When You Believe
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Love in the time of Destruction

2 plaatsers

Pagina 2 van 7 Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Volgende

Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia wo jul 18, 2012 10:12 am

Uhm, blijkbaar heeft Angel haar ingehaakld of zo? xd
Lees mijn vorige bericht nog eens.

-
Kort keek ik opzij naar Angel en ik pakte haar hand. 'Je weet dat ik je niet in gevaar wil brengen. Ga alsjeblieft naar huis Angel..' Ik keek haar smekend en met moederlijke ogen aan. 'Voor mij...' Ondertussen liep ik gewoon door in de richting van het bos en ik hoopte dat ik hem gauw zou vinden en niet eerst de halve middag naar hem moest zoeken.
Je kon meteen voelen en horen toen we het bos instapten. Het pad veranderde en je hoorde het onder onze voeten. Het was een vredig geluid van steentjes die elkaar aanraakten en de vogels floten hier als zijnde er geen oorlog was. Ik stopte met lopen nu we hier waren aangekomen en keek Angel nog eenlaatste keer smekend aan.

'Wil je wel stinken als je gaat zoenen met je kleine West-monkey vriendinnetje?' reageerde ik bars toen ik naar John opkeek. Meteen keek ik weer weg en liet ik het bier in mijn flesje ronddraaien. Het irriteerde me zo zeer dat hij alleen maar aan haar dacht en niet aan zichzelf of mij. Ik staarde naar rechts van waaruit ze zouden horen te komen en hield mijn geweer bij de hand.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje do jul 19, 2012 12:37 am

Oh, AHAH, excuus me, ik moet eroverheen gelezen hebben :c
--
Angel schudde langzaam haar hoofd. 'Je hebt geen wapen, Am. Mochten ze toch kwaad in de zin hebben kun je je nooit verdedigen.' Eén van haar zeldzame glimlachen krulde haar lippen. 'Maak je maar geen zorgen over mij. Ik kan me best redden.'
Ze keek weer voor zich en zag toen de twee jongens zitten. 'Wel, hij houdt zich schijnbaar toch aan zijn woord.'

John nam nog een diepe trek van de sigaret en knipte die toen met zijn vingers weg. Langzaam blies hij de rook uit. 'Het kon mijn laatste sigaret wezen,' antwoordde hij laconiek. Hij wierp even een zijdelingse blik op zijn vriend, die bars een andere kant uitkeek. Wel, dan moest hij het maar weten. John wist eerlijk gezegd ook niet wat hem bezielde toen hij met Amèlie melk ging halen - in het oosten nog wel. Misschien zou ze niet meer komen en was het alleen maar een smoesje geweest om levend weg te kunnen komen. Hij roffelde met zijn vingers op de kolf van zijn revolver en tuurde naar de plek waar ze vandaan zou komen - als ze zou komen. Maar even later verdween die gedachte in het niet toen hij haar aan zag komen lopen met het andere meisje, die er twee dagen geleden ook was. Hij plooide zijn lippen. Ergens had hij het ook niet anders verwacht.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia do jul 19, 2012 3:10 am

Met een zucht en een rol van mijn ogen gaf ik aan wat ik van de situatie vond, maar ik zei er maar niets meer over. Ik pakte de hand van Angel in mijn hand en liep verder. Al snel zag ik ze ook en zag ik hoe John zijn sigaret aan de kant gooide. Ik wilde eigenlijk meteen op hem aflopen, maar de hele houding van zijn vriend die ook weer bij hem was, maakte dat ik stopte op een meter afstand en vooral naar hem keek omdat ik bang was dat hij ineens zijn zelfbeheersing zou verliezen om ons vervolgens beide aan te vallen. En Angel was een toffe meid, heel sterk ook, maar deze jongen zag er echt sterk en gevaarlijk uit.

Met mijn schouders gebogen, maar mijn blik gevaarlijk, keek ik de kant op van de voetstappen. De twee meisjes van de vorige keer waarvan de blonde dus Amèlie heette, kwamen eraan en die Amèlie leek nog netter dan de vorige keer dat ik haar had gezien. 'DUs je bent wel gekomen,' beet ik haar toe. 'En je hebt haar meegenomen.' Ik wees met mijn vinger naar het bruinharige meisje en stak toen mijn kin als een wapen in de lucht. 'En dan haar meenemen om haar zeker bij mij achter te laten?' Ik schudde boos mijn hoofd en pakte het bier weer. 'Bah, zit ik daar weer mee opgescheept,' zei ik en ik nam een slok uit het glazen flesje.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje do jul 19, 2012 3:29 am

Angel keek de jongen minstens even kwaad aan en weerstond de verleiding hem een klap op zijn smoel te geven. Ze antwoordde vinnig: 'Stel je niet aan! Ik was hier alleen maar om mijn vriendin te vergezellen omdat ze zelf geen wapen heeft. Ik neem aan dat die vriend van jou geen begeleiding nodig heeft dus je bent hier op eigen verkiezing. Houd in dat geval die stomme muil van je dicht.'

John merkte dat hij grijnsde. 'Wel, jullie vermaken jullie wel, als ik het zo zie,' zei hij langs zijn neus weg en knikte een begroeting naar Amèlie. Hij haalde uit zijn broekzak een zwarte band. Zijn blik was ernstig toen hij die haar overhandigde. 'Besef wel als je die omdoet dat je als spionne neergeschoten kan worden.' Hij wierp een blik naar James en het andere meisje en schudde even zijn hoofd. 'Wel, ik zie je straks wel weer, gast,' nam hij afscheid van James en sloeg even op de schouder. Toen pakte hij Amèlies hand en liep met haar het bospad op dat naar het oostelijke gedeelte van de stad zou leiden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia do jul 19, 2012 3:39 am

Daar had ik niet overna gedacht, maar toch deed ik de band bij mezelf om en ik pakte de hand van John aan. 'Wacht,' zei ik nog en ik keek om naar Angel. 'Ik ben bang dat je hier om me wacht, maar doe dan tenminste aardig tegen hem. Zorg in ieder geval dat je ongeschonden bent als ik terug kom.' Ik keek nog eventjes naar James en hoopte maar dat hij met zijn poten van haar af zou blijven, maar ergens verwachtte ik dat wel. John zou toch wel met hem hebben gesproken?
Ik richtte mijn aandacht weer op John en keek hem kort aan en toen naar voren. 'Hij doet haar neits toch?' vroeg ik toch nog voor de zekerheid en ik keek naar mijn hand met handschoen die in de zijne lag. Daar gingen we dan weer, het pas getrouwde stelletje zoals ze nu dachten.

Zonder nog iets te zeggen keek ik de twee na en pas toen ze uit het zicht waren keek ik op naar Angel. 'Hoor je dat, je moet straks nog steeds ongeschonden zijn,' bromde ik en ik nam nog een slok van mijn bier. 'Jij ziet er hier meer uit alsof je mij aan gaat vallen.' Ik pakte een takje en begon hem te breken met mijn voet en vrije hand.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje do jul 19, 2012 3:59 am

John haalde onverschillig de schouders op. 'James is nou niet bepaald een, wel, kalm type, maar als je vriendin zich gedeisd houdt, moet het wel goed komen. Maar die ziet geloof ik ook bloed.' Hij glimlachte en gaf even een kneepje in haar hand. 'Maak je geen zorgen, ze zullen het wel overleven.'
Ze liepen over het pad dat dwars door de weilanden liep. Voor hen doemde de eerste huizen van de stad alweer op. Hij hoorde het dreunen van het zware geschut al. Het maakte hem nog eens duidelijk dat hij van deze, andere oorlog bar weinig afwist. Het was geen oorlog die je voerde door een vizier van een geweer te kijken naar een vijand te kijken die te ver was om er direct contact mee te hebben. Hier zat je er midden in en was het overal om je heen.
De straten zagen er weer doods en verlaten uit. Soms kwamen ze iemand tegen, maar haast niemand scheen aandacht aan hen te besteden. John wierp even een steelse blik op de nu zwarte band rond Amèlie's schouder. Niets scheen fout te kunnen gaan.

Angel stond net op het punt om met een paar heftige woorden een eind aan het gesprek te maken, toen iets in het gezicht van de jongeman tegenover haar, haar op haar hoede deed zijn. Ze voorvoelde iets lugubers, ze speurde iets van gevaar, het was meer intuïtie dan zekerheid en de woorden die ze had willen zeggen, bleven onuitgesproken. In plaats daarvan haalde ze haar schouders op en draaide hem de rug toe, liep een eindje verder en tuurde naar het pad waar John en Amèlie op vertrokken waren. Ze rook de zoetige geur van bier. Nou, liet hem maar drinken totdat hij neerviel, dacht ze giftig. Wat hij hier sowieso al deed was haar een raadsel. Ze plukte een blad van de boom en liet die verveeld tussen haar vingers ronddraaien.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia do jul 19, 2012 4:13 am

Toen ik mijn flesje leeg had, liet ik me een beetje onderuit zakken en leunde ik alleen nog maar met de bovenkant van mijn rug tegen de boom aan en sloot ik mijn ogen. Iets zei me dat ze niet zo laf zou zijn om me neer te schieten zonder dat ik iets kon doen. De zon viel tussen de bladeren door op mijn gezicht en ik zou in slaap zijn weggezakt ware het niet dat ik ineens zo'n lawaai hoorde. 'Kanonnen,' bromde ik en ik schoot overeind. Heel kort keek ik om naar het meisje en toen naar de stad waar mijn vriend in was verdwenen. Dit kon je niet menen, kanonnen werden niet vaak gebruikt en dan net nu! Harde knallen en gegil in de stad zorgden ervoor dat de rillingen over mijn rug liepen. 'Ik ga John redden...' zei ik en ik keek kort om naar het meisje.

In de straat achter ons, waar we net doorheen waren gelopen, hoorde ik ineens een harde knal en geschrokken keek ik naar John op. Het was geen spel, niet om mijn rol aan te houden toen ik me in zin armen probeerde te verbergen. Hij had iets beschermends over zich, anders had hij me nooit melk laten halen en me nu geholpen. 'Wat moeten we doen?' fluisterde ik bang. Hij zat volgens mij ook in het leger dus hij zou wel enig idee hebben toch? Mijn instinct zei me om gewoon heel dicht bij hem te blijven en dat deed ik dan ook.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje do jul 19, 2012 4:32 am

Opeens was het weer zover. Een geluid alsof duizend locomotieven op elkaar inreden, het hoge gegil en felle geknerp van overvliegende en uit elkaar barstende granaten. Maar erger was wat te zien was: fonteinen van vuur, opspuitend tussen de grauwe gebouwen. Rook kolkte omhoog en nog meer granaten jankten langs hen heen. John sloeg zijn armen om Amèlie heen en drukte haar dicht tegen zich aan. Hij wachtte af; nu moest het vuur worden beantwoord door de eigen artillerie. Maar er gebeurde niets.
Hij trok het meisje met zich mee naar een steegje, drukte haar tegen de muur aan en ging beschermend voor haar staan, haar nog steeds in zijn armen houdend, haar lichaam met de zijne beschermend tegen de gierende granaatscherven, stenen en glas. 'Houd je hoofd omlaag!' brulde hij haar toe. Hij kroop op de grond en trok haar mee, zodat ze een kleiner doelwit zouden vormen. Hij hapte naar adem. Het was of de vuist van een reus met donderend geweld neerkwam op de machteloze schepsels van vlees en bloed aan zijn voeten. Zou dit bombardement een tegenaanval inluiden? Waar bleef hun eigen artillerie toch? Zaten ze bezique te spelen?

Angel verstijfde en keek geschrokken naar de richting waar de stad lag. Het gerommel van kanonnen en losbarstende granaten was te horen. Boven de geluiden uit bespeurde ze een klank die zwaarder was, een soort gerommel dat zo hard werd dat al het andere erin verloren ging. Het eindigde in een helse donderslag die alles in tweeën scheen te rijten. Natuurlijk, het westen was bezig zich in te schieten, als er met dat grove geschut begonnen werd zaten John en Amèlie en de rest van de mensen in de stad ingesloten.
'Godverdomme,' mompelde Angel geschrokken. 'Amèlie!' Ze keek even naar de andere jongen. 'Je doet maar wat je niet laten kunt, maar ik ga mee!' Ze tilde haar rokken op zodat ze er niet over zou struikelen en begon over het pad te rennen richting de stad. Verdomme, liet die artillerie ophouden! Straks lagen haar vriendin en die jongen verborgen ergens onder het puin en... denk na! riep ze zichzelf toe. Ze leefden vast nog. Ze zouden zich heus niet door granaten laten doorboren.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia do jul 19, 2012 4:44 am

Ze was sneller dan ik met de beslissing nemen, maar toen ik haar zag gaan, kon ik niet achterblijven. Ik rende haar achteraan, zag hoe de huizen bewogen en alsof het leven ineens een stuk trager ging, remde ik, keek ik omhoog, schrok, nam een sprintje en stortte me op het meisje. Ik lag bovenop haar en ik had haar vast pijn gedaan. Het luide gebulder van vallende stenen weerklonk in mijn oren en ik voelde kleine bakstenen op me vallen terwijl ik haar bleef beschermen met mijn eigen lichaam. Gruis kwam omhoog en kleurde de hele lucht om ons heen wit. Het gebulder stopte, maar ik keek eerst omhoog om te kijken of het wel echt klaar was voordat ik van haar af rolde. Waarom ik het had gedaan wist ik niet, maar ik kon haar er gewoon niet onder laten rennen.

Ik deed precies wat hij me zei en probeerde bijna om in hem te kruipen. Ik kneep mijn oren dicht en luisterde naar het geweld van de wapens. Ik had geen idee van welke kant ze kwamen en het maakte me ook eigenlijk niets uit. Het was dat ik in het westen woonde dat ik bij het westen hoorde. Mijn ouders waren ook voor geen van de partijen, ze waren voor zo min mogelijk doden. Heel eventjes keek ik omhoog naar het gezicht van John die volgens mij echt pijn leed. Zijn wangen zaten onder het roet en ik wreef het heel zachtjes weg. Een kleine aanraking in het geweld van geluid en bloeddorst. Hierna drukte ik mijn wang tegen zijn borst aan en sloot ik mijn ogen weer.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje do jul 19, 2012 6:37 am

Op laatst voelde hij tenslotte nog slechts de monsterachtige zware stuwende drukgolven, veroorzaakt door de ontploffingen. Het bombardement ging voort en werd dubbel zo erg; op een gegeven ogenblik merkte hij dat hij haast liep te bidden. Niemand zou dit kunnen overleven, niemand... Onze Vader Die in de hemelen zijt... Jezus... God! Het was dichtbij, ze zouden samen sterven...
Toen was het ineens achter de rug. Langzaam keerde zijn gezichtsvermogen terug via alle kleuren van de regenboog en begon hij weer normaal te horen. Zijn ogen traanden van de kruitdamp; hij was misselijk en zijn handen beefden, maar hij leefde; hij was ongedeerd. Er vlogen nog een paar granaten over, maar een eind naar rechts; die konden hen niet meer deren. Hij kwam overeind en hielp Amèlie ook op de voet, haar nog stevig vasthoudend voor het geval ze weer in elkaar mocht zakken. 'Alles in orde?' vroeg hij ademloos, terwijl zijn scherpe ogen haar bezorgd opnamen.

In eerste instantie probeerde ze zich los te worstelen toen hij plotseling op haar dook, totdat ze het luide gebulder van vallende stenen hoorde en om en op hen zag en voelde vallen. Bijna geen adem meer krijgend lag ze weerloos op de grond, totdat hij van haar afkwam en ze snakkend naar adem in zittende houding kwam, geschrokken om zich heen kijkend. Haar jurk was gescheurd, haar hoed verdwenen en haar eens zo nette opgestoken kapsel los en verward. Niet dat een van deze dingen haar bagger veel uitmaakte.
'Jezus Christus,' hijgde ze, nog steeds geschrokken, en keek naar de ingezakte stenen muur en andere puin die even verderop lag. Als hij haar niet had gegrepen zou ze er pardoes onder zijn gekomen. 'Bedankt.' Ze hoestte en spuugde op de grond, bloed en stof. Ze trilde, haar hele lichaam scheen pijn te doen, maar ze leefde, ze was in orde.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia do jul 19, 2012 6:47 am

Het geweld leek te zijn gestopt en ik liet me door John op mijn voeten trekken. 'Met mij wel...' zei ik zachtjes, maar ik wilde er niet aan denken hoe ik er op dit moment uit zag. Heel kort voelde ik aan mijn haren en ik voelde hoe de meeste haren uit de vlecht waren gerukt door de wind die de kanonnen veroorzaakten, de wind van gruis en kruit. ik deed er echter niets aan en liet mijn handen weer zakken om me vervolgens weer tegen zijn borst aan te laten zakken. 'Ben je ook oké?' vroeg ik heel langzaam en ik keek naar hem omhoog. Hij zag er veel slechter uit, ik had me bij hem verstopt en ik was hem zo dankbaar. hij wilde me helpen met melk krijgen en nu had hij mijn leven gered.
'Got ya,' hoorde ik ineens een bekende stem en opgelucht wilde ik omkijken. Op dat moment was het alsof een... eigenlijk gewoon alsof een kogel door mijn schouder heen werd geschoten. Ik wist nog om te kijken, keek mijn grote broer in de ogen en toen werd alles zwart voor mijn ogen en viel ik tegen John aan.

Ik bleef op mijn rug in het zand en klein puin liggen en hijgde uit terwijl ik mijn handen tegen mijn slapen aandrukte en mezelf rustig probeerde te krijgen. De pijn was vreselijk van de stenen op mijn rug en het gruis ging er nu helemaal in, maar ik liet het. Ik had lucht nodig want ik had de hele tijd zonder het door te hebben gehad, mijn adem ingehouden terwijl ik op haar lag. 'Gaat het?' vroeg ik haar uiteindelijk en ik keek naar haar. Ze zag er helemaal niet uit en ik kwam met moeite overeind. 'Kom, het is hier te gevaarlijk,' zei ik en ik ik verbeet de pijn toen ik opstond en haar zonder nog iets te zeggen optilde en terug met haa rnaar het bos liep. Voor John en Amèlie was er helemaal niets meer te doen. Ik moest gewoon wachten totdat ze terug kwamen als ze dat kwamen. In het bos liep ik verder tot aan de boom met het bier en daar liet ik haar op de grnd zakken en stortte ik zelf ook meteen op mijn knieën.

Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje vr jul 20, 2012 4:10 am

Hij was van zijn leven nog niet zo uitgeput gewest en voelde zich alsof al zijn geestdrift en besluitvaardigheid uit hem waren weggebloed, zoals veel mensen nu hingen leeg te bloeden aan een berg ijzer en staal. Goeie hemel, zo'n dag als vandaag hoopte hij nooit meer mee te maken.
Hij hief het hoofd op toen een geweerschoten klonken. Tot zijn grote ontsteltenis viel Amèlie tegen hem aan. In een reflectie had hij een arm om haar heen geslagen om haar op te vangen terwijl hij, dodelijk geschrokken: 'Amèlie!' riep. Met zijn vrije hand slingerde hij zijn geweer van de schouder af, merkte dat hij daarvoor twee handen nodig zou hebben en gooide het kwaad op de grond. In plaats daarvan greep hij zijn automatische pistool en vuurde in blinde woede richting de plek waar degene moest zitten die Amèlie had neergeschoten. Dit alles duurde misschien een seconde of vier, vijf. Daarna propte hij zijn pistool weer in het holster, legde zijn armen onder de schouders en de knieholten van het meisje en tilde haar op. Met hernieuwde energie die gewonnen werd door kwaadheid, machteloosheid en bezorgdheid, rende hij verder het steegje in. Een paar kogels zoemden langs hem heen als wespen. Uiteindelijk kon hij niet verder doordat een muur was ingestort en de puin het pad blokkeerde. Hijgend legde John Amèlie zachtjes neer. 'Oh god,' kwam er vreemd gesmoord uit zijn keel terwijl hij zijn dolk greep, de jurk van Amèlie bij de schouder kapotsneed en de wond zag. In haastige woede trok hij zijn jas uit, scheurde er een reep stof af en begon de wond te verbinden.
Wanhopig keek hij op. Het schieten was opgehouden. Blijkbaar had het oosten de westerse aanval afgeslagen. Hij had een dokter nodig, en gauw ook, of die nou oost, west, zuid of noord was, het maakte hem geen klap uit. Maar hij had er één nodig, anders zou Amèlie onder zijn handen sterven.

Verzwakt ramde ze met haar vuisten overal waar ze maar kon, maar zijn harde greep was onontkoombaar. Ze sloot haar ogen, vocht tegen tranen die heet achter haar ogen brandden, en hing weerloos in zijn armen, totdat hij haar op de grond liet zakken. Ze sloeg haar ogen op en zag dat ze weer in het bos waren. Woest draaide ze zich om naar James. 'Wat mankeerde je, verdomme?' snauwde ze met tranen in de ogen. 'Misschien lagen Amèlie en John daar ergens onder het puin en jij rent terug hierheen, laffe klootzak!' Ze probeerde overeind te komen, maar haar benen konden haar niet meer dragen en ze zakte terug op de grond. 'Goddamnit, Amèlie...' Ze klemde haar kiezen op elkaar en staarde naar de verte, waar nog zacht een paar explosies doorklonken. Toen werd het stil... Een paar geweerschoten klonken, het geratel van een mitrailleur. Angel's lippen trilden van woede, verdriet en pijn. Verdorie, straks lagen haar vriendin en die jongen daar dood te gaan en konden zij niks doen...
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia vr jul 20, 2012 5:10 am

'Mijn vriend zit daar ook maar er is niets dat we kunnen doen in deze situatie!' Riep ik en ik was bijna blij dat ze weer instortte. 'Als jij terug wil om jezelf verder pijnte doen en de dood in te jagen?' Ik tastte naar mijn rug, maar gaf het al gauw op, bovendien waren mijn handen al meteen bedekt met het bloed dat uit me sijpelde alsof er geen einde aan te vinden was. 'Meid... Ken je iemand die ons beide kan helpen? Ik kan je hier niet in het bos achterlaten en naar een eigen dokter gaan. Mijn haat jegens haar was ineens omgeslagen wat vooral kwam omdat ik het gevoel had dat ik dat aan John te schulde had. Ik moest nu voor haar zorgen. Kort keek ik op naar de hemel en zonder geluid fluisterde ik, fluisterde mijn lippen: 'moge zijn ziel als hij is gestorven, voor altijd bij de Here rust vinden.'

Ik lag in zijn armen en wist met grote moeite mijn ogen te openen. De wereld was zo vaag, de lucht was half zwart en ik zag alleen maar John. Waar was hij, mijn broer? 'Broer...'Fluisterde ik heel zachtjes. De omgeving rond me was benauwend en ik sloot mijn ogen en concentreerde me op mijn ademhaling. De pijn was zo vreselijk dat jhet me tegelijkertijd verdoofde en dat laatste was wel fijn.

Broer:
Toen ik haar gezicht zag, leek mijn wereld stil te staan. Waarom liep mijn zusje daar met een blauwe band? Waarom was ze met een vreemde man als ze melk ging halen? Een kogel schoot al snel door de huid vanb mijn been heen en ik hapte kort naar lucht. Het was een goed schot op haar geweest, ik zou haar nooit meer zien lachen. En voordat ik helder had kunnen nadenken, draaide ik om en rende ik weg met de kogel nog inm mijn bovenbeen. Niemand mocht weten dat ik haar, mijn kleine zusje, had neergeschoten.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje vr jul 20, 2012 7:37 am

'...het komt allemaal goed, hoor Amèlie...' John sneed met zijn dolk haar mouw weg waar de band omheen zat, en gooide die onverschillig van zich af. 'Het gaat goed komen, Am, dat...' Weer zo'n kreng van een granaat, die boven hem ontplofte. Hij had niets, hij was ongedeerd. 'Ik beloof het je.' Snel tilde hij haar weer op, begon met haar te rennen. Als een blindeman rende hij de steeg uit. Er waren allemaal mensen op straat: de aanval was voorbij. Oudere vrouwen huilden over hun kapot geschoten woningen, hun vermoorde zonen of dochters: verbeten mannen en jongens die grimmig wapens bij elkaar zochten voor een tegenaanval. Gewonden en doden, overal en nergens. Oorlogen kostten nu eenmaal bloed en vlees, maar dit was erger, dit leek of er een dorsvlegel onder de mensen had huisgehouden. De stank van bloed, cordiet en brand was zo mogelijk hier nog erger dan verderop.
De voorgevel van de kerk was verdwenen; er lag een grote stapel puin voor in de plaats. Maar bij het altaar waren het transept en de zijgangen nog onbeschadigd. De gewonden lagen in twee rijen onder de grote glas-in-lood-ramen die ook gespaard gebleven en met hun bovenaardse taferelen in veelkleurig glas het grauwe daglicht buitensloten.
John legde Amèlie voorzichtig neer op een vrije plaats, de eennalaatste gewonde van de linkse rij. 'Nog even volhouden, Amèlie...' Zijn stem klonk gebroken. Verdomme, kon hij maar iets voor haar doen. Hij hief zijn hoofd op en keek rond. Overal waren artsen druk bezig, er dodelijk vermoeid uitziend. Allemaal te druk om te helpen.

'Met al die artillerie en die mislukte aanval van het westen zullen ze genoeg te doen hebben met al die gewonden en doden in de stad... Niemand kan of wil ons nu helpen,' mompelde Angel. Ze wierp een blik over haar schouder en zag dat de jongen zat te bidden - of iets wat daarop leek. Het leek volkomen ongerijmd. Angel geloofde al jaren niet meer in een God. Ze had al zoveel meegemaakt dat ze niet kon geloven dat er ergens nog 'iets' was en dit alles gewoon toe zou laten. Zoals nu, in deze pest-oorlog. Mocht er een God zijn, dan waakte Die niet over haar, dat wist ze zeker.
Ze krabbelde overeind en liep - nog wat wankel - naar hem toe, knielde toen bij hem neer. Ze schoof haar rok omhoog en pakte de kleine dolk die ze altijd bij zich droeg, naast het pistool, en sneed voorzichtig zijn met bloed doordrenkte shirt kapot, zodat ze de wonden kon zien. Ze schudde even haar hoofd. De wonden kwamen door alle vallende stenen, gierende glasscherven en andere puin: hij had zich toen zowat op haar geworpen om haar te beschermen, en was daardoor zelf gewond... 'Je bent gestoord, soldier,' dacht ze hardop, scheurde toen een stuk stof van haar jurk af en begon de wonden zo goed als het kwaad als het ging schoon te maken en te verbinden.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia vr jul 20, 2012 9:39 am

'James... Noem me maar James,' zei ik haar en ik keek naar de grond voor me en verbeet de pijn van de wonden in mijn rug waar ze bezig was. Ik keek heel kort naar haar om en glimlachte moeilijk. 'Je valt 100 procent mee kleine,' zei ik en nu kwam er daadwerkelijk een lachje om mijn lippen heen en ik keek weer naar haar om. Het deed pijn om mijn rug zo te draaien, maar de pijn was te houden. De adrealine stroomde nog lichtjes door me heen en hield de pijn op een 8 in plaats van een 10.

'Haal jij hem eruit?' Vroeg ik zachtjes en ik voelde heel voorzichtig aan mijn schouder, om snel mijn vingers terug te trekken en mijn vingertoppen af te smeren aan de jurk die hij helas helemaal kapot had gesneden. Dit was altijd een van de jurken geweest die ik met plezier droeg. Met trots. Ik voelde hoe de verdoving steeds verder aannam en deed mijn uiterste best om bij zinnen te blijven en John niet te laten denken dat ik dood was. Mijn broer Will had ik ool niet meer gezien en ik was bang dat hij dood zou zijn, dat John hem had neergeschoten om mij te wreken.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje vr jul 20, 2012 10:45 pm

In radeloze twijfel knarsten zijn tanden over elkaar. Hij kwam overeind en liep zwijgend naar een dichtstbijzijnde arts. Ze zagen er allemaal dodelijk vermoeid uit en allemaal hadden ze het veel te druk. Op zijn vraag voor hulp kreeg hij als antwoord een flesje met jodium in zijn hand gedrukt, verband, sulfa poeder of iets wat daarop leek, nog meer medicijnen. Hij balanceerde ermee terug naar Amèlie. 'Ik ben geen hospik, Am,' zei hij aarzelend.
Hij sloot een ogenblik zijn ogen en ademde diep uit. Hij had bij zijn training als soldaat ook een basistraining van een hospik gekregen, zoals ieder ander. Het was echter een tijd geleden en bovendien was hij dood nerveus. Hij rommelde onhandig tussen alle potjes en flesjes die hij had gekregen. Ze moest even bewusteloos worden. Ze moest even iets krijgen waardoor ze zou slapen, even niks zou voelen. Hij was geen professionele arts en hij zou haar hoogstwaarschijnlijk nog meer pijn gaan doen als hij die verrekte kogel eruit moest krijgen.
'Ik wil je niet nog meer pijn doen dan je al hebt... Ik zal je iets geven waardoor je even gaat, eh, slapen.' Hij smeerde wat vaseline op haar gezicht met zijn ruwe, maar heel voorzichtige vingers. 'Inademen, my love. Diep inademen en tot tien tellen.'

Angel was naar een beekje dat even verderop stroomde gelopen, had nog een paar repen stof van haar jurk afgescheurd en die nat gemaakt in het heldere water. Ze liep ermee terug en ging verder met het schoonmaken van zijn wonden. 'Je hebt geluk gehad, James,' zei ze toen ze het bloed rond de wonden zo had schoongemaakt dat ze ze kritisch kon bekijken. 'De wonden zijn verder niet gevaarlijk... Je zult alleen wat littekens overhouden.' Ze hief haar hoofd op en ontmoette zijn blik. 'Val ik je mee? Ik spreek je later nog wel eens,' zei ze toen, met een wrang en somber glimlachje. Ze keek weer van hem weg en legde de laatste hand aan het primitieve verband. Daarna knikte ze als teken dat ze klaar was en probeerde zijn bloed, dat aan haar handen kleefden, eraf te krijgen met nog een stuk stof van haar gescheurde jurk. Haast onwillig zei ze toen: 'Mijn naam is Angel... Angel Guarnere.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia za jul 21, 2012 10:09 am

Ik deed wat hij zei en was al na twee seconden weg omdat ik mezelf toe stond om weg te gaan. John zou voor me zorgen zei hij en gek genoeg vertrouwde ik hem voor de volle 100 procent. Hij maakte iets bij me los, iets wat me een glimlach op mijn lippen bezorgde. Zijn woorden galmden door mijn hoofd neer en lieten me fijn dromen terwijl ik zo weg was. 'My love... My love...'

'Erger dan wat ik dacht dat je was, kun je niet meer zijn,' zei ik en ik klemde mijn kaken strak tegen elkaar tegen de pijn. 'Toch doet het behoorlijk pijn,' bromde ik enb ik haalde diep adem. 'Maar ik benb geen watje...' Ik haalde diep adem en keek weer naar haar om. 'Angel, je bent een goede meid, geloof me maar,' zei ik haar nu een beetje plagend. Mijn kaken klapten strak op elkaar toen ze een gevoelige plek raakte. 'Zien ze er schoon uit?' Vroeg ik sissend. Niet van woede, maar van de pijn. Gelukkig was ze daarna klaar en ik gaf haar de voorkant van mijn eigen shirt om haar handen mee schoon te maken. 'Alsjeblieft,' mompelde ik en ik wist mezelf weer rustig te krijgen. Mijn blik ging richting de stad en toen weer naar haar. 'Heb jij ergens pijn Angel..?'

Sorry, inspiratieloos
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje zo jul 22, 2012 12:37 am

Het was naai-en stopwerk, bedacht John, grimmig naar de bloederige wonde kijkend. Maar goed komen zal het. Na de wond schoongemaakt te hebben pakte hij met haast trillende handen de sonde op. Een kogel in de schouder. Die kerel die haar had neergeschoten was beslist geen goed schutter of hij stond te dichtbij toen hij haar naar de hel wilde sturen.
John ademde zwaar door zijn neus terwijl hij met de sonde de kogel eruit probeerde te krijgen. Zweet parelde op zijn voorhoofd, drupte van zijn neus, maar hij veegde het niet weg, zo geconcentreerd was hij aan het opereren, of iets wat daarvoor door moest gaan. Verdorie, dit was zijn stijl niet: hij was een soldaat, geen een of andere medic. Hij kon tegen bloed. Had meerdere malen zelf vijanden tot bloedens aan toe neergezaagd zodat de ingewanden eruit kwamen glibberen; hij had ook meerdere malen zelf bloederige wonden gehad. Maar dit was anders. Sidderend uitademend haalde hij de sonde uit de wond omhoog. De bloederige kogel viel met een doffe tik in het ijzeren bakje. Haar schouderblad lag haast in diggelen en de driehoekspier leek wel hutspot. Het zou niet in vijf minuten te lijmen wezen, maar ze zou erboven op komen. Het zou goedkomen.
Gelukkig was hij nu klaar en begon de wond te verbinden. Het bloedde, maar niet zo hevig. Met trillende hand veegde John zijn gezicht af. Hij keek naar haar bleke gezichtje, omlijst door de blonde haren. En plotseling voelde hij zich heel schuldig.

Met een ruk hief Angel haar hoofd op toen hij zei dat ze een goede meid was. Hoewel het luchtig en plagend klonk, raakte het haar erg. 'Jij weet niks van mij, James,' siste ze, terwijl er iets van woede of misschien angst in haar ogen schitterde, 'dus houd alsjeblieft je mond over goed of slecht.' Ze was haar geschiedenis niet vergeten, en zou die ook niet vergeten. Goed. Verdomme. Opeens begonnen haar handen te trillen. Haar reactie was ongetwijfeld vreemd. Ze besefte het.
Ze schudde haar hoofd toen hij haar zijn kapotte shirt aanbood om haar handen schoon te krijgen, en schudde nogmaals haar hoofd toen hij vroeg of ze nog ergens pijn had. Geërgerd smeet ze het stuf stof weg en keek naar de stad. Waar bleven John en Amèlie? Ze zouden allang terug moeten zijn, ondanks die aanval. Er moest iets gebeurd wezen, het kon niet anders.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia zo jul 22, 2012 5:14 am

Ik was nog steeds buiten bewustzijn. xd Fijne gedachten overlaadde me en hielden tegelijkertijd de pijn helemaal weg van me.

Met opgetrokken wenkbrauwen bleef ik naar haar kijken en naar haar reactie op mijn woorden. 'Sorry wat?'vroeg ik lichterlijk gepikeerd en sloeg mijn armen nu strak over elkaar. 'Ik vind je een goede meid, of je dat nou wil of niet,' bromde ik naar haar. Ze kon helemaal niets veranderen aan mijn mening met haar gekke gedrag dat ze nu vertoonde. 'Je bent wel vreemd, dat dan weer wel.' Mijn blik ging ook naar de stad en ik voelde me wat rustiger worden en liet een zucht horen. 'Waar blijven ze...' mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen haar. 'Of hij... of zij... of allebei...' Ik maakte mijn woorden niet af en dacht aan John. Die was wel zo gek om bij haar te blijven als ze gewond was en haar zelf misschien wel eerste hulp te verlenen al nam ik aan dat ij dat liever door iemand anders liet doen. Ik verbond eerder iemand dan dat hij dat deed.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje zo jul 22, 2012 7:41 am

Angel deelde zijn twijfel en stond op. 'Ik weet niet wat jij verder gaat doen, maar ik ga in de stad kijken,' kondigde ze aan. 'Ze hadden allang terug moeten zijn.' Ze pakte haar dolk weer en sneed de band van het westen van haar jurk, die ze op de grond gooide.
Resoluut begon ze richting de stad te lopen, het bos uit, het pad over dat dwars over de weilanden voerde, en uiteindelijk de stad in. Even stond ze geschrokken stil. Het zag er uit of de wereld in het brandende geweld was begonnen te vergaan. Geen huis scheen meer heel te zijn in het gedeelte van de stad. Rondom haar lagen stapels lijken verstrooid tussen stenen, glas en uiteengeregen oorlogstuig, nog meer puin.
Ze liep tussen alle lijken door. Het kon niet anders. Je kon het niet vermijden bovenop ze te stappen, op de verbrijzelde hoofden, de afgemaaide armen en benen, de bundels darmen die uit de verwonde lichamen puilden. Vliegen klitten er in massa's bovenop.
Maar ze was niet alleen: overal liepen mensen tussen en over de lijken: huilend en vloekend, verbitterd, stil of razend van woede. Hun zonen en dochters waren omgekomen, ouders, vrienden. Waarschijnlijk zou er zo'n wraakactie komen dat Angel het er koud van kreeg. Ze vocht tegen haar steeds sterker wordende misselijkheid. Ze probeerde oppervlakkig te ademen, te kijken zonder echt te zien wat voor haar lag. Op het laatst stond ze wanhopig stil. Hoe moest ze ooit hier John of Amèlie zien te vinden, in deze stad, lijkende op een uitgestrekt, boordenvol lijken liggende omgeving, een bovengronds kerkhof?

Even streek John met zijn bebloede hand langs haar wang, een achteloze beweging, maar teder en vol schuld. Hij had haar meegenomen naar het oosterse gedeelte van de stad, door hem had ze deze artillerie-beschieting moeten meemaken en daarna de aanval uit het westen. Ze was ook nog eens door iemand van haar eigen 'volk' neergeschoten. John was zo woedend op zichzelf dat hij wel een stuk uit zijn arm had kunnen buiten.
Hij haalde zijn hand weg en zuchtte. Hij kon hier nu niks meer doen. Hij zou moeten wachten tot ze bijkwam en dan... Wat dan? Hij wist het niet. Hij besefte met nog meer haat jegens zichzelf dat haar broertjes thuis zaten te wachten, en hoogstwaarschijnlijk die vriendin van haar en James ook. Verdorie, waarom was altijd alles zo ingewikkeld en zat altijd alles tegen? Weer dwaalden zijn ogen naar het gezicht van het bewusteloze meisje. En het was, verdorie, allemaal weer eens zijn schuld.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia zo jul 22, 2012 7:52 am

Het duurde even voordat ik weer op mijn benen stond, ze trilden als rietjes en leken mijn gewicht helemaal niet te kunnen dragen, maar al snel was ik eraan gewend en liep ik Angel met grote stappen achterna. In de stad aangekomen, werd ik net zo bleek als de lijken, maar ik had het witte puin nog in mijn haren zitten en de lichamen die overal verspreid waren, vooral kruit. De kapsels waren zwart met minimaal wit. Ineens dacht ik ook aan mijn band en ik pakte een mes uit de hand van een lichaam. 'Rust in vrede,' mompelde ik en ik sneed mijn eigen band door waarna ik Angel volgde en het mes wegstopte in mijn shirt.
Het was vreselijk om de lichamen, de ravage overal te zien, maar ik probeerde er doorheen te kijken en mijn vriend te vinden. Ik moest wel naar de grond kijken, wat als ze hier lagen? Dan zouden we ze voorbij lopen. Angel stopte en ik ging achter haar staan. 'Vreselijk...' mompelde ik en ik ademde eventjes diep in. 'Maar waar ze zijn... Misschien waren ze wel niet op straat, hebben ze een schuilplek gevonden.'

Het licht begon meer tot me door te dringen en zo ook de pijn. Zachtjes begon ik te kreunen en greep ik naar mijn schouder met mijn goede arm. Hierna deed ik mijn ogen pas open en ik knipperde tegen de felle zon die veel te vrolijk leek te schijnen voor het moment van pijn. Voor... Ik herinnerde het me weer en ik probeerde overeind te komen door me met mijn goede arm op te drukken. Het was een ravage en ik zou moeten proberen mijn broer tussen de gewonden te vinden. Of zou hij het tot huis hebben gehaald? 'John...' Ik zag hem en glimlachte heel moeilijk, maar kreunde al snel weer van de pijn.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje zo jul 22, 2012 8:10 am

'Dan zouden ze nu toch wel tevoorschijn zijn gekomen?' Angel beet radeloos op haar lip en haalde een hand door haar haren heen. Ze voelde hoe de hete tranen achter haar ogen branden. Nee, ze moest nu doorzetten... John en Amèlie moesten hier ergens zijn... In een impuls opende ze haar ogen weer en begon door te lopen, tussen alle lijken door. Ze moesten nog leven, herhaalde ze steeds in haar hoofd. Ze leefden nog. Dat moest gewoon.
Slippend en slingerend liep een paard langs die een kar trok vol met de dood worstelende lichamen. Even verderop waren gewonden te voet, ondersteund op brancards of gedragen tussen twee anderen in, met afgeschoten armen, benen, met kogelwonden, steekwonden of afschuwelijke hoofdwonden. Even verderop was de kerk, waar blijkbaar alle gewonden heengingen. Niets ontging Angel. Ze was zich intens bewust van al het gekreun, gescheld en gevloek, de smeekbeden en wanhoopskreten. Steeds kwamen er nog meer en nog meer, koortsige, half in coma liggende, uiteengereten lichamen.
Uiteindelijk wankelde ze en viel tegen een muur aan. Pijn, uitputting, wanhoop en ongerustheid eisten nu tol. Haar handen klauwden naar het steen vol scheuren totdat ze zich staande kon houden, en schudde haar hoofd. 'Mijn God,' zei ze zacht, met een bevende stem, keek toen op naar James. 'We zullen hen hier nooit meer vinden.'

Hij legde zijn hand op haar goede schouder en drukte haar zachtjes weer terug. 'Rustig, Amèlie...' Toch krulde een dodelijk vermoeide maar gelukkige glimlach zijn lippen. Ze leefde. Ze zou niet doodgaan, ze zou niet sterven onder zijn handen. 'Alles gaat goedkomen, ik beloof het je.' Zijn ogen zochten die van haar, hielden haar blik vast. Weer streek hij even over haar wang, beroerden zijn vingers haar kaaklijn. Daarna haalde hij zijn hand weer weg en zuchtte. 'Ga slapen, my love. Je moet weer op krachten komen.'
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia zo jul 22, 2012 8:19 am

'Nee,' zei ik meteen met schorre stem en ik bleef liggen, maar leverde in mezelf een heftige strijd om te bedenken hoe ik thuis zou komen. 'We moeten naar James en Angel... Ik moet naar mijn broertjes en zusjes... Naar mijn broer.' Mijn maag kroop samen en ik probeerde weer overeind te komen en klemde mjin kaken op elkaar tegen de pijn, maar kreunde toch zachtjes. 'Ik moet hier niet blijven lilggen...' Ik keek rond en probeerde mijn broer te vinden. Hoe zou hij zich voelen? Ik was neit dood, hij had me niet doodgeschoten!

Ik slenterde achter haar aan, maar keek ondertussen heel goed rond. Voordat Angel zelf helemaal was opgestaan, had ik haar bij haar arm gepakt en trok ik haar omhoog. Haar arm vouwde ik rond mijn nek en ik keek haar kort aan waarna ik emotieloos, met mijn kaken op elkaar, door liep richting de kerk. 'Daar liggen gewonden, misschien zijn ze daar wel,' bromde ik en ik bleef haar ondersteunen. Ik zou zelf ook wel wat ondersteuning gebruiken, maar moest nu voor Angel zorgen had ik het gevoel. Ineens zag ik een bekend kapsel dat altijd hetzelfde leek te waaien wanneer we in gevecht waren. 'Daar,' zei ik opgewonden en ik begon sneller te lopen. Angel trok ik mee.
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Maartje zo jul 22, 2012 8:34 am

'Amèlie, je bent gewond! Het was geen granaatsplinter, het was een kogel... Je moet gewoon rusten, als je nu op zou staan zou je in elkaar zakken en bovendien zou de wond weer opengaan.' Hij duwde haar zacht maar dwingend weer terug, en zijn scherpe ogen bleven ongerust op haar gezicht rusten. 'Alles gaat goed komen, Am, maar je moet je eerst rusten. Je kan zo niks.' Hij zoog sissend de lucht in en wendde zijn blik af, zodat hij per toeval Angel en James zag. 'Zie, daar zijn James en Angel al... Angel zou wel een boodschap over kunnen brengen voor je familie of wat dan ook... Zolang je gewond bent, zal ik voor je zorgen...'

De gewonden. Verdoofd door morfinespuitjes, rondtastend met de handen over hun dekens als blinden, doostil liggend of met wijdopen ogen rondstarend. De stank van bloed en ether, van overgeefsel en uitwerpselen. Angel zag dat ze hun gezichten naar haar toeddraaiden; boze, onverschillige, dromerige glimlachende gezichten. Ze wendde haar blik af en voelde dat ze in elkaar gezakt zou zijn als James haar niet ondersteunde. Verdorie, zij die dacht uithoudingsvermogen te bezitten!
Drie plaatsen verder zag ze opeens een bekend gezicht.
'John waar i - Amèlie!' Dodelijk geschrokken en bezorgd knielde ze bij haar vriendin neer, pakte haar hand. Ze zag de kogelwond en verschoot van kleur. De tranen maakten zich nu los uit haar ooghoeken en gleden tot halverwege haar bleke wang. 'Mijn Hemel, Amèlie,' fluisterde ze.
Maartje
Maartje

Aantal berichten : 2257
Registratiedatum : 17-07-12

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Claudia zo jul 22, 2012 8:42 am

Nu ik Angel zag, haar stem hoorde, begon ik onbedaarlijk te huilen. Ik wreef met mijn goede hand langs mijn ogen en greep daarna haar hand weer vast, waarna ik de tranen weer weg wreef die uit mijn ogen stroomden. 'het is niet zo erg,' snikte ik en ik kneep mijn ogen dicht. 'John... hij laat me niet gaan... Ik wil naar huis!' huilde ik als een klein kind, maar het maakte me niet uit. Af en toe mocht ik best een klein kind zijn. Ik was nog geen echte volwassene. 'En... En ik moet mijn broer zoeken! Moet Will vinden, echt waar! Hij... Hij...' Ik begon harder te huilen en kwam gewoonweg niet meer uit mijn woorden. Hoe kon ik haar vertellen dat hij me had neergeschoten? Dat hij het niet had gewild, maar wel had gedaan? Dat John hem al had neergeschoten voordat ik ook maar iets in te brengen had. Dat hij weg was van de plaats waar hij was neergeschoten en dat ik hem moest vinden.

Angel liet me los en ik hurkte bij John neer en sloeg een arm vriendschappelijk om zijn schouders heen. 'Je ziet er niet goed uit vriend...' mompelde k en ik liet mijn blik rusten op Amèlie. Zij zag er al helemaal niet goed uit. Geen enkele kleur was op haar wangen te vinden en ik keek naar haar ademhaling die redelijk normaal leek te gaan. 'Wat is er gebeurd? Jullie zaten er midden in hè? Hoe hebben jullie het overleefd?!'
Claudia
Claudia

Aantal berichten : 2259
Registratiedatum : 17-07-12
Leeftijd : 28

Terug naar boven Ga naar beneden

Love in the time of Destruction  - Pagina 2 Empty Re: Love in the time of Destruction

Bericht  Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 2 van 7 Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum