When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

The Middle Ages

2 plaatsers

Pagina 5 van 19 Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 12 ... 19  Volgende

Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje za maa 08, 2014 10:55 am

Op het moment dat zij zijn naam noemde werden al zijn gedachtes weggevaagd door een golf van emoties. Al zijn wensen, al zijn hoop - alles was waarheid geworden en stond voor zijn ogen. De aanblik van het meisje wiens beeld hem niet meer los had kunnen laten was zo onwaarschijnlijk dat hij niet kon geloven dat zij het was: ze was veranderd in een jonge vrouw van oogverblindende schoonheid. '...Ben jij het echt?'
Al had er een complete divisie van Abigail's op het binnenplein gestaan, het had hem niks kunnen schelen. Al had zijn vader twee voetpassen ver weg gestaan, al was de hele godvergeten rotwereld in een afgrond gezonken: het kon hem niet schelen. Ze was er weer. Zijn hart bloeide en zong terwijl hij haar in zijn sterke armen sloot en zich dicht tegen zich aandrukte, zo dicht... Hij voelde haar haren als vanouds kriebelen tegen zijn kaak, haar lichte, frisse geur als lavendel, haar oogopslag en haar kleine neus, fijne lippen en blanke wangen: ze was het echt. Goddank, dacht hij, goddank. Ze was er weer. En voor de rest kon me niks meer schelen.

Ze hoorde hem eerder voordat ze hem zag, en dat was ook wel logisch, want hij loeide haar naam. Eerder had ze het niet geheel door, verdoofd geslagen door de schok als ze was: toen hief ze haar hoofd op en zag hem staan.
Als vanouds, bij zijn kraampje vol etenswaren, als was het anderhalf jaar geleden...
Ze wilde naar hem toe, lachen, zijn geur in zich opdrinken als versgehakte dennentakken, zoals ze hier overal hingen, die sfeer evenaren die ze anderhalf jaar geleden had gevoeld, bij hem thuis: het vuur, zijn vriendelijke ouders...
Plotseling overviel haar een andere gedachte: ze was nu letterlijk vogelvrij. Ze was het al geweest, maar nu was ze het helemaal, want nu kenden de wachters haar van gezicht en waren ze op zoek naar haar. Binnen enkele uren zou de hele stad weten dat het gerecht op zoek was naar een korte, jonge vrouw met een versleten jurk, grijze en bruine krullen. Er zou een prijs op haar hoofd komen en als ze nu gegrepen werd zou ze gelijk opgehangen worden, of verbrand, of gevierendeeld: net wat ze in gedachten hadden rond deze vredige kersttijd. Ze kon hem niet opzadelen met haar problemen. Bovendien had ze hem in de steek gelaten door zich - al was het allicht niet expres - te laten oppakken door wachters waardoor ze anderhalf jaar in een kerker gerot had. Met alle wil die in haar was verzette ze zich tegen haar panische wanhoop en liep snel door: haar hart wilde hem zien, haar hoofd wilde weg. Ze sloeg haar capuchon over haar bruine haar heen en trok die ver over haar gezicht om zowel haar gezicht als haar tranen te verbergen, die koud en haast bevroren op haar wangen verschenen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia za maa 08, 2014 11:11 am

Al snel zat ik in zijn armen en ik legde mijn handen zacht om zijn middel heen. Zoveel emoties vielen over me heen en ik besloot uin een fractie van een seconde om al mijn zintuigen in te zetten zodat ik, mocht er iets gebeuren, dit me altijd zou herinneren. Hij wist nog wie ik was en hield nog van me. Ik ademde zijn geur in, legde snel mijn oor tegen zijn hart om deze te horen, voelde zijn warmte en leek zelfs zijn geur te kunnen proeven. 'Niet loslaten,' piepte ik zacht. 'Alsjeblieft.'
Ik sloot mijn ogen nu. 'Heb je... me echt gemist?' vroeg ik uiteindelijk zacht aan hem. 'Ik jou wel, heel erg.'

Verbaasd keek ik naar het meisje dat haar capuchon opdeed en ik voelde de woede in mij groeien. Wat flikte ze me nou? Ik had anderhalf jaar me zorgen om haar gemaakt en ze liep me nu voorbij. Ik verliet mijn kraampje en rende naar haar toe. 'Myra! Wacht nou!' riep ik haar toe en ik greep haar bij haar bovenarm toen ik bij haar aankwam. 'Wat flik je me nu?' zei ik haar nu vol pure woede. 'Anderhalf jaar verdwijn je gewoon en nu loop je me voorbij? Hoe durf je. Sorry hoor Myra, maar dit kun je me nu niet ook nog aandoen.' Ik liet haar arm los, maar bleef voor haar staan. '
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje ma maa 10, 2014 6:02 am

Met een ruk hief Myra haar hoofd op. Haar gedachten werden weggevaagd door een golf van emoties en het was niet langer mogelijk te spreken of te bewegen terwijl die doordringende, ja, woedende blik op haar rustte. Als van heel ver weg klonk nu zijn krachtige stem.
'...Hoe durf je. Sorry hoor Myra, maar dit kun je me nu niet ook nog aandoen...'
Ze moest iets zeggen, maar haar brein was zo verdoofd dat ze geen woorden wist te vormen. Haar wijdopen ogen vlogen naar de zijne, maar hij keek zo kwaad dat ze zich nog ellendiger voelde dan dat ze al was. O, hoe makkelijk was het om egoïstisch te zijn en al haar problemen bij hem op te stapelen, zodat ze veilig zo wezen en rust zou vinden, althans voor dit moment...
Maar dat egoïsme zou zijn dood worden: ze wilde het hem niet aandoen. Niet degene die, als enige in haar hele leven, aardig tegen haar was geweest, haar vriendelijk had bejegend en onderdak had gegeven. Ze voelde de warmte van zijn lichaam, alsof hij een stralend vuur was dat haar verwarmde aan de kant waar hij stond, terwijl de andere kant ijskoud bleef. De effecten van anderhalf jaar gevangen zitten, de ontsnapping en nu het weerzien van Michael overspoelden haar in alle hevigheid en sloegen tegen haar bewustzijn, waar ze zich vermengen met de koude, de angst, de opwinding en de verwarring. Tranen stroomden als tinnen regendruppels uit haar ogen, om te bevriezen op haar wangen. Toen plotseling vond ze woorden.
'Loop door.' Haar ogen vlogen van links naar rechts, voordat ze hem weer aankeek. Het geluid van haar eigen stem leek haar verlamde gedachten los te maken. 'Laat me gaan, doe alsof je me niet ziet... Ze hebben me opgepakt voor zogenaamde hekserij en ik heb kunnen ontsnappen... Ze zullen mij doden als ze me zien, en jou ook als je nog langer met me blijft praten...' Haar woorden stierven weg toen haar blik viel op drie wachters, die zich een weg baanden door de mensenmenigte, geen dertig meter verderop. Fel zonlicht spiegelde zich op hun helmen en hellebaarden. Snel trok Myra de afgevallen capuchon over haar hoofd en wendde zich af. 'In Godsnaam, verdwijn Michael, voordat ze me zien... als je leven je lief is, tenminste!'

Gabriël uitte een vreemd geluid dat standhield tussen een lach en een snik. 'Wat denk jij, mijn lieve Evesa... Er is geen dag voorbij gegaan zonder dat ik jouw aanwezigheid miste.'
Terwijl ze zo stonden ging er een uur voorbij, een minuut, een seconde: hij wist het niet en het kon hem niet schelen ook, maar toen hij zijn hoofd weer ophief was Evesa's vader verdwenen en was het begonnen te sneeuwen. 'Kom,' sprak hij zacht, pakte haar hand en nam haar mee naar binnen. Een vreemd geluksgevoel doordrong hem, pulseerde onophoudelijk, alsof hij kwikzilver ingeslikt had: hij voelde sinds lange tijd lust tot lachen. 'Als ze ons hier zien staan krijgen we nog moeilijkheden. Kom mee naar binnen, daar sneeuwt het ook niet en is het warmer.'
Hij merkte dat de twee wachters alle mogelijk moeite deden om hen niet aan te staren. Gabriël grinnikte: van de wachters had hij niets te vrezen. Velen hadden meegestreden in de oorlog met het rijk van de familie Feltner, nog geen vier jaar geleden, en niemand was de strijd nog vergeten, zodat ze maar moeilijk sympathie op konden brengen voor de nieuwe kroonprinses: zij zouden hun mond wel houden.
De prins nam het meisje aan de hand mee naar binnen, enkele draaitrappen op en brede overlopen vol fluwelen tapijten totdat ze bij zijn kamer kwamen. Hij liet haar naar binnen en vergrendelde de deur achter zich om niet gestoord te worden. Toen liet hij haar los, deed een stap naar achteren en bekeek het meisje nog eens goed.
Wat was ze veranderd in slechts anderhalf jaar tijd! Ze leek wel een elfenkoningin. Haar jurk was wijs en bloezend terwijl haar hals, schouders en een gedeelte van de boezem op een zeer afleidende manier bloot was gegeven. Haar blonde haar was lange geworden en viel in golvende lokken omlaag langs haar fijne gezichtje en slanke hals, haar lippen koraalroze en de maankleurige ogen geaccentueerd door haar lange wimpers. Ze was veranderd, maar was en bleef de Evesa aan wie hij zijn hart zo had verloren. Hij stapte weer naar voren, nam haar in zijn sterke armen en drukte zijn lippen op de hare, om in het gevoel dat dat teweeg bracht te verdrinken. Hij merkte nu pas hoe bizar erg hij gemist had, en was niet van plan om haar nu ooit nog los te laten.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia ma maa 10, 2014 6:16 am

Ik zag hoe anders haar gezicht was dan anderhalf jaar geledne. Nog een stuk magerder en al had ik het toen al aardig grijs gevonden, het was nu nog tienmalen grijzer. Mijn gezichtsuitdrukking ontspande weer om nog geen seconde later een grote frons te vormen van verbazing. 'Wat?' Natuurlijk bleef ik staan en liep ik niet door zoals ze me geboden had. 'Hoe kan dat...?' KOrt keek ik om en als een razende begon ik te denken. Als ik bij haar wegliep was ik al verdacht en als zij wegrende, dan zouden ze haar meteen volgen. Er zat maar één ding op en misschien zou ze me dat niet in dank afnemen - gezien haar woorden van net die me hadden moeten doen wegjagen - maar ik besloot het er op te wagen. Ik pakte haar bij haar middel met een soepele beweging en bracht mijn hoofd naar het hare.
Zonder enige twijfeling drukte ik mijn lippen op de hare. Niemand zou haar herkennen nam ik aan als haar gezicht tegen het mijne was gedrukt en de capuchon haar lange haren bedekte.

Het was even lopen, maar toen stonden we stil, in een ruimte waar de vloer zo heerlijk zacht en warm dat ik langzaam en op een fijne manier, het gevoel in mijn voeten terug voelde komen. Gabriël deed de deur op slot, hoorde ik aan het gerinkel van een sleutel en ik kon niet anders dan een grote glimlach opzetten. Hij had me gemist, hij had me echt gemist.
Voorzichtig stapte ik in zijn richting, maar hij had me al snel weer in zijn armen gepakt, wat ik alles behalve vervelend vond. Even kuste ik hem terug om vervolgens mijn handen omhoog te laten glijden en deze in zijn nek neer te laten leggen. 'Je baardje is langer,' fluisterde ik, waarna ik hem snel weer verder kuste. DIt moment moest eeuwig blijven duren, maar ik wist dat dat niet zo zou zijn. Ooit zou zijn vrouw op komen dagen. Een lichte rilling kroop over mijn rug. Snel probeerde ik die gedachte weg te drukken en weer volkomen van dit moment van ons tweeën te genieten. Wat er ook gebeurde, hij zou altijd van mij blijven houden. Nu wist ik het zeker.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 12, 2014 4:50 am

Gabriël lachte toen haar handen over zijn baardje gingen en ze met haar melodieuze stem vertelde dat die langer was geworden. En jouw borsten zijn zeker groter, wilde hij zeggen (sorry hoor, alle jongens zijn perverts :')), maar slikte nog net bijtijds de woorden in. 'En jouw haar is langer.' En toen: 'Je postuur is nog eleganter en daarnaast is je jurk zo kostbaar dat hij op een jonkvrouwe niet misstaan zou hebben.' Lachend nam hij haar in zijn armen. 'Weet je zeker dat jij het bent, mijn lieve Evesa, en niet een of andere wonderschone Sirene die mijn kamer binnengeglipt is om me straks te verdrinken in haar liefde?'
De lach verdween toen hij even voelde huiveren, en raadde waaraan ze dacht. 'Maak je geen zorgen, mijn lieve en spontane vrouw is op het moment met haar hofdames de markt aan het bezichtigen. Ik verwacht haar nog niet terug.'
Verdere woorden bleven in zijn keel steken terwijl hij met zijn handen over haar lange haar streelde, met zijn duim haar kaaklijn volgde en haar frisse geur inademde, als een vleug rozen, en minstens even bedwelmend. Hij kon nog steeds niet geloven dat ze werkelijk terug was, gezond en wel, opgegroeid en nog beeldschoner dan ze al was geweest. Was hij maar een stomme, slome boerenkinkel geweest: dacht Gabriël bij zichzelf, dan had ik haar zonder moeite tot mijn vrouw kunnen nemen zodat we elkaar nooit meer uit het oog zouden verliezen...
Hij zette haar zachtjes op het bed neer en nam haar handen in de zijne. 'Wat heb je allemaal meegemaakt in het afgelopen jaar? Je ziet er goed uit,' glimlachte hij. 'We hebben een hoop bij te praten, heb ik het idee.' En meer.

Iedere cel van haar wezen werd licht en dreef uiteen tot ze onderdeel werd van het plenum en het plenum haar bestaan binnendrong. Haar bloed vloeide met de stroming van rivieren en de oceaan ruiste in haar hoofd, met getijden als de langzame hartkloppingen van de maan. Een zachte wind van bruin haar streek over haar wangen. Ze werd opgetild naar een plaats waar de sterren achter haar ogen schenen en ergens diep in haar voelde ze het vuur van de gesmolten zon.
Hij had haar gekust.
Even had ze het gevoel dat ze flauw zou vallen als een hovelinge met een veel te strak geregen keurslijfje, maar dan wist ze dat ze hem waarschijnlijk nooit meer zou zien als ze dan weer wakker werd, want dit moest wel een heel gemene droom zijn. Maar uiteindelijk sloeg ze haar ogen op en hief naar hoofd naar hem op. Vanuit haar ooghoeken zag ze de wachters voorbijlopen. Met deze kus had hij haar gered, meer niet, en met die wetenschap stroomde teleurstelling naar binnen, die ze echter snel aan de kant wist te zetten. Een verlegen glimlachje kwam om haar lippen. 'Wel, bedankt,' stamelde ze schaapachtig, niets wetend te zeggen, maar gelijk daarna betrok haar gezicht weer en kwamen de woorden. 'Maar... je hebt nu praktisch je eigen lot getekend... Als de wachters erachter komen dat je mij geholpen hebt...' Ze wendde haar gezicht af, liet hem met tegenzin los. 'Alleen de koning zou mij nu nog gratie kunnen verlenen, en zelfs dat weet ik niet zeker, omdat ik nu als heks verklaard ben, alleen maar omdat ik in het openbaar een oude man kruiden tegen zijn reumatiek gaf! De kerk ziet me het liefste vandaag nog op de brandstapel en zelfs een koning kan weinig tegen dat besluit inbrengen.'
Ze zuchtte beverig, niet wetend wat ze moest beginnen. In de winter was het gelijk aan zelfmoord om buiten de stadsmuren te wezen: niet alleen was het bitter koud en was er geen eten te vinden; er liepen hongerige wolven en zelfs beren rond. En ze wilde niet dood. Iets in haar klopte en pulseerde met een wil te blijven leven.
Hee, ze had het opeens niet meer koud! Hoe kwam dat?
Het was Michael's nabijheid, dat was het hele eiereneten.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 12, 2014 5:07 am

'Misschien ben ik wel een sirene,' merkte ik op. Mijn mondhoeken trkken nog verder omhoog toen hij vertelde dat zijn vrouw op de markt was. Hé, waar was mijn vader eigenlijk? Die gedachte verdween meteen weer. Niet eens door iets wat hij zei of iets wat hij deed, het was alleen al zijn aanwezigheid die me al het andere liet vergeten.
'Dit jaar?' Ik werd even stil en kneep heel zacht in zijn grote handen en zocht toen naar de missende vinger. 'Het was... Oké...' Langzaam liet ik mijn hoofd zakken en ik was zo blij dat ik hem dit moment niet kon aankijken. 'maar mijn vaders zaken gingen goed. Ik pakte niet meer in mijn oude jurken en toen heeft hij wel drie van deze kunnen kopen.'
Zacht liet ik één hand van mezelf over de zachte stof van de jurk glijden. Dat was dan ook het enige lichtpuntje wat ik die anderhalf jaar had meegemaakt.
'Maar... Ik heb je gemist. Geen dag...' Ik viel stil en likte mijn lippen een keertje vochtig in de hoop om op woorden te komen die mijn pijn konden uitdrukken. Ik rukte mijn andere hand los om deze vervolgens op zijn borst neer te leggen en op deze manier dicht tegen hem aan te kruipen. Straks zou zijn vrouw wel terugkomen, uiteindelijk wel. Dan moest ik weg, hem weer alleen laten met haar.

Een raar gevoel van verschillende emoties begonnen door me heen te stromen zodra mijn lippen de hare raakten. Met de nodige voorzichtigheid - ze was zo teer geworden in dat anderhalve jaar - streelde ik de haren terug achter haar oor.
Uiteindelijk lieten we elkaars lippen los, maar ik hield één arm om haar heen, mijn hand op haar onderrug.
'Als de wachters erachter komen...' Ik haalde zacht mijn schouders op. 'Het maakt niet uit...' Even keek ik van haar weg en dacht ik aan mijn ouders. Ik had al die tijd voor hun moeten zorgen, maar nu was ik alleen. Het maakte niet meer uit waar ik heen ging, wat ik deed. Mijn werk was vreugdeloos geworden. Ik hielp mensen zonder echte glimlach en herhaalde elke dag weer hetzelfde liedje.
'Je kan bij mij overnachten,' opperde ik nu hoopvol. 'Dan doe je niet alleen jezelf, maar ook mij een plezier,' vervolgde ik snel. Ze nam mijn diensten toch nooit zomaar aan.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 12, 2014 5:27 am

Haar gezicht, rood van de kou, klaarde op. Een gelukkige glimlach verscheen. 'Wel, graag.'
Het was harder begonnen te sneeuwen: in dikke vlokken vielen ze snel neer als de regen, een dik, wit tapijt vormend. Enkele sneeuwvlokken bleven aan zijn wenkbrauwen plakken: met voorzichtige hand veegde ze ze weg. Hij zag er een stuk ouder uit na de laatste keer dat ze hem gezien had: oud, ongenaakbaar en vooral vermoeid. Verdrietig, haast. Myra besefte dat hij heel wat tegenslag had moeten meemaken in de anderhalve jaar die voorbij was gegaan.
Het werd snel donker. Als vanouds hield Myra hem met het opruimen van zijn kraam, alsof er geen tijd voorbij was gegaan, maar hart fladderde constant als een vogel in de lente, en dat had ze eerst niet gehad.

Elke man schijnt zich te laten beheersen door zijn geslachtsdelen, al beweerden ze nog zo hard dat ze fijnzinnige gevoelens koesteren. Helaas, zo stond het ook, als echte man zijnde, met Gabriël: ze was in positieve zin veranderd en opgegroeid en zo mogelijk nog onweerstaanbaarder geworden. Hij was als een hongerig vuur en werd verteerd door verlangen naar het knappe meisje, zodat hij na haar woorden zijn lippen vurig op de hare drukte om zijn antwoord te geven. God, ja, wat had hij haar gemist. Zijn handen gleden van haar schouders en verstrengelden zich in haar haren, terwijl hij haar dicht tegen zich aandrukte en zijn ogen sloot.
Ruw werd er op de deur gebonkt. Gabriël zoog de lucht in van schrik toen hij de irritante, zangerige stem van zijn vrouw hoorde: 'Gabriël, lieverd, ben je ziek? Waarom zit je deur op slot?'
Hij herstelde zich echter snel (een kuch voordat hij kon spreken): 'Nee, ik sliep, en wilde niet gestoord worden' (fluisterend) 'Snel, onder het bed' (en weer met stemverheffing): 'Je bent vroeg terug' (een overdreven geeuw die lang duurde) 'Ik zal zo de deur opendoen, even mijn laarzen zoeken...'
Snel duwde hij Evesa - voorzichtig, dat wel - onder het bed en liep met langzame passen naar de deur, om met nog langzamere precisie de grendels weg te schuiven en de deur te openen, waarna Abigail met ruisende rokken binnenliep. 'Ik wist niet dat jij sliep om half zes,' zei ze met een frons van haar perfect geëpileerde wenkbrauwen onder haar puntige hoed, waarvan het tule en de veren door de draai van haar hoofd op een neer golfde, zodat ze leek op een venijnige paradijsvogel.
'Ik was gewoon moe,' sprak Gabriël kalm, waarna hij zijn vrouw naar een stoel begeleidde. Dit was echter uiterlijke schijn: hij stond op hete kolen en was dodelijk zenuwachtig dat Abigail op de een of andere manier erachter kwam dat een blind meisje onder zijn bed lag. 'Zullen we ons maar op gaan frissen voor het diner?' Er moest een manier zijn om haar de kamer uit te krijgen, zodat hij Evesa kon bevrijden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 12, 2014 5:37 am

Gabriël duwde me half onder het bed, waar ik vol pure angst onder bleef liggen. Mijn voeten trok ik op en even voelde ik zacht naar boven. Goed, het bed zat boven me. Heel voorzichtig, terwijl de deur zich al opende, voelde ik of ik overal wel onder het bed lag. Als ze me zag... Hoe hij zijn best ook zou doen, ik wist zeker dat ik op dat moment dood zou zijn. Terwijl ik naar de twee luisterde, vol inspanning, kroop ik nog verder in elkaar.
Even gleed mijn hand over mijn haar, ook dat lag gelukkig niet ver van mijn hoofd vandaan.
Mijn hart bonkte in mijn keel en het was niet alleen van de angst dat zijn vrouw me zou zien. Het was iook nog een reactie van zijn intense kussen. Ik voelde hem, ik voelde hem zelfs hier onder het bed nog. Zijn neusademhaling, zijn lippen, zijn zacht schurende baardje, maar toen floepte een gedachte in mijn hoofd die alle fijne gevoelens weg lieten glijden.
Dit bed... Hij was anderhalf jaar geleden ongeveer getrouwd. Ze zouden absoluut seks hebben gehad, in dit bed. Ik wilde niet dat ze seks hadden gehad. Het was mijn prins, letterlijk en figuurlijk.

Dat ging makkelijker dan gedacht, vloog door mijn hoofd heen en ik knikte met een grote glimlach naar mijnkraampje. Het was al avond en zoals Myra anderhalf jaar geleden had gedaan, hielp ze me nu weer met het opruimen van mijn spullen. Ze wist het nog, ze kende mijn rituelen nog al had ze zo kort maar met me samen gewerkt.
UIteindelijk pakte ik de kar vast en ik knikte dat we gingen. 'Laten we maar eens naar huis toe gaan dan,' zei ik en ik begon te lopen naar mijn huis. Ik had een veel kleiner huisje nu, groot genoeg voor mijzelf en een stuk goedkoper. Het enige wat nu wel was, was dat het verder weg was, aan de rand van de stad en ook de andere kant op.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 19, 2014 5:13 am

'Nu al? Het diner wordt pas over een uur opgediend.' Abigail's frons werd dieper. Hij moest oppassen, besefte Gabriël, want één verkeerd woord was genoeg om haar uit te doen barsten in een van haar kuren, een woedebui waar ze als een razende tekeer kon gaan.
'Ik wil gewoon niet te laat komen, liefste, zoals gisteren.'
'Hm.' En toen, zonder verdere inleiding terwijl haar gezicht opfleurde als van een klein meisje: 'Houd je soms iets voor me verborgen? Je doet zo geheimzinnig en vreemd. Was je soms net bezig met de kerstcadeautjes voor mij? Je hebt ze vast ergens verstopt, hier in de kamer, toen je zogenaamd zo lang bezig was met de deur te openen.'
'Eh,' antwoordde Gabriël gesmoord en hij vroeg zich af hoe het mogelijk was dat hij nog geluid kon geven, want het was net of zijn hart opgehouden had met kloppen: Abigail begon de kamer rond te zoeken en bukte zich net om onder het bed te kijken, toen Gabriël haar uit wanhoop dat ze Evesa mocht ontdekken zó prompt omhelsde dat hij met haar op het bed kwakte, hetgeen Abigail een lacherig gilletje ontlokte. 'Oh, Gabriël, niet nu toch?'
'Godallemachtig,' mompelde hij echter, stond op van het bed en nam zijn vrouw in zijn beweging mee, zodat het bed weer leeg was: 'Nee, mijn liefste... eh, daar ligt een cadeautje. Maar dat mag je absoluut niet zien, het is een geheime verrassing.' Eindelijk kreeg hij haar zover, na een hoop pruilerige mondjes van Abigail, dat ze zich ging omkleden en hij er zo aan kwam. Nadat hij de grendels dichtgeschoven had en alleen in het vertrek was, bukte hij onder het bed en hielp voorzichtig het blinde meisje erondervandaan en hielp haar omhoog. Hij bleef haar vasthouden, haar gezichtje bekijkend, zoekend, ongerust en teder terwijl hij fluisterde: 'Het spijt me, het spijt me, lieve Evesa... Ben je in orde?'

Het huis waar ze zulke gelukkige tijden had meegemaakt vol warmte en liefde van een gezin, was er nu niet meer: tenminste, het was niet meer in handen van Michael's familie. Hijzelf leek tien jaar ouder en had zo wanhopig gekeken dat ze had gedacht dat hij ziek was: en toen; nee, er is meer aan de hand.
Een brandende vraag op haar tong slikte ze in terwijl een prop zich in haar keel vormde en de sneeuwvlokken zich op haar haren hechtten.
Waarheen ze waren gegaan en hoeveel tijd er verstreken was wist ze niet, gedesoriënteerd als ze was door de versuffing en de dichte sneeuw, toen ze uiteindelijk voor een klein huis stonden in een straatje met overhangende huizen. Er zat een bruine hond in de sneeuw: een oude huisvrouw op klompen kloste voorbij, een kraai vloog krassend omhoog van de tak waarop hij gezeten had zodat de sneeuw als poedersuiker naar beneden regende, twee kinderen met een mand tussen hen in liepen voorbij. Het geheel oogde sober, haast grenzend aan armoedig, en Myra voelde een steeds grotere druk onder haar hart, alsof er ijs vastgevroren zat. Zijn ouders, dacht ze constant. Ze zijn gestorven en het is mijn schuld omdat ik er niet meer was om ze te helpen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 19, 2014 7:09 am

Haar woorden raakten me recht in mijn hart. 'Oh, Gabriël, niet nu toch? Oh Gabriël.. Oh Gabriël, niet nu toch?' Het bleef maar rondspoken in mijn hoofd en ik voelde de tranen in mijn ogen springen, maar wist ze binnen te houden. Nee, nee ze mochten geen seks hadden gehad! Dat was voor mensen die van elkaar hielden!
Wat er verder gebeurde, hoorde ik al niet meer. Ik was veel te diep weggezonken in de pijnlijke woorden. 'Oh Gabriël!'
Geschrokken draaide ik mijn hoofd toen ik ineens twee handen om mijn armen voelde. Meteen ontspande ik echter weer toen ik merkte hoe groot de hand was en dat één van de vingers miste.
'Ik.. ben ik orde,' zei ik uiteindelijk en snel wreef ik de tranen onder mijn ogen weg. 'Je vrouw... Ze is vast mooi...' Ik draaide mijn hoofd weg en probeerde zo mijn gezichtsuitdrukking neutraal te houden. Ik ging niet huilen, niet alweer huilen. Mijn tranen hoorden op te zijn na al die avonden mezelf in slaap huilen. Hoe had ik ook ooit kunnen denken dat ik terug zou komen en dat alles goed zou kunnen worden? Hij had een vrouw, al anderhalf jaar.
'Ik wil graag naar mijn vader...' zei ik en ik legde mijn handen zacht op mijn middenrif. In mijn hoofd nam ik een besluit. Geen afwijzingen meer, de eerste de beste man die me vroeg, zou ik huwen.

Rustig liep ik naar mijn huisje toe, om vervolgens de deur te openen, eerst haar naar binnen te laten en toen met de kar achter me, het huis in te lopen. Ik pakte de stok die klaar stond en deed op die manier de deur dicht. Mijn kar buiten laten staan kon niet, maar op een andere plek had ik absoluut geen ruimte.
'Welkom in mijn huisje,' zei ik met een glimlachje. 'Het lekt een beetje, maar mijn bed is helemaal droog.' Mijn mondhoeken krulden omhoog en ik keek haar met een grote jongenslach aan. Ik was blij haar weer te zien, wat er dan ook allemaal gebeurd was.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 19, 2014 7:46 am

Hij keek naar haar gezichtje omlaag en kon zich niet herinneren haar ooit zo droevig te hebben gezien, al huilde ze ditmaal niet. Maar nog net voordat ze haar gelaat van hem afwendde, zei ze: 'Je vrouw... Ze is vast mooi...'
Gabriëls vingers pakten voorzichtig haar kin en draaiden haar gezichtje weer naar hem toe, zodat hij een zachte kus op haar voorhoofd kon planten. 'Nee, mijn liefste schat. Ze is knap op een harde manier wat haar ontzettend arrogant maakt, en daarnaast is ze dom en harteloos. Ze vind het leuk om bedienden te slaan wanneer ze de kleinste fout maken, is hooghartig naar jonkvrouwen en andere dames van adel en laat de normale burgers creperen en kan daarbij smakelijk lachen. Geen vrouw om van te houden.'
Hij knikte bij haar volgende woorden. 'Ik zal je wegbrengen, als vanouds.' Een glimlach verzachtte de uitdrukking op zijn gezicht.
Het duurde niet lang voordat ze buiten stonden, zonder (gelukkig) een spoor te hebben gezien van Abigail. Rover was binnen vijf minuten gezadeld zodat Gabriël Evesa in het zadel tilde en achter haar opsteeg. Terwijl hij de teugels op maak maakte, kreeg hij de vreemde gewaarwording in een déjà-vu te leven. Hij had er wel eens over gelezen: het was een bepaalde zienswijze, dat iedereen op een gegeven ogenblik ophoudt met nog verder ontwikkelen. Ja, dan staan we stil... en alles wat daarna komt is nog een soort herhaling van het vroegere gedrag, de vroegere gevoelens, wensen en daden. Alsof men bevriest op een bepaald punt. Een kritiek punt. Gabriël wist niet wanneer hij opgehouden was met zichzelf te ontwikkelen en alles weer opnieuw beleefde, maar hij wist dat hij het punt voorbij was: althans, zo voelde hij het. Alles gebeurde tenminste benauwend weer opnieuw.
Rover galoppeerde verder in de sneeuwwitte avond met de twee ruiters, gewikkeld in een koninklijke mantel.

Ze stapte naar binnen en haar grijze ogen keken het vertrek vermoeid rond. Deze had een laag plafond. Er waren luiken voor de ramen, een vloer van aangestampte aarde, een kast, een tafel met stoelen, een kleine open haard, een bed. Een ander, klein vertrek leidde naar de keuken en verder kon ze niks zien.
'Je ouders.' Het woord was geen verkapte vraag: het was slechts een constatering, hees en zacht gezegd.
Maar ze was ergens. Ze was veilig, althans, voor dit moment. Ze had een dak boven zich hoofd en ondanks dat het huis klein en sober was, straalde het een knusheid uit: Michael's jongensachtige glimlach vol beloften en oprechte vreugde maakte haar warm en ze kon amper geloven dat ze met hem had gezoend, dat zijn lange haren door de wind met de hare verstrengeld raakten, zijn kleine baardje haar kaaklijn streelde: maar nu... 'Het spijt me,' fluisterde ze, liep op hem af en legde vermoeid haar hoofd tegen zijn borst aan. Onder de lagen kleding voelde ze zijn hart kloppen, met langzame, krachtige slagen. Ze had gefaald, ze was opgepakt voordat ze Michael's ouders beter had kunnen maken, alsof ze een onervaren straatschoffie was met teveel idealisme. Te laat. En nu, na anderhalf jaar, was ze weer bij hem. Ze sloot haar ogen en klemde haar kaken op elkaar. Ze wilde nu geen emoties toelaten, omdat ze anders wist dat ze knettergek zou worden. Kalm worden, alleen maar kalm...
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 19, 2014 8:02 am

Ik zat rechtop het paard en durfde niet meer zo tegen hem aan te leunen als dat ik dat eerst had gedaan. Hij kon zeggen wat hij wilde, maar uiteindelijk had hij haar en was ik een liefde voor tussendoor. Ik wilde geen liefde voor tussendoor zijn, ook al beweerde hij nog zo steevast dat hij me nooit was vergeten.
Hij had seks met haar gehad, had gezoend met haar en vor haar gezorgd zonder aan mij te denken. Hoe had ik zo blind (haha) kunnen zijn.
Mijn hoofd had ik laten hangen en ik peuterde zacht aan de manen van Rover. Het dier was het enige wat nog hetzelfde was. Gabriël was een getrouwde man en ik een jonge, verdrietige vrouw. Zacht streek ik over de hals van het dier dat even een goedkeurend geluidje liet horen.

Voorzichtig, enigszins verbaasd van haar actie, sloeg ik mijn armen om het magere meisje heen en met dezelfde voorzichtigheid drukte ik haar tegen mij aan. 'Ze zijn er niet meer,' was het enige wat ik over het onderwerp 'mijn ouders' wilde zeggen. Er over praten deed zeer, dus dan deed ik dan ook niet.
Ondanks de laag vuil die het meisje over zich had, voelde en rook ze zelfs vertrouwd. Morgen zouden we, als ze wilde, wel langs de rivier kunnen gaan voordat ik moest werken. Dan kon ze badderen na anderhalf jaar in de gevangenis te hebben vertoefd.
Uiteindelijk liet ik haar los om vervolgens mijn wijsvinger onder haar kin te leggen en haar hoofd op te tillen. 'We gaan eten en dan lijkt het me een prima plan om te gaan slapen of niet?' vroeg ik haar.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 19, 2014 8:21 am

Myra knikte en er kwam zelfs een lachje over haar lippen alsof ze naar adem hapte. Een intens gevoel van dankbaarheid overspoelde haar. Goddank, dacht ze, Goddank dat Michael er nog is, en hetzelfde. Dat hij mij überhaupt geholpen heeft, een stinkend, lelijk, vuil spook met bloed aan de handen dat anderhalf jaar in de gevangenis heeft vertoefd... 'Eten en een heus bed, ik moet in de hemel terechtgekomen zijn...'
Ze voelde zich ontzettend smerig en haar kleding was doorweekt door de sneeuw: haar voeten voelden aan als ijsklompen zonder gevoel. Ze maakte zich los uit zijn armen en knielde neer bij de kleine open haard om een vuurtje te maken: dat was momenteel haar eerste prioriteit. Het bracht warmte, het huis zou licht worden zodat er gekookt kon worden. En dan slapen... ze had het gevoel alsof ze als een os drie dagen achter elkaar door kon slapen.
Na tien minuten had ze een vuurtje brandend. Verdwaasd staarde ze naar de likkende vlammetjes. Vuur. Warm, vreemd, iets wat ze al een lange tijd niet meer had gezien, behalve de smeulende fakkels in de kerkers, zo diep onder de grond, zo diep... Onwillekeurig moest ze denken aan de wachter wiens uitrusting ze vanmorgen (het leek een eeuw geleden) had afgenomen om te kunnen ontsnappen. Ze had zijn hoofd tegen het traliewerk geramd: één keer, twee, drie, vijf, ze wist niet hoeveel keer met het geluid van een kast vol pannendeksels, totdat er niets over was dan een bloederige lijn vol hersenweefsel, zoveel bloed en holle ogen... Ze wist niet of hij nog leefde. Ze trilde en wist haast zeker dat ze een duivel moest zijn, want wie anders kon zoveel mensen ombrengen in een korte levenstijd..? God, alstublieft, laat mijn noodlot en mijn aanwezigheid Michael niet doden, smeekte ze, terwijl ze haast in paniek haar ogen van het vuur afwendde en een kruis sloeg. Haar zenuwen begaven het zowat en ze wist het. Dat is alles wat ik van U vraag, God.

Een dag geleden zou hij nooit hebben kunnen vermoeden Evesa weer te zien, te voelen, te ruiken. Maar in haar zwijgen leefde iets wat hem beangstigde. Hij kon ongeveer wel raden wat ze dacht, maar hij wist geen woorden te vinden. 'Liefste,' mompelde hij vlakbij haar oor omdat de wind nog altijd snijdend koud langs hen woei, 'ik meen ik, zweer ik, ik heb nooit van Abigail gehouden. Je zult het niet meer geloven, maar er was altijd een blond, lief, knap en blind meisje in mijn hart, met de mooiste ijsblauwe ogen van de wereld...'
Te snel voor zijn zin waren ze alweer bij de wagen van Evesa en haar vader: in eerste instantie was hij er haast voorbij gereden omdat hij verschilde met vorig jaar: het oogde groter, duurder en welvarender. Het was dat Evesa's vader uit de wagen stapte, ronder dan Gabriël zich herinnerde, maar nog altijd even sympathiek. Hij begroette hem hartelijk. 'Neem me niet kwalijk dat ik uw dochter weer eventjes had meegenomen, mijn heer.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 19, 2014 8:30 am

Ik sloo tmijn ogen even toen hij in mijn oor fluisterde. Het zette me aan het twijfelen, maar overtuigde me niet. Het deed me alleen maar meer pijn omdat ik geen idee meer had wat ik zou moeten doen, wat ik zou kunnen doen. ZOnder iets te zeggen, liet ik me van het paard aftillen.
Ik tilde mijn hand op legde deze op de neus van het dier neer. Rover leek wel blij me te zien, hij stapte iets dichter naar me toe en met enige voorzichtigheid - het bleef het paard van een adellijke, goed getraind dus - legde ik mijn armen toen om zijn nek heen van het dier. 'Heb jij me ook gemist?' vroeg ik heel zacht aan het dier.
Op de achtergrond keek mijn vader toe die vervolgens naar Gabriël keek met een onderzoekende blik. 'Ze is niet blij,' zei hij zacht genoeg zodat ik het zelf niet kon horen. 'Is er iets gebeurd?' Het mocht dan bijna een koning zijn, mijn vader had hem zo vaak vervloekt en hij was niet bang voor hem.

Terwijl zij bezig was met het vuurtje, pakte ik brood en het stuk vlees van onder de wagen die ik vanochtend had kunnen kopen. 'Kijk eens,' zei ik. Met enige onhandigheid stak ik een lange spies door het vlees en vervolgens hing ik het stuk op boven het vuur. 'Nog even wachten, maar dan hebben we ook wat.'
Soepel liet ik me langs het vuur zakken en ik brak het brood in tweeën. 'TOt die tijd,' lachte ik haar toe.
Ik kon niet anders en snel bekeek ik haar. Goed, ze was niet meer zo schoon, maar ze leek nog prachtiger geworden te zijn dan toen. 'Ik kan wel op de grond en jij in mijn bed?' opperde k maar snel.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 19, 2014 8:47 am

Gabriël werd te erg verscheurd door tegenstrijdige gevoelens dat hij de familiaire toon van Evesa's vader niet eens opmerkte. 'Ik weet het niet precies,' antwoordde hij ook dus, zijn blik niet afwendend van het meisje en het paard. Hij wilde er verder geen woorden aan vuilmaken, niet tegenover haar vader. En ik heb geen inspiratie meer, ramtamtam, misschien moeten we maar doorspoelen naar morgenochtend. :c

Myra kon niks anders doen dan aanvallen op het brood en verslikte zich gelijk zo dat ze moest hoesten. Rood van schaamte dwong ze zichzelf tot een glimlachje. 'Het spijt me... we kregen ontzettend slecht tot niet te eten.'
Een stilte, terwijl ze merkte dat hij haar aankeek, waarna hij snel opperde: 'Ik kan wel op de grond en jij in mijn bed?'
Het maakte haar nog roder van schaamte. Zag ze er zo afstotelijk uit of was hij teveel heer dat hij haar in bed liet liggen en hij op de grond? 'Ben je gek geworden? Jij hoeft niet op de grond te slapen voor mij... Ik ga wel op de grond, dat heb ik mijn hele leven nooit anders gedaan.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 19, 2014 9:04 am

Het was vroeg, het was nog guur, en precies het juiste moment om een bad te nemen zonder echt gestoord te wordenw. Mijn vader had me naar de beek geleid, maar was toen snel weer weggegaan. Ik was een vrouw nu en hij wilde me de tijd geven om mijn privacydingen te kunnen doen in alle rust.
Ik liep nog een stukje langs het beekje, tot ik het gras tussen mijn tenen zo hoog kwam, dat het zeker een centimeter boven mijn voeten uitstak. Hier kwamen niet zoveel mensen was al snel mijn conclusie.
In alle rust trok ik mijn jurk uit en in alleen nog mijn onderbroekje, liet ik mezelf in het water zakken. Het water was nog erg koel, maar i had een prachtig plekje gevonden. Tot aan mijn schouders zat ik in het water en even sloot ik mijn ogen. Het water was heerlijk en liet me even al mijn zorgen vergeten.
De hele nacht had ik nietkunnen slapen, denkend aan mijn Gabriël die naast een andere vrouw sliep.

We hadden het uiteindelijk zo opgelost dat we samen in het bed sliepen en om heel eerlijk te zijn, vond ik dat allerminst vervelend. Ik had wel enige afstand gehouden in het bed, maar ze had haar warmte toch afgestraald op mij.
'Ik ben even naar de rivier,' had ze me net gezegd en ik had geknikt.'Neem je tijd, ik ben vast op de markt,' zei ik haar vrolijk.
Al snel nadat zij was vertrokken, hadi k ook mijn karretje gepakt en was ik op weg gegaan naar het grote plein.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo maa 19, 2014 9:27 am

Het was fris en een ochtendnevel lag over de rivier. Grote stukken ijs dreven voorbij: het geurde naar het frisse water van een rivier die na een lange winterperiode ontdooid: water drupte van de takken van de bomen die zich ver in de rivier spiegelden. Myra zwom enkele slagen of liet zich drijven, turend naar een hemel die zo blauw was dat het pijn aan je ogen deed, schuurde het vuil van zich af. Haar kleding was allemaal uit: ze had ze in het water gewassen en hing nu te drogen aan een overhangende tak. Wat een heerlijk, vrij gevoel! Ze voelde zich als een zeemeermin, hoe ze nu in het water poedelde met haar lange haar uitgewaaierd. Het water voelde heerlijk warm aan na de periodes van -30 graden Celsius en kouder.
Uiteindelijk klauterde ze het water uit en keek of haar kleding al gedroogd was. Ze trok haar onderjurk aan en wrong het overige water uit haar bovenjurk toen ze het gevoel kreeg niet alleen te wezen. Het was een vaag gevoel, eigenlijk niet meer dan een instinct wat ze had gekregen na alle jaren op straat leven, de jaren van snel handelen: langzaam, zonder te merken dat er nog iemand in de buurt was, mens of dier, pakte ze haar riem met daaraan de schede met haar dolk, en draaide zich toen met een ruk om.
Een meter of dertig verderop was een nimf in het water, zonder dat die haar gezien had.
Myra knipperde met de ogen en hield haar hoofd wat schuin, als een hond waarvan iets gevraagd wordt wat hij niet snapte. Nee, geen nimf, al had ze daar wel de schoonheid voor. Ze kwam Myra vaag bekend voor, maar kon niet meer zo snel herinneren waar of wanneer. Haar bovenjurk aantrekkend en de riem omgespend liep ze richting het meisje en toen zonlicht op de ogen weerspiegelde, al was ze nog een paar tientallen meters verwijderd, wist ze het weer. Het blinde meisje. Anderhalf jaar geleden: de verijdelde verkrachting, de munt met het reliëf van prins Gabriël...
'Wel, goedemorgen,' begroette Myra, niet goed wetend wat te zeggen, hoewel ze ook niet zomaar door wilde lopen. Wat deed zo'n meisje hier überhaupt, alleen in de rivier? Je wist nooit wie er in de rivierstruiken zat...
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo maa 19, 2014 9:35 am

Geschrokken sloeg ik mijn armen voor mijn borsten. Maar mijn hersenen schoten meteen op de nadenkstand. Ik herkende die vrouwenstem ergens van en ineens wist ik het weer. 'Myra?' vroeg ik en mijn mondhoeken trokken al omhoog tot een grote lach. Het meisje dat me gered had en dat me de munt had gegeven die ik nu als een ketting droeg. 'Hee! Wacht, dan kom ik het water ook uit.' Ik dook nog ee keertje onder om mijn haren goed schoon te krijgen en waadde toen rustig naar de kant. 'Je bent alleen hè?' vroeg ik voordat ik het water uitstapte en tastte naar mijn jurk en doek.
Ik sloeg de doek om mijn lichaam heen en bleef zo even onhandig staan. 'Uhm... Geef me even,' zei ik lachend. 'Tuurlijk, ik heb me omgedraaid,' zei ze me en snel begon ik me af te drogen en aan te kleden.
Met de bovenkant van mijn jurk omhooggehouden door mijn handen, knikte ik een keertje. 'Ik ben klaar. Zou je misschien mijn jurk willen vastmaken?'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje vr maa 21, 2014 9:57 am

Myra lachte nu vrij. Al kende ze het meisje nog niet goed, ze voelde toch aan als een goede vriendin, alsof die band gespannen was door iets anders dan plotselinge kennismaking alleen... Haar stem nam haar gedachten weg. 'Ik ben klaar. Zou je misschien mijn jurk willen vastmaken?'
'Uiteraard'. Myra snoerde de jurk vast en verwonderde zich over de zachte stof waarvan het kledingstuk gemaakt was: glimmend zijde, zachte satijn, doorzichtige tule. De veters waren gemaakt van donker fluweel en het bovenlijfje was geborduurd met zilverdraad: een jurk die een adellijke jonkvrouwe niet misstaan zou hebben. 'Wat een prachtige jurk. En je ziet er ook prachtig uit, Evesa.' Ze omhelsde het meisje een moment en glimlachte. 'Jee, het is echt een tijd geleden. Ik ben blij je weer gezond en wel te zien. Hoe staat het leven?'
Ze schudde haar natte krullen over haar schouder naar achteren en tuurde naar de stand van de zon. 'Ik ga trouwens weer richting de stad, anders vraagt de jongeman bij wie ik onderdak heb, Michael, zich nog af waar ik blijf. Loop je mee? Het is niet verstandig voor zo'n jongedame als jij om alleen door een bos te lopen.' Ze glimlachte. 'Je bent intussen zeker getrouwd? Zo'n schone bloem als jij kunt volgens mij om elke vinger tien mannen winden. En echt, die jurk... De zaken zijn niet bepaald slecht gegaan, zo te zien. Ik benijd je, zeker weten.'

En Gabby schrijf ik zo snel mogelijk aangezien ik nu maar even onder de douche duik voordat mijn broer in het bad duikt en de eerstvolgende drie dagen er niet meer uitkomt. :')
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia vr maa 21, 2014 11:26 pm

Hoewel ze zulke lieve dingen tegen me zei, verdween mijn glimlach toch langzaam van mijn gezicht. 'Ja, de zaken zijn heel goed gegaan,' zei ik terwijl ik rustig met haar meeliep naar het dorp. 'Mijn vader heeft een paar goede kopen en verkopen gedaan.' Even voelde ik aan de zachte stof van de jurk die mij omhulde.
Langzaam liet ik mijn hoofd een beetje naar beneden zakken. 'Trouwen...' Ik bevochtigde mijn lippen even met mijn tong. 'Is het heel verkeerd om te zeggen dat ik meerdere keren gevraagd ben, maar nee heb gezegd?' Ik draaide onbewust mijn hoofd een beetje naar haar toe om te kunnen horen hoe ze zou reageren. 'Ik... Ik heb gewoon altijd en alleen maar aan Gabriël gedacht. Die... Die getrouwd is.'
Ik bleef stilstaan en haalde snel mijn vingers langs mijn ogen. 'Myra... Ik zag hem vier dagen geleden. Hij was meteen weer zo lief en ik was zo verliefd...' Ik haalde even diep adem om rustig te worden en mijn monoloog voort te kunnen zetten. 'Hij zoende me op zijn kamer en het was echt heel fijn, maar... maar toen kwam zijn vrouw en ik moest onder het bed liggen. Ik wilde het niet, maar ik bedacht me ineens dat ze seks moesten hebben gehad en uit de woorden van haar bleek dat ook. Ik wil niet dat zij zulke dingen doen! Gabriël zei dat hij altijd alleen maar van mij had gehouden!'
Ik legde mijn handen op mijn schouders als een beschermend kruis om mijn borst. 'Ik... ik dacht dat de pijn op zou houden als ik weer bij hem kon zijn,' snikte ik, 'maar mijn hartepijn is nog duizend keer erger dan al die dagen dat ik zonder hem door moest brengen.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje zo maa 23, 2014 12:54 am

Ondertussen, niet zo bijster ver ervandaan, stapte een paard met klepperende hoeven over de kinderkopjes. Het dier schudde met het hoofd: het scheen aan te voelen dat de berijder verre van kalm was; terwijl de zon begon te stralen en het de eerste warme dag in maanden was, had de ruiter (juist, Gabriël) het humeur van een oorwurm en erger. Het scheen op zijn gezicht te moeten staan, want niemand liep in een straal van tien meter langs hem heen, maar dat moest ook kunnen komen door de schildknaap en de twee wachters die meeparadeerden met het geluid van een kast vol pannendeksels. De prins had zo'n humeur omdat hij zich beklaagde aan gebrek van loyaliteit van zijn complete familie, zowel van geboorte als aangetrouwd: daarnaast was hem opgesteld gekregen dat hij 'maar snel een telg moest zien te verwekken om het bondgenootschap van beide koninkrijken echt te verzegelen' (zijn vaders bulderende woorden), en als allerlaatste maar zeker niet allerminste was dat hij Evesa miste. Het zat hem dwars dat ze zo afstandelijk en gereserveerd was geweest en daarnaast had hij haar al enkele dagen niet meer gezien, wat zijn humeur ook niet goed deed. Integendeel.
En zo kwam het dat hij uiteindelijk op het grote marktplein kwam waar mensen krioelden en lachten, riepen en vrolijk waren: woest schreeuwde hij ze toe aan de kant te gaan terwijl hij zijn paard aanspoorde. Waar was dat verrekte kraampje van Evesa en haar vader gebleven? Zijn ravenzwarte haar wapperde in zijn ogen en kwaad veegde het hij met zijn gehandschoende hand aan de kant, zoekend naar iets waar hij de stoom van zijn woede op los kon laten.
Dat het nou juist een kraampje vol etenswaren van een jongeman was met bruin haar en mosgroene ogen die Gabriël gelijk al opvielen, was iets wat hij zelf niet kon verklaren. Misschien was het perongeluk geweest, misschien ook niet. Maar zijn paard, nerveus door alle mensen en het ongecontroleerde gedrag van Gabriël, beet naar iedereen die in zijn weg kwam en steigerde uiteindelijk kwaad, zodat Gabriël haast uit het zadel rolde. Met een krakend geweld versplinterden de hoeven enkele kisten en planken van het kraampje terwijl het paard een gil uitte die haast menselijk was. Met moeite kreeg Gabriël het paard onder controle, dat rollende ogen had en schuimbekte. Vervloekt alles en iedereen, dacht de prins, wat een dag...
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia zo maa 23, 2014 1:08 am

Terwijl ik in alle rust bezig was met het opzetten van mijn kraampje, zag ik in de verte de prins aankomen rijden, vergezeld door drie mannen, die netjes, maar tegelijkertijd gevaarlijk oogden. Alle vier de mannen droegen een zwaard op zak en het zou me niet verbazen als ze onder die dure mantels nog meer van dat soort tuig hadden verstopt.
Om maar niet in de problemen te komen - de prins leek wel op oorlogspad - ruimde ik snel mijn kraampje verder in. Net op het moment dat ik weer bij mijn kar stond om een grote mand met verse, ronde appels te pakken, hoorde ik achter mij een luid gekraak van ineenstortend hout. Het duurde niet snel of ik besefte dat het zo dichtbij was, dat het niet anders kon dan mijn kraampje zijn.
Als in slow-motion draaide ik me om naar de ravage. Ik zag het paard, schuimbekkend en al, instampen op mijn kraampje, mijn vruchten. 'Nee....' Het woord verliet mijn mond als in een zucht. 'Nee...' Met grote ogen keek ik nu op naar de prins die op het paard zat. Had hij dit gepland? Was dit voor Myra?
Mijn blik richtte zich kort op het geplette fruit, wat zo'n 100 muntstukken waard was, om toen te veranderen in een kwade, van haat doordrongen blik. 'Waarom doet u dit?! Hoe kunt u!'
In mijn frustratie en woede, vergat ik helemaal tegen wie ik sprak en wat voor invloed die kon hebben. 'U geeft helemaal niets om uw volk! U haalt het eten uit mijn mond weg!' riep ik prins Gabriël nu toe.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje zo maa 23, 2014 1:54 am

Gabriël, toch al hypernerveus, was zo woedend over Michael's uitval dat het net de druppel was waardoor de emmer overliep. Hij stapte van Rover af met een onparlementaire vloek en drukte de teugels in handen van één van de wachters. Het dier was bezweet en trilde terwijl hij naar iedereen schopte en beet: een aangeleerde vaardigheid vanaf te geboorte, handig op veldslagen, niet handig op drukke marktgebieden. Geschrokken marktbezoekers vormden een wijde kring om het kraampje heen en keken er wel voor uit om niet in de buurt van het paard te komen.
Maar de prins had minstens een even goed humeur. Hij beende op de jongeman af met stampende, afgemeten passen. Het loopje was haast dwaas, als van een toneelspeler die zijn rol vergeten is en op weg naar de souffleur zijn publiek met stil spel geboeid tracht te houden. Tenslotte stond hij en de jongeman een paar decimeter van elkaar af terwijl hun blikken zich met elkaar maten. Tot zijn grote ergernis merkte Gabriël, toch 1 meter 89, dat hij omhoog moest kijken, zei het een weinig. De groene ogen van de jongeman flikkerden woedend: de prins had dezelfde blik in de ogen als die van hem gezien op twintig pas afstand oven een getrokken bijl, klaar om te gooien en dat was geen prettig schouwspel. Toch raakte hij er niet door geïntimideerd: zijn eigen donkerblauwe ogen gloeiden minstens even kwaadaardig. Zijn gehandschoende hand greep het shirt van de jongen en trok die naar zich toe, zodat hun neuzen elkaar haast raakten. 'Weet je wel tegen wie je het hebt?' beet hij de woorden afgemeten toe, ze uitspuwend alsof het giftige druiven waren. 'Neem je woorden terug, op staande voet, of ik laat je tong eruit snijden...'

Myra schrok van de heftige emotie die het meisje uitte in haar woorden: ze nam het blonde meisje in haar armen. 'Evesa,' zei ze, maar haar stem stokte na dat woord: een gevoel van wanhoop overspoelde haar. 'De prins... Gabriël... Hij moet wel, denk ik. Het is bekend dat een kind tussen beide huizen de vrede officieel moet verzegelen.' God, het was net of ze het oplas alsof ze een heraut was. Ze waagde een nieuwe poging, niet goed wetend wat te moeten zeggen. 'Maar hij herkent je nog, Evesa, hij houdt nog wel van jou, anders had hij dat nooit gezegd...'
Plotseling, als in een droom, herkende ze de buurt waar ze nu waren: ze waren plotseling niet meer in het bos, maar in het centrum van de stad, hoewel ze niet kon herinneren dat ze waren doorgelopen, maar blijkbaar moest dat wel zijn gebeurt. Wat was het hier druk: je kon over de hoofden heenlopen, als je wilde... blijkbaar voerden enkele acrobaten een act op, of was er weer een opstootje. Je wist het nooit, nu, in de drukke marktdagen...
'...niets om uw volk! U haalt het eten uit mijn mond weg!' Michaels haast overslaande stem van woede sneed als een mes door Myra's gedachten. En toen: 'Weet je wel tegen wie je het hebt?'
Die driedubbelovergehaalde idioten! Hoe kregen ze het voor elkaar, uiteraard net Michael en de prins Gabriël, om ruzie te maken op een marktplein... Het was alsof een klomp ijs onder Myra's hart bevroor. Met wijdopenogen als een angstig meisje dat een spin in de badkuip had gezien, nam ze Evesa's hand en trok haar mee door de drukte naar voren, zich tussen dikke huisvrouwen en andere kooplieden worstelend. 'Neem je woorden terug, op staande voet, of ik laat je tong eruit snijden...'
Nee, niet Michael! Zijzelf kon alles hebben, maar als die omhooggevallen prins haar groenogige held ook maar één haar zou krenken... Uiteindelijk was ze zover naar voren geworsteld dat ze oog in oog met een geschrokken paard stond en ze trok Evesa naast zich naar voren, maar haar blik ging naar de twee kwade mannen, die als kemphanen bij elkaar stonden. 'Michael!' gilde ze dus ook geschrokken, maar wist niet of hij haar zou horen: waarschijnlijk niet, want geluiden stegen op uit de mensenzee... Ze kon alleen maar gebiologeerd staren, niet in staat iets te ondernemen. Niet dat ze ook iets had kunnen uitrichten, want twee wachters hielden de mensen tegen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia zo maa 23, 2014 2:07 am

Ik besefte wat ik had gezegd en tegen wie toen de jongeman zo imposant me af kwam lopen, maar was zeker niet van plan mijn woorden terug te nemen. Iedereen vond het hier. Het koninklijk huis leefde ik weelde terwijl de rest van het volk omkwam van de honger, leed onder de koude winter en altijd bang moest zijn voor rovers.
Mijn blik werd rustiger, ook al trok Gabriël me naar hem toe. Onze neuzen raakten elkaar bijna en ik voelde zijn woedende gehijg op mijn borst belanden. 'Ik weet heel goed tegen wie ik het heb.' VOordat ik nog iets kon zeggen, hoorde ik een andere bekende stem die me terug bracht in de realiteit. Myra stond er.
Mijn ogen gleden snel de menigte af tot ik haar had gezien. Goed, ik kon dan nu als een idealist mijn tong af laten snijden, maar dat zou niets goeds brengen. Niet voor mij, niet voor Myra. Ik wilde net mijn mond openen voor een 'het spijt me' toen een andere stem, hoog en breekbaar, boven de menigte uitkwam.

'Maar ik wil niet dat ze een kind krijgen,' fluisterde ik. Even liet ik mijn hoofd op de schouder van mijn nieuwe vriendin liggen, tot ik merkte dat ze afgeleid was. Niet ver hiervandaan klonken stemmen en al snel herkende ik de stem van Gabriël. Wat gebeurde er?
Ondertussen trok Myra me tussen de mensen door. Ik botste tegen heel wat mensen op, maar wist de hand van Myra vast te houden zodat we ten minste bij elkaar konden blijven. 'Of ik laat je tong eruit snijden,' hoorde ik Gabriël zeggen.
De tranen, die toch al in mijn ogen stonden, leken er weer in te springen. Dit was de man waar ik al die tijd verliefd op was geweest? Dit was mijn liefhebbende, zorgzame Gabriël?
'Gabriël... Vieze hufter!' Ik bleef trillend van woede en verdriet staan. Ik wist dat we niet ver bij de twee mannen vandaan moesten zijn. HUn stemmen hadden net heel dichtbij geleken. 'Hoe kun je zo omgaan met je volk!' Ik rukte de munt die ik aan een touwtje had gehangen, van mijn nek af en smeet deze op de grond. Hij rolde nog even door om tegen de voeten van Gabriël aan te komen. 'Ik wil je nooit meer zien! (Of horen of zo haha)' riep ik en ik draaide me om om weg te gaan - wat overigens niet heel makkelijk ging door de grote menigte.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje ma maa 24, 2014 12:00 am

Wat leek de tijd plotseling langzaam te gaan: alsof hij een droom beleefde die te langzaam werd afgespeeld. Een hoge stem, breekbaar als glas, verstikt van verdriet of woede, hij kon het niet goed horen. Geluiden drongen tot hem door alsof hij onder water zat, aangolvend en weer wegebbend als golven op een strand. '...Gabriël... vuile hufter...' Toen zag hij haar uiteindelijk, staande als zijn woeste beschermengel: haar haren werden beschenen door zonlicht zodat het leek alsof ze licht gaf, de ogen vreemd woedend: dat had hij nog nooit bij haar gezien. Gerinkel. Een kettinkje viel voor zijn voeten en bleef liggen tussen twee gebarsten tegels: hij hield het in zijn hand, zonder dat hij zich kon herinneren het opgeraapt te hebben. Als van ver klonk haar stem dat ze hem nooit meer wilde zien. Hij draaide het kettinkje rond in zijn hand, streek met zijn duim over het reliëf van de munt - zijn eigen beeltenis, zijn profiel, gegoten in metaal.
De tijd kreeg zijn betekenis weer terug en ging met normale snelheid. De prins knipperde tegen het felle avondlicht dat goudachtig over de stad scheen: hij bemerkte dat hij nog stond als altijd, behalve dat hij de jongeman had losgelaten. Het kettinkje had hij in zijn vuist geklemd: om hem heen was doodse stilte. Hoe lang had hij zo gestaan? Waar was Evesa heengerend?
Hij zuchtte. De redelijkheid won. Hij herkreeg zijn kalmte, een vreemde, ijzige kalmte zonder een zweem van woede, enkel een gevoel van een immens verlies. Hij wist niet waar het blonde meisje heen was gerend: hij kon haar niet achterna, niet met al deze mensen: de meesten haten de koninklijke familie van Feltner (de oorlog niet vergetend) evenveel als hij deed, maar er konden onvoorzichtige geïntrigeerden tussen zitten uit dat koninkrijk, lieden met scherpe oren en snelle woorden... Hij wilde zich geen nieuwe oorlog op de hals halen omdat bekend werd dat 'prins Gabriël Dennister een blinde maîtresse erop nahield'...
Hij draaide zich om naar de groenogige jongeman, wiens kraampje Rover had vernield. Gabriël knoopte een klein, lederen buideltje los, die hij rinkelend naar de jongeman opgooide. 'Hier,' waren zijn woorden, vreemd emotieloos, alsof het geschreven woorden waren, een bevel, omgezet in trillende geluidsgolven. 'Deze zilverstukken moeten minstens tweemaal de schade kunnen vergoeden die mijn paard heeft aangericht...' Hij bevochtigde zijn droog geworden lippen en slaagde er zelfs in hem een knipoogje te geven. 'Het leven van het koninklijk huis gaat ook niet over rozen. Neem me voor alle last niet kwalijk.'
Hijzelf kon niet achter Evesa aan gaan rennen als een hopeloze romanticus, maar hij kon er iemand anders voor vragen: de brunette die bij Evesa had gestaan, blijkbaar en vriendin of familie of god mocht weten wat, desnoods was ze haar grootmoeder, het kon hem niet schelen... maar ze kende Evesa, ze zou het blinde meisje kunnen vinden. Het zat hem niet helemaal lekker haar als een soort kruiwagen te kunnen gebruiken, maar het kon niet anders. Hij moest dit uitpraten met Evesa, want het deed zijn hart pijn haar zo te zien. Het kettinkje... ze was woedend geweest. De menigte begon zich weer te verspreiden, het opstootje was voorbij, maar het bruinharige meisje was niet ver weg: ze was bij de marktverkoper wiens kraampje Rover had verwoest: blijkbaar hoorde ze bij hem, of iets in die geest. Hij greep haar bij de arm. 'Zoek Evesa voor me, je kent haar en weet waarschijnlijk waar ze nu heen is,' gebood hij, enigszins smekend. 'Ik kan haar nu niet achterna zonder een rasechte burgeroorlog te ontketenen... Vertel haar dat het niet mijn bedoeling zo was geweest: ik zal op haar wachten bij de fontein op dit plein, bij de eikenboom om klokslag half acht.'
De blik van het meisje vertelde hem alles wat hij wilde weten: ze zou het voor hem regelen. Hoewel nog enigszins iets van woede in haar ogen zweefde, drong er nu ook iets van medelijden tussen en leefde er iets van kalmte in wat hem gerust stelde, althans voor dit moment. 'Het komt in orde. Ik zal het haar doorgeven, al is het alleen voor Evesa,' waren haar woorden. Ze maakte een reverence. 'Bedankt voor de zilverstukken, heer.'
Hij knikte en keerde zich om naar zijn nu gekalmeerde paard en steeg in het zadel. Door de brok in zijn keel had hij het gevoel er geen woord meer te kunnen uitbrengen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages - Pagina 5 Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 5 van 19 Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 12 ... 19  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum