When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

The Middle Ages

2 plaatsers

Pagina 1 van 19 1, 2, 3 ... 10 ... 19  Volgende

Ga naar beneden

The Middle Ages Empty The Middle Ages

Bericht  Claudia di okt 29, 2013 9:55 am

Evesa, blind :$ en ze is zo rond de vijftien jaar.
Dus uhm, licht blauwe ogen en blond. Haar haren zijn dus lang, ja... Uhm, ze heeft nog wel een beetje een kinderlijk lichaam. Na het jaar is ze veranderd in een echte vrouw.

Micheal heeft donkerbruin, niet te lang, haar en een klein stoppelbaardje. (Zo'n sexy baardje) en donkergroene ogen. Uhm, hij heeft wel een sterk lichaam door het lichamelijke werk


Laatst aangepast door Claudia V op ma jan 20, 2014 4:54 am; in totaal 2 keer bewerkt
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje di okt 29, 2013 10:11 am

Op het ogenblik sleet  achttienjarige Gabriël Dennister zijn dagen zonder zich veel van de toekomst aan te trekken. Hij reisde veel en hij ging op jacht in de wouden rondom de stad Forstle, maar de meeste tijd scheen hij te besteden aan het vinden van nieuwe manieren om in moeilijkheden te komen. Zijn moeizaam verworven behendigheid met het lange slagzwaard gebruikte hij niet voor een nuttig doel. Integendeel, ze diende alleen om zijn vader te ergeren die herhaaldelijk maar zonder succes geprobeerd had zijn enige zoon en erfgenaam te betrekken in het besturen van zijn koninkrijk. Het probleem was dat het scheen of Gabriël niets dat zijn leven, zijn familie of zijn toekomstige koninkrijk betrof, enige waarde te hechten. De jongeman leek door het leven te zweven zoals een wolk door een lege lucht drijft, zonder iets aan te raken of een spoor achter te laten. Hij was immers jong en niet echt geïnteresseerd als het serieuze zaken betrof.
Gabriël stond in de raadszaal bij het kasteel muizen te voeren aan zijn favoriete havik en probeerde zijn vader te negeren. Het leek hem niet verstandig om trouw te blijven aan zijn vader die bleef zagen over regels of wat dan ook die slechts enkele maanden van zijn tienjarig koningschap in Engeland had doorgebracht. Daniël hoopte dat het leven van zijn vader binnenkort zou eindigen op het scherpe uiteinde van een Saraceense lans. Dat zou hem niet alleen een hoop macht opleveren. Hij zou ook van al het gezeur af zijn.
Hij was een parmantige jongeman, met scherpe groene ogen en een lichte stap. Hij vertrouwde alleen zichzelf en hoewel zijn vader in zijn oor stond te brullen, bleef hij kalm, hoewel chagrijnig, en gaf zijn havik nog een muis.
‘Er zijn tientallen lieve prinsessen die met je zouden willen trouwen, Gabriël. En wat doe jij? Bordelen induiken. Eten. Jagen en vooral álles wat ik je verbied. Ik heb de verhalen wel gehoord en gezien.’
‘Maakt het uit, vader? Ik heb voorlopig toch nog geen intenties om te trouwen.’
De koning, een grote man met een rood gezicht en sterk als een os, beukte met zijn vuist op de raadstafel zodat de ganzenpennen opwipten. 'Je móét trouwen, Gabriël! Het levert een hoop macht op en het bewaart vrede tussen andere koninkrijken! Je hebt hierin geen keuze. Pas maar op dat ik je niet uithuwelijk!’
Gabriël haalde de schouders op. Zijn humeur werd niet verpest door zijn brullende vader of een eventuele mogelijke uithuwelijking. Hij was praktisch in de bloei van zijn jongensheid, vrolijk en bovenal onstuimig. ‘Ik ga het dorp in, vader, ik zie u later wel weer.’
Hij maakte de havik los van het stokje waar de vogel op had gezeten, liet het beest op zijn handschoen stappen en liep fluitend de raadszaal uit, naar buiten, de zon tegemoet. Het was een prachtige dag en hij was niet van plan die te laten verpesten door ‘pas-maar-op-of-ik-huwelijk-je-uit’-waarschuwingen van zijn chagrijnige vader. Die zorgen waren voor later.


Laatst aangepast door Maartje op do apr 24, 2014 9:19 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia di okt 29, 2013 10:23 am

De intense geuren van een dorp waren al snel mijn neus ingekropen. Ze waren niet allemaal lekker, je rook uitwerpselen van zowel dieren als mensen, de stank van rottend vlees en af en toe de geur van een brandend lichaam, maar als je een getrainde neus had, dan kon je tussen al die stanken door, de schitterde stadse geuren ruiken. De geur van goed gemaakt eten dat ik soms op het puntje van mijn tong kon proeven of de bloemengeur die de rijke vrouwen - waar er overigens weinig van waren.
Hoe sterker de geur werd, hoe dichterbij we kwamen bij het dorp. Op een gegeven moment hoorde ik de wielen van de wagen kletteren op de stenen. Stad! Ik schoof verder naar de rand en liet mijn neus en oren goed de stad verkennen. Ik was dan wel blind, maar ik miste niets van de wereld. Alles kwam bij me aan. Ik kon mensen horen lopen, die nog twee straten van me weg waren. Het duurde niet lang of mijn vader stopte. 'Evesa, we zijn er.' Ik voelde zijn stevige, grote handen rond mijn middel die me van de wagen aftilden. 'Ik ben even bezig, je mag wel rondkijken. Pas wel op hè?' Ik kon zijn prikkende ogen voelen en pakte zacht zijn hand even. 'Vader, ik zal niet verdwalen, beloofd. Spoedig zal ik terug zijn.' Ik liet zijn hand los en gleed met mijn blote voeten over de stenen heen. Als klein meisje had ik met mijn handen voor me uit gelopen, maar dat hoefde ik nietmeer. Ik had een andere manier. Mijn voeten wezen me de weg. Als ze door iets geblokkeerd worden, kon ik daar gewoon niet heen. Het ging misschien langzamer dan dat andere mensen liepen, maar dat deerde me niet.
Met een grote glimlach rond mijn lippen, stapte ik in de richting van waar de wind kwam. Het rook er naar lekker eten. Ik draaide even mijn neus om de rest van de geuren op te vangen toen ik twee mensen hoorde smoezen. Ik bewoog mijn gezicht in hun richting waardoor ze stilvielen. Ik giechelde zacht en stapte tevreden door.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje do okt 31, 2013 10:41 am

Hij voelde zijn ademhaling weer wat rustiger worden na de woordwisseling met zijn vader en gordde zijn lange slagzwaard om. Hij deed dit met één hand aangezien de havik ongeduldig op zijn linkerhandschoen balanceerde en hem met een scheef kopje aankeek. Een protesterend gekrijs volgde toen Gabriël zo zijn boog en pijlenkoker op zijn rugsnoerde met bewegingen dat de vogel haast van de handschoen afrolde. ‘Sorry, Jager,’ mompelde hij, wierp een demonische groet richting de raadszaal en beende toen het kasteel uit, de binnenplaats op.
Zodra zijn laarzen in de modder spatten van de regenbui van afgelopen nacht en zijn donkerrode mantel besmeurden, wist hij gelijk, te oordelen aan de bij-achtige drukte die er heerste, dat de voorbereidingen van de grote zomermarkt al waren begonnen. Het stemde hem vrolijker. Van heinde en verre zouden handelaren komen, er zou gedronken en gefeest worden. Nog een dag of één, twee. Hij wist het eigenlijk niet eens.
Zijn paard begroette hem door zijn neus tegen zijn schouder aan te duwen waardoor de havik voor de tweede keer bijna van de handschoen afdonderde. De jonge prins liet de stalknecht zijn paard zadelen, waarna hij opsteeg, de teugels op maat maakte en met de tong klakte. Het paard baande zich met veel hoefgeklepper een weg door de drukke menigte. Eigenlijk had hij zijn schildknaap bij zich moeten hebben, bedacht hij toen hij de binnenste poort was uitgereden. Het was hier zo mogelijk nog drukker op straat en de schildknaap kon ruim baan voor hem hebben gemaakt. Hoe dan ook, het was een mooie dag en hij besloot niet om terug te gaan. Een vrolijk wijsje ontsnapte zijn fluitende lippen.

Ergens diep in het kasteel, nog voorbij de kerkers en verder dan de meest verborgen gangen, was een kamer die gebruikt werd voor weinig meer als rommelhok waar niemand kwam. Houtblokken waren tot aan de groenebemosde, vochtige muur opgestapeld. Geen licht drong naar binnen. Niks bewoog. Enkele albino-spinnen met witte pantsers weefden zwijgend webben om te overleven. Een naargeestig, hol geluid van een druppel die in een plas water viel. Toen was het weer stil, een stilte die eeuwen in de kamer had geheerst.
De verveling van wachten als een dief in het kasteel leek bijna een genade na alle nog saaiere gebeurtenissen van het leven die elkaar in een ontzettend langzaam tempo hadden opgevolgd. Het meisje had er best naar uitgekeken om daar een beetje te luieren, zich te verschuilen, zo nu en dan te stelen en te wachten. Zo dacht ze er althans over, tot ze hier aan was gekomen en er nu al een week zat.
In kleermakerszit zat ze tegen de vochtige muur aan, op een korst hard brood knabbelend.
Armer dan een straatraat, zeventien jaar, had een geschiedenis die er weinig toe deed en had geld nodig. Een kleine tijd had ze als hoer rondgestrompeld voor goed betalende mannen omdat het de makkelijkste manier was om aan geld te komen, maar na enkele maanden was die lol er ook wel af en verdeed ze haar tijd in criminaliteit. Het verdiende niet heel goed, maar het was een manier om in leven te blijven. De enige, eigenlijk.
Ze had geld nodig. Dat was een algemeen feit. De afgelopen weken had ze niks anders gedaan dan geld bij elkaar schrapen. Geld diende tot alles. Geld was de sleutel. Geld, voedsel, kleding. Maar ze was armer dan de wormen in de stront. Opgepakt door haar laatste poging tot het stelen van een stel broden was, als straf en waarschuwing zogezegd, haar oor ingeknipt, zodat ze van één kant op een halve, mislukte elf leek. Dit rafelige, bloederige litteken diende nog vooral als wachtwoord of waarschuwing dat ze de steden niet meer in mocht en het feit dat ze haar vrij lange, warrig-krullige modderkleurige haar er in meeste gevallen demonstratief overheen gooide, hielp nauwelijks. Gebrek aan eten en fatsoenlijke slaap hadden een ongezond bleek kleurtje gegeven aan haar ooit zo gebruinde huid en haar gezicht was ingevallen, zodat de grijze ogen alleen maar diepliggender en koortsachtiger leken. Haar jurk, gehavend en versleten door tien jaar weer en wind, gescheurd en weer gerepareerd, met een half afgescheurde mouw, deed er niet veel toe bij zijn sjofele uiterlijk te verbeteren.
Maar ze leefde en was van plan te blijven leven. Ze stond op, wervelde haar stijve spieren en opende zacht de deur, van plan om zich weer eens in het daglicht te gaan wagen.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia do okt 31, 2013 10:53 am

Overal om me heen hoorden ik stemmen, overal kon ik mensen gesprekken horen voeren. Flarden van deze gesprekken ving ik op en totaal overrompeld door al het geluid, bleef ik in het midden van het plein staan. De enige geluiden die ik de laatste weken had gehoord, waren de wielen van de wagen, mijn vaders stem en het knapperende vuurtje die brandde als we gingen slapen.
Mijn ogen gleden dicht en minutenlang bleef ik staan, luisterend naar de grote wereld die zich om me heen uitstrekte. Hoe beter ik luisterde, hoe meer ik een beeld kreeg waar iedereen stond, hoeveel mensen er waren. Ik hoorde dieren, dieren die waarschijnlijk verhandeld gingen worden. Kort snoof ik de geur in, dieren dichtbij ja.
'Aan de kant,' hoorde ik ineens vanaf verschillende kanten. Waarvoor moest ik aan de kant? Vluchtig probeerde ik me te concentreren, maar het geluid kwam van alle kanten en ik kon niet zo snel een geluid vinden waarvoor ik aan de kant moest gaan. Besluiteloos bleef ik staan op het stenen plein.
Het was ineens zo dichtbij, zo duidelijk dat ik niet kon begrijpen hoe ik het had kunnen missen. Hoeven die kletterden op de stenen. Het was toch duidelijk dat ik daarvoor aan de kant moest? Ik gleed met mijn voeten naar achter en probeerde zo hopelijk nog op tijd aan de kant te komen. Wat zou het zijn? Een ridder, een wagen? Nee, geen wielgeluiden. Het moest wel een rijk persoon zijn die nu zo dichtbij me was. Ik bewoog mijn hoofd om zijn spoor te volgen toen het geluid stilviel. Een warme wind werd in mijn gezicht geblazen en ik lachte even zacht. Kort legde ik mijn handen op de kop van het beest. 'Hee jongen.'

-
Doe ik later. xd
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje do okt 31, 2013 11:23 pm

Voordat hij goed en wel wist wat er gebeurde, stond zijn paard stil. Verwonderd porde hij met zijn hakken in de flank van zijn rijdier, maar het beest gaf geen krimp en stond stil, met de oren gespitst naar kennelijk iets voor hem. Ergens lager vandaan en voor hem klonk een zachte stem. 'Hee jongen.'
Gabriël gooide zijn havik op die met veel vleugelgeklapper de lucht in vloog zodat hij twee handen vrij had. Hij boog zich voorover in het zadel en zag bij voor het paardreen meisje staan, de kleine handen gevouwen om het grote paardenhoofd. Gabriël's donkere wenkbrauwen plooiden zich in een frons die standhield tussen verbazing en verrassing, terwijl hij de teugels naar rechts trok en het paard zo aanspoorde dat het eindelijk twee stappen verder zette. Nu torende de prins hoog boven het meisje uit. 'Wel, wel,' zei hij op een eigenaardige toon, terwijl een vreemd glimlach langzaam op zijn gezicht kwam. Het drukte niet zo zeer humor uit als wel komische verwondering. Hij maakte een smakkend geluid met zijn lippen. 'Waar heb jij zo met paarden om leren gaan? Degene die Rover in de weg staat, krijgt normaal gesproken een hap of een hoef tegen de reet.' En dat was de waarheid, want praktisch alle paarden werden in het koninkrijk zo getraind dat ze makkelijk mee zouden kunnen doen mocht er een oorlog of veldslag komen. Maar vaak vertrapten en beten ze niet alleen vijanden, ook andere mensen en soms zelfs de eigen ridder.
Hij zocht haar gezicht en de glimlach verdween langzaam. Haar ogen waren buitengewoon licht, haast ijskleurig, maar stralend. Wat een raar meisje. Zeker hier gekomen met de handelaren of bezoekers voor de aankomende zomermarkt, want anders had hij zeker zo'n iemand als zij eerder opgemerkt.

Toen ze eindelijk de uitgang had gevonden en het zware luik openduwde die toegang gaf tot een verlaten steegje, schrok het meisje zo erg dat ze bijna het zware deksel op haar hoofd liet kletteren. Normaal gesproken was de stad zo rustig, zo stil geweest. Nu denderde geluidsvolume haar verdoofde oren tegemoet, die dagenlang niks anders hadden gehoord dan eindeloze stilte.
Blijkbaar was er iets aan de hand.
Eindelijk bewoog ze weer, langzaam, de bewegingen angstvallig nauwgezet terwijl ze de put uitklauterde en het luik liet vallen. Niemand te zien, maar genoeg te horen. Ze cijferde zich weg, amper zichtbaar in de diepe schaduwen terwijl ze richting het geluid liep, de hoofdstraat op. Haar nieuwsgierigheid won het van haar wantrouwen – en daarnaast maakte haar maag een rommelend geluid, schreeuwend om ander voedsel dan droge broodkorsten en verzameld regenwater.
Haar blote voeten maakten een zuigend geluid in de modder totdat ze uiteindelijk als tegen de grond genageld op de brede straat stond. Ze knipperde verbaasd met de ogen. Niet alleen tegen het felle zonlicht, maar ook tegen het toneel dat zich aan alle kanten van haar uitstrekte, tot zover het oog reikte deed haar verbazen: grote handelswagens en –karren, getrokken door paarden die door de modder zwoegden: volgestapelde muilezels, acrobaten, wandelende verkopers, honden, vrouwen, mannen. Geschreeuw, geblaf, gehinnik en gelach vulde de lucht. En die geur! Door alle stank ving ze vlagen van (o grote goden!) heerlijk versgebakken brood op, wilde aardbeien, heerlijke appelkoeken en geroosterd vlees op.
Haar maag knorde weer zeurend. Het leek allemaal té gemakkelijk. Zoveel eten, zoveel mensen, zoveel spullen en zoveel geld! Ze glipte de donkere schaduwen uit, sloot zich onopvallend aan bij een groepje opgeschoten straatjongens en keek likkebaardend naar een wagen waar een man op leeftijd brood aan het bakken was. Het zou vandaag een feestmaaltijd voor haar worden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia vr nov 01, 2013 4:33 am

Mijn blik was naar voren gericht, ongeveer op de hoogte van het zadel. Een grote glimlach krulde mijn lippen omhoog. Geen woede, alleen interesse klonk door in de stem van de jongeman. Ergens om me heen hoorde ik een vogel vliegen. Een grotere, sterke vogel als ik het goed had.
'Rover?' Ik liet een hand zakken en legde even kort de vingertoppen van mijn andere hand op de neus van het dier. 'het gaat vanzelf. Dat heb ik bij een heleboel dieren, ik zou niet zo goed weten waar dat precies van komt om eerlijk te zijn.' Even was ik stil toen ik herinnerde dat hij vast een machte man was: 'Uh heer.' Ik boog mijn hoofd even lichtelijk.
'Evesa!' Verbaasd draaide ik me om toen ik de stem van mijn vader hoorde die er duidelijk aangerend kwam. Al snel voelde ik zijn handen bij mijn schouders terwijl hij me een stukje naar achter trok. 'Het spijt haar heer. Ze wilde niet in uw weg staan. Mijn dochter is blind, dus ze zag u niet aankomen. Straf haar niet alstublieft.' Vanachter me voelde ik hem buigen en ik boog maar even mee.

Verbaasd stond ik naar het schouwspel te kijken dat zich een einde verderop afspeelde. Een vreemde vrouw, een meisje eigenlijk nog, stond daar voor onze prins in de weg. Ze had zijn paard zelfs vastgepakt en de prins leek niet eens boos. KOrt liet ik mijn blik de menigte rond gaan die allemaal stonden te kijken in doodse stilte. Vanachter mijn kraampje met groenten en fruit, had ik een prima uitzicht. (Oké, ik heb niet zoveel inspiratie xd)
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje vr nov 01, 2013 7:00 am

Even verderop zat een vent op een knol en gezien de achterlijk aristocrate houding en dure uitrusting moest het wel prins Gabriël Dennister zijn, zo gingen de gedachten van het meisje. Haar koortsachtige grijze ogen, omlijst door een vuile, zwarte waas, namen de jonge vrouw op die voor het paard van de prins stond. Ze sprak met hem, zag ze, zag toen een oudere man aankomen die het meisje wat naar achteren trok.
Het meisje schokschouderde en een zweem van een glimlach. Dit kwam goed uit: de aandacht van alle mensen was weggetrokken naar het toneeltje. Ze kwam wat overeind, griste een brood weg, stopte het onder haar wijde mantel en trippelde verder. Nu werd de glimlach groter – een verbeten, wolfachtige grijns – en ze liep verder, kijkend tussen de kraampjes, wat nog meer voor het oprapen lag. Wat waren sommige mensen toch stom!
Even verderop lagen heerlijk uitziende appels, wilde frambozen, peren, verse druiven, sla, andijvie, wortels, penen en aardappelen. Ze watertandde en wierp een steelse blik op de jongeman die achter het kraampje stond, maar hij scheen, net zoals velen, enkel aandacht te hebben voor het toneeltje met het vreemde meisje en de prins even verderop.
Onopvallend griste ze een appel weg, liep rustig verder en zette enkele meters verder haar tanden in de appel. Ze nam zo’n grote hap dat het vele sap over haar kin droop. Heilige Moeder Gods, wat was dit lekker! Het meisje kon zich niet herinneren in maanden zoiets heerlijks te hebben gegeten. Ze liep verder, haar blote voeten zuigend in de modder, genietend van de appel. Vandaag was een goede dag.

Gabriël gaf zo minnetjes als menselijk maar mogelijk was te kennen dat hij de man had opgemerkt, met een opgetrokken wenkbrauw en een nauwelijks waarneembaar trekje van zijn lip. Die gelaatsuitdrukking veranderde echter op slag toen de man (blijkbaar een familielid, de vader, zo te zien aan de trekken) vertelde dat het meisje blind was. ‘Blind!’ Hij liet een zacht, vermaakt geluid horen. Blinden waren mislukkelingen. Dat was een feit: vooral als het armen waren. De meeste kinderen die enige handicap vertoonden, werden vaak zonder pardon gedood of voor de kerk ter vondeling gelegd. Blijkbaar had dit meisje genade gekregen en ze had bijzonder goed met haar handicap kunnen leven. Er was iets geweest aan haar waar hij zijn vinger niet op had kunnen liggen, iets wat te maken had met die onnatuurlijk lichte ogen. Maar nu wist hij het dus.
Met de expressiviteit van een steen bleef de prins het meisje nog zeker twintig seconden aanstaren voordat hij zijn blik naar de man achter haar richtte. ‘Geen zorgen, oude man, ik zal het meisje niks doen.’ En naar het meisje: ‘Pas vervolgens op. Niet alle ruiters zijn in zo’n goede bui als ik vandaag ben.’
Hij spoorde zijn paard aan. Hij groette niet, hij bedankte niet: hij was een prins en wie rijk en meedogenloos was deed dat niet. Integendeel, zij hadden moeten bedanken. Er waren mensen voor minder opgehangen. Maar toch wierp hij nog even een blik over zijn schouder.
Evesa, dus. Een voorgevoel dat hij haar nog vaker zou zien, bleef aan hem knagen.

Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia vr nov 01, 2013 8:39 am

Dan moeten we zo eigenlijk wel spoelen. Want zse moeten elkaar weer tegenkomen.
-

Ik hoorde het paard, Rover, wegstappen en ik bleef enkele momenten staan. 'Je zou uitkijken Evesa!' zei mijn vader toen duidelijk gefrustreerd. 'Uitkijken, niet jezelf voor de voeten van een prins gooien!' Ik liet zijn woorden gedwee over me heen komen en hield mijn hoofd naar beneden, terwijl ik mijn ogen sloot. 'Het spijt me vader,' zei ik uiteindelijk zachtjes. 'Ik hoorde van alle kanten dat ik aan de kant moest gaan, maar ik wist niet welke kant op.' Een grote zucht was het antwoord op mijn excuus. 'Kom me helpen met het klaarzetten van mijn kraampje,' zei hij toen. Zijn grote, ruwe hand omklemde mijn kleine handje en volledig vertrouwend op hem, liep ik met mijn vader mee.
We maakten alles klaar, ik hielp hem op mijn manier, zoals hij het me altijd had geleerd, maar ik kon mijn gedachten er niet helemaal bij houden. Die jongeman was dus van adel. Een prins, maar hij had gewoon tegen me gepraat. Hij had me behandelt als een normaal mens. Ik kon niet anders dan glimlachen en met die grote glimlach om mijn lippen, ging ik weer verder met het opzetten van het kraampje.

Vanuit mijn ooghoeken zag ik de hand van het meisje dat langsliep. Het duurde even tot het doordrong, maar toen verliet ik snel mijn kraampje en ik liep achter het meisje aan. Ze leek het verdomme wel de normaalste zaak van de wereld te vinden om te stelen. Met een harde klap kwam mijn hand op de schouder van het meisje terecht. 'Wat is dit?' vroeg ik terwijl ik met mijn andere hand haar arm vastpakte en ik haar op die manier naar me toe draaide. 'Andersmans spullen pakken en ze dan zomaar verorberen?' Met ogen die vuur schoten, bekeek ik haar bleke, iele gezicht. 'Ik hoef maar één gil te geven en jij bent je handen kwijt. Da\t is wat er gebeurd met vuile dieven zoals jij,' siste ik haar in haar gezicht. Mijn hand bleef ik als een ijzeren klem rond haar dunne armpje klemmen.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje ma nov 04, 2013 1:07 am

Toen een hand met zo'n dreun op haar schouder terechtkwam, schrok het meisje zo erg dat ze zich verslikte in de appel en hoestend het op een lopen wilde zetten, maar een hand als een bankschroef omklemde haar arm, draaide haar een kwartslag om zodat ze oog in oog met de jongen stond. De appel viel als automatisch uit haar verdoofde hand in de modder. Ze merkte het niet eens. Nog nahoestend stond ze daar als aan de grond genageld, maar het hoesten hield prompt op toen ze het gezicht van de jongen boven haar bekeek.
Warempel, weken onder de grond zitten, dan naar boven komen en gelijk binnen vijf minuten betrapt worden. Ze verleerde het stelen blijkbaar, of deze jongen had ogen als een scherpe havik. Waarschijnlijk het laatste, want hij keek haar met zo'n blik vol woede aan dat ze er niet aan twijfelde of hij was in staat zijn dreigementen uit te voeren. Ze wreef langs haar vuile wang; die leek van een ander te zijn, iemand die ze vaag kende. Overal waar ze door de jongeman was vastgegrepen voelde ze pijn.
Nee, niet haar handen kwijt! Of haar handen? Wat zei ze? Zodra de wachters haar ingeknipte oor zagen..! De martelkamers... of aan andere veroordeling, vochtige grauwe celwanden, het plateau van de galg, het hakblok of de brandstapel? Haar gedachten schenen in haar hoofd rond te rollen als knikkers in een soepkom. Ze kon zich niet langer beheersen; haar tanden klapperden en ze werd misselijk.
'Ik, ik,' hokte ze, zocht een uitweg, vond zelfs nog tijd om haar haar over het rafelige litteken van haar ingeknipte oor te gooien, liet haar ogen van links naar rechts schieten als een angstig konijn. Daarna brabbelde ze, nauwelijks wetend wat te zeggen en zo over haar woorden struikelend: 'Haalt u geen wachters milord, alstublieft, ik had zo'n honger en het was niet mijn bedoeling - het, het... ik doe alles voor u, als u de wachters maar niet waarschuwt, alstublieft..!'

Gabriël fronste de wenkbrauwen toen hij even verderop weer een opstootje zag: een jongen had een dievegge in de kraag gegrepen. Hij zag dat ze een appel en een brood had gepikt. Hij besteedde niet meer dan minimale aandacht aan het tafereeltje; het enige dat hij bemerkte dat het brood van de wagen afkwam van het blinde meisje. De dievegge liet hij over aan de jongen en de wachters.
Hij klakte met de tong, liet zijn paard keren en liet het terug stappen naar het blinde meisje die samen met haar vader bezig was met het verdere opzetten van het kraampje. Hij snoof: de geur van versgebakken brood was heerlijk en na het akkefietje met zijn vader had hij nog niet gegeten. Zijn maag knorde. Hij besloot zich tot de vader van het meisje te wenden. 'Hier, oude man, een dievegge had zojuist een brood van u gestolen.' Met die woorden liet hij een zilverstuk rinkelend door de lucht vliegen. 'Als vergoeding. Het is meer dan genoeg voor dat brood: koop er ook fatsoenlijke schoenen voor uw dochter voor, want straks in de herfst is het geen weer om op blote voeten rond te lopen...' Hij fronste even het voorhoofd terwijl hij het kraampje bekeek. 'En graag een van uw verste broden.' Hij liet zijn ogen naar Evesa afdwalen, niet zeer discreet, maar hij voelde geen reden daartoe en bovendien zou ze toch niet merken dat hij naar haar tuurde, dacht hij.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia ma nov 04, 2013 4:02 am

Ik luisterde even naar het gesprek en tilde toen mijn hoofd op, recht in de richting van dat van de prins. Ik hoorde hoe naast me min vader tussen de broden het beste brood uitzocht voor de prins. Alles om een beetje goed over te komen. 'als ik zo vrij mag zijn,' zei ik rustig. 'Ik loop liever op blote voeten, dan kan ik precies voelen wat er onder me gebeurd. Met schoenen aan... Dat voelt alsof je verkeerd om op een paard zit. Totaal geen controle meer over wat er gebeurd of waar je heen gaat. Begrijpt u mij goed, het is wonderbaarlijk dat u me dit gunt, maar ik sla het liever af. 'Evesa,' siste mijn vader naast me die meteen over me heen begon te praten. 'Hier heer, uw brood. Laat het geld maar zitten.' Het kraampje kraakte even. Mijn vader boog zich naar voren om de prins het eten te geven.
Een kleine zucht ontsnapte aan mijn lippen en ik liet mijn hoofd weer hangen terwijl mijn vingers over de houten rand van het kraampje gleden. Het eerste gesprek in weken met iemand anders dan mijn vader, maar zelfs hierin had mijn vader de overhand. Met een soepel beweging streek ik mijn haren naar achter. Ik wilde zelfstandig zijn, maar wist tegelijkertijd dat ik dat waarschijnlijk wel nooit kon worden. Ik kon zoveel, maar een heel leven in mijn eentje redden?

'Niet je bedoeling?' vroeg ik spottend waarbij eigenlijk geheel per ongeluk wat spuug uit mijn mond kwam en tussen ons in viel. 'Hoe kan stelen niet de bedoeling van iemand zijn?' Ik schudde zacht mijn hoofd en bekeek haar nog eens goed. Ik liet één hand los en streek haar haren omhoog waarna ik een luide klank van minderwaardigheid liet horen. 'Een veelpleger dus.' Ik bekeek haar weer. 'Goed, als ik je niet aangeef, wat kan ik daarvoor terug verwachten?' Mijn hand bleef als een bankschroef om haar iele armpje zitten. Ik zou haar niet zomaar vrijlaten. Die appel was een inkomst van me en die was ik op dit moment kwijt geraakt.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje ma nov 04, 2013 5:32 am

Gabriël glimlachte een beetje wrang, beseffend dat ze zijn gift had afgewezen, maar de reden daarvoor leek hem meer dan logisch. Maar dan, op die blote voetjes, over enkele weken in de sneeuw? Hij probeerde het meisje in de ogen te kijken, die nu net met een kleine, blanke hand de haren naar achterstreek, door de zachte middagbries bewogen. Hij zuchtte, nam het brood aan. Opeens was zijn trek verdwenen.
'Bedankt,' knikte hij. Om de een of andere reden merkte hij dat hij treuzelde toen hij het brood in zijn zadeltassen propte. Zijn havik Jager landde met veel gefladder met zijn vleugels op de bovenste lat van het kraampje en bleef ongeduldig zijn meester aan zitten te kijken. Ook zijn paard schraapte met de hoef, ongeduldig bij de geur van zoveel heerlijk brood en ander voedsel. Plotseling kreeg hij een idee.
'Mijn schildknaap kan zelf niet goed met mijn paard omgaan. Hoe zou je het vinden om Rover te verzorgen in de tijd dat je vrij bent, hier op de markt?' Hij keek op, naar de vader, naar Evesa. Om de een of andere reden had hij het gevoel dat hij hen iets verschuldigd was, hoewel dat niet het geval was. Integendeel: hij was een prins. Het feit dat hij zich sowieso in dit blinde meisje interesseerde was iets wat hem zelf al verbaasde. Maar hoe was het om blind te zijn?

Het meisje wist dat bij het spel dat ze nu ging spelen, het leven de inzet vormde. Ze voelde zich slap en haar knieën trilden, maar ze bleef hem aanstaren en knipperde alleen met de ogen toen hij haar haar aan de kant schoof en zo haar litteken zichtbaar maakte.
Het was nu erger dan de ene weinigbetekenende appel. Hij had haar nu compleet in zijn macht: hij hoefde alleen maar naar de wachters te roepen en ze was al dood, dood en verrot, terug naar de modder. Ze moest een paar keer diep ademhalen voor ze er een woord uit kon brengen. 'Ik doe alles voor u,' sprak ze hakkelend, hield in een ontwapenend gebaar haar handen omhoog, de vuile handpalmen naar boven gekeerd. 'Alles. Wat u maar wilt. Ik kan werken, helpen met de kraam, voor u stelen, ik kan mijn lichaam aanbieden, ik kan geld voor u verdienen. Maar geen wachters, milord, alstublieft...'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia ma nov 04, 2013 5:59 am

De verbazing was duidelijk te horen in de stem van mijn vader toen die sprak. 'Weet u het zeker mijn heer? Ik weet zeker dat ze het wil doen,' zijn blik prikte in me, 'maar ik weet niet of ze de aangewezen persoon is.' Even was ik stil, toen schonk ik mijn vader een verontschuldigende blik en ik richtte mijn hoofd op naar de prins. 'Ik doe het heel graag. Als ik maar terug ben bij mijn vader voordat het gevaarlijk wordt in de stad.' Er was niets meer wat mijn vader kon zeggen en ik wist echt wel dat hij het geen geweldig plan vond, dat hij me bij zich wilde houden, veilig in zijn armen, maar ik wilde meer ontdekken dan alleen maar ons kraampje en de wagen. Ik liep om het kraampje heen in de richting van het ongeduldige paard en knikte nog even naar mijn vader dat alles goed kwam en ik op tijd weer terug zou zijn.

Een zucht ontschoot tussen mijn lippen. 'Wat is het toch dat ieder meisje tegenwoordig haar lichaam lijkt te verkopen aan de duivel. Goed, je gaat oor me werken, maar aangezien ik jou niet vertrouw, zet ik je met een ketting aan het kraampje vast. Dat lijkt me billijk.' Ik bekeek haar nog even met samengeknepen ogen en liep toen op een rustig, maar vast tempo terug naar het kraampje. Ik had nog wel een ketting die vast om haar enkel zou kunnen. Een aantal meters viel daarmee wel te lopen. Dan kon ze dus mensen helpen, maar ze kon niet van mij weg.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo nov 13, 2013 8:14 am

'Je zult geëscorteerd worden,' antwoordde Gabriël op het probleem van veilig naar haar vader terugkomen en daarmee was voor hem de kous af. Hij treuzelde ontzettend. Hij wist niet waarom. Iets hield hem bij dit vreemde meisje, en hij kende haar nog geen uur. Maar morgen begon de grote zomermarkt pas werkelijk, nu waren het slechts voorbereidingen met af en toe mensen die al iets wilden kopen... Hij voelde zijn buik kriebelen.
Hij spoorde zijn paard ietsje aan en boog zich zo in het zadel dat zijn grote cape naar beneden golfde. Zijn gemaliede hand werd onder de armen van Evesa gestoken en hij tilde haar zo voor zich in het zadel, licht als een veertje. 'Erg als ik een momentje uw dochter leen voor een jachtpartijtje, oude heer? Maakt u zich geen zorgen, voor het donker breng ik haar weer thuis.'
Waar was hij in hemelsnaam mee bezig! Als zijn vader hem zo zou zien... enfin, die gedachte schudde hij met een schouderophalen van zich af, grinnikte vriendelijk tegen de vader van het meisje en rook tegelijkertijd een vlaag van bloemen. Zachtjes spoorde hij het paard aan. 'Maak je geen zorgen, ik zal goed op je passen,' beloofde hij Evesa. Zijn sterke armen zaten als twee leuningen langs haar tengere middel heen en hielden zo de teugels vast, zodat ze niet zou kunnen vallen. Hij klakte met de tong en Rover maakte een vrolijk huppelsprongetje, niet gehinderd van de extra lichte last op de rug. Ja, het beloofde een schitterende dag te worden.

Oh, dit was gewoon een marteling! Dagen had ze niets anders gegeten dan oud brood dat naar zaagsel smaakte en opgevangen regenwater gedronken en nu dat ze eindelijk in vrijheid was moest ze eten verkopen! Verkopen, allemachtig. Het was gewoon te belachelijk voor woorden...
Anderhalve meter heen en anderhalve meter terug. De bewegingsvrijheid van de rammelende ketting aan haar enkel had ze al gauw gemerkt. Ze ijsbeerde rond, denkende aan hoe het vroeger bezig was, liep rond en probeerde niet krankzinnig te worden van al dat eten in de buurt. Ze beende heen en weer langs de kraam, via het modderige poeltje, grasachtige tapijt, rondom een klein driepoot-krukje en weer terug en zakte tot haar blote enkels in de koude modder, ongeveer even geduldig als een loopse wolf.
Eerst had ze geprobeerd haar ogen te sluiten om al dat heerlijke voedsel niet te zien, maar dat was een grotere kwelling, want toen rook ze het des te meer. De zoete, overheerlijke geuren van de wilde aardbeien, de scherpe geur van de bosuien. Ze kon zelfs de wortels en aardappels ruiken en dan die frambozen, zo zoet dat ze er haast misselijk van werd...
Maar ze klaagde niet. Ze bediende de klanten die wat kwamen kopen bij het kraampje, gaf braaf de jongeman het geld, maar keek hem niet meer aan. Ze had het gevoel dat ze elk moment kon gaan gillen of huilen, ze wist het niet. En dan haar maag die zo rommelde en knorde, schreeuwde om voedsel... ze kon het niet laten om stiekem even een braam naar binnen te proppen en voelde hoe de tranen in haar ogen schoten. Bramen... het leven was oneerlijk. 'Hoe lang wil je me zo hier houden?'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo nov 13, 2013 8:26 am

Al snel voelde ik zijn grote handen onder mijn armen en soepel werd ik omhoog gelift. Het grote, warme paard bevond zich al snel onder me en ik voelde even aan de manen van het dier. Om heel eerlijk te zijn, snapte ik de man, de prins niet helemaal. Zijn plannen waren vaag. Eerst vroeg hij me of ik voor het dier wilde zorgen, dan of ik mee wilde op een jachtpartijtje en toch... Toch deerde het me niet. Ik vond het heerlijk om er op uit te kunnen gaan voor een keer. Om ergens heen te kunnen gaan zonder mijn vader, maar om dan straks wel veilig terug te kunnen keren bij hem.
Ik voelde de warmte van de man naast me. Onbekend voor me, maar toch vertrouwde ik hem. Vast omdat hij een prins was, omdat hij een heer hoorde te zijn en ik ook verwachtte dat dat zou zijn hoe hij zich zou gedragen.
Zonder moeite begon het dier weg te stappen en mijn handen grepen zacht de manen van het dier vast. Ik voelde dat de prins me zou pakken als ik ook maar een klein beetje weg zou zakken, maar toch hield ik graag zelf ook wat vast. Controle was een belangrijke term in mijn leven geworden doordat ik geen zicht had. 'Mag ik vragen.. hoe u heet?' vroeg ik zacht en ik bewoog mijn gezicht naar hem op zodat hij meer het idee zou hebben dat ik pure interesse toonde.

Ze deed het prima en ik had nog niet gezien dat ze wat had gestolen. Vanachter haar bekeek ik haar. Zo mager en zo bleek. Waarschijnlijk had ze geen ouders gehad die haar hadden opgevoed en was ze daarom het slechte pad op was gegaan. Zodra ik zag dat ze een braam pakte, stond ik weer naast haar, maar voordat ik iets kon zeggen, stelde ze me een vraag. 'Geen idee...' Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en bekeek haar nog eens kritisch. 'Je hebt je handen nog door mij, dus dat zou betekenen dat ik wel wat van je mag eisen.' Ik draaide me een stukje om en pakte toen een stuk fruit. 'Vraag het me als je honger hebt, ik ben echt niet de slechtste.' Zacht pakte ik haar hand even en ik opende haar vingers waar ik het fruit op legde. 'Deze hele dag nog, dan ben je vrji om te gaan.' Ik draaide me weer om en keek naar de klanten die voorbij liepen. Wat zou er van dat meisje worden?
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo nov 13, 2013 8:45 am

Hij liet een zacht, vermaakt geluid horen. 'Donders, kindlief, wees toch niet zo verlegen! Ik heb je praktisch op mijn paard gesleurd - je mag vragen wat je wilt. Maar ik kan merken dat je niet van hier bent, anders was je wel enigszins op de hoogte geweest van het koninklijk huis. Mijn naam is Gabriël Dennister.'
Eindelijk waren ze de binnenste poort doorgereden en was het minder druk, zodat hij niet steeds mensen aan de kant moest wuiven of Rover bij moest sturen. De hoeven van het paard klepperden toen ze de buitenste poort met daarbij de ophaalbrug overtrokken, een groetende schildwacht, een leeuwerik die zijn lied tot de hemel richtte en toen stilte, daarachter de wouden tot zover het oog reikte...
Hij keek omlaag op de haren van Evesa, door de wind vrolijk naar achter wapperend en besloot plots niet meer te gaan jagen maar gewoon een ritje te maken. Hoewel ze een meisje leek dat tegen een hoop opgewassen zou zijn was het tegelijkertijd zo dat het leek alsof ze bij het eerste ruwe woord, gebaar of handeling in de lucht zou kunnen oplossen, zo teer... Hij maakte een smakkend geluid met zijn lippen - een vervelend gewoontegebaar waar hij niet vanaf kwam - en spoorde Rover wat meer aan. 'Ooit diep in het woud geweest, Evesa?'

Tijd had alle betekenis verloren en ondanks het feit dat haar getrainde brein bleef volhouden dat het nauwelijks een kwartier geleden was dat ze achter het kraampje werd geketend had ze het gevoel dat het al een eeuwigheid geleden was. Een moment dat ze dat ze in slaap was gesukkeld of althans het bewustzijn voor het moment had verloren, want plotseling stond de jongen naast haar en had haar een stuk fruit in de handen gedrukt. Ze voelde een vlijmende steek van droefheid. Iemand was een keer vriendelijk tegen haar! Of althans, hij gaf haar voedsel! Droomde ze toch? Ze had van hem gestolen en nu dit...
Even wist ze niet wat ze moest doen. Toen bekeek ze het fruit in haar hand eens goed, liet het ronddraaien in haar handpalm. Eivormig. Ze kende het niet. Het was karmozijnrood, haast paars en rook zoet. Toen ze twijfelend haar tanden erin zette was het zo ontzettend overheersend lekker dat ze wilde dat de smaak nooit zou verdwijnen. 'Bedankt,' zei ze met trillende stem. 'Het is heerlijk.' Ze waagde het niet om hem aan te kijken, zocht naar woorden. 'Ik - ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar... ook bedankt voor het sparen van mijn leven. Ik sta diep bij u in het krijt.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo nov 13, 2013 8:58 am

Ik liet mijn hoofd snel zakken en legde een hand op mijn wang die vreselijk begon te gloeien. Ik wist dat hij dat ook kon zien, want mijn vader zei altijd dat mijn wangen veranderden van kleur als ik loog en dan voelden mijn wangen net zo warm. Gabriël Dennister. Het klonk goed. Zonder het hardop te zeggen, proefde ik het op mijn tong door mijn lippen zacht in de goede manier te bewegen.
We reden een behoorlijk stuk in stilte en ik liet me steeds iets meer tegen zijn borst aan zakken tot ik er gewoonweg tegenaan zat. De wereld rook zo lekker, maar ook o zo vertrouwd. De helft van de tijd waren mijn vader en ik in de open lucht op weg naar een nieuwe stad.
De woorden van Gabriël haalde me uit mijn gedachten en zacht schudde ik als antwoord mijn hoofd. 'Nee, we rijden vaak door het bos, maar de paden gaan er niet diep doorheen. Mijn vader wil ook niet dat ik in het bos er alleen vandoor ga omdat hij ltijd zegt dat zelfs met zijn ogen hij de weg er kwijt raakt.' Kort lachte ik. De man, Gabriël gaf me een vrij gevoel. Hij was dan een prins, maar ik hij was helemaal niet zo statig naar mijn gevoel. 'Gaan we erheen?' vroeg ik nu en ik kreeg een grote glimlach rond mijn lippen.

Even keek ik om en een knikje was genoeg om haar woorden te aanvaarden en goed te keuren. 'Vraag het als je weer erge honger hebt,' zei ik nog rustig en toen bemoeide ik me weer met een klant. Het was iemand van het kasteel en ik toverde een grote, vriendelijke lach op mijn gezicht. Ik wist niet hoe ze het deden, maar ze aten zoveel in het paleis. De vrouw die altijd kwam kopen voor de koninklijke familie was de grootste klant van de week. Aan haar verdiende ik nog meer dan de rest van de week bij elkaar. 'Kun je deze zak vullen met bramen?' vroeg ik het meisje dat nog aan het genieten was van haar stuk fruit. Ondertussen schepte ik zelf een andere zak vol, zo vlug, maar zo netjes mogelijk. Voor je beste klant moest je ook je alles uit de kan willen halen. Ze kon makkelijk naar een ander gaan.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo nov 13, 2013 9:39 am

De oprechtheid van het meisje, haar verlegenheid en de blos op de wangen maakten dat zij er nog teerder en haast wezenlozer uitzag dan gewoonlijk. Het stond haar verrukkelijk en Gabriël maakte weer een vermaakt geluid. 'Ja, mijn kleine dame, wij gaan de wouden in. Ik zal je maar niet meenemen op een jacht dus gaan we gewoon een plezierritje maken. Gewoon... vrijheid.'
Aha, nu vond hij dus de reden waarom hij haar zo aantrekkelijk had gevonden! Natuurlijk, het tere uiterlijk gecombineerd met dat vertrouwen waarmee ze zich overgaf aan hem door haar blinde ogen die hij op fascinerende wijze prachtig vond speelde zeker een rol, maar ze gaf hem vrijheid. Vrijheid van zijn vader die hem wilde laten trouwen met een of andere feeks uit een nabijgelegen koninkrijk. Ze liet hem weer vrij zijn, genieten, plezier maken. Voor hem was haar jeugd en haar frisse kijk op het leven als het ware een tweede kans om datgene terug te vinden wat hem jaren geleden ontsnapt was. Hij zuchtte en streek even dankbaar over haar arm voordat hij weer de teugels pakte. Zijn hielen porden in de zij van zijn paard dat vooruitsprong in een rustige galop, het zachte naaldenpad op dat dieper en dieper het bos in zou leiden. 'Bedankt dat je mee was gegaan - voor hetzelfde geld had je je gillend uit mijn armen losgemaakt.' Hij grijnsde vaag terwijl hij het zei. Hoe was het mogelijk dat je in vijf minuten je zo aangetrokken tot iemand kon voelen!

O lieve moeder Gods! Van alle vele producten in de hele godvergeten rotkraam moest die rijke troela uiteraard net de bramen kiezen! Bramen waren heilig. Bramen was háár fruit: het had haar altijd in leven gehouden moest ze eens door de bossen vluchten tijdens de herfst en bovendien... het gaf haar een herinnering aan thuis. Zo schraal, zo lang geleden, maar het was praktisch de enige herinnering... Een golf van verdriet welde spontaan in haar op, die ze snel onderdrukte.
Ze gaf met een nauwelijks waarneembaar knikje te kennen dat ze de jongen gehoord had en pakte het kleine juten zakje aan en begon het werktuigelijk te vullen met de bramen. Zonder echt te merken wat ze deed liet ze de zwarte vruchten tussen haar vingers doorglijden en verdwijnen in het jute en riep zichzelf toen woedend tot de orde. Wat maakte het eigenlijk uit?
Ze strikte het zakje dicht en gaf het aan de rijke edelvrouw. De ogen van het meisje flitsten naar haar op, toen gelijk weer omlaag van schaamte. De jonge vrouw was ongeveer van dezelfde leeftijd als zij was, maar wat een verschil. Ze droeg een prachtige hof-creatie van donkerrood satijn, zijde en tule met gouden stiksel: de mouwen waren op chique manier ingesneden, bezet met wit ijsbont en vielen haast tot op de grond. De lippen waren karmozijnrood geverfd, het haar op fantastische wijze opgestoken en dooreengestoken met parels. Zelfs de nagels van de handen waren in het rood geverfd, merkte het meisje op toen ze met trillende handen het zakje bramen in de kleine, bleke handen legde. Allemachtig, wat staken haar handen af, zo vies en zo onverzorgd, net zoals ze er verder uit moest zien. Plotseling voelde ze aandrang om onder de kraam te kruipen. Alles om maar uit het gezichtsveld van de rijke, prachtige vrouw te komen. Maar ze bleef staan waar ze stond, plooide haar lippen in een geforceerd lachje en schuifelde met haar blote voeten op de koude grond. Hopelijk was de dag snel voorbij en kon ze weer verdwijnen in de diepste gangen en spelonken van het kasteel.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo nov 13, 2013 9:48 am

'Tegen een heer kun je geen nee zeggen,' zei ik zacht. De wind streelde mijn wangen terwijl het paard vooruit sprintte. 'Het is heerlijk om te rijden,' zei ik nu en ik dacht even na hoe ik het netjes moest zeggen, 'maar ik zou ook graag een stukje lopen. De wereld om me heen wat beter kunnen ontdekken. SNapt u?' Ik richtte mijn hoofd weer op naar waar zijn hoofd zou moeten zitten. Een sterke behoefte om hem te kunnen voelen kwam in me om, dat was ook de reden waarom ik mijn handen juist in de manen van het dier liet. Hij deed zo losjes tegen me, maar ik mocht niet te ver gaan. Mijn vader waarschuwde me altijd voor iedereen. Daar tegenover stond ik die iedereen eigenlijk vertrouwde. De gulden middenweg vinden was moeilijk, maar ik deed mijn best.

Ik vulde nog drie andere zakken met verschillende groenten en fruit en gaf deze ook aan de vrouw die geen enkele emotie leek te tonen en toch... Toch zag ze er prachtig uit. Het was naar, maar ik kon haar gewoon niet weerstaan. Nooit zou ik enige kans bij haar hebben, bij iemand van haar stand, maar het was gewoon haar vreselijk mooie uiterlijk dat me aantrok. Dat overigens elke man in de stad aantrok. Kort keek ik opzij naar het meisje naast me en ik knikte naar haar dat ze het goed had gedaan. Rustig pakte ik de gouden munten aan die door de lange, slanke vingers werden aangeboden en ik knikte dankbaar. 'Veel dank,' zei ik en ik boog even lichtelijk. 'Hopelijk zal het allemaal smaken.'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo nov 13, 2013 10:06 am

Wij moeten eerlijk toegeven dat Gabriël, ondanks zijn gespierde gestalte, een hekel had aan lichaamsoefeningen. Bovenal had hij een hekel aan hardlopen of gewoon lopen. Maar bij deze gelegenheid kon hij weinig meer dan een knorrend antwoord geven, zijn paard inhouden en Evesa met een voorzichtige zwaai uit het zadel tillen. Hij steeg daarna ook af, pakte Rover bij de teugels en wierp een blik om zich heen. 'Pas op met lopen: niet alleen zijn hier verraderlijke boomwortels, en lopen hier nog wel eens wolven of soms zelfs beren rond. Blijf bij mij in de buurt.'

Het eerste wat het meisje opmerkte dat haar baas-voor-een-dag de jonge vrouw in het rood ook wel zag zitten. Elke man scheen zich te laten beheersen door zijn geslachtsdelen, al beweerde hij nog zo hard dat hij fijnzinnige gevoelens koesterde. Maar hoe kon het ook anders: met zo'n lief poppengezichtje en zo'n dure jurk kon je elke man om je vinger winden die je vond. Hoewel, waarschijnlijk was ze al uitgehuwelijkt, dacht het meisje vaag, haar blik weer afwendend. Iedereen scheen het hier, anno hartje Middeleeuwen, moeilijk te hebben. Toch wenste het meisje dat ze, al was het maar voor één dagje, er zou bij rond kon lopen, in een jurk die zou ruisen bij elke stap die je zette, je voeten heerlijk warm in hertenleren kaplaarsjes, om dan te kunnen dineren in de grote ridderzaal met glinsterende spiegels, mysterieuze kaarsen, ingemaakte herten, vruchten uit het verre zuiden, gekristalliseerde suikerlaagjes als versgesvallen sneeuw, dienstmeiden die je zouden helpen aankleden, je haren zouden kappen, in bad zouden kunnen gaan en dan al die glinsterende sieraden...
Haar dag bij het marktleven zou er snel weer opzitten: het werd rustiger qua klanten nu de zon was begonnen onder te gaan. Ze was er niks rouwig om. Ze had het ijskoud en was misselijk, had nog steeds honger en verlangde om ergens weg te kunnen kruipen en te slapen. Teveel emoties voor één dag. Ze wierp een blik op de jongen wie praktisch haar leven had gespaard en sloeg toen snel haar ogen weer neer en merkte dat ze zich toch op de een of andere reden vreemd terneergeslagen voelde.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo nov 13, 2013 10:14 am

'Natuurlijk, ik zou wel gek zijn als ik er op eigen houtje van door zou gaan.' Mijn lippen waren in een constante glimlach gevouwen. Voorzichtig gleden mijn blote voeten over de ruwe grond heen waar bladeren, eikeltjes, mos en modder mijn voeten omklemden. Zacht stak ik mijn hand uit en ik pakte op de tast de pols van Gabriël vast zodat ik hem niet kwijt zou raken aangezien hij vast en zeker een stukje harder zou lopen. 'Laat me niet tegen een boom aanlopen, hè?' vroeg ik plagend. Ik sloot mijn ogen en tilde mijn kin een stukje op om de heerlijke geuren van het bos te kunnen ruiken. Mijn voeten voelde het, mijn neus rook het en met mijn oren kon ik de vogels om me heen horen. Het was een heerlijke plek om te kunnen zijn. 'Kom je hier vaak?' vroeg ik zacht.

De vrouw was weer weg en ik wendde me tot het meisje. 'Mijn beste klant,' zei ik en ik keek even naar haar enkel en toen weer naar haar op. 'Je krijgt nog twee stukken fruit als je me helpt met opruimen oké?' Mijn blik had de zon ook al opgevangen en veel mensen kwamen er toch niet meer zodra de zon onder begon te gaan. Iedereen was veel te druk bezig met andere dingen op die momenten. De rijkere moesten hun dieren binnenhalen, de allerarmsten moesten een slaapplek zien te vinden. 'Waar slaap je eigenlijk?' vroeg ik luchtig, terwijl ik een groot houten krat pakte waar ik de groente in begon te laden.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo nov 13, 2013 10:27 am

De hemel boven hun hoofden begon goud te kleuren, evenals de rest van het woud. Om hen heen rezen de heuvels steil omhoog uit miste dalen. De lucht was fris en geurig en verzadigd van het verkwikkende, verfrissende aroma van de pijnbomen en over alles heen hing de aangename stilte van een ongerepte natuur. Het begon wat frisser te worden nu de avond viel, maar het werd ook des te mooier: het woud leek haast wel in vuur te staan, zo overdekt met goud was het. Hij voelde haar kleine bleke hand om zijn pols, liet het toe, leidde haar zorgzaam zodat ze niet ergens tegenaan zou lopen.
'Ja, ik kom hier vaker,' antwoordde hij, gaf een zacht trekje aan haar pols en stuurde haar zo naar een klein, kabbelend bosbeekje, ondiep en ongevaarlijk. 'Pas op voor de stenen, die kunnen glad zijn. En ja, ik ben hier vaker gekomen... meestal om thuis even alle rommel te ontvluchten.' Hij glimlachte een beetje wrang, bekeek haar nog eens goed. De glimlach om haar lippen was vol vreugde - het leek haast of ze licht gaf, zo broos en zo kwetsbaar. Hij wist niet of hij het moest zeggen, maar de vraag lag op zijn lippen. 'Hoe is het om blind te zijn?'

Ze draaide zich een beetje om, zodat de jongen haar gezicht niet kon bekijken en niet kon zien hoe moeizaam ze slikte. Een vaag gebaar met haar rechterhand werd gemaakt. 'Overal en nergens,' antwoordde ze op zijn vraag, nog vager. 'Waar ik maar terecht kan. Vaak ergens in een hoekje van de kerkers of spelonken van het kasteel, of als het tegenzit de catacomben onder het kathedraal. Het verschilt.' Het was niet gezegd om medelijden te wekken, het was gewoon een feit. Ze was eerder bang voor een uitbarsting van spottende vrolijkheid of een weerzinwekkende frons van de wenkbrauwen. Ze zweeg daarom, voelde hoe haar wangen rood kleurden onder de laag vuil en legde voorzichtig al het fruit in speciale manden. Twee stuks ervan als ze hielp met opruimen: dat was gewoon snel verdiend en het zou betekenen dat ze een dag minder hoefde te stelen. Misschien was het vandaag toch niet zo'n kwade dag.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia wo nov 13, 2013 10:36 am

'Wat is er thuis dan?' vroeg ik verbaasd en ik luisterde even naar het kabbelen van het beekje dat zich naast mij uitstrekte. Ik stak mijn voet uit en raakte even kort met mijn grote teen het koude water. Bijna verdween ik weer in mijn eigen wereldje, maar hij haalde me er op tijd weer uit door zijn vraag. 'Uh... Gewoon. Ik ben mijn hele leven al blind, dus ik heb geen idee hoe het is om wel te kunnen zien.' Kort dacht ik na en toen haalde ik het sjaaltje rond mijn nek los. 'Mag ik?' vroeg ik en ik stak al zacht mijn handen naar hem uit. Ik vond zijn borst en tastte voorzichtig omhoog, langs zijn scherpe kaaklijn, tot aan zijn neus. Daar vouwde ik het sjaaltje uit en ik trok het zacht rond zijn ogen en bond het aan de achterkant vast. 'Nu kun je ook even blind zijn,' zei ik lachend.

'Hmm..' Ik dacht enkele seconden na en bekeek haar. Ze werkte gewoon door, misschien ook wel te verlegen of te beschaamd om mij op dit moment aan te kijken. 'Wat als je voor me komt werken morgen? Dan kan ik wel een slaapplek voor je regelen.' Ik glimlachte even zwak. Ik had geen geld haar te betalen, maar met een slaapplek moest ze toch al heel blij zijn? Wat te eten, het leek me dat ze niet meer kon wensen toch? Vragend bleef ik staan, met mijn blik op haar gezicht gericht.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Maartje wo nov 13, 2013 10:39 pm

Hij had geen idee wat ze van plan was totdat ze hem de sjaal voor de ogen had gebonden zodat hij opeens in een duisternis ronddwaalde. Was dit het om blind te wezen? Zo duister, zo donker, zo... afschuwelijk? Hij stak zijn handen als een slaapwandelaar voor zich uit, zette aarzelend twee stappen. Dit spelletje kende hij wel, 'blindemannetje': hij had het vroeger als klein kind veel gespeeld, maar goed was hij er nooit in geworden.
Nog twee stappen: twee voetstappen van zijn grote laarzen in de zachte bosgrond. Plof, plof.
Zijn hand voor de ruwe bast van een boomstam: één plof de andere kant op. Hij plofte voorzichtig verder, oplettend, oppassend voor waar hij liep, voelde dat hij haast tegen Evesa aanliep en liep toen pardoes tegen een grote boom aan. Een niet zo bloemrijke verwensing kwam over zijn lippen heen toen hij spontaan achteroverviel en op zijn zitvlak terechtkwam - gelukkig op de zachte mosgrond. Zijn paard maakte toevallig op dat moment een raar proestgeluid zodat hij het gevoel had dat hij voor schut stond, en besloot dat het toen wel genoeg was. 'Allemachtig,' hijgde hij, krabbelde overeind, wreef zijn pijnlijke achterwerk waarna hij de sjaal verwijderde. Hij liep naar het meisje toe en gaf haar het stuk stof terug, een zacht kneepje in haar hand daarbij gevend. 'Respect, Evesa, echt respect.'

Nu keek ze hem wel aan, werkelijk verbaasd, waarna een zuur lachje over haar lippen kwam. 'Werkelijk, je bent wel een hele rare. Een veelpleger werk en onderdak geven? Je moet wel stapel zijn, of levensmoe! Wat dacht je als de wachters erachter kwamen? Ik zou dood en verrot wezen en jij zou er ook niet zonder straffen vanaf komen.' Ze zette de manden weg, schudde haar hoofd. Ze voelde zich vreemd neerslachtig. Haar stem was waarschijnlijk scherper dan ze bedoelde en ze zocht opnieuw naar woorden, wat kalmer, haast verslagen. 'Luister, ik ben je echt ontzettend dankbaar dat je mijn leven gespaard hebt en daarom is het beter voor onze gezondheid dat we elkaar nooit meer zullen zien. Ik neem wat fruit mee en verberg me in de catacomben en jij blijft hier bij de markt... het is beter dat we vergeten dat we elkaar ooit hebben gezien.'
Ze wilde al haast weglopen toen een gerinkel van een ketting eraan herinnerde dat ze nog niet eens weg kón. Het metaal was vies en koud door de modder zodat het voelde alsof een ijskoude hand zich constant om haar enkel had gekneld en ze moest ervan huiveren. Ze haatte de catacomben met al die starende, halfverrote schedels met grijnzende lippen, donkere nissen als een bijenkorf en bedompte lijkenlucht: maar het was veilig. Hier niet. Niet bij deze jongen. Ze keek nog een keer naar hem op, deze keer zonder haar blik af te wenden, en bestudeerde hem nogmaals. Nee, ze kon zichzelf niet in gevaar brengen, en al helemaal niet deze jongeman die haar leven gespaard zijn. Het meisje mocht dan wel straatarm zijn, harteloos was ze niet.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2253
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Claudia do nov 14, 2013 5:01 am

Een woord, niet zo heel netjes, schoot over de lippen van de prins nadat hij klaarblijkelijk was gevallen. Een krakend geluid van bladeren, plus zijn vloek kon niets anders betekenen. Ik sloeg mijn handen snel voor mijn mond en probeerde in stilte te lachen. Hij kwam bij me terug en ik stak één uit terwijl ik mijn andere hand nog voor mijn lippen hield, proberende te stoppen met lachen. 'Dankjewel, maar het voelt niet als speciaal hoor. Het is voor mij gewoon, andere mensen maken het speciaal omdat het voor hun niet normaal is.' Ik had mijn ogen weer geopend. Dat was een stuk fijner. Met mijn ogen dicht kon ik beter de rest van mijn zintuigen inschakelen, maar ik het was ook zo dat ik, als ik constant mijn ogen dicht had, een stuk neerslachtiger werd.
'Ik heb geleerd veel beter te kunnen voelen, ruiken en horen.' Ik merkte dat ik mijn vingers nog om zijn hand had liggen met het stuk stof ertussen en trok toen heel zacht mijn hand terug en ik bond het sjaaltje weer om mijn nek.

Even bleef ik stil, maar toen knikte ik, begrijpende dat ze dit hoogstwaarschijnlijk mede zei voor mijn veiligheid. 'Dus kleine veelpleger, ik zie je niet meer?' vroeg ik en ik viste het sleuteltje van haar ketting tevoorschijn. Terwijl ik bij haar neerhurkte, keek ik nog even naar haar op. Een vraag lag op mijn lippen, maar ik slikte hem in en maakte haar ketting los. Het was altijd een naar verhaal om te horen waarom iemand op straat leefde. Wat had ik eigenlijk aan die informatie. Rustig kwam ik weer overeind en ik bekeek haar even. Kort, maar zacht pakte ik haar hand even vast en schudde deze. 'Dat je ze nog maar lang mag blijven houden,' zei ik licht plagend.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2255
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

The Middle Ages Empty Re: The Middle Ages

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 1 van 19 1, 2, 3 ... 10 ... 19  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum