When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

The Middle Ages

2 plaatsers

Pagina 3 van 19 Vorige  1, 2, 3, 4 ... 11 ... 19  Volgende

Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 21, 2014 3:44 am

Mijn vader was even stil, maar toen hoorde ik een ja, al klonk die niet heel erg instemmend. Het was misschien de toon waarop Gabriël het vroeg. Hij klonk veel minder spontaan dan vanmiddag toen we samen in het bos hadden gelegen. 'Ik zie je.. u morgen,' zei ik met een grote glimlach en ik knikte even beleefd.

Bijna met een jongensachtige lach keek ik naar haar op en ik stak mijn hand uit waarna ik haar zacht overeind, op haar voeten trok. 'Kom, laten we dan maar snel gaan er moet ook nog eten gemaakt worden thuis.' Ik liet haar kleine hand maar met de lange vingers weer los en ik pakte de wagen vast die ik langzaam met me mee begon te trekken in de richting van mijn huis.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di jan 21, 2014 4:02 am

Het was laat toen ze door de verlaten straten terugliep. Er was niks te horen behalve het zachte geluid van blote voeten op de keien. Boven haar was de hemel wonderlijk mooi. Sterren straalden als vuurvliegjes die aan een zoldering van donkerblauw fluweel hingen. De opgaande maan wierp een bovenaards licht over de stad. Deze buurt was niet veilig om te leven, vooral niet 's avonds, en Myra merkte tot haar ergernis dat ze bang was en gespannen, alsof ze ergens op wachtte. De stilte was strakgespannen als een luitsnaar en kon elk moment knappen. Ze hield haar kleine dolk stevig tegen zich aan, onder haar versleten mantel, en liep met gezwinde pas door. Als ze eenmaal ergens in een steegje was of misschien zelfs wel bij het kathedraal, kon ze een veilig plekje vinden.
Ondertussen dwaalden haar gedachten af naar de afgelopen uren. Michael had niet overdreven: zijn ouders waren erg ziek. Myra had slechts een kruidenaftreksel in de vorm van thee om de verhoging en de pijn tegen te gaan. Wat ze nodig had was Athelas, vers Athelas. Ze besloot morgen na de markt de wouden in te gaan om nieuwe kruiden te verzamelen, als ze tenminste nog energie had na alle marktdrukte.
Ze bevochtigde haar lippen, trok haar mantel nog iets dichter rond zich heen tegen de koude en liep verder.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 21, 2014 4:12 am

Ik had niet kunnen slapen, mijn gedachten bleven maar rondmalen over Gabriël. Ik was zo gek op hem, maar ik zou hem moeten verlaten. Ik kon niet van mijn vader eisen om hier te blijven. De handel was ons leven en tegelijkertijd hield het ons ook in leven. Zonder de handel was er geen geld, en zonder geld was er geen eten. Voorzichtig liet ik me uit de wagen zakken om vervolgens enkele seconden stil te blijven staan en naar de ademhaling van mijn vader te luisteren. Hij sliep nog. Zacht begon ik weg te sluipen. Ik wilde gewoon even nadenken zonder het lichte geronk van mijn vader naast me te horen.
De nacht was koud en nu zou ik toch dat geld voor die schoenen wel aangenomen willen hebben. Mijn tenen leken er wel af te vriezen, wat mijn richtingsgevoel verslechterde. Dat was dan ook de reden dat ik in plaats van naar het veiligere gedeelte, in de richting van de kroegen liep, aan de rand van het centrum.
Een forse hand op mijn schouder, zorgde ervoor dat ik bijna voorover viel en angstig draaide ik me om. 'Zo zo, een dame alleen op pad?' klonk de stem van een man. Zijn andere hand greep me bij mijn pols en voordat ik het wist, stond ik dicht op hem. Zijn vieze alcohol adem blies hij in mijn neus. 'Laat me los,' zei ik zacht en ik trok aan mijn pols. Het deed hem niets. Sterker nog, hij gooide me makkelijk over zijn schouder heen en ondanks dat ik sloeg en schopte, begon hij rustig met me te lopen. 'Ik weet nog een mooi plekje,' zei hij op een spottende toon.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di jan 21, 2014 4:58 am

Haar zenuwen knapten als gitaarsnaren toen een hoop rumoer weerklonk: stemmen, gesnauw, gevloek en geschop: het gelach van een man. Ze ving nog net de laatste woorden op: '...nog een mooi plekje.'
Ze aarzelde niet. Ze begon te rennen en zag om de hoek een boom van een kerel, zichtbaar aangeschoten. Over zijn schouder geslagen als een zak meel lag een tenger meisje dat zich hevig verzette. Met een woest gekrijs stortte Myra zich naar voren. Een mes blonk in het maanlicht. Ze voelde tegenstand van zacht vlees toen ze het mes tot diep in de rechterschouder duwde. Een enorme vloek waar zelfs een piraat zijn bewondering voor zou hebben uitgedrukt: het meisje viel van zijn schouder af op de harde grond toen de man zich op Myra richtte. Ze rook een vieze stank van zweet, pis en drank en probeerde nogmaals toe te stoten, maar het mes werd uit haar handen geslagen en viel rinkelend een paar meter verder op de grond. Ze probeerde het lichaam weg te duwen. Het was een grote vette bonk vlees. Ze sloeg hem, wrong haar armen omhoog en stak haar vingers in zijn ogen. Hij kreunde en kneep zo hard in haar arm dat ze het uitgilde. Met haar knie stompte ze hem in het kruis en krabde hem met haar nagels in het gezicht. Waar was haar mes toch gebleven... er viel een plantenbak voor een huisdeur om. Ze stootte zich aan iets, dat haar heup bezeerde. Weer voelde ze hem. Hij besprong haar, nu haar bij de haren grijpend. Er scheurde iets. Mijn kleren, dacht ze. Ze sloeg hem zo hard ze kon tegen de neus, zodat hij het meisje losliet en de hemel naar beneden vloekend naar zijn gezicht greep.
Als een razende zocht Myra het mes op de stenen. Daar glinsterde het in het maanlicht: ze greep het in haar haast bij het lemmet en sneed haar hand, maar ze merkte het niet eens. Ze ging voor hem staan, woest, bebloed als een furie. Ze hield het mes ter hoogte van haar middel, voor zich uitgestoken. 'Zo, stuk rotschoft, nu is het wel genoeg,' siste ze. De man krabbelde overeind. Speeksel droop uit zijn mond in lange slierten. Maar voordat hij zich aan het meisje of aan Myra zelf kon vergrijpen, sprong Myra als een wilde kat op hem af en begon zijn borst met het mes te bewerken. Haat verduisterde haar blik, omfloerste het: ze bleef in zijn borst hakken tot hij stuiptrekkend op de stenen lag en uiteindelijk stierf.
Snakkend naar adem staarde Myra omlaag naar de man: hij was praktisch verminkt door haar toedoen. Zelfs zijn moeder zou hem niet meer herkend hebben. Ze staarde naar de opengescheurde weefsels, de eruithangende bloedvaten, de vele wonden. En bloed. Overal was bloed, zoveel bloed... Haar jurk was tot haar knieën opengescheurd en alles deed haar zeer. Ze voelde zich vies en plakkerig, alsof ze een dag in een slagerij had meegewerkt. Twee moorden binnen 24 uur. Dat was een record, zelfs voor haar.
Het mes viel uit haar ontkrachte handen en ze wankelde naar het meisje toe. 'Alles in orde? Heeft hij je niks gedaan?' hijgde ze bezorgd.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 21, 2014 5:12 am

Met een harde smak viel ik op de grond neer en even bleef ik versuft zitten. Wat was er gebeurd? Ik hoorde twee mannen vechten.D an waren ze dichtbij me, dan weer verder weg. Het ging er hard aan toe en ik kroop angstig ineen. Het gekrijs van één van de mannen drong tot me door, een vrouwelijke, hoge gil en als ik op had kunnen kijken, dan had ik dat nu zeker gedaan. 'Zo, stuk rotschoft, nu is het wel genoeg,' klonk het uit één van de monden en nu wende ik toch werkelijk verbaasd mijn hoofd op. Het was een vrouw die me was komen redden. Waarschijnlijk nog jong, want ze kon hem aan. Anders was het gevecht nu al afgelopen. Een rilling trok over mijn rug heen. Als reflex dook ik weer in elkaar toen een huiveringwekkende schreeuw het plein vulde. Wat gebeurde er? Was dat een aanvalskreet of leed hij pijn?
Als een buidelrat bij een benarde positie (haha, verzin ik zomaar als het niet klopt, blame on me), bleef ik ineengedoken zitten totdat de vermoeide stem van het meisje vlak bij me klonk. Zacht knikte ik en ik wreef even snel langs mijn ogen. 'Ik ben ongedeerd,' zei ik zacht en ik kwam moeizaam overeind. 'Heel erg bedankt...' Ik keek naar haar op en (ja dit mag ik eigenlijk niet spelen uit ik-personage) en de maan verlichte mijn ijsblauwe ogen even extra. 'Ik weet niet wat er was gebeurd als je er niet was geweest...' Mijn stem viel dood en ik sloeg mijn ogen weer neer.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di jan 21, 2014 9:25 pm

'Die smeerlap,' hijgde Myra, wierp een blik over haar schouder en keek weer terug naar het meisje, net op tijd om haar muisgrijze ogen in ijsblauwe, grote ogen te haken. Ze herkende haar, al had ze haar nooit echt ontmoet. Ze was het meisje dat voor het paard van de prins had gestaan, gistermorgen. Het leken eeuwen geleden. Ze keek haar afgemeten aan, maar vriendelijk. 'Is er echt niets met je?' Ze legde haar arm om haar heen en steunde haar. 'Ga mee, ik breng je wel thuis. Waar woon...'
Ze kon haar woorden niet afmaken: er klonken naderbij snellende voetstappen, stemmen die iets riepen. Gehaast trok ze het meisje mee omhoog. 'Kom, schiet op. Als ze ons zien samen met die dode rotzak krijgen we problemen. Ga hier dat steegje in, ren zo snel mogelijk, blijf niet staan, maar doe het onopvallend. Stop voor niemand, ren door tot je huis of ergens waar je veilig bent. Prins Gabriël Dennister rijdt hier vaak ook met zijn paard en page rond voor een avondronde: misschien vind je hem. Mochten de wachters je pakken geef mij de schuld. Misschien zullen ze je geloven. Ik zal ze afleiden. Nu, gaan. Ren!' Ze duwde het meisje de goede richting in, twijfelde twee seconden of ze haar mes zou grijpen maar ging er toen vandoor toen twee wachters de hoek om kwamen rennen. Een kort moment bleven de twee mannen staan, zagen het lijk, zagen toen haar, en zetten met een schreeuw de achtervolging in, haar toeroepend te blijven staan. Myra koos het hazenpad en rende ervandoor als een konijn, achterna gezeten door een Terriër.
De atmosfeer was verstikkend als in een broeikas. Ze rende over een brug, die naar een smal straatje leidde. De huizen leunden dicht tegen elkaar en hingen voorover. Ze ging een zijstraat in die nog nauwer was dan de vorige, met massieve eikenhouten deuren met gebeeldhouwde leeuwenkoppen en kloppers met gesmeed lofwerk, die toegang gaven tot binnenplaatsen met hobbelige keitjes. Ze kende de buurt niet, maar rende verder met nog steeds de achtervolgers op haar hielen. Ze haastte zich voort, opgezweept door paniek, angst, vrees en schuldgevoelens, hijgend van ontsteltenis. Ze kon zich niet aan de indruk onttrekken, een allesverslindend monster te zullen tegenkomen, op weg naar het einde, het einde...

Intussen waren er nog drie figuren ten tonele verschenen: de eerste was een paard, de tweede een jongen van een jaar of dertien en de derde de prins op het paard. Zoals Myra al had geweten maakte Gabriël de laatste tijd vaker avondrondes om zich aan de stijgende broeikas van haat thuis te onttrekken. De avond was goed begonnen, met een ontspannen ritje op Rover, terwijl zijn schildknaap naast hem liep en ze praatten over politiek, het weer of andere alledaagse onderwerpen. Die onderwerpen werden wel in de kiem gesmoord toen er allerlei schreeuwen klonken. 'Wel,' opperde de schildknaap nonchalant, 'waarschijnlijk weer een taveerngevecht.'
Gabriël wilde hem antwoorden, maar zijn mond klapte dicht toen ze om de hoek kwamen en een lijk zaten liggen. De prins fronste zijn wenkbrauwen: het lichaam was afschuwelijk verminkt en lag daar als een nachtmerrie in de manenschijn, badend in zijn eigen bloed. De hele borst was opengehakt, evenals het gezicht en een stuk van de buik. Een wachter kwam haastig dichterbij. 'Een brute moord, mijn heer,' sprak hij. 'De dader heeft de dolk laten liggen en is een steegje ingevlucht. Er was er nog een, een ander steegje ingegaan. Maar we krijgen ze wel te pakken.'
Gabriël steeg van Rover af drukte de leidsels in de handen van de schildknaap. Hij liep naar het bloederige lijk toe en voelde zijn slokdarm licht rebelleren. De dolk kreeg minimale aandacht. 'Krijg die daders te pakken en breng hen bij mij. Als ze zich verzetten, aarzel niet ze te doden.' Zijn blik gleed rond, over de tegels, toen hij in de dichtgeknepen vuist van de dode een paar lange, blonde haren zag. De frons tussen zijn donkere wenkbrauwen werd bezorgder. Blijkbaar was er een sprake geweest van een poging tot verkrachting. Het kwam zowat dagelijks voor, hij lag er niet meer wakker van. Waarom dan dit gevoel? Dit onbestemde voorgevoel dat zijn hart sneller deed kloppen en zijn keel droogmaakte? Hij bukte zich, pakte de haren en liet die tussen zijn vingers doorlopen. Had Evesa niet dezelfde haarkleur en dezelfde lengte en -
Woedend riep hij zijn gedachten tot orde. Hij liet de haren vallen en keerde zich naar zijn schildknaap. 'Ga terug naar het kasteel. Ik kom er straks aan.' Hij steeg weer in het zadel, spoorde het paard aan en verdween in een galop het steegje in waar een van de 'daders' heengevlucht was, met kloppend hart, hopend dat zijn voorgevoelens niet bewaarheid werden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 21, 2014 9:51 pm

De woorden van het meisje galmden in mijn hoofd rond, maar bovenal het woordje 'ren'. Ik bleef het maar herhalen, maar ik kon niets doen. Ik was in paniek, voelde doodsangst en het was alsof alles uitgeschakeld werd. Ik kon niet rennen, dan zou ik mezelf lelijk bezeren, mezelf een hersenschudding lopen of wat dan ook.
Uiteindelijk kroop ik huilend in elkaar in de hoek van een muur en de achterkant van een wagen. De tranen stroomden over mijn wangen en ik trok mijn knieën op, legde mijn voorhoofd ertegenaan en vouwde mijn armen beschermend over mijn hoofd. Ik had niets gedaan, het meisje had niets gedaan. Hij had... Hij had me... Zelfs in mijn gedachten kon ik die vreselijke zin niet afmaken.
Vanuit de verte kwamen hoeven snel dichterbij en ik probeerde helder na te blijven denken. Verstoppen of was het Gabriël? Ik probeerde me te herinneren of de andere mannen op paard waren geweest maar mijn geheugen liet me in de steek. Ik wist het niet meer en ik kon mezelf niet voor de voeten van een soldaat gooien. Hij zou me nooit geloven was ik bang.

Mevrouw Brown gooide net de restjes eten buiten weg toen ze een meertal stemmen aan hoorde komen. Ze fronste even om het tafereel in het donker beter te kunnen zien. Een meisje met bruin, lang haar op de vlucht voor twee soldaten. Zacht schudde ik mijn hoofd. Het meisje wat me had geholpen vanochtend, Myra. Ik wenkte haar en hoopte dat ze me zag. De voordeur opende ik alvast terwijl ik zelf overdreven sloom de laatste restjes van mijn afval weggooide.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo jan 22, 2014 8:46 am

En plotseling was ze daar. Een wit dwaallichtje in zijn linkerooghoek, ineengedoken en trillend. Bijna was hij voorbij de grote huifkar gereden die haast het hele straatje in de breedte besloeg en het was Rover die plotseling stilstond, de oren vooruit, snuivend door de neusgaten.
Hij liet zich haast uit het zadel vallen in de haast bij het meisje te zijn. Hij kon niet goed zien we ze was, maar hij twijfelde er niet aan. Zij was het. Hij knielde bij haar neer en zonder na te denken had hij zijn armen om haar heen geslagen, beschermend en vooral dodelijk bezorgd. 'Evesa! Lieve Jezus, Evesa, wat is er gebeurd?' Zijn hart bloedde bij het zien van het doodsbange, ineengedoken meisje, aan wanhoop, angst en verdriet ten prooi. Ze beefde over haar gehele lichaam en hij voelde haar tranen tegen zijn hals. Hij kon niks meer uitbrengen, alleen haar in zijn armen houden en zijn hoofd in de lange blonde haren begraven. Het waren pas twee dagen dat hij haar kende, maar het voelde als twee jaren, en bijna was hij haar kwijt geweest. 'Waarom ben je nu nog de straat op gegaan? Waarom?' kreeg hij er uiteindelijk uit, maar het was geen verwijt, alleen een schorre stem van emotie.
Het begon te regenen en snel gespte hij zijn mantel los en sloeg die rond haar smalle schouders. 'God Allemachtig... ik breng je terug, Evesa. Je hoeft niet meer bang te zijn.' Hij stak zijn sterke armen onder de schouders en in de knieholten van het tengere meisje en tilde haar op, zette haar weer voor in het zadel, net zoals vanmiddag, steeg achter haar om en hield haar door bezorgdheid en bescherming stevig tegen zich aan tussen zijn handen die de teugels vastklemden. 'Kom, Rover, terug... we hebben haar gevonden!'

Welke kant ging ze eigenlijk op? Naar de kathedraal... richting de kathedraal... daar, in de nissen tussen de grafzerken of pal tegen de muur aan, of misschien zelfs in een van de grafkelders, maar in die buurt, daar zou ze veilig zijn. Maar welke kant? Welke kant... links - rechts, nee, rechts... Als niets meer helpt, is het tijd voor paniek! schreeuwde een stem spottend in haar hoofd.
Plotseling doemde een wachter uit een steegje links van haar op. Hij scheen boven haar uit te toren en ze had teveel vaart om hem te ontwijken: ze knalde tegen hem aan. Hij viel met een geluid als van een kast vol pannendeksels tegen de grond, wild schreeuwend en vloekend. Myra tuimelde naar rechts en sloeg met haar hoofd tegen de keien. Het was heel even of ze weggleed, of even een zalige schemering haar omgaf en de pijn en dodelijke vermoeidheid wegebde. Toen was ze er opeens weer: ze krabbelde overeind, rende struikelend verder. Alles deed zeer, maar ze merkte het niet eens. Doorgaan. Doorgaan. Doorgaan.
Hoever ze had gerend wist ze niet. Tijd en afstand hadden hun betekenis voor haar verloren. Haar hart bonsde terwijl ze lucht in haar longen zoog en haar benen aanpompte tot een hogere snelheid. God, wat was ze moe... Ze was zich niet langer bewust van haar ledematen. Alleen de vermoeidheid, de paniek en het koude zweet op haar gezicht waren werkelijk.
Toch, scheen ze plotseling, vreemd genoeg op een soort afwezige manier te weten waar ze was. Tenminste, ze was eerder in dit deel van de stad geweest. Ahja, mevrouw Brown... Ze zag de oude vrouw al staan in de deur van haar huisje, bezig met iets weg te gooien. Myra dacht helemaal nergens aan, maar vluchtte als een konijn zijn hol binnen, achternagezeten door woedende wolven. Hals over kop stortte ze zich door de deur naast de oude vrouw naar binnen, rolde twee keer over de grond en bleef uitgeput liggend op de gangvloer, snakkend naar adem, de ogen dicht. Zelfs al had haar leven er vanaf gehangen wat het in zeker zin ook deed, ze had geen meter meer kunnen hardlopen; er zijn nu eenmaal grenzen aan het menselijk uithoudingsvermogen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo jan 22, 2014 9:04 am

Ik schrok van de armen die om me heen geslagen werden, maar ontspande me al snel. Het was Gabriël, het was hem wel. Snel sloeg ik mijn armen om zijn hals heen en ik verstopte mijn gezicht tegen zijn borst aan. 'Gabriël,' fluisterde ik zacht toen we al op het dier zaten. 'Ik kon niet slapen en mijn vader snurkte zo.' Ik liet mijn armen zakken, maar bleef dicht op hem zitten. Met de vingers van mijn linkerhand streek ik de tranen onder mijn ogen vandaan. 'En toen was er ineens een man. Hij tilde me over zijn schouder heen.' Mijn stem stokte en ik begon harder te huilen en het duurde even voordat ik mijn verhaal verder kon vertellen. "maar. Maar er was een meisje Gabriël. Ze trok die man weg! Ik weet niet wat ze heeft gedaan, maar ze heeft me gered! Toen kwamen er wachters. Ik moest rennen, maar ik kan niet rennen. Straks ren ik tegen een muur aan!' zei ik nog in halve paniek. Het verhaal kwam er in horten en stoten uit en volgens mij was het zo onsamenhangend als de pest, maar zo voelde ik me ook. Ik voelde me bang, gespannen en ik bleef maar snikken.
Rover stapte ondertussen rustig in de richting van de markt waar onze kar stond. Enkele seconden was ik stil, tot ik ineens overeind kwam. 'Gabriël. Dat meisje! Die wachters zitten achter dat meisje aan. Je moet haar helpen!' Smekend pakte ik zijn shirt vast.

Ik gooide de laatste restjes weg en liep toen rustig naar de deur toe. Ik knikte even naar de wachters en waggelde verder naar binnen waarna ik de deur sloot. Mijn ogen vielen op het oververmoeide meisje en ik schudde zacht mijn hoofd. Zonder een woord te zeggen liep ik naar kamer toe die functioneerde als een soort woonkamer. Ze zou me zelf wel vertellen wat er was gebeurd.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje do jan 23, 2014 7:46 pm

Het duurde twee minuten voor Myra tot zichzelf was gekomen. 'Neem me niet kwalijk,' stotterde ze onhandig tegen de oude vrouw, niet goed wetend hoe ze zich moest uitdrukken. 'Er... er was een meisje... ze werd meegenomen voor veerkrachtig. Ik heb.... het verijdeld. Maar nu zitten de wachters achter me aan.'
Wanhopig krabbelde ze overeind, keek door het kleine luik en voelde hoe haar stem het begaf. Ze had het steenkoud en stond te trillen als een riet. 'Ik - ik kan hier niet blijven,' hokte ze uiteindelijk. 'Als ze huizen gaan do-'
Verder kwam ze niet toen een geluid haar oren trof en uit de manier, waarop de oude vrouw enigszins verstijfde, wist Myra, dat die het ook gehoord had.
Voetstappen naderden het huis - zware voetstappen.
Ze geloofde niet dat iemand haar het huis binnen had zien glippen, dus misschien had ze een kans. Juist toen ze stil de keuken binnenrende, hoorde ze hard op de voordeur bonzen en een geluid dat het bloed in haar aderen deed bevriezen: honden. De wachters waren zo belust op de moordenaars dat ze honden hadden gehaald. De betekenis was zo afschuwelijk Myra niet meer rustig kon denken. Ze had het vaker meegemaakt en was doodsbang voor die dieren: maar erger was dat de honden het spoor hadden gevolgd tot het huis van mevrouw Brown, die nu zeker onder verdenking zou komen te staan.
Ze dwong zichzelf tot kalm nadenken. Ten koste van alles moest ze de oude vrouw redden aan wie ze veel te danken had. Maar hoe? Ze wist maar één oplossing. Zelfs al zou ze zich uit de voeten maken dan nog zouden de honden haar spoor volgen tot in het huis. Maar als ze zich nu eens als een toevallige inbreker voordeed, dan kreeg mevrouw Brown de kans net te doen alsof zij haar nog nooit gezien had. Dus was haar besluit vlug genomen. En was ze eenmaal het huis uit, dan liep de oude vrouw geen gevaar voor medeplichtige door te gaan en kwam het er voor Myra niet op of aan of ze gevangen genomen werd op niet. Ze vroeg zich alleen af wat er met dat meisje met die ijsblauwe ogen geworden was. Ze hoopte dat ze de prins had kunnen vinden of althans veilig was.
Myra doorzocht razendsnel de keuken naar eten om de schijn te wekken dat ze een arme bedelaar of dief was, die uit honger ingebroken had. In de provisiekast vond ze onder andere een brood, een halve kaas en een paar appels. Ze zorgde ervoor een zak aardappelen ondersteboven te keren om het er nog meer als een haastige diefstal (en hoopte dat mevrouw Brown alles zou begrijpen) en verdween door de achterdeur. Zo gauw ze buiten was gooide ze het eten weg en zette ze het op een rennen.

Gabriël wist niks anders dan stomverwonderd te luisteren en zijn sterke armen beschermend om het tengere meisje te houden. Hij snapte het complete verhaal nog niet, maar besefte wel heel goed dan een of ander stuk rotschoft zich bijna aan Evesa gegrepen had en dat was al genoeg om zijn bloed te doen koken. Daarnaast was ze door een meisje gered. Gabriël zei het niet, maar dacht dat Evesa het niet goed had opgemerkt en dat het gewoon om een jongen was gegaan. Hij had nog nooit een vrouw zien moorden en zeker niet zo'n boom van een kerel die nu op de kinderkopjes leeg lag te bloeden.
Rechts uit een steegje doemde een wachter op met een blaffende hond aan een ketting. 'Heer!' sprak hij, stuntelig en stomverbaasd. 'Heer, dat meisje voor u in het zadel... zij, zij is een van de daders!'
Gabriël vloekte hem stijf. Hij gaf hem ontzettend op zijn donder. 'Driedubbelovergehaalde rorlul! Die zogenaamde moordenaar heeft een verkachtig verijdeld. Stuur al die halvegare wachters met die honden terug. Mochten ze hem of haar al gegrepen hebben, beloon diegene dan... zij heeft meer gedaan voor mij dan ze denken.' Ik moest er niet aan denken jou kwijt te zijn, Evesa, dacht hij even later terwijl ze verder reden. In de regen voelde hij haar natte haren tegen zijn hals kriebelen en haar smalle rug tegen zijn borst, en dat was genoeg om hem kalm te maken en zijn gevoelens tot rust te sussen, althans voor het moment.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia do jan 23, 2014 11:29 pm

In stilte bleef ik bij hem voorop het paard zitten, mijn hoofd tegen zijn borst aan. Ondanks zijn woede uitbarsting tegen de soldaat - waar ik overigens blij mee was, want ze zouden het meisje nu geen pijn meer doen - voelde ik me veilig bij hem en ik kwam tot rust. Ik legde mijn wang tegen zijn schouder met mijn gezicht op hem gericht. Even legde ik mijn hand op zijn wang neer. 'Rustig... Uiteindelijk is het niet gebeurd,' zei ik zacht, enigszins schor. Heel zacht drukte ik even mijn lippen op zijn kin om daarna mijn hand weer te laten zakken en mijn ogen weer te sluiten. 'Vertel het niet aan mijn vader. Hij wordt gek en laat me nooit meer ergens heen gaan,' zei ik zacht, bijna smekend. Ik hield van de weinige vrijheid die ik had. Ik kon nooit te ver weg bij mijn vader, want dan vond ik de weg niet meer terug. Als ik ook niet meer rond mocht lopen, zou ik gek worden.

Ik verstijfde toen ik geklop op de deur hoorde, gevolgd door het geblaf van grote honden. Moeizaam stond ik op en ik keek naar Myra. Wat deed ze? Ze plunderde mijn kast., 'Wat...' Ze lilep al naar de achterdeur om weg te rennen, maar mijn eten van zich af te gooien. Het duurde even voordat mijn oude hersenen het door hadden, maar toen liep ik met een gezicht vol gespeelde angst naar de deur toe. Ik opende de deur en keek de bewakers emt de grote honden aan. 'Een dievegge is in mijn huis geweest!' 'Waar ging ze heen?' klonk de stem van één van de mannen. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik durfde niet te kijken heren. Het spijt me echt.'
De mannen knikten en wilden weer omdraaien om verder te zoeken, toen er ineens een man hard aan kwam rennen. 'Breng de honden weg! DE prins heeft opgedragen haar niet te vangen. Iets met een verkrachting.' De mannen keken elkaar verbaasd. 'Als de prins het zegt,' hoorde ik iemand mompelen.
Twijfelend haalde ik een hand door mijn haren. 'Als ze haar nou maar niet zouden aanklagen voor diefstal, verdomme, als die man nou eerder was geweest. 'Fijne nacht nog heren,' zei ik en ik knikte zacht waarna ik snel de deur achter me sloot.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje vr jan 24, 2014 5:21 am

De oostelijke hemel werd lichter, een soort bruingrijs waswaterkleurtje door alle regen. Was het alweer zo laat? Och, nee, het was immers zomer: het werd zo snel licht 's ochtends...
Gabriël merkte dat hij moeite had zijn ogen open te houden. Nu alle spanning eruit was had hij het gevoel dat zijn spieren van water gemaakt waren, of van de regen die nog steeds in bakken uit de hemel stroomde, roffelend als ongeduldige vingers. Hij wenste naar een warm bed, schone kleding, en het meisje in zijn armen, en dan slapen...
Toen kwam opeens de reactie. Een ontzettende schrik nam bezit van hem. Ze had zomaar verkracht kunnen worden. Ze had daarna vermoord kunnen worden. Het had mis kunnen gaan, toen, amper een uur geleden. Voordat hij bij haar had kunnen zijn... Dood. De gedachte, haar te hebben kunnen verliezen, leek hem innerlijk lam te slaan. Al kende hij haar nauwelijks, hij was ontzettend van het kleine, blinde, blonde meisje gaan houden met haar frisse kijk op het leven, wat voor hem een tweede kans was om zijn jeugd te herwinnen en pijnen te vergeten. Het meisje met de ogen, gemaakt uit ijs, warmer dan de liefde.
Goddank, ze leeft, dacht hij, o, goddank.
Ze waren bij de wagen van Evesa en haar vader aangekomen. Het was overal nog doodstil: alleen de stromende regen was te horen. Gabriël steeg af en tilde het meisje uit het zadel. 'Zeker weten dat je in orde bent?' fluisterde hij bezorgd, keek haar aan. 'Het spijt me... ik had er voor je moeten zijn. Ik wou dat ik vannacht bij je kon blijven.' Zo'n kind nog, hoe oud zou ze zijn, een jaar of vijftien, zestien? Wat moest ze al wel niet meegemaakt hebben... Goddank, ze leeft, goddank, dacht hij weer. En verder kan niets me meer schelen.

Myra had geen flauw idee waar het pad naar toe ging; ze had maar één zorg; zo gauw mogelijk van het huis weg. Twee keer botste ze tegen een paar fruitbomen op en toen bevond ze zich in wat bepaald een moestuin moest zijn. Nog een paar stappen en haar voet trapte op losse grond. Daaruit begreep ze, dat ze van de straat was afgeweken. Juist wilde ze een stukje naar rechts, toen een waar pandemonium van blaffen en janken opklonk. Ze rende nog sneller door een panische angst. Ze begreep onmiddellijk wat dat geluid te betekenen had. De honden hadden haar spoor gevonden. Ze vloog verder, elk moment verwachtend een woeste hondenbeet in haar rug te voelen. Maar er gebeurde niets. Het blaffen nam af. Geen geschreeuw van wachters. Helemaal niets. Ze snapte het niet.
Ze vertraagde langzaam haar pas: haar borstkas zwoegde naar adem. Daar was opeens de snijdende, brandende pijn bij haar longen. De grond scheen met een vaartje op te rijzen. Ze vertraagde haar pas tot wandelen, snakkend naar adem. Doorgaan, Myra, je moet!
Daar was het lang op gehoopte silhouet: de hoge toren van de kerk scheen als onwillig uit de stromende regen op te doemen. Hijgend stond Myra stil, terwijl een vreemde snik over haar lippen kwam. Ze had het gehaald. Ze was er, ze was veilig. Ze strompelde tot onder de grote eikenboom bij het kerkhof, ging tussen de wortels liggen en luisterde naar de neerstromende regen. Ze vond zelfs nog tijd om te bidden dat het blonde meisje in orde zou wezen voordat ze in een diepe slaap viel.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia vr jan 24, 2014 10:33 am

Ik bleef dicht bij hem staan om te kunnen voelen dat hij er nog was, om te kunnen voelen dat hij niet bij me weg zou gaan. Zacht taste ik naar zijn hand om deze even kort te pakken met mijn beide handen. 'Ik zou niet weten hoe. Mijn vader zou tamelijk verbaasd zijn morgenochtend als jij bij ons zou liggen.' Ik haalde mijn schouders twijfelend op en zette nog een stap dichter naar hem toe, waardoor mijn lichaam lichtelijk dat van hem aanraakte. Ik wilde biuj hem blijven, maar dat kon gewoonweg niet. 'Ik zie je morgen weer. Nouja, jij ziet mij.' Een glimlachje trok mijn mondhoeken omhoog. 'En ik hoor, voel en ruik jou,' zei ik.
Even twijfelde ik, maar toen, heel snel, drukte ik mijn lippen op de zijne. ZOnder probleem had ik deze gevonden. Ze leken als voorbestemd voor mij. Hopelijk had ik de tekenen niet verkeerd begrepen en zou hij me niet afwijzen.
Ik liet me weer op mijn hele voet zakken en glimlachte teder. 'Tot morgen prins. Slaap lekker.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje ma jan 27, 2014 11:04 pm

Sawwy voor de late reactie, maar had een paar drukke dagen :c
--
Waar zijn die juiste woorden toch als je ze nodig hebt? Hij wist gewoonweg niks te zeggen, kon enkel in de stromende regen staan, kijkend naar het meisje voor hem. Als automatisch had zijn hand de weg gevonden naar haar wang, streelde daar zacht met zijn duim overheen.
En toen plots, zonder waarschuwing, zonder de geringste aanduiding van wat ze van plan was, had ze in een kort gebaar haar lippen op de zijne gedrukt. Zijn hart sprong op: een zoet, gespannen, tintelend gevoel raasde door zijn lichaam heen, zich snel verspreidend totdat ze zich weer terugtrok zodat het meteen afzwakte om gevolgd te worden door de gewaarwording van een immens verlies. Evesa, o, Evesa, dacht hij hopeloos, keek haar in de ijsblauwe ogen, nog altijd even licht in de duisternis als overdag in de zon. Ik moet een ander trouwen, Evesa, een prinses van een nabijgelegen koninkrijk. Maar ik zal nooit van haar kunnen houden, liefste, want ze zal jou niet zijn.
'Slaap lekker,' antwoordde hij werktuigelijk. God, wat was het moeilijk voor hem geworden zijn stem vast te laten klinken. 'Ik zie je morgen.' en toen, plots, zonder overgang: 'I love you.'
Hij liet haar los en steeg in het zadel van de geduldig wachtende Rover, zonder om te kijken. Zijn hart bloedde en allemachtig, wat was hij moe. Over een zeer korte tijd zou hij haar waarschijnlijk nooit meer zien. Over een keer korte tijd zou hij voorgesteld worden aan de vrouw met wie hij de rest van zijn levensdagen door zou moeten brengen. Maar Evesa zou hij niet vergeten - wilde hij niet vergeten.  Ze zou zijn als een herinnering die hij op een of andere manier vast moest zien te houden. Op wat voor manier dan ook.
Hij spoorde het dier aan, reed in een rustige, haast weemoedige stap over de glinsterende, doorweekte kinderkopjes richting het kasteel terug. De regen en de duisternis leken hem te omarmen als een welkome, sombere mantel.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 28, 2014 6:24 am

Nog verder trokken mijn mondhoeken omhoog toen die woorden zijn lippen verlieten. Al snel horode ik hem echter op zijn paard klimmen en ik liep tastend naar de wagen toe. Terwijl ik naar binnen kroop, hoorde ik de hoeven van het dier rustig over de tegels van me weg lopen. Ik kroop naast mijn vader, maar niet voordat ik mijn natte haren zo had gedaan dat hij ze niet zou voelen. Ik gaapte lichtjes, zonder geluid te maken en sloot toen al snel mijn ogen.
Zonder enige moeite, ondanks de gebeurtenis van net, zakte ik in een slaap. Ik droomde over hem. Over de prins en het kasteel wat zo echode. Gabriël liet het voor mij kleiner maken. Alles werd kleiner zodat ik de weg er kon vinden. Zodat we elkaar nooit kwijt zouden raken in dat kasteel. De droom veranderde en ineens waren er om ons heen zoveel andere mensen. 'I love you,' klonk zijn stem net zoals die net had gedaan. 'Ik ben zo blij dat je mijn vrouw bent.' Ik wilde hem kussen, zijn warmte door me laten trekken maar in plaats daarvan noemde hij mijn naam. 'Evesa. Evesa.'
Moeizaam opende ik mijn ogen waar ik snel doorheen wreef. 'Hmm?' vroeg ik aan mijn vader die zijn grote handen om mijn schouders had geslagen. 'Je bent niet wakker te krijgen,' mopperde hij. 'En je wilt zo ook nog weg. Kom.' Snel knikte ik en ik kwam zonder moeite overeind. Aan de geluiden hoorde ik dat mijn vader de wagen verliet en ik voelde even aan mijn haren. Eén grote pijnhoop. VLuchtig haalde k mijn handen door de haren en ik trok zo de grootste knopen eruit om vervolgens de wagen te verlaten en mijn vader te helpen bij het opzetten van het kraampje.

Toen ik naar de markt liep, merkte ik dat ik sneller liep dan normaal. Ik wilde Myra weer zien. Haar bedanken, omdat ik zo'n goede nacht had gehad. Mijn ouders hadden geweldig goed geslapen en zo ik ook. Het had in ieder geval op dat vlak geholpen wat ze had gedaan en daar was ik blij mee. Eenmaal op de markt aangekomen was ze er nog niet en een vlaag van teleurstelling trok door me heen. Terwijl ik door liep en de wagen met eten naast het kraampje zetten, keek ik om. Ze zou toch wel komen vandaag?

-
Geen idee waar we beginnen hoor xd Je mag ook de middag doen of zo, maar ik dacht ik doe het vast.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di jan 28, 2014 8:53 am

Het was vroeg in de ochtend, maar toch al een drukte in kasteel Dennister. Vanmorgen vroeg was de koninklijke familie Feltner met aanhang aangekomen. De families Feltner en Dennister hadden enkele jaren geleden nog een oorlog gehad, maar nu zou het verdrag van vrede officieel verzegeld worden door een trouwerij van telgen uit beide huizen. En dat was de reden dat Gabriël het humeur van een nijdige en wanhopige terriër had en zoveel mogelijk wijn naar binnen goot als hij te pakken kon krijgen.
De atmosfeer in de ridderzaal was vervuld van geroezemoes, gepraat en glasgerinkel. Af en toe klonk het luchtige lachen van een vrouw. Alles leek doortrokken van macht. Leden van koninklijke huizen, jonkheren, edelen, jonkvrouwen en ridders, bevelhebbers van de legers, veteranen en hun pages, graven en gravinnen, belangrijke leden van de kerk. Macht. Macht straalde uit van de mannen aan de tafels, macht hing hier in de lucht voor het trio muzikanten, de smetteloos geklede dienstmeisjes en -knechtjes, zelfs de geur van oliën en parfums geurden ernaar, macht steeg met de alcoholische dranken naar het hoofd. Om die topfiguren hing iets vreemds. Een uitzonderlijk gevoel, dacht Gabriël en knikte tegen de koning Vincent Feltner, de vader van zijn aanstaande verloofde. Het was een innemende man met een laag voorhoofd en wenkbrauwen als dikke rupsen. Even verderop babbelde zijn dochter met een opperbevelhebber van het leger. De dochter Abigale Feltner die hij zou moeten trouwen. Gabriëls gezicht stond ernstig, daarvan was hij zich bewust, ernstig en beleefd. Maar innerlijk was hij ontzettend ongeduldig. Hij verlangde naar rust en naar Evesa.
Luisterend naar het gepraat van belangrijke koopman die op bezoek was in het land nipte hij van de zoete wijn, wierp een blik naar Abigale Feltner. Het was een jonge vrouw met een hard, verwaand knap gezicht en hoog opgestoken lichtbruin haar. Hij mocht haar op het eerste gezicht niet. Hij wist dat hij, als hij hier nog lang zou moeten blijven, luisterend naar een relaas van de koopman over gekoehandel en bedrog en met zijn toekomstige vrouw op geen tien meter afstand, ten prooi zou vallen aan wanhoop, de nare huivering met het zwaarmoedige gevoel, de gewaarwording volledig leeg te zijn. De spanning zou dagenlang blijven, gestrikt in het net van intriges die hier aan het hof gespannen werden. Hij verlangde naar Evesa.
Waarschijnlijk zou zijn vader hem hierom laten ophangen, maar het kon hem niet schelen. Hij excuseerde zich, drukte het lege wijnglas in de handen van een langslopende bediende, sloeg zijn mantel over zijn schouder en slaagde erin een min of meer onopvallende aftocht te maken. Eenmaal buiten schroomde hij niet, maar haalde zijn paard uit de stallen en galoppeerde richting het marktplein. Hij wilde nog eenmaal het blinde meisje zien voordat ze met haar vader verder zou trekken, en hij haar waarschijnlijk nooit meer terug zou zien.

Ze werd wakker met een weinig uitgerust gevoel. Integendeel, nu voelde ze zich vreemd vermoeid en terneergeslagen. Zoals ze lag, dicht bij de grond, was de lucht erg zwaar en dicht, alsof er gas uit de wortels van de oude eik ontsnapte. Zou dat meisje met die wonderlijke lichte ogen in orde zijn? Waar zou Michael nu zijn? Bij die gedachte bekroop haar grote zin zich te haasten; ze onderdrukte dit uit alle macht. Er was nog veel te doen. Ze moest naar het marktkraampje, maar ook verse athelas halen in de bossen. En zorgen geen wachters tegen te komen. Ze was duizelig en ligt in haar hoofd, alsof ze koorts had. Haar jurk was vies van opgedroogd bloed, zweet, vuil en stof, opengereten tot haar knieën.
Eerst water vinden. Dan naar Michael. Dan naar het woud, als hij niet dadelijk haar hulp nodig had. Haar maag knorde, rammelde en zeurde om eten. Telkens en telkens werd ze afgeleid door dagdromen of herinneringen. Was ze maar niet zo doodmoe; zo had ze zich niet gevoeld toen ze gistermiddag de tientallen mensen bij de kraam van Michael hielp. God, het leek wel twintig jaar later nu...
Bij het kleine vijvertje aan de oostzijde van de kerk waste ze het ergste vuil en bloed van haar jurk af. Ze had geen idee hoe ze eruit moest zien, maar het moest geen hele fijne aanblik geven. Haar haar voelde aan alsof het door een hooivork was gekamd en was vuil, haar lompenjurk was nog kapotter dan voorheen en ze voelde dat er schrammen met opgedroogd bloed op haar gezicht zaten. Gelukkig had ze het kettinkje met het stuk mosagaat dat ze van mevrouw Brown had gekregen nog wel.
De weg naar het marktplein was sponzig en modderig van de regen van de nacht. Langzaam werd het beter, toen de straat ingelegd was met stenen en later kinderkopjes. Meerdere malen twijfelde ze of ze wel bij Michael moest komen, eruit ziend als een lijkige vogelverschrikker, maar ze had het hem beloofd. Daarna zal ze wel naar het woud gaan.
Ze zag hem al staan, druk in de weer met het opbouwen van zijn kraam, en voelde hoe haar hart in haar keel klopte. 'Sorry, ik ben laat,' begroette ze hem zonder verdere inleiding. 'Waarmee kan ik helpen?'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 28, 2014 9:06 am

Het leek uren te duren voordat Gabriël kwam. Ik zat maar op de wagen achter het kraampje terwijl mijn vader de eerste klanten al hielp en ik vroeg me af of ik hem niet had weggeschrikt door hem een kus te geven. Waren zijn woorden een afscheid geweest omdat ik me zomaar aan hem had opgedrongen?
Ik werd uit mijn nare gedachten gehaald toen ik paardenhoeven aan hoorde komen. Ze kletterden eerst op het hout van de brug, daarna op de stenen. Vanaf een grote afstand waren ze al te horen en ik stond snel op om naast het kraampje te gaan staan wachten op hem. OP mijn prins.
Al snel stopte hij voor mijn neus en ik hoorde hoe hij soepel van het dier afkwam. 'Hé,' zei ik zacht en ik wilde hem eigenlijk omhelzen, maar bedacht me net op tijd hoeveel mensen er om ons heen waren. 'Neem haar maar weer mee.' Lichtelijk verbaasd luisterde ik naar mijn vader. Hij klonk zo luchtig en het zou me niets verbazen als hij een grote lach op zijn gezicht had. Was hij nu wel blij dat ik met hem omging?

Ik was al bijna klaar toen Myra eindelijk aan kwam lopen. Verbaasd keek ik naar haar gestalte en ik nam haar even in me op. 'Wat heb je gedaan?' vroeg ik serieus. In haar jurk zaten ingedroogde bruine vlekken die volgens mij niet door modder konden zijn ontstaan. Onbewust trok ik een wenkbrauw omhoog om deze rare verschijning. Ondertussen werkten mijn handen rustig door, door alle manden op het kraampje te zetten. Vandaag zou een drukke dag worden, met ook vele mensen uit andere dorpen.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di jan 28, 2014 9:36 am

'Ik... ik,' hokte ze, weinig meer wetend te zeggen. Allemachtig, wat was het lastig geworden om haar stem vast te laten klinken. Eenzaamheid en vrees deden een greep naar haar hart. Wat zou ze het fijn vinden om bij iemand in de warme armen te kunnen kruipen, te huilen, om iemand te hebben om wie je geeft en met wie je alle problemen van de hele godvergeten rotwereld kunt trotseren, desnoods tot het einde...
Toen keek ze naar Michael en wist dat ze niemand de last die ze droeg op haar schouders kon leggen. Het was een brandmerk die ze zelf zou moeten dragen. Dat was immers haar lot. Ze sloeg haar ogen neer, begon hem te helpen met het klaarzetten van de waren. 'Ik... ik sliep bij de kerk. Er was een wilde straathond met wie ik had gevochten,' loog ze met droge ogen voor, omdat ze wist dat de leugen vanzelf wel gestalte zou krijgen. Haar stem begaf het bijna, maar ze keek op: 'Ik ga straks naar het woud om athelas voor je ouders te zoeken. Als je me kunt missen, tenminste, als het niet te druk wordt.'

Ze kon in ieder geval nog lachen. Het klaarde hem ook wat op. Hij was bang geweest dat die vuile rotschoft, die verrotte naaizieke klootzak die haar gisteren gegrepen had, haar paranoïde voor alles en iedereen had gemaakt. Even was hij zelfs bang geweest dat ze hem nooit meer had willen zien.
Hij liet heel even zijn gehandschoende hand op haar wang rusten. Het was een gebaar in onopvallende achteloosheid uitgevoerd, maar teder. 'Kom, laten we naar het woud gaan.' En toen, naar haar lichte jurk kijkend: 'Maar ik zal eerst een mantel voor je halen. Het kan er fris zijn.'
Hij tilde haar voorin het zadel en reed kalm terug richting het kasteel, niet verwachtend er iemand aan te zullen treffen die niet meer dan minimale aandacht aan hen zou schenken. Alle machtlieden zouden nog alcohol achterover hijsen in de ridderzaal, grijnzend als kikkers. Misschien dat zijn toekomstige verloofde op hem wachten. Gabriëls gezicht betrok. Desnoods wachtte ze nog honderd jaar. Hij was niet van plan om ook maar iets aan Evesa te vertellen. Ze hoefde het niet te weten.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di jan 28, 2014 9:50 am

Onderzoekend bekeek ik haar en ondanks dat ik het verhaal eigenlijk niet geloofde, zei ik er niets meer over. 'Uhm, als je meteen gaat kan ik je nog wel missen, maar het wordt heel erg druk vandaag.' Serieus keek ik naar haar op en ik pakte een appel die ik naar haar uitstak. 'HIer, eet wat en ga maar meteen. Kom snel terug alsjeblieft.' Doordringend bekeek ik het meisje. Myra. Ze hield iets voor em achter, maar misschien wilde ik het ook allemaal wel niet weten. Zolang ze maar goed haar best deed en aardig tegen mij was. Mijn ouders had ze toch ook niets aangedaan? Rustig ging ik achter het kraampje staan. 'Wel opschieten alsjeblieft.'

Het voelde heerlijk vertrouwd om bij hem voorop het paard te zitten, alsof ik dat al jaren deed. Zacht streelde ik met mijn handen door de manen van het dier heen. 'Ik was bang dat je niet meer zou komen,' zei ik, maar zonder een hele serieuze ondertoon. Het was gewoon een mededeling, meer niet. Al snel tilde hij me weer van Rover af waarna hij het dier even vast maakte. Kort raakte ik het ding aan. Een houten balk.
Uit het kasteel kwam een hoop lawaai en ik vroeg me af wat er daar aan de hand was. Was hij daarom zo laat geweest. 'Is die mantel halen ver?' vroeg ik zacht terwijl ik rustig met hem mee liep naar binnen. Gelach en klinkende bekers tegen elkaar kwamen vanuit een ruimte niet heel ver hiervandaan en bonkten tegen de grote muren om zo verder zich door het kasteel te verspreiden. 'Nee, hier is er al één,' zei Gabriël me en hij legde hem om mijn schouders heen. (Sorry)
Ik wilde me omdraaien toen ik ineens een stem hoorde vanuit de richting van het lawaai. 'Oh Gabriël!' klonk een damesstem, gevolgd door haar voetstappen die onze kant op kwamen. Twijfelend bleef ik staan, niet wetend wie ze was en wat ze wilde.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje do jan 30, 2014 4:41 am

'Wel, hallo vrouwe Feltner,' sprak Gabriël en vond nog tijd om zich erover te verwonderen dat hij nog geluid uit kon brengen, want hij had het gevoel dat zijn hart opgehouden had met kloppen. Hoe moest hij dit redden? Als hij ook maar één miswoord zou uiten, zou Abigail Feltner tegen Evesa beginnen te gillen als een wraakzuchtige oude wijf die ruzie had met de overburen en daarna zou ze zorgen dat het blinde meisje... nee. Hij kon er niet aan denken. Hij staarde naar het strakke, verwaande gezicht, de smalle wenkbrauwen, nu onbegrijpend gefronst, de ogen in de zijne gehaakt. 'Ik was even een luchtje scheppen,' maakte hij er maar van, Evesa een heel zacht kneepje in de arm gevend, 'en kwam toen dit meisje tegen. Ze was verdwaald en koud, zodat ik een mantel leende.'
'Jóuw mantel, Gabriël. Of is het niet meer jouw kleur?'
'Jawel, maar een oudere mantel die hier lag.'
De jonkvrouwe keek hem vijandig aan. 'Juist.'
Gabriël lachte. Een schaapachtige lach. Het gesprek verliep niet zoals hij het wilde en probeerde het een andere wending te geven, maar het werd enkel erger. 'Hoe bevalt Dennister je?'
'O... vreselijk, in een woord,' had ze geantwoord, met een zucht waarvan hij zowat ondersteboven sloeg. 'Zo beroerd en ellendig als maar mogelijk is. Koud, nat, vol met gevaarlijke beesten. Maarja, ik zou hier nog wel mijn hele leven moeten blijven.' Ze had haar perfect opgemaakte ogen weer op het blinde meisje gericht met een blik alsof ze haar onder de grond door wilde hypnotiseren. 'Wat is er met dat meisje? Is ze gestoord ofzo?'
Gabriël knarsetandde en zei zo afgemeten mogelijk: 'Niet gestoord, Abigail, alleen blind. Ik zal haar weer terugbrengen. Ik zie je straks wel weer.'
Hij wist niet hoe snel hij zich om moest draaien en met Evesa terug richting de stallen moest lopen, geen woord wetend te zeggen. Lieve Jezus, hoe moest hij dit allemaal uit gaan leggen? Hij had juist gehoopt zijn verplichte verloving voor Evesa verborgen te houden totdat ze vertrokken was uit de stad...
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia do jan 30, 2014 4:50 am

Als een standbeeld bleef ik staan terwijl ik naar het gesprek van de twee luisterde. Ik, een gewone handelaarsdochter had eigenlijk niets te maken met de adel en ik begreep het dan ook wel toen hij een verhaal over me op hing dat hij me buiten had gevonden. De mantel trok ik iets strakker om mijn schouders heen terwijl ik onhandig mijn lippen even bevochtigde. Moest ik ook iets zeggen of was dat heel onbeleefd?
Het meisje had een venijnige toon in heet stem en toen ze over het kasteel sprak, voelde ik lichte verontwaardiging. Hoe durfde ze zo over dit kasteel te praten? Ik vond het ook geen fijne plek, maar dat kwam omdat alles echode en ik de richting niet kon vinden.
Toen echter de volgende woorden over haar lippen rolden, was het alsof mijn hart bleef staan. Alsof het stopte met kloppen om langzaam te bevriezen. Nu had ik Gabriël aan willen kijken. Ik had zijn blik willen vangen om te kijken wat dit betekende, maar ik wist het eigenlijk al. Gabriël liep snel met em bij het meisje weg, zonder een woord te zeggen. Zo liep ik ook naast hem, in complete stilte, maar vol emoties. Ze was vast niet veel jonger of ouder dan hem. Het kon niet anders dan dat hij met haar ging trouwen. Langzaam gleed een traan uit mijn ooghoek die ik snel weg wreef met de bal van mijn hand. Wat was dit dan? Wat hadden wij als hij ging trouwen? Waarom nam hij me steeds mee?
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di feb 04, 2014 1:18 am

Gabriël zag dat ze huilde. Net op tijd, net voordat er plotseling weer (zo'n rottig vervloekte!) zomerse regenbui op hen neerkletterde, aanzwellend tot een hoosbui binnen vijf seconden, roffelend als ongeduldige vingers en alles tot op de huid toe doornat maakte.
Gabriël leidde Evesa een paar openslaande deuren binnen, zowel om vrij te zijn van de neerkletterende regen om zowel rustig te kunnen praten zonder gestoord te worden. Zijn hart voelde zwaar, hing ergens onderop de zolen van zijn bemodderde laarzen terwijl hij de verlaten zijkamer inliep. Hij zette het meisje zachtjes neer op een bank. Zo, te midden van de volle boekenkasten waaruit niemand ooits iets las, de donkere bureaus met ganzenveren, de lessenaren, het Ierse porselein, de banken met hun donkerrode fluwelen kussens rondom het tafeltje van hardhout uit Wales, ging hij naast haar zitten. De stilte scheen dieper dan ooit; hij regende op hen neer als een verlossing en was tevens een ongemakkelijke vloek.
Hij schraapte zijn keel. 'Het is niet wat je denkt,' begon hij, zich niet aan de bizarre indruk kunnen onttrekken dat hij deelnemer was aan een toneelstuk en zojuist de openingszin had gezegd. Hij pakte haar hand, zocht naar juiste woorden die warempel weer eens niet te ontdekken waren. 'Je weet dat ik je eens iets verteld had over die oorlog, enkele jaren geleden? Die oorlog waarbij een of andere bloody asshole mijn vinger afhakte? Nu gaat er een extra vredesverdrag gesloten worden tussen ons koninkrijk en dat van onze voormalige tegenstander. Een verdrag door middel van een verplicht huwelijk... Denk niet dat ik het wil. Integendeel.' Hij keek nu opzij, legde zacht zijn hand op haar wang. 'Al is het kort geleden dat ik je ontmoet heb... mijn hart is nu al verpand aan dat van een ander. Aan jou.'

Er verschijnt nog iemand op het toneel, een kilometer of twee, drie verderop welliswaar, en diegene was Myra om haar niet in de vergetelheid te doen laten verzinken.
Haar borst zwoegde naar adem terwijl ze zich door de mensenmenigte doorworstelde, mensen als gestalten op stokken met witte plaatjes in plaats van gezichten, als mechanisch speelgoed. Ze kwamen dichterbij, gleden langs haar heen en verdwenen. Zij hijgde naar adem in de broeierige hitte, half rennend. In het woud had het haar niet lang gekost om de Athelas te vinden. Ze had de plantjes afgetrokken bij gebrek aan haar dolk, die nog ergens op de straatstenen moest liggen van gisternacht en was weer terug richting de stad gelopen. Ze had gejankt als een klein kind, rillend en snakkend, maar het luchtte op. Toch was niets volgens plan verlopen. Het enige dat in de wereld iets kon uitrichten was wreedheid, wreedheid en moord, en misschien macht, dat waren de drijfveren. De sterkere versloeg de zwakke en vermenigvuldigde zich, zoals kwaad zich vermenigvuldigde. De handelaren waren sentimentele dwazen, de huisvrouwen dromers en de moordenaars lanterfanters, het koningshuis een riool van decedentie. Waarom had niemand dat in de gaten? Het was zo klaar als een klontje...
De regen stortte plotseling met bakken uit de hemel(jezus,deze spatiebalk doet het echt slechtop deze computer,dusexcuseer als ikmet weinigspaties typ.xd), aanzwellend tot een hoosbui binnen twee hartslagen. Het ontnuchterde haar.Ze voeldezich kalm, om niette zeggen bizar rustig. De ouders van Michaelwaren enigszins opgeknapt van het aftreksel van Athelas dat ze voor ze hadgemaakt en dat feit was genoeg om haar dag op te fleuren. Nu was ze opweg door de marktdrukte, zelfs met de stromenderegen, terug naar Michael.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di feb 04, 2014 5:00 am

Ik bleef stilletjes op het bankje zitten waar ik anders helemaal in had kunnen kruipen, zo zacht en warm voelde het ding meteen al aan. Kort haalde ik een hand door mijn haren die vochtig waren om er vervolgens zenuwachtig aan te peuteren. De ongemakkelijke stilte hing om ons heen tot hij die met zijn zachte, doch mannelijke stem verbrak.Ik luisterde naar zijn woorden en zocht ondertussen met mijn vingers naar het stukje in de handschoen dat leeg moest zijn.
'Ik wil niet dat je met een ander trouwt.' Het was eruit voordat ik het doorhad, voordat ik mezelf had kunnen stoppen om zoiets egoïstisch te zeggen. De tranen sprongen me weer in de ogen en dit keer kon ik me niet verschuilen in de regen die buiten viel en het moment alleen nog maar treuriger maakten. Was dit God die mee huilde?
'Ik..' Ik zocht naar de juiste woorden, maar die leken er niet te zijn. Er waren geen woorden waarmee ik, een handelaarsdochter en nog een blinde ook, een huwelijk tussen die twee kon stoppen. We hielden van elkaar, maar in deze kringen was liefde niet genoeg was ik bang.
Het was bijna uit angst om hem kwijt te raken, uit pure wanhoop dat ik mijn lippen weer op de zijne drukte - die ik overigens zonder enige moeite vond - en dit keer pakte ik zijn mantel stevig vast. Ik wilde en zou hem niet zomaar laten gaan.

De haren plakten al snel tegen mijn hoofd en ook mijn kleren voelden zwaar en plakten aan alle kanten. Het begon al drukker te worden en ik moest de klanten bijna schreeuwend te woord staan. Die vervloekte regen ook. 'Zeven muntstukken. Nee mevrouw Brown, zeven!' zei ik waarop de vrouw nog een muntstuk erbij op mijn hand legde. 'Waar is dat leuke meisje nou?' vroeg ze en ik knikte even naar achter. 'De bossen in, ze moest nog iets halen.' Ik glimlachte even extra naar de oude vrouw om te laten zien dat het allemaal goed was. 'Als u nog hulp nodig heeft, ze is zo terug hoor.' Het vrouwtje schudde even kort haar hoofd en liep rustig weer weg na me nog even vriendelijk toegeknikt te hebben. Ik kon het me vergissen, maar ze leek beter te been dan dat ze gister was geweest.
Na nog twee klanten van dienst te zijn geweest, zag ik Myra gelukkig weer verschijnen. 'Gelukt?' vroeg ik aan het meisje wat al net zo doorweekt was als ik.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo feb 05, 2014 7:37 am

Wanneer Evesa een schuine opmerking op de muur had gekalkt had Gabriël niet verbaasder kunnen zijn. Hij had alles verwacht, van een schreeuwende woedeuitbarsting waarbij ze hem met haar vuisten zou bewerken tot een snikkende huilbui. Alles behalve van een uit wanhoop geboren kus. Hij vond het niet eens erg. Hij had niet eens tijd om erover na te denken. Volkomen onberedeneerd legde hij zijn armen om haar middel en beantwoordde hartstochtelijk haar kus. Hij proefde haar zachte lippen, voelde haar hete tranen tegen zijn wangen, merkte dat zij zijn mantel krampachtig in haar kleine handen vastklemde. Het scheen hem toe dat hij wegdreef op een stroom van sterren, of hij wegglipte en begon te smelten als was in de hitte van een vuur, terwijl een tintelend gevoel zich in zijn buik kriebelde, alsof hij pulserende kwikzilver had ingeslikt. Dit was niet zomaar een simpele kus, een typische kalverliefdekus als van 'eens-zien-hoever-we-kunnen-gaan'. Het was een kus van wanhoop, onberedeneerd maar geboren uit pure liefde.
Ware liefde, besefte Gabriël toen zijn hand zacht op haar wang neerlegde en haast onwillig zijn lippen van de hare losmaakte. 'Ik houd van je,' ademde hij bijna. 'En ik zal altijd van je houden, Evesa, dat beloof ik je.'

Alles was zoals het gisteren was. Een enorme marktdrukte. Het verschil was nu dat de regen met bakken uit de hemel kwam en het wonderlijk genoeg nog even druk was als anders. Myra liep bijna mevrouw Browns tegen het lijf, wie ze nog bedankte uit de grond van haar hart voor gisternacht.
De grond onder de kraam van Michael was veranderd in een modderpoel en het water stond zeker al een decimeter diep; de poten van de kraam zakten erin weg. Ze zag hem al staan, als een verzopen hond. Zijn lange haren plakten tegen zijn voorhoofd; zijn kleine baardje was een graad donkerder door de regen en zijn kleding zo doorweekt dat ze praktisch transparant was geworden. Plotseling bemerkte ze dat ze moest glimlachen, ondanks alles. Ze kende hem slechts een paar dagen, maar hij voelde als een goede vriend. Bovendien fleurde de regen haar op: het waste haar schoon, letterlijk en figuurlijk, alsof de complete stad met haar inwoners werd geïnundeerd om zich schoon te spoelen. Het vuil verdween uit haar lange haar en van haar gezicht, haar jurk werd lichter en er kwam werkelijk, al was het zeer subtiel te zien met de regen, enige vorm van schoonheid tevoorschijn.
'Ja, het is zeker gelukt,' zei ze tenslotte en ging naast hem staan om gelijk te helpen met de drukte, hoewel die langzaam af nam. De meeste mensen verdwenen snel in de winkels in de grote stenen huizen of de luidruchtige taveerne, waar door de openstaande deuren muziek naar buiten dreef om daar gelijk af te worden gekapt door het geraas van de regen. 'Je ouders knappen zienderogen op van de Athalas. Ik heb er wat achtergelaten, dan zul je er zelf ook mee aan de slag kunnen als... als ik je niet meer zie.' Ze wreef een lok doorweekt haar achter haar oor. Misschien zou ze hem niet meer zien na morgen, wanneer de markt afgelopen was. Het zou haar zeker spijten.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo feb 05, 2014 8:04 am

Ik bleef zijn mantel krampachtig in mijn handen klemmen, bang hem kwijt te raken. Hij was zo dicht bij me, dit wilde ik nooit m,eer verliezen. Ineens kwam een ideetje in me op. Hij hield van me, hij beaamde het zelf. 'Ga met me mee?' fluisterde ik hem smekend. 'Dan kunnen we samen blijven. Dat kan toch?!' Een sprankje hoop klonk door in mijn stem. Als hij echt van me hield, dan maakte titels toch niet uit? We zouden het echt wel overleven om voor nog iemand te betalen.
Ik liet een van mijn handen los bij zijn mantel en legde deze op zijn wang neer waar ik daarna zacht met mijn vingertoppen overheen streelde.
(Oké, sorry haha)

Ik glimlachte naar het meisje wat me meteen weer hielp en luisterde ondertussen naar haar. 'Echt? Doen ze het beter?' Ik fleurde helemaal op en keek het nu bijna verlaten plein rond. 'Wat fijn...' Ik keek weer opzij naar Myra en omhelsde haar even. 'heel erg bedankt!' Ik legde mijn handen op haar bovenarmen en hield deze zcht vast. 'Natuurlijk zien we elkaar nog wel. Ik ben geen rondtrekkende handelaar. Ik sta elke week hier, één keer per week.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2256
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 3 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 3 van 19 Vorige  1, 2, 3, 4 ... 11 ... 19  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum