich in beweging zette, en dan was het al te laat.
Snelle hoefslagen over de kinderkopjes: de prins keerde huiswaarts om opgeslokt te worden in de duistere mantel van de nacht.

Het brood was smakelijk en het vuur warm: daarnaast was Michael's glimlach genoeg om alle resterende kou uit haar botten te jagen. Ze wierp een blik op hem, het goede gebit, het kleine baardje als vlakken schaduw over de fijne vlakken en botten van zijn gezicht: ze beantwoordde, verlegen van verwondering, zijn glimlach en keek snel naar haar handen. Het brood was bruingebakken met een knapperige, haast harde kost: ze dwong zichzelf haar gedachten daarop te richten, omdat ze hem niet meer aan durfde te kijken. Maar waar deed dit brood haar toch aan denken?
De glimlach verdween. Waarom bleef dat wonderlijke meisje met die ijsblauwe ogen toch steeds in haar gedachten spoken? Om de een of andere manier voelde Myra dat ze deel uitmaakte van het akkoord, al was het een stille toon, nauwelijks hoorbaar. Daarnaast wilde ze haar dolk terugvinden, die nog ergens op de kinderkopjes moest liggen.
Ze ging verzitten: plotseling was ze rusteloos. 'Ik neem je aanbod graag aan,' antwoordde ze na een korte stilte, keek hem aan om gelijk daarna haar ogen weer neer te slaan. Ze wilde niet tegen hem liegen, maar hoe kon ze haar gevoelens verwoorden? Ze kon moeilijk hem doodleuk uitleggen dat ze een moord had gepleegd om een meisje te redden van verkrachting - hij zou haar vast wegsturen als hij nog niet levensmoe was. Met een flauwe glimlach vervolgde ze: 'Maar ik zou eerst graag nog even buiten willen wandelen... Ik slaap niet vaak binnen vier muren, begrijp je, en anders ben ik bang dat ik nooit een goede nachtrust kan vinden.' Een stom smoesje, maar ze wist niet beter.
Ze krabbelde overeind en verdween met een laatste groet naar Michael en zijn ouders naar buiten.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 7:50 am

Het was zoveel, dat ik even geen adem leek te krijgen. Het ene moment was hij zover bij me vandaag, zat hij bovenop zijn paard, het volgende moment zat ik diep in zijn armen verscholen. Al mijn zintuigen sloegen op hol. Ik ademde zijn zware geur in, voelde zijn harde, maar warme lichaam en hoorde zijn woorden dicht bij mijn oor. 'Vaarwel,' fluisterde ik en mijn stem brak.
Zo snel als hij bij me was, zo snel was hij ook weg en ik had het gevoel naar voren te vallen. Weg te zakken in de duisternis. Elke hoef van het dier dat bij ons weg schoot, maakte dat mijn hart verder brak.
Uiteindelijk pakte mijn vader me bij mijn schouder en hij omhelsde me even kort. 'We gaan zo meisje. Ik ruim de laatste spulletjes op.' Zijn lippen werden even op mijn voorhoofd gepland. Vervolgens liep hij bij me weg en ik hoorde hoe hij bezig ging met het opruimen van onze spullen.
Langzaam wankelde ik een beetje over het plein, met een leeg en doods gevoel.

Ik keek op en knikte naar haar. 'Dat is prima, dan zal ik je bed ondertussen in orde maken.' Ik stond al op en propte snel de laatste hap in mijn mond. Kort liet ik mijn blik vallen op mijn ouders die nog lekker aan het knabbelen waren op hun broden. 'Dan zie ik je zo wel weer,' lachte ik haar toe en ik liep naar de andere kamer toe die ons huisje rijk was.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 8:05 am

Zodra ze, huiverend in de frisse koude van de nacht in een lompenjurk buiten stond, werd ze haast onder de voet (of liever hoef) gelopen door een paard in rengalop. Myra kon zich nog net tegen een muur drukken terwijl in een flits een donker silhouet langsschoot: even schitterde de maan op een maliënkolder, ravenzwart haar en een fluwelen mantel waar het schild van het koninklijk huis Dennister op was borduurt: dit alles werd opgelicht als bliksem en verdween minstens even snel. Lang genoeg echter voor Myra om tot de conclusie te komen dat het de enige zoon was van de koning.
Een beetje bibberig (je wordt immers niet elke dag haast door een voortjagend paard vertrapt) kwam Myra van de muur vandaan, verstopte haar handen in haar mouwen en verdween met opgetrokken schouders en zachte voetstappen richting de straat waar het blinde meisje gegrepen en haast verkracht werd.
Na een minuut of vijf en nog eens vijf om haar geliefkoosde wapen te vinden, maakte Myra haar gevonden dolk schoon aan een pol gras en wilde hem net tussen haar riem stoppen, toen zachte voetstappen haar deden opkijken. Een tenger meisje, ongeveer even oud als zij zelf was, verscheen op het plein: blond haar glansde in het licht. Even zoog ze de adem in van schrik en haar bijgelovige angst kwam op, voordat ze (logisch) besefte dat dat het blinde meisje moest wezen.
Myra liep naar haar toe met een: 'Niet schrikken, ik ben het,' hopende dat ze haar stem zou herkennen. Het meisje zag eruit alsof ze elk moment in huilen uit kon barsten: Myra legde een link met de voorbijgestormde prins en het even later verschijnende meisje. Ze propte haar dolk in haar riem en beet op haar lip, niet wetend wat eigenlijk te moeten zeggen. Ze moest zich haasten: het zou niet lang meer duren voordat de avondklonk er zou wezen en dan kwam ze liever niet gelijk een wachter tegen. 'Ik... ik wil je nog bedanken voor de discretie... gisternacht. Ik ben blij dat je er heelhuids vanaf ben gekomen.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 8:13 am

Ik wreef even door mijn ogen, al waren mijn wangen nog niet nat. Met alle macht die ik in mij had, probeerde ik de tranen binnen te houden. Lichtelijk geschrokken, tilde ik mijn hoofd op. De stem had ik meteen herkent. Doordat ik geen zicht had, werkten mijn andere zintuigen zoveel beter en ik herinnerde me alle stemmen die ik ooit had gehoord. Zelfs de koopman die mijn vader bijna teveel had laten betalen voor een klein zakje fruit.
'Discretie?' vroeg ik zacht. 'Je hoeft je trouwens geen zorgen meer te maken. Gabriël...' Ik viel even stil bij het noemen van zijn naam en probeerde de opborrelende pijn snel weg te drukken. 'Hij wilde je eigenlijk bedanken dat je me had gered,' herstelde ik mezelf.
Uit alle macht probeerde ik een glimlach te faken voor het meisje, maar het lukte me gewoon niet om mijn lippen hoger te krijgen dan een rechte streep. Het verdriet was te heftig, te intens. 'Mijn vader en ik gaan zo weg...' zei ik, om het gesprek niet dood te laten bloeden.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 8:30 am

Ze moest het allemaal even verwerken. De prins was niet boos omdat hij en het meisje dan wel dergelijk iets hadden: maar de prins moest trouwen met prinses Abigail Feltner, dat wist de hele stad, zelfs het uitschot: en nu vertrok dit blinde meisje en bleef prins Gabriël alleen achter in een kasteel vol poeha, intriges en wanhoop. Het leek allemaal volkomen ongerijmd. Myra wist niet wat ze zou moeten zeggen: geen opbeurend woord zou een gebroken hart kunnen helen... slechts tijd, en zelfs dat niet altijd.
In een impuls stak ze haar hand in een zakje in haar versleten jurk en vond wat ze zocht, een munt. Ze had hem zien liggen tussen twee grote gebarsten tegels even buiten het kerkhof, slechts enkele uren geleden toen ze wegrende van de plaats des moord. Het had haar toen toegeschenen dat zo'n munt haar geluk zou brengen.
Maar misschien zou ze het blinde meisje er iets mee op kunnen vrolijken: de munt droeg immers het profiel in reliëf van de kroonprins Gabriël Dennister.
Ze pakte de hand van het meisje en legde voorzichtig de munt erin. 'Hier,' zei ze, niet goed wetend welke woorden ze moest gebruiken. 'Ik weet dat woorden ontoereikend zijn, ik er niets mee te maken heb en je niet eens ken, maar... misschien zal het iets voor je kunnen betekenen.' Ze drukte zacht de hand dicht van het meisje en glimlachte. 'Maar ik moet nu gaan voor de avondklok intreed. Ga jij ook maar snel, voordat er wachters verschijnen.' Even omhelsde ze het meisje, waarna ze zich omdraaide en stilletjes de duister in verdween.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 8:40 am

Een koud voorwerp werd in mijn handen gelegd en even verbaasd keek ik naar het meisje op om mijn gezichtsuitdrukking aan haar te kunnen laten zien. 'Uhm, heel erg bedankt...' Een vluchtige knuffel was het afscheid van het meisje en nog even bleef ik staan. TOen hoorde ik de stem van mijn vader. 'Evesa, we gaan meisje!' Ik draaide me om en lie op een rustig tempo weer terug.
'Papa, deze kreeg ik van.. een vriendin.' Ik gaf hem de munt en mijn vader leek hem even te bekijken. 'Bewaar hem maar goed,' zei hij toen en hij drukte de munt terug in mijn handen. 'Het hoofd van de prins staat erop.'
Het volgende moment tilde mijn vader me op de wagen, tussen de broden om vervolgens zelf voorop te stappen en ons paard aan te sporen. 'Op naar een nieuwe stad, naar een n ieuwe morgen,' zei mijn vader zoals hij altijd zei, maar dit keer reageerde ik niet. Ik sloot mijn ogen, drukte de munt tegen mijn hart en snoof de geur van de stad nog één keer in me op.
Ik zou Gabriël missen.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 9:24 am

Het was december.
Sneeuwbuien kwamen en gingen, in snel tempo, en werden gevolgd door wilde stormen van ijs. Ze teisterden de stad met hun korte, heftige vlagen, ratelden onheilspellend tussen de kale takken van de bomen en de dunne daken, pakten al gevallen sneeuw op en joegen ze met een boosaardig plezier als minitornados alle kanten op. Groepen kinderen liepen, stampvoetend tegen de ijzige vrieskou, door heel de stad om op elke straathoek en voor de deuren van de bewoners te zingen. Ze werden beloond met muntgeld of ingepakte koek. Overal reden lawaaierige karren vanuit het bos naar de stad: marktkooplui of houthakkers beladen met kerstbomen en hulzentakken. Lantaarns bleven de hele nacht brandden in alle ateliers en winkels, zodat de winkeliers alle bestellingen af konden krijgen. Het uitwisselen van geschenken was immers een geliefde traditie tijdens de kerstdagen.
Gekleurde lampen waren overal in de straten opgehangen en gingen concurrentie aan met de karmozijnrode gloeiende kolen in de vuurpotten van de verkopers van gepofte kastanjes en warme soep. Onder de grote maan was de stad van vroeg tot laat bezig en zelfs de nachtvorst kon mensen niet het bed in jagen. De wind blies de lampen omver en de kolenvuren uit. Het was zwaar, woest weer: de sneeuw viel in lichte vlokken neer en en hing meer in de grijze wolken.
Dit alles kon Gabriël Dennister vanuit zijn slaapkamerraam zien. Hij stond met de benen gespreid en de handen op de rug naar het stadsgezicht te kijken en probeerde iets van de vrolijke kerstsfeer te proeven, wat behoorlijk faalde.
In anderhalf jaar tijd was er behoorlijk wat voorbij gegaan, maar het had voor Gabriël gevoeld als een dronken roes. De trouwerij in de kathedraal, de wittebroodsweken op een nabijgelegen platteland en de drukke tijd in de stad zelf, na alle feesten, na alle verplichtingen terwijl zijn kersverse vrouw Abigail aan hem vastgezogen had gezeten als een weekdier. Gelukkig was haar familie weer teruggekeerd naar hun eigen rijk: één telg uit het geslacht Feltner vond de kroonprins al erg genoeg. Ze was blond, maar dat was ook wel de enige gelijkenis geweest met Evesa, al had Abigail's haar eerder een onbestemde strokleur dan de lichte lokken van het blinde meisje...
Evesa. Hij miste het meisje, elke dag: al had hij haar slechts enkele dagen gekend, het had hem toegeschenen als een heel leven. Ze was de ware geweest, en dat had hij, meesmuilde hij, tot diep in zijn ziel moeten evenaren. Ze was in zijn gedachten geweest als hij aan het banket zat naast zijn leeghoofdige vrouw, als hij met haar verplichte jachtpartijen maakte, als hij gebogen zat met zijn vader over staatsproblemen of als hij met Abigail de liefde bedreef - wat overigens zelden voorkwam omdat de kwetterende, domme, arrogante en vervelende vrouw hem absoluut niet opwond en Abigail er evenmin zin in leek te hebben. In stilte dankte Gabriël de hemel dat zijn vrouw last had van zeer late maandelijkse bloedingen en ze dus nog geen kind konden krijgen: alleen de gedachte aan een kind tussen hen twee maakte hem al misselijk.
Hij zuchtte, keerde het raam de rug toe en deed de luiken met een klap dicht. Het klonk als een doodskist die dichtgeschoven werd.

Ongeveer een kilometer van het kasteel vandaan waar de prins net de luiken had gesloten, liep een door koude verkleumd persoon die hetzelfde soort humeur deelde als de kroonprins. Ze had namelijk anderhalf jaar geen daglicht meer gezien.
Wel had ze ongelooflijk veel geluk gehad. Enkele uren geleden had ze juist weten te ontsnappen uit de ijs- en ijskoude kerkers door zich voor te doen als een bewaker (compleet met tuniek, glinsterende helm en bijbehorende hellebaard) nadat ze hem van zijn leven had beroofd door zijn schedel in te slaan tegen het traliehek - een lang verhaal wat Myra het liefste gelijk wilde vergeten. Ze had door de kerkers gezwalkt richting de uitgang, elk moment verwachtend een bijl, zwaard, mes, hellebaard, dolk, morgenster of pijl in haar rug te voelen: maar er was niets gebeurd. Ze was, rammelend als een kast vol pannendeksels met die hele bewakers-uitrusting, trappen opgeklommen richting de vrijheid en kon niet geloven dat haar niets overkwam. De vondst van de dode wachter had haar even van haar stuk gebracht en had Myra zich van de vermomming ontdaan en was in een stormloop naar buiten gevlucht, de poorten door richting de smalle straten en stegen met overhellende huizen, waarvan de kale bomen triest afstaken tegen de omringende muren.
Niet te geloven! dacht ze weer, rillend van de koude, haastig doorlopend. Ze had het volbracht. Ze wist alleen niet wat ze nu ging doen, want ze was nu officieel een vogelvrije. Daarnaast was ze slecht gekleed, had geen cent op zak en had zo'n honger dat ze wel een complete boerderij op zou kunnen eten. En weet je wat? Maartje weet nu even niks meer te schrijven, voor dit moment.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 9:43 am

'Weet je waar we zijn?' vroeg mijn vader die de kar had gestopt en naar me toe was gelopen. 'Weet je waar we zijn?' Ik voelde zijn vinger onder mijn kin. 'We zijn in het dorp van Gabriël.' Even lichtte mijn gezicht op, toen voelde ik het diepe verdriet me grijpen en ik kromp lichtjes ineens.
Het was zo lang geleden dat ik hier was geweest. Ik had de dagen geteld door de wagen vol te zetten met streepjes. Elk streepje stond voor een dag zonder hem. 's Nachts als ik niet kon slapen, liet ik mijn vinger over de inhammetjes glijden en dan voelde ik de brandende pijn in mijn borst.
De tijden zonder hem waren hevig geweest en toch had ik er zo weinig van meegekregen. Mijn vader had goede tijden gehad en aardig wat geld verdient. Vanwege dat geld, en ook omdat ik aan de bovenkant aan mijn jurken groeide, had hij me meegenomen naar een kleermaker. Nu had ik drie lange jurken, die volgens mijn vader prachtig stonden. Hij had zo ontroerd geklonken toen ik de jurken aanhad. Het had me even laten glimlachen. 'Je wordt al een hele vrouw,' had hij gezegd.
Vanaf dat moment had ik meer aandacht van de mannen gekregen. Ze noemden me schoonheid of met een chique term: 'beauty'. Enkele keren was ik zelfs ten huwelijk gevraagd, maar nooit had ik ja gezegd. Mijn vader had me echt wel verteld dat het een goede man was. Dat ik het een keer aan moest nemen, maar ik bleef nee zeggen. ER kon nooit iemand tippen aan mijn Gabriël.
Mijn leven werd gekenmerkt door één uitspraak die ik een jaar geleden had gehoord van een kwakzalver die iets had proberen te verkopen. 'Ogen zijn de spiegels van de ziel.' Die uitspraak had me zo geraakt, het had me nog meer kapot gemaakt dan ik al was. Mijn ogen waren dood, ze deden niets. Dat betekende dat mijn ziel ook dood was en al voelde ik me dan wel zo, ik wilde nog niet het bewijs ervoor krijgen.

'Liefje, als je niet wilt, dan gaan we heel snel weer weg,' klonk de bezorgde stem van mijn vader. Snel schudde ik mijn hoofd. 'Nee...' Ik haalde diep adem. 'Zou het verkeerd zijn om hem op te zoeken papa?' Even bleef het stil, maar toen stemde mijn vader in. Ik zou waarschijnlijk toch nooit meer genezen van mijn Gabriëlziekte. 'Dan gaan we samen,' zei hij nu resoluut en al snel stond ik naast hem op de grond. Met mijn hand in de zijne stapte we in de richting van het kasteel, hoopte ik.


Anderhalf jaar geleden was ze verdwenen. Ze had me zo'n week geholpen op de markt en toen was ze ineens van de aardbodem verdwenen. Eerst was ik heel boos op haar geweest. Hoe durfde ze al mijn verdiensten zomaar teniet te slaan en zomaar te verdwijnen? Hoe durfde ze weg te gaan en mij hier in de steek te laten op de markt.
Toen was ik me zorgen gaan maken, wat was er met haar gebeurd? Ze zou toch wel terugkomen als ze weg was gegaan? Waarom was ze niet terug gekomen? De gedachten bleven maar door mijn hoofd spoken en ik had alle scenario's al voor me gezien en dan snel weer weggestopt. Er was niets met haar aan de hand.
Nu, anderhalf jaar later, was ik haar niet vergeten, maar ik was ook niet meer echt met haar bezig. Er was niets meer wat ik kon doen en misschien was het haar eigen keuze geweest.
Ik sloeg mijn ogen neer. Mijn ouders waren even beter geweest, maar een jaar geleden ging het ineens zo slecht. Mijn vader overleed al snel en om het nog erger te maken, overleed mijn moeder drie weken later aan liefdesverdriet. Snel slikte ik de blok weg en ik glimlachte naar de vrouw aan de andere kant van het kraampje. 'Geniet van uw appelen.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 10:17 am

Gabriël besloot een stuk te gaan rijden op Rover. Waartoe deed het hem er niet toe, maar hij wilde frisse lucht en bovendien bekroop hem het gevoel als ijskoude handen dat elk moment Abigail weer binnen zou stormen, eisend, zeurend en klagend...
Zijn gezicht stond oud terwijl hij door de gangen beende, oud, erg hard en ongenaakbaar. Diepe voren van slapeloze nachten hadden zich op zijn gezicht getrokken, terwijl zijn haar erg diep zwart leek en afstak tegen zijn bleek geworden huid, als dieprijpe kersen tegen melk.
Hij stond nu op de begaande grond in de grote ruimte voor de ridderzaal met een openstaande deur met twee bevroren wachters ernaast: sneeuwvlokken dwarrelden met tussenpozen naar binnen. Op de binnenplaats stond een oudere man met een jongedame: haar haar was blond, licht, dezelfde kleur als Evesa h -
Woedend dwong hij zichzelf om ergens anders aan te denken. Dat was het probleem met verliefde mensen: ze zagen hun geliefde overal en in iedereen.
In de stallen zadelde hij snel Rover en leidde het paard de stallen uit. Toen deed het dier iets wat Gabriël allesbehalve verwacht had: het stond opeens stil, de oren gespitst, en hinnikte. De frons tussen zijn donkere wenkbrauwen werd dieper toen het dier vooruit liep, nog altijd de oren gespitst, alsof het blij was iemand te ontmoetten... De prins hield het dier niet tegen maar volgde het. Niemand had ooit bij Rover in de buurt kunnen komen zonder dat het paard geschopt of gebeten had - niemand behalve...
Ze stonden er nog steeds, in de sneeuw: de man en de jonge vrouw. Gabriël merkte dat zijn knieën begonnen te trillen en zijn handen beefden: hij moest dromen. Het kon niet anders. Uiteindelijk kwam er slechts één woord over zijn lippen, met al het ongeloof van de hele wereld uitgesproken: 'Evesa...?'

Het eerste wat Myra deed was dwalen door de stad, op zoek naar Michael's huis. Haar voeten waren blauw en ze had het steenkoud: het was immers geen weer om in een lompenjurk rond te dwalen en het feit dat ze een versleten mantel had, die ze strak om zich heen klemde, mocht niet baten.
Aangekomen bij het huis werd ze weggestuurd door een dikke huisvrouw met bruine krullen, dooraderd met grijs die onder een groezelig kapje vandaan sprongen, met de woorden dat degene voor wie ze kwam er niet meer woonden. Myra's hart zonk in haar schoenen (als ze die tenminste aan had gehad), en smeekte: 'Mevrouw, alstublieft, waar zijn ze heen gegaan? Kunt u mij hun huis wijzen?'
De vrouw kon of wilde niks meer zeggen tegen het bevroren, smoezelige, haveloze meisje met de ingevallen wangen en de smerige, versleten kleren. Wanhopig draaide Myra zich om en liep de straat af: eenzaamheid en vrees deden een greep naar haar hart. Afwezig merkte ze de grote lantaarns op, de vlammen in de vuurkorven en de dennentakken aan de huizen: blijkbaar was het rond kerstmis. Dat is zo iets in de kerkers, diep onder de grond: je had er geen idee van welke datum het was. Jaja, het was weer de tijd van vrede, gulle gaven en giften...
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 10:33 am

De angst sloeg me om het hart toen we op het plein aankwamen en ik de bekende geluiden om me heen hoorde. Zou hij me nog herkennen? Wat zou hij zeggen. Zou hij me echt trouw zjn gebleven? Zoveel vragen waarvan ik bang was voor het antwoord.
'Ik denk dat we wel naar binnen kunnen toch?' vroeg mijn vader, maar toen werd mijn aandacht dor iets anders getrokken. Een zacht gehinnik dat mijn kant op kwam. Ik tilde mijn handen op en voelde ineens de natte snuit van een groot paard tegen mijn handen aandrukken. 'Evesa,' klonk ineens de stem. Zijn stem. Mijn hart zakte, steeg om vervolgens zich weer op de juiste plek van mijn lichaam te nestelen en flink te bonzen. Hij was er, hij zag me, hij herkende me. 'Gabriël...' Zijn naam verliet voor de eerste keer deze anderhalf jaar mijn lippen.
De hand van mijn vader liet die van mij los en het leek alsof hij zichzelf naar de achtergrond zette. Voor mij ging hij in ieder geval naar de achtergrond. 'Gab...' Ik vergat te ademen en moest even naar lucht happen. Ik wilde hem knuffelen, me in zijn armen nestelen, maar ik durfde niet meer, bang voor een afwijzing.

Het intrigeerde me, die witte sneeuwvlokjes die langzaamaan de hele ondergrond wit maakten. Het was koud, verschrikkelijk koud, maar mijn schoenen hielden me enigszins warm en als ik niets te doen had, dan liep ik bewust heen en weer om niet te bevriezen. Het was niet druk, maar de sfeer van het dorpje deed me goed. Ik was een alleen man nu, die nog op geen enkele vrouw zijn olog had laten vallen.
Vanuit de verte zag ik een mager meisje in lompen aankmen. Ik fronste, het was geen weer om er zo bij te lopen. Ik hield mijn hoofd een beetje scheef om naar haar te kijken en toen viel mijn mond open. Myra! Voordat ik het wist had haar naam mijn mond verlaten. 'Myra! Hier!'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 4 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 4 van 19 Vorige  1, 2, 3, 4, 5 ... 11 ... 19  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum